Morgunblaðið - 31.05.2014, Síða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. MAÍ 2014
✝ Sigríður Guð-mannsdóttir
fæddist í Keflavík,
6. febrúar 1932.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Nes-
völlum 16. maí
2014.
Hún var elsta
dóttir hjónanna
Ólafíu Ólafsdóttur
frá Eyrarbakka og
Guðmanns Guð-
mundssonar frá Hörgsholti í
Hrunamannahreppi. Systur Sig-
ríður voru Ólafía Björg, látin, og
Elín, f. 28. júlí 1934. Hálfbróðir
Sigríðar var Sveinn Vilbergsson,
látinn. Árið 1958 kynntist Sigríð-
ur eiginmanni sínum, Vilhjálmi
Þórhallssyni, lögmanni, f. 14.
júní 1931, frá Seyðisfirði. Þau
giftu sig 22. júlí 1960. Foreldrar
Vilhjálms voru Þórhallur Vil-
íu er Nathan Balo og eiga þau
tvo syni, Ara Edward, f. 27. des-
ember 2010 og Óðinn Einar, f.
21. ágúst 2012. Ólafía á einnig
dóttur frá fyrra hjónabandi,
Söru Rós Ásgeirsdóttur, f. 15.
mars 2014.
Sigríður ólst upp í Keflavík.
Hún var gagnfræðingur frá
skóla Sr. Ingimars Jónssonar.
Eftir skólagöngu starfaði Sigríð-
ur hjá Pósti og síma í Keflavík. Á
Keflavíkurflugvelli starfaði hún
hjá Ameríska bankanum og
verslun varnarliðsins. Þá starf-
aði Sigríður hjá Sjúkrasamlagi
Keflavíkur. Lengst af var hún
einkaritari eiginmanns síns. Sig-
ríður var bæði félagi í Lionessu-
klúbbi Keflavíkur og Oddfellow-
stúkunni Sigríði í Reykjavík.
Sigríður og Vilhjálmur hófu bú-
skap að Vatnsvegi 20 í Keflavík.
Lengst af bjuggu þau að Baug-
holti 23 í Keflavík, þar sem þau
reistu sér myndarheimili. Síð-
ustu árin bjuggu þau að Gónhóli
8 í Reykjanesbæ.
Útför Sigríðar fór fram frá
Keflavíkurkirkju, í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
hjálmsson og Sig-
ríður Jónsdóttir.
Sigríður og Vil-
hjálmur eignuðust
þrjú börn, Þórhall,
f. 19. nóvember
1961, Guðrúnu, f. 2.
mars 1964 og Ólafíu
Sigríði, f. 13. nóv-
ember 1977. Eig-
inkona Þórhalls er
Sólveig Bjarnadótt-
ir, f. 21. febrúar
1961 og eiga þau tvö börn, Vil-
hjálm Reyr, f. 3. janúar 1982 og
Elínu, f. 17. janúar 1984. Vil-
hjámur á einn son með sambýlis-
konu sinni Berglindi Guðmunds-
dóttur, Þórhall, fæddan 11.
september 2012. Guðrún á tvær
dættur frá fyrra hjónabandi,
Sigríði Sveinsdóttur, f. 29. júní
1991 og Marsibil Sveinsdóttur, f.
30. mars 1993. Eiginmaður Ólaf-
Elsku mamma, ég er þér svo
þakklát fyrir að hafa beðið með
að yfirgefa þennan heim þar til
ég kom frá Flórída. Okkar síð-
asta stund saman, nóttina sem
ég kom, er mér afar dýrmæt.
Það var svo yndislegt að sjá að
þú virtist þekkja mig og taka
þátt í því á þinn hátt þegar við
Guðrún systir rifjuðum upp
gamlar minningar og hlógum
saman. Þetta var ómetanleg
stund. Næsta morgun héldum
við pabbi og Guðrún svo í hend-
urnar á þér og kvöddum þig þeg-
ar þú dróst að þér andann í síð-
asta sinn.
Ég má til með að rifja upp
nokkrar minningar. Ég gleymi
því aldrei að þú taldir mér trú
um það að þú vissir allt. Það er
að segja, að þú heyrðir og sæir í
gegnum veggi og að þess vegna
vissir þú allt sem ég gerði. Um
árabil tók ég þessum orðum þín-
um mjög alvarlega og þorði ekki
öðru en að vera prúð og góð
stúlka. En eftir því sem tímanum
leið lærði ég hið sanna auðvitað
og hlógum við þá mikið að þessu
saman.
Ferðirnar okkar með pabba út
á Garðskaga standa mér ofarlega
í huga. Við fórum svo oft þangað
í göngutúra. Stundum fundum
við fallega steina eða skeljar og
stundum nutum við þess bara að
horfa út á sjóinn og anda að okk-
ur sjávargolunni. Þegar ég var
yngri fórstu margoft í rauðu úlp-
unni þinni í fjöruferðirnar. Þú
taldir mér og barnabörnunum
trú um að selir kæmu nær landi
þegar þeir sæju rautt. Viti menn,
það virtist margt vera til í því
eða að minnsta kosti fannst okk-
ur það. Það er kannski ekki
furða að Garðskaginn er einn af
mínum uppáhaldsstöðum og enn
kíki ég eftir selum og hugsa, „nú
væri gott að eiga rauða úlpu“.
Í minni barnslegu eigingirni
finnst mér einhvern veginn að þú
ættir að eiga eilíft líf. Það er auð-
vitað bara af því að mér finnst
svo erfitt að ímynda mér lífið án
þín. Þú hefur alltaf verið mín
stoð og stytta og staðið með mér
í gegnum súrt og sætt. Ég kveð
þig því með mikilli sorg í hjarta.
En eins og ég sagði við Söru Rós
áður en ég fór frá Flórída, þá
ferðu aldrei frá okkur. Þú munt
ávallt lifa í hjörtum okkar. Við
munum halda í minningarnar um
þig og þær hlýja okkur um
hjartarætur um ókomna tíð.
Ég skila innilegri kveðju frá
Söru Rós, Nathani og öllu hans
fólki. Mér þykir svo óendanlega
vænt um þig, elsku mamma mín.
Þín einlæga dóttir,
Ólafía.
Kær frænka okkar, Sigríður
Guðmannsdóttir, eða Sigga eins
og hún var alltaf kölluð, er lát-
in. Okkur systurnar langar að
minnast hennar með nokkrum
orðum. Sigga og systur hennar
og við systkinin fjögur vorum
systkinabörn í báðar ættir og
hafa þessar tvær fjölskyldur
alltaf verið nánar og samgang-
ur mikill. Í hvorri fjölskyldu
voru þrjár systur, allar fæddar
á fáum árum, og áttu fjölskyld-
urnar heima í sama húsinu í
Keflavík fyrstu árin. Af þessum
hópi er Sigga þriðja í röðinni til
að hverfa frá okkur því að elsta
systir okkar, Kata, og Lóa,
systir Siggu, dóu fyrir allnokkr-
um árum.
Mikill og góður vinskapur
hefur alltaf verið á milli allra í
hópnum og er gaman að rifja
upp ýmislegt sem á dagana hef-
ur drifið, alveg frá því að við
vorum börn og unglingar og
fram á síðustu ár. Sigga og ég
(Ella) vorum til að mynda sam-
an í sveit í mörg sumur og fóru
svo saman í Gagnfræðaskóla
Austurbæjar í Reykjavík í þrjá
vetur, því að á þessum tíma var
ekki gagnfræðaskóli í Keflavík
og börn voru því send í skóla til
Reykjavíkur eða í heimavistar-
skóla úti á landi.
Sigga hafði gaman að ferðast
bæði innanlands og til útlanda
og það eru ótal skemmtilegar
ferðir sem hægt er að rifja upp
með Siggu og Villa manninum
hennar sem ég (Didda) og Alli
maðurinn minn fórum með
þeim. Við höfum ferðast mikið
saman undanfarin mörg ár og
þau voru einstaklega góðir og
skemmtilegir ferðafélagar.
Sigga var einstaklega gest-
risin og skemmtileg heim að
sækja og hafði lag á að setja
sinn persónulega stíl á allt í
kringum sig, hvort sem það var
heimilið eða veitingar sem hún
bauð gestum sínum.
Sigga átti að mörgu leyti gott
líf, hún átti góðan mann og góða
fjölskyldu og naut sín vel með
þeim. Það voru því mikil við-
brigði þegar Sigga veiktist mik-
ið fyrir nokkrum mánuðum og
erfitt fyrir alla sem þekktu
hana að fylgjast með því.
Að lokum viljum við þakka
Siggu frænku okkar samfylgd-
ina í gegnum lífið og vottum
Villa, eiginmanni hennar, börn-
um, tengdabörnum og barna-
börnum samúð okkar og fjöl-
skyldna okkar.
Ólafía (Didda)
og Elín (Ella).
Sigríður
Guðmannsdóttir
✝ GuðfinnaJónsdóttir
fæddist í Hraun-
koti í Aðaldal 11.
nóvember 1922.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja laug-
ardaginn 10. maí
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Sigrún
Jónasdóttir, f.
21.5. 1894, d. 2.3. 1985 og Jón
Guðmundsson, f. 22.4. 1886, d.
6.2. 1975. Guðfinna var yngst
þriggja systkina, hin eru
Helga f. 6.11. 1915, d. 1.7.
2006 og Jónas, f. 10.4. 1918, d.
13.4. 1943. Guðfinna giftist
6.9. 1947 Marteini Brynjólfi
Sigurðssyni, f. 24.7. 1923.
Börn þeirra eru 1) Rúnar, f.
16.3. 1949, maki
Bergþóra Kára-
dóttir, 2) Björn, f.
1.3. 1951, maki
María Ingv-
arsdóttir (skilin).
3) Sigurður Geir,
f. 3.12. 1953, maki
Guðfinna Eyjólfs-
dóttir og 4) Guð-
björg Sigrún, f.
6.5. 1959, maki
Hermann Jak-
obsson. Áður átti Guðfinna
Jón Haraldsson, f. 15.12. 1941,
maki Guðrún Ólafsdóttir.
Barnabörnin eru 14, barna-
barnabörnin eru 27 og barna-
barnabarnabörnin eru 13.
Útför Guðfinnu fór fram frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju 21. maí
2014, í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Mig langar að fara nokkrum
orðum um tengdamóður mína
sem kvaddi þennan heim 10. maí
síðastliðinn. Ég man okkar fyrstu
kynni eins og þau hafi gerst í gær,
þú varst í eldhúsinu eitthvað að
stússa í mat þegar Begga hálf-
partinn dró mig inn til að kynna
mig fyrir þér, í eldhúsinu var
einnig Sigrún mamma þín og þeg-
ar hún sá mig sagði hún við
Beggu: „Er þetta nýja vinkonan
þín“, þarna stóð ég 16 ára dreng-
urinn með hárið niður fyrir axlir
og leið ekki vel. Þetta sást þú
strax og fórst að slá á létta strengi
eins þú gerðir svo oft. Eftir þessi
kynni urðum við vinir og sú vin-
átta hefur varað síðan. Eins lang-
ar mig að minnast á eitt atvik sem
þú hefur minnst á við mig í nær 39
ár og alltaf á jólum, það er þegar
þú baðst mig að fara út með jóla-
tréð og dusta af því rykið sem ég
og gerði en kom með tréð inn í
tvennu lagi, þú fórst að hlæja þeg-
ar þú sást hvað hafði gerst, þakk-
aðir mér fyrir og sagðir: „Nú þarf
ég að skreyta minna,“ tókst topp-
inn af trénu og hefur hann verið
notaður síðan. Mér finnst þessi
litla saga lýsa því vel hvað þú gast
alltaf gert gott úr öllum hlutum
sem miður kunnu að fara. Ég get
aldrei fullþakkað þér fyrir öll þau
skipti sem þú varst með börnin
mín og barnabörn, og hvernig þú
komst að uppeldi þeirra og í því
hlutverki varst þú meistari. Börn-
in mín Jóna Magga, Hildur, Egill
Örn og barnabörnin Dagmar
Lilja, Margrét Guðfinna, Her-
mann og Guðbjörg María hafa
misst mikið og eigum við öll eftir
að minnast þín um ókomin ár með
hlýju í hjarta. Þinn besti tengda-
sonur,
Hermann Jakobsson
(Hemmi).
Þegar ég var lítil stúlka á
Húsavík var ég tíður gestur í Ing-
ólfshvoli þar sem föðursystir mín,
Sigrún, bjó með fjölskyldu sinni.
Hún var lærð og virt saumakona
og hélt saumanámskeið fyrir kon-
ur sem komu rogandi með eigin
saumavélar og sniðu og saumuðu
undir hennar stjórn. En á meðan,
skreið ég milli fótanna á konunum
og hirti upp efnisafganga sem ég
mátti eiga. En það afl sem dró
mig mest að Ingólfshvoli var Guð-
finna, yngsta barn Sigrúnar og
Jóns. Hún var alltaf kölluð Dugga
og varð strax uppáhaldsfrænka
mín og allt til enda. Hún, sem ég
kveð nú hinstu kveðju, varð ekki
leikfélagi minn, enda ellefu árum
eldri en ég, líklega þá um átján
ára. Hún varð fyrirmynd mín og
ég leit alltaf upp til hennar. Hún
var fallega klædd, hannaði og
saumaði fötin sín sjálf. Ég man
sérstaklega eftir hvítri ullar-
dragt, pilsið var hvítt, en henni
fannst jakkinn eitthvað sviplaus,
svo hún saumaði með flatsaumi,
tugi af skærrauðum silkidoppum
út um allan jakkann! Og dúkku-
fötin hristi hún fram úr erminni,
prjónuð, saumuð og útsaumuð. Í
þá daga hafði aldrei sést annað
eins. Það urðu mikil gæfuspor
þegar Dugga réði sig sem kokk á
bát frá Keflavík. Þar með voru
örlög hennar ráðin. Því ungur
vélstjóri á bátnum og Dugga
hrifust svo hvort af öðru að þau
urðu hjón. Marteinn Sigurðsson
hét hann og var ættaður úr
Keflavík. Hann var ekki aðeins
óvenjufallegur og glæsilegur
maður, heldur á orðið göfug-
menni betur við hann en flesta
aðra. Dugga og Matti tóku sam-
an höndum, bjuggu sér fallegt
heimili og eignuðust fjögur
elskuleg og dugleg börn. Ekki
munaði hlýja hjartað hans Matta
neitt um að rýma til fyrir
drengnum sem Dugga eignaðist
áður en hún flutti suður.
Þegar Dugga og Matti fluttu í
nýbyggt hús sitt var umhverfið
gróðurlaus berangur. En það var
almannaálit í Keflavík að þar
væri ekki hægt að kveikja gróður
til lífs. Ungu hjónin hófu samt
strax garðyrkjuna og smám sam-
an breyttu þau lóðinni í gróður-
vin og hreina paradís. Garðurinn
þeirra var verðlaunaður enda
vakti hann aðdáun allra fyrir lita-
dýrð og einstaka smekkvísi.
Fyrir nokkrum vikum var ég á
leið til Reykjanesbæjar, til að
heimsækja Duggu og Matta. Þau
bjuggu nú í risi hússins síns sem
þau höfðu byggt áratugum fyrr
og dóttir þeirra var flutt inn á að-
alhæðina með sína vaxandi fjöl-
skyldu. Risið hafði verið lagað að
þörfum þeirra, með gleryfir-
byggðum svölum meðfram allri
íbúðinni. Þetta varð dagstofa og
uppáhaldsstaður hjónanna
öldnu, með góðu útsýni yfir fal-
lega garðinn þeirra. Ég stóð nú í
dyrunum og þar blasti við ynd-
isleg sjón, Matti lá á sófanum
með bók, en Dugga sat við út-
saum og frá höndum hennar
streymdu perlur og pallíettur í
hundraðatali. Sátt og friður ein-
kenndi þetta heimilislíf. Þetta
var í síðasta sinn sem ég hitti
Duggu frænku mína.
Að leiðarlokum lít ég í hugan-
um yfir garðinn og finnst sem ég
sjái líf þeirra hjónanna í hnot-
skurn. Þarna kristallast mann-
gerð þeirra, órjúfandi samhugur
og trú á sigur þess góða.
Minningu Duggu frænku
minnar mun ég ávallt geyma.
Herdís Egilsdóttir.
Guðfinna
Jónsdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝
Útför mannsins míns, sonar okkar, föður,
tengdaföður, afa, bróður og mágs,
ÓÐINS SIGURGEIRSSONAR,
byggingatæknifræðings og
húsasmíðameistara,
fer fram í Hrunakirkju í Hrunamannahreppi
þriðjudaginn 3. júní kl. 15.00.
Bente Ingela Åsengen,
Sigurgeir Ingimarsson, Dóra Erna Ásbjörnsdóttir,
Erna Óðinsdóttir, Helgi Kjartansson,
Ása Óðinsdóttir, Eyþór Árnason,
Geir Ísak Åsengen Óðinsson,
Amelia Åsengen, Aurora Åsengen,
Ásbjörn Sigurgeirsson, Kristín Siemsen
og fjölskyldur.
✝
Útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
VALDÍSAR ÁRMANNSDÓTTUR
frá Siglufirði,
Æsufelli 6,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 25. maí, verður gerð
frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 3. júní kl. 13.00.
Guðmundur Kristinn Jónsson, Halldóra Pétursdóttir,
Sigurður Jónsson, Elísabet Þorvaldsdóttir,
Valdís Björt Guðmundsdóttir,
Pétur Mikael Guðmundsson,
Sigurður Pálmi Sigurðarson,
Þorvaldur Snær Sigurðarson,
Brynjar Eyberg Sigurðarson,
Angantýr Guðnason.
✝
Okkar ástkæra
VALDÍS HALLDÓRSDÓTTIR,
áður Kvisthaga 27,
Reykjavík,
og Lækjarbrún 8,
Hveragerði,
lést þriðjudaginn 27. maí á Hjúkrunar-
heimilinu Hömrum, Mosfellsbæ.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 4. júní kl. 15.00.
Hjördís Halldórsdóttir og fjölskylda.
Börn Gunnars Eggertssonar og fjölskyldur þeirra.
✝
Útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
LÓU ÞORKELSDÓTTUR
frá Álftá í Mýrasýslu,
Sléttuvegi 11,
Reykjavík,
sem lést 16. maí, verður gerð frá
Fossvogskirkju mánudaginn 2. júní kl. 13:00.
Heiðar Þór Hallgrímsson, Halldóra Margrét Halldórsdóttir,
Björn Ólafur Hallgrímsson, Helga Matthildur Bjarnadóttir,
Heiðrún Gréta Heiðarsdóttir,
Þorkell Heiðarsson,
Elín Hrund Heiðarsdóttir,
Ragnheiður Lóa Björnsdóttir,
Sólveig Hildur Björnsdóttir,
Hallgrímur Thorberg Björnsson
og barnabarnabörn.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800