Fréttir - Eyjafréttir - 09.03.2000, Blaðsíða 10

10
Fréttir
Fimmtudagur 9. mars 2000
Andrea Atladóttir og Vigdís Sigurðardóttir eru meðal lykilmanna í meistaraflokki
Mömmurnar í
Það hefur löngum þótt standa kvennaíþróttum fyrir þrifum hvað konur hætta snemma að
stunda íþróttir og skila sér illa upp úr yngri flokkunum. Á þessu eru þó til heiðarlegar
undantekningar og eru mömmurnar í meistaraflokki ÍBV í handboltanum gott dæmi um að
konur geta stundað íþróttir með börn, karl og heimili. Auðvitað kallar þetta á samvinnu á
heimilinu og agnarögn af skilningi en þetta er hægt. Um það eru þær sammála Andrea
Atladóttir sem á tíu mánaða tvíbura, þær Agnesi og Bríeti og Vigdís Sigurðardóttir sem á
dótturina Söndru sem verður tveggja ára í júlí nk. Báðar eru viðskiptafræðingar og starfa á
þeim vettvangi. Reyndar er Andrea í fæðingaroriofi en hún byrjar að vinna í september. Og
um eitt eru þær sammála. IBV á alla möguleika á að verða Islandsmeistari kvenna í vor.
Vigdís:
Vantar stundum fleiri
klukkutíma í sólarhringinn
Vigdís er 26 ára viðskiptafræðingur
og starfar hjá útibúi Deloitte &
Touche í Vestmannaeyjum. Vigdís
stendur í marki ÍBV ásamt Lucy
Bokan. Hún byrjaði í handbolta
1982 hjá Tý og fór strax í markið.
„Já, ég hef alltaf verið í marki. Af
hverju ég byijaði í marki veit ég ekki
en sennilega hefur það verið vegna
þess að Gísli Magg, sem þá þjálfaði
okkur, hefur sett mig í markið,“ segir
Vigdís um fyrstu skref sín í hand-
boltanum.
„Þegar ég byrjaði vom stelpumar á
eldra árinu áberandi í mínum flokki
og fyrstu kynni mín af meistaraflokki
vom þau að ég fékk að vera vara-
maður fyrir Huldu Stefánsdóttur sem
var aðalmarkvörður IBV á þessum
ámm.“
Þetta var þegar a Vigdís var í þriðja
flokki. „Eg held að ég hafi næst
komist í meistaraflokk 1989 en þá
vom að mig minnir Hulda og Þómnn
Jörgens í markinu en Hulda hætti
fljótlega. Ég fór svo út sem skiptinemi
árið 1991 og byrjaði að spila aftur
1992 og þá vom það ég, Laufey og
Þórunn Jörgensdætur sem börðumst
um stöðuna," segir Vigdís sem ekki
var einhöm á íþróttasviðinu. „Ég var í
frjálsum íþróttum og badminton. Ég
hætti í frjálsum 15 ára en um það leyti
náði ég mínum besta árangri. Ég varð
Islandsmeistari í hástökki og við
stelpumar frá Eyjum urðum í 3. sæti í
boðhlaupi.“
Það má segja að Vigdís hafi hætt á
toppnum í frjálsum en hún segir að
það hafi ekki verið erfið ákvörðun að
snúa sér eingöngu að handboltanum.
„Handboltinn var alltaf númer eitt þó
við næðum engum sérstökum árangri
í yngri flokkum IBV. Ég held að við
höfum náð mest í þriðja sæti en það
var ekki fyrr en ÍBV komst í bikar-
úrslitaleikinn gegn Víkingum 1994 að
maður fékk að kynnast því að vera í
toppbaráttunni.“
Glæsilegur ferill með
Haukum
Vigdís útskrifaðist sem stúdent frá
Framhaldsskólanum í Vestmanna-
eyjum árið 1994. Hún vann í eitt ár en
þá tók við nám í viðskiptafræði í
Vigdís -Það er kostur að við erum bæði í
handboltanum en stundum væri ég til í að bæta
nokkrum klukkutímum í sólarhringinn. Sandra
kvartar ekki. Hún fer að væla ef hún kemur nálægt
Iþróttamiðstöðinni og fær ekki að fara inn.
Háskóla íslands og um leið gekk hún
til liðs við Hauka. Þá byrjuðu hjólin
fyrst að snúast fyrir alvöru í hand-
boltanum hjá Vigdísi því í hönd fór
glæsilegur tími hjá kvennaliði Hauka.
„Ég var strax ákveðin í að spila með
liði á Reykjavíkursvæðinu og niður-
staðan var að ég fór í Hauka."
Nokkrar ástæður lágu að baki því
að Haukamir urðu fyrir valinu hjá
Vigdísi. Hún nefnir þær helstar að hún
hafi viljað komast að hjá liði þar sem
hún fengi örugglega að spila og einnig
að Judith Estergal gekk í Hauka úr
IBV um leið. „Haukamir höfðu líka
samband við mig og svo leist mér
ágætlega á stelpur sem þá voru að
ganga til liðs við Hauka, eins og t.d.
Huldu Bjama og Auði Hermanns. Má
segja að Haukar hafi teflt fram nýju
liði tímabilið 1995 til 1996.“
Þennan vetur komust Haukamir í
sviðsljósið svo um munaði og þar var
Vigdís framarlega í flokki sem aðal-
markmaður liðsins. Er skemmst frá
því að segja að Haukastelpur urðu
Islandsmeistarar vorið 1996 eftir að
hafa lagt Stjömuna í úrslitum. „Okkur
gekk ekkert sérstaklega vel í deildinni,
urðum held ég í þriðja sæti, en í
úrslitunum gekk allt upp og við
stóðum uppi sem Islandsmeistarar."
Sandra kemur í heiminn
Urslitakeppnin hjá konunum þetta ár
var ein sú skemmtilegasta sem sést
hefur og áfram hélt sigurganga Hauk-
anna árið eftir. „Þá urðum við
bikarmeistarar og íslandsmeistarar.
Næsta tímabil var ég fyrirliði og þá
náðum við því að verða meistarar
meistaranna," segir Vigdís en þegar
þama var komið var Sandra farin að
banka á. „Ég var orðin ófrísk og hætti
að spila í janúar. Það var svo í júlí að
Sandra kom í heiminn."
Þá lá því beinast við hjá Vigdísi að
leggja skóna á hilluna auk þess sem
lokaspretturinn í viðskiptafræðinni var
Iramundan. Hún neitar því ekki að það
hafi verið nokkuð strembið að vera í
fremstu víglínu í handboltanum og
stunda námið. „En mér fannst það
mjög gott því maður var að læra allan
daginn og þá var gott að komast út,
hitta fólk og hreyfa sig. Ég hefði ekki
viljað vera án handboltans. Eftir að
Sandra fæddist skiptumst við Erlingur
á um að passa. Hann var heima meðan
ég var í skólanum og þangað til hann
þurfti að fara að vinna. Hann lék þá
með Val og var heima til klukkan
fimm á daginn. Þá tók ég við á meðan
VIGDÍS Sigurðardóttir markmaður ÍBV með Söndru dóttu
með tvíburana Agnesi og Bríeti. Þær Vigdís og Andrea láta t
þær setja markið hátt, sjálfur Islandsmei
hann var að vinna við þjálfun yngri
flokkanna.“
Var hann duglegur heinta? „Já.
Erlingur var mjög duglegur enda var
ekki um annað að ræða svo að þetta
gæti gengið upp hjá okkur. Ég varð að
mjólka í pela áður en ég fór og þá tók
Erlingur við og varð að sjá um að gefa
Söndru og hugsa um hana að öllu
leyti.“
Aftur í handboltann
Það var ekki nóg fyrir Vigdísi að
stunda viðskiptafræðina og hugsa um
bam og karl því hálfu ári eftir að
Sandra fæddist tók hún skóna fram á
ný. „Það varð ekki mikið um afrek
þegar ég byrjaði aftur um áramótin
1998 og 1999. Það verður bara að
segjast eins og er, það gekk ekki. Ég
spilaði þijá leiki með B-liði Haukanna
en meira varð það ekki.“
Vigdís útskrifast sem viðskipta-
fræðingur vorið 1999 og þá flytur
fjölskyldan til Eyja. Hún byrjaði strax
að vinna hjá Deloitte &Touch og urn
leið lét hún langþráðan draum rætast,
hún byrjaði að æfa handbolta af
fullum krafti á ný. „Það er allt annað
að æfa og spila í Vestmannaeyjum en
á Reykjavíkursvæðinu. Hér eru afi og
amma og systkini rétt innan seilingar
og þú getur komist allra þinna ferða
fótgangandi en í Reykjavík urðum við
að stóla á einn bíl og það var meira en
að segja það að skjótast með þá litlu í
pössun.“
Þið eruð bæði á fullu í hand-
boltanum. Hvemig gengur að sam-
ræma vinnu, íþróttaiðkun, bamaupp-
eldi og heimilishald? „Það er kostur
að við emm bæði í handboltanum en
stundum væri ég til í að bæta nokkmm
klukkutímum í sólarhringinn. Sandra
kvartar ekki. Hún fer að væla ef hún
kemur nálægt Iþróttamiðstöðinni og
fær ekki að fara inn. Stelpumar eiga
nú sinn þátt í því því þær reyna allar
sem ein að heilla hana upp úr skónum.
Auðvitað setur þetta svip á heimilis-
haldið. Við borðum yfirleitt ekki
saman nema um helgar og örbylgju-
ofninn er mikið notaður til að hita upp
afganga. Þetta er samt þess virði því í
handboltanum fær maður félags-
skapinn og hreyfingu sem væri að
sækja annað ef maður væri ekki í
handboltanum."
Vigdís var í 16 ára landsliðinu og
tók þátt í NM-móti og á meðan hún
var í Haukum var hún 3. markmaður í
A-landsliðinu og lék fimm til sex
leiki.
Ef við snúum okkur að fram-
haldinu, hvernig líst þér á úrslita-
keppnina þar sem þið mætið Fram í
átta liða úrslitum? „Það leggst vel í
mig að mæta Fram en annars átti ég
mér ekkert óskalið því deildin var það
jöfn. Þetta byggist mikið á því að við
höfum trú á því sem við emm að gera.
Þá skiptir miklu að hafa hausinn í lagi
því getan er til staðar. Þetta er
spuming um að vinna úr því sem við
höfum.“
Vigdís segir að góð stígandi hafi
verið í liðinu á lokasprettinum í
deildinni en hún segir að þrátt fyrir
það eigi þær helling inni ennþá. „Þó
við væmm að vinna leikina vomm við
ekki að spila vel og því þurfum við að
breyta til batnaðar."
Nú emð þið tvær að keppa um
markmannsstöðuna, getur það ekki
verið erfitt? „Það getur verið pirrandi
þegar maður fær ekki að spila en það
hefur líka sína kosti. Við Lúsý emm
að segja hvor annari til sem er
ómetanlegt því það er nú einu sinni
svo að margir þjálfarar segja mark-
mönnum ekki nóg til heldur hugsa
meira um spil útileikmannanna."
Hafið þið sett markið hátt í úrslita-
keppninni? „Við stefnum ótrauðar á
Islandsmeistaratitilinn. Ég tel okkur
eiga góða möguleika ef hópurinn nær
að smella alveg saman. Þá skiptir líka
miklu að áhorfendur hér heima hafi
trú á okkur og ljölmenni á heima-
leikina. Við fundum vel hvað það er
mikils virði í síðasta leiknum í
deildinni þegar okkur tókst að vinna
bikarmeistara Vals,“ sagði Vigdís að
lokum.