Morgunblaðið - 25.04.2014, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. APRÍL 2014
✝ HallfreðurBjörgvin Lár-
usson fæddist á
Drangsnesi við
Steingrímsfjörð 11.
janúar 1938. Hann
lést á St.
Franciskus-
spítalanum í Stykk-
ishólmi þann 18.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Lárus
Jóhann Guðmundsson frá Byrg-
isvík, f. 11.9. 1913, d. 9.8. 1987
og Elín Elísabet Bjarnadóttir
frá Gautshamri, f. 29.10. 1913,
d. 1.9. 2002. Þau bjuggu í Grund
á Drangsnesi. Systur Hallfreðs
eru Birna, f. 1936, Sigrún, f.
1943, Svala, f. 1944 og Erla, f.
1952. Þann 29.12. 1962 kvænist
hann Helgu Hjördísi Þorvarð-
9. Hallfreður ólst upp á Drangs-
nesi til 14 ára aldurs þegar fjöl-
skyldan flutti að Ögri við Stykk-
ishólm. Þaðan flutti hann í
Stykkishólm þar sem hann bjó
síðan alla tíð. Hallfreður lærði
húsasmíði og starfaði við iðn
sína framan af ævinni. Hann
gerði út vörubíl um tíma og
starfaði í nokkur ár sem lög-
reglumaður í Stykkishólmi. Síð-
ustu áratugi starfsævinnar var
Hallfreður húsvörður og um-
sjónarmaður fasteigna við
Grunnskólann í Stykkishólmi.
Jafnframt öðrum störfum gerði
hann út bát sinn á grá-
sleppuveiðar í fjölmörg ár. Hall-
freður var virkur þátttakandi í
félagsmálum alla tíð. Hann
starfaði m.a. með Lionsklúbbi
Stykkishólms allt frá stofnun
hans, var virkur í Frímúr-
arareglunni og söng með karla-
kórum og kirkjukór Stykk-
ishólmskirkju í áratugi.
Hallfreður verður jarðsung-
inn í dag, 25. apríl 2014, frá
Stykkishólmskirkju og hefst at-
höfnin kl. 15.00.
ardóttur, f. 29.6.
1941 í Flatey á
Breiðafirði. For-
eldrar hennar voru
Þorvarður Krist-
jánsson og Sigríður
Kjartansdóttir.
Börn Hjördísar og
Hallfreðs eru
Hulda Mjöll, f. 24.8.
1959, maki Björg-
vin Ragnarsson, f.
1956, Lárus Franz,
f. 4.10. 1960, maki Guðrún
Hauksdóttir, f. 1964, Sigþór
Unnsteinn, f. 10.11. 1961, maki
Ann Linda Denner, f. 1968, Elv-
ar Halldór, f. 30.8. 1963, Halla
Dís, f. 7.1. 1973, maki Helgi B.
Haraldsson, f. 1970 og Elín El-
ísabet, f. 7.4. 1975 maki Haukur
Garðarsson, f. 1972. Barnabörn-
in eru 18 og barnabarnabörnin
Á föstudaginn langa kvaddi
hann bróðir minn þennan heim
eftir langa baráttu við erfiðan
sjúkdóm.
Margs er að minnast þegar
kveðjustundin rennur upp og
þrátt fyrir langan aðdraganda er-
um við aldrei tilbúin að horfast í
augu við óendanleika dauðans.
Haddi var, eins og við systurnar
ítrekuðum oft, „einkasonur móður
sinnar“. Vildum við þannig með
glettni undirstrika sérstöðu hans,
þar sem við erum fjórar systurnar.
En sem einkasonur voru honum
margar skyldur lagðar á herðar.
Hann hóf snemma að vinna og var
aðeins sjö ára gamall þegar hann
fór að róa með pabba. Þegar við
fluttum frá Drangsnesi árið 1952
var Haddi 14 ára, fermdist reyndar
daginn áður. Ferðinni var heitið til
Stykkishólms en foreldrar okkar
höfðu keypt jörðina Ögur í Stykk-
ishólmshreppi. Móttökurnar voru
heldur kaldar þegar á áfangastað
var komið þ.e. alhvít jörð þótt kom-
ið væri fram í júní. Í Ögri voru
verkefnin æði mörg og ekki mörg-
um til að dreifa við búskapinn, því
reyndi mikið á foreldra okkar og
ekki síst á eldri systkinin tvö sem
unnu á við fullorðna. Heyjað var í
eyjum því tún voru lítil í Ögri og
þurfti því að bera stóra heybagga á
bakinu langar leiðir sem reyndu
mikið á óharðnaða unglinga. Lögð
voru grásleppu- og selanet, róið til
fiskjar auk önnur bústarf unnin
enda var vinnutíminn oft langur og
erfiður. Haddi vann öll þessi störf
með elju og dugnaði sem einkenndi
hann alla tíð. Haddi lærði húsa-
smíðar og bjó alla sína búskapartíð
í Stykkishólmi ásamt eiginkonu
sinni Hjördísi og eignuðust þau 6
mannvænleg börn. Haddi var ein-
stakt hraustmenni og það sem ein-
kenndi hann fyrst og fremst var
dugnaður, trygglyndi, ósérhlífni og
einstök barnelska. Börnin löðuðust
að Hadda, ekki bara hans eigin
börn og barnabörn heldur var
hann alltaf komin með öll börn í
fangið hvar sem hann kom. Það var
gott að koma til Hadda og Hjördís-
ar og gestrisni þeirra einstök. Oft
voru haldnar veislur þar sem sigin
grásleppa, siginn fiskur, harðfiskur
og selspik og fleira góðgæti var á
boðstólum fyrir stórfjölskylduna
og kunnu allir vel að meta slíkt lost-
æti sem minnti á bernskuárin. Þeg-
ar ég á sínum tíma stóð í húsbygg-
ingu kom sér vel að eiga bróður
fyrir smið og Haddi vann við húsið
mörgum stundum og hannaði m.a.
handrið sem ætlað var til bráða-
birgða en var svo fallegt að það var
aldrei tekið niður . Haddi var ávallt
stoð og stytta okkar systranna og
þegar „braut á boða“ í mínu lífi
kom hann oftar en ekki til hjálpar.
Ég stend í ævarandi þakkarskuld
við þau góðu hjón Hadda og Hjör-
dísi fyrir allan þeirra hlýhug. Allir
sem þekktu Hadda vissu hvaða
mann hann hafði að geyma og eins
og segir í Hávamálum:
„En orðstír deyr aldregi, hveim
er sér góðan getur.“
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín systir,
Svala.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Kæri bróðir og vinur, nú er
komið að leiðarlokum og þrautum
þínum lokið hér á jörð.
Við viljum þakka þér samfylgd-
ina og alla þína vináttu. Það voru
margar ógleymanlegar stundir
sem við áttum saman bæði í leik
og starfi og féll þar enginn skuggi
á. Þú varst tryggur og traustur
vinur, hugsaðir vel um fjölskyld-
una og aldrei heyrðist þú kvarta
þrátt fyrir erfiða baráttu við ill-
vígan sjúkdóm. Þú varst gull af
manni, ávallt reiðubúinn til hjálp-
ar þegar þörf var á, án endur-
gjalds.
Hann tignar þau lög sem lífið
með logandi eldi reit.
Hann lærði af styrkleika stálsins
að standa við öll sín heit.
Hann lærði verk sín að vanda
og verða engum til meins.
Þá væri þjóðinni borgið,
ef þúsundir gerðu eins
(Davíð Stefánsson)
Elsku Hjördís, við sendum þér
og fjölskyldunni innilegar samúð-
arkveðjur með hjartans þökk fyrir
alla þá ást og umhyggju sem þið
sýnduð Hadda í veikindum hans.
Guð blessi ykkur.
Birna og Hörður.
Við kveðjum afa í dag. Hús-
vörðinn afa sem gaf manni kókó-
mjólk á skrifstofunni sinni eftir
skóla. Sjómanninn afa með þara
um allt andlit og sultubrauð í ann-
arri. Smiðinn afa inni í bílskúr að
vinna að sínum verkefnum. Afi
okkar var fjölhæfur og handlaginn
en þó aðallega rosalega góður í að
vera afi.
Afi var alltaf til staðar ef maður
þurfti á að halda. Hvort sem það
þurfti að bólstra eldhússtóla í
Grænuhlíðinni fyrir fátæka náms-
menn eða bara gefa góð ráð var
hann alltaf viljugur. Afi gat stund-
um verð upptekinn en gaf sér þó
ávallt tíma ef nauðsyn var, t.d. til
að skutla okkur heim eftir skóla.
Hann var þá ekki lengi að draga
fram vanafasta brandarann um að
þá yrði bílinn skítugur og við yrð-
um að þrífa hann, hló svo og rétti
manni Opal.
Ófáar minningar eru tengdar
honum að stússast heima í Ögri.
Hann við skúrinn að hamfletta
lunda, svíða sviðakjamma, gera að
sel eða bara í kaffi hjá pabba. Hon-
um fylgdi oft ýmislegt góðgæti. Á
hverju sumri var t.d. komið með ís
í heyskapinn og var það kærkomin
hvíld frá loftkælingarlausum Ze-
torum.
Við systkinin ásamt frænd-
systkinum okkar fengum oft að
gista hjá ömmu og afa. Eftir því
sem maður eltist varð erfiðara að
vakna við hans skilvirku vakning-
araðferðir: kveikja ljósin, þar var
sko engin miskunn. Á hinn bóginn
jafnaðist fátt á við það að sofna við
vögguvísur hjá afa.
Dvel ég í draumahöll
og dagana lofa.
Litlar mýs um löndin öll,
liggja nú og sofa.
Sígur ró á djúp og dal,
dýr til hvílu ganga.
Einnig sofna skolli skal
með skottið undir vanga.
(Kristján frá Djúpalæk)
Það sem einkenndi afa þó mest
var hlýjan, maður átti alltaf vin í
afa.
Endalaus afaknús.
Elín Inga og Einar Jóhann
Lárusarbörn í Ögri.
Hallfreður
Björgvin Lárusson
HINSTA KVEÐJA
Með þakklæti og söknuði
minnast félagar í Lions-
klúbbi Stykkishólms Hall-
freðs Lárussonar. Hallfreð-
ur var einn stofnfélaga
klúbbsins og í 40 ár var
hann virkur félagi. Hann
sat oft í stjórn og gegndi
ýmsum öðrum trúnaðar-
störfum fyrir klúbbinn.
Alla tíð var hann áhuga-
samur og ötull í verkefnum,
en fyrst og fremst var hann
okkur hinum vinur og fé-
lagi, tillögugóður og úr-
ræðagóður.
Um leið og við þökkum
fyrir að hafa fengið að njóta
starfa hans og samfylgdar
sendum við Hjördísi, og
fjölskyldunni allri, samúð-
arkveðjur.
Fyrir hönd Lionsklúbbs
Stykkishólms,
Eyþór Benediktsson.
✝ Ólafur FreyrHervinsson
fæddist í Reykjavík
20. september 1987.
Hann lést á heimili
sínu, Svölutjörn 20,
Reykjanesbæ, 9.
apríl 2014. For-
eldrar Ólafs eru:
Margrét Skarphéð-
insdóttir, f. 28.4.
1951 og Hervin Vig-
fússon f. 19.2. 1947.
d. 8.10. 2013. Fósturfaðir: Þórður
Ingimarson, f. 20.8. 1949. Ólafur
á tvö systkini, þau eru Sigurður
Skarphéðinn Hervinsson, f. 23.8.
1971, giftur Ásu
Láru Þórisdóttur, f.
5.7.1978. Börn
þeirra: Ólöf Erla, f.
10.12. 2004 og
Gabríel Þór, f.
24.12. 2007. Herdís
Kristjana Hervins-
dóttir f. 2.9.1975.
Barn hennar: Mar-
grét Heiðrún Harð-
ardóttir, f. 2.12.
2000. Ólafur Freyr
lauk skólagöngu í Keflavík þar
sem hann bjó lengst af. Útför
hans fer fram 25. apríl 2014 frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju kl. 14.00.
Elsku Óli minn. Mig langar að
skrifa til þín nokkur orð. Það var
fyrir tæpum tveimur árum að við
hittumst fyrst. Það er einhvern
veginn svo ljóslifandi fyrir mér
þegar þú stökkst inn í bílinn hjá
mér og strax við fyrstu sýn tifaði
eitthvað inni í mér, það kviknaði
logi á öllum perum. Þú hafðir að
geyma hjarta sem ekki finnst á
hverju strái, vandfundinn jafn blíð-
ur og mjúkur og einhvern veginn
passaðir svo vel. En örlögin gripu
inn í og höguðu því þannig til að
samvera okkar var ekki óslitin.
Kannski spiluðu veikindi okkar
beggja þar inn í að þessi samvera
var eins og rússíbani. En eitt er
öruggt, á milli okkar var þessi virð-
ing, gagnkvæma virðing fyrir hvor
öðrum og því sem við vorum að
glíma við, sem var bæði marg-
slungið og flókið. Og ég er svo
óskaplega þakklátur, Óli minn, að
hafa fengið að eiga þig í svolitla
stund, að þú skulir vera hluti af
hjarta mínu. Ég veit að dætur mín-
ar eru það líka, þú labbaðir upp að
þeim, óhræddur og leyfðir þeim að
vera. Megi Guð vera með þér.
Að lokum langar mig að endur-
óma þau orð sem þú sagðir svo oft
við mig og ég geymi með mér: Ég
elska þig mest.
Þinn,
Pétur.
Elsku besti Óli minn, ég bjóst
ekki við því að þurfa að kveðja þig
svona fljótt. Guð einn veit hvar þú
stóðst í mínu hjarta. Þú komst inn í
líf mitt með sólina með þér, birtu
og hlýju. Okkar vinskapur breytti
mér. Við smellpössuðum saman al-
veg frá fyrsta degi. Við gátum deilt
öllum sorgum og allri gleði og það
var ótrúlegt hvernig mér leið með
þér, þú náðir til mín á óútskýran-
legan hátt. Ævintýrin okkar verða
alltaf partur af mér og þú verður
alltaf besti vinur minn. Við tengd-
umst á hátt sem ég hafði aldrei
fundið áður og þú sýndir mér alveg
nýja tegund af kærleik og ég verð
þér alltaf þakklát fyrir það. Bænir
mínar liggja hjá fjölskyldu þinni.
Ég mun alltaf elska þig.
Horfðu til himins
berðu höfuðið hátt.
Horfðu til heimsins
úr höfuðátt.
(D.Á.H./J.Ó.)
Þín,
Þorgerður Vala.
Elsku vinur,
Seinustu dagar hafa verið und-
arlegir og hjarta mitt og hugur
hafa grátið. Í fyrstu voru það
sorgartár sem runnu en svo hægt
og rólega fóru gleðitár að renna
inn á milli, tár sem runnu vegna
allra þeirra góðu minninga sem ég
á um þig.
Það þurfti ekki nema bara eina
setningu, við heilsuðumst í skól-
anum, og við urðum vinir. Á þessu
augnabliki varð til vinátta sem var
sterkari en allt. Við skildum hvort
annað án þess varla að segja orð
og frá þeim degi vorum við óað-
skiljanleg. Ég trúi því að allir sem
koma inn í líf okkar hafi tilgang og
þú hafðir svo sannarlega tilgang í
mínu lífi, elsku hjartans Óli.
Þegar ég fletti í gegnum minn-
ingabankann eru tvær minningar
sem koma svo sterkar fram. Sú
fyrsta er þegar ég sagði þér að ég
væri samkynhneigð og það eina
sem þú sagðir var: „Ég líka!“ Og
við tók ekkert nema hlátur, bæði
vegna geðshræringarinnar sem
kom í kjölfar þess að segja þessi
orð upphátt og einnig vegna þess
að við fundum það í hjarta okkar að
þarna á þessari stundu voru komn-
ir tveir sálufélagar, sem skildu
hvor annan, skilyrðislaust. Önnur
minningin er þegar við skráðum
okkur í lýðháskóla, pökkuðum
saman og flugum til Danmerkur. Í
lestinni á leiðinni frá Kaupmanna-
höfn til Óðinsvéa ræddum við um
allt milli himins og jarðar og þá að-
allega um að nú værum við orðin
fullorðin, þyrftum að standa á eigin
fótum og værum að skríða úr
hreiðrinu frá foreldrum okkar. Við
vorum svo hamingjusöm að við tvö
værum að gera það saman, hlið við
hlið. Þessi minning er svo full af
gleði og hlátri.
Fyrir nokkrum árum síðan
héldum við, þrátt fyrir góða vin-
áttu, hvort í sína áttina. Símtölin
og samverustundirnar urðu færri,
en hugurinn alltaf til staðar. Það
var svo einkennandi fyrir þig,
elsku Óli, að heilsa mér alltaf með
bros á vör og stóru knúsi. Þú varst
svo góður í því að sýna öllum sem
þú þekktir kærleika og hversu
vænt þér þótti um þá.
Ég er búin að hugsa svo mikið
um seinasta skiptið sem við hitt-
umst. Ef ég hefði bara vitað það
fyrirfram að ég ætti aldrei eftir að
sjá þig aftur hér á þessari jörð.
Elsku Óli, ég hefði valið fallegustu
orðin, gefið þér bestu knúsin og
sagt þér hvað ég elska þig mikið.
Þú átt alltaf eftir að eiga stóran
part í hjarta mér og ég mun
geyma fallegustu orðin og bestu
knúsin þangað til við hittumst á
ný, á betri stað. Ég kveð þig í bili,
elsku vinur.
Þín vinkona að eilífu,
Guðrún West.
Elsku hjartans Óli minn! Það
eru til fá orð sem lýsa söknuði og
sorg okkar. Á svona stundum
finnst manni eins og tíminn stöðv-
ist og allt standi í stað. Ég hef alltaf
litið á þig sem litla bróður minn, við
gátum endalaust kjaftað um allt og
ekkert. Þegar ég hugsa um þig er
gleði ávallt það fyrsta sem kemur í
hugann. Ég mun varðveita allar
þær góðu minningar sem ég á um
þig. Fallega brosið þitt, skemmti-
lega hláturinn og húmorinn og
hvað þú gast endalaust leikið við
Gabríel Þór og Ólöfu Erlu sem þú
elskaðir af öllu hjarta. Hvar sem
þú komst, Óli minn þá gafstu svo
mikið af þér, hafðir mikla útgeislun
og góða nærveru. Við fjölskyldan
stöndum saman og munum hjálpa
hvert öðru í gegnum þetta því ein-
ungis tíminn og samveran geta
minnkað sársaukann sem í hjört-
um okkar býr. Við huggum okkur
við það að nú eruð þið feðgar sam-
einaðir á ný og við vitum að vel var
tekið á móti þér. Elsku Óli, nú situr
þú hjá Guði með hinum englunum
og vakir yfir okkur, hlustar á bæn-
ir okkar og stríðir okkur jafnvel.
Ég sakna þín ólýsanlega og Ólöf
Erla og Gabríel Þór sakna þín mik-
ið. Ég mun gera mitt allra besta til
að hlúa að mömmu þinni, Þórði,
Sigga mínum og Dísu systur. Ynd-
islegi Óli minn, hvíl þú í friði, elsku
vinur.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Prestshólum)
Ása Lára.
Ólafur Freyr
Hervinsson
 Fleiri minningargreinar
um Hallfreð Björgvin Lár-
usson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓHANNA GUÐLAUGSDÓTTIR,
HANNA,
andaðist á Landspítalanum
miðvikudaginn 16. apríl.
Jarðarför hennar fór fram í kyrrþey.
Steinunn M. Þórketilsdóttir Ingimar Örn Jónsson,
Kristín Friðriksdóttir, Stephen David Cato,
Sally Freyja Squires, Michael Squires,
Emma Thorbjörg Cato.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
kæra
HÁKONAR ORMSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunar á Hólmavík fyrir frábæra umönnun.
Lilja Jónsdóttir,
fjölskylda og aðrir aðstandendur.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Rvík. • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Hinrik
Valsson