Fréttir - Eyjafréttir - 09.03.2000, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 9. mars 2000
Fréttir
11
ÍBV í handboltanum. Báðar eru komnar með börn og bú en það stoppar þær ekki
r sína og Andrea Atladóttir, leikmaður og ein aðaiskytta ÍBV
lameignir ekki aftra sér frá því taka þátt í handboltanum og
staratitillinn er í í augsýn að þeirra mati.
Andrea:
r
A mér draum um að
vinna titil með ÍBV
Það kom mörgum á óvart þegar
Andrea Atladóttir tók fram skóna á
ný og hóf að leika með stelpunum í
handboltanum nú eftir áramótin.
Andrea hafði ekki leikið handbolta
síðan 1997 og svo eignuðust hún og
maður hennar, Stefán Lúðvíksson,
tvíburana Agnesi og Bríeti í apríl
síðastliðnum. Þær komu í heiminn
þremur mánuðum fyrir tímann og
þá fór í hönd erfiður tími hjá
fjölskyldunni á meðan stelpurnar
þurftu á öllu því að halda sem
foreldrarnir og læknavísindin gátu
gefið. Þær litlu, eða réttara sagt þær
agnarlitlu, voru ekkert á því að
gefast upp og hafa þroskast og
stækkað með ótrúlegum hraða. Það
gaf Andreu tækifæri til að huga að
handboltanum á ný og nú er hún
komin á sinn gamla stað á vellinum
og skorar grimmt. Hún á sér
draum um að vinna titil með IBV
áður en hún en hún leggur skóna
endanlega á hilluna. Þessi draumur
gæti ræst í vor því Andrea segir að
IBV hafi aldrei átt eins góða
möguleika á íslandsmeistaratitl-
inum og núna.
20 ár í boltanum
Andrea stendur á þrítugu og á að baki
20 ára feril í handboltanum. „Eg
byrjaði tíu ára í handboltanum. Það
var Ola Heiða, sem þá kenndi mér
leikfimi, sem hvatti mig til að byrja.
Ég byrjaði í Tý og var þar upp alla
yngri flokkana og besti árangur okkar
var að ná 3. sæti í Islandsmótinu þegar
ég var í þriðja flokki," segir Andrea
þegar hún rifjar upp fyrstu skrefin í
handboltanum.
„Það hefur orðið mikil breyting í
handboltanum frá því ég var að byija.
Þá voru kannski nokkrir leikmenn
sem stóðu upp úr og svo var fyllt upp
í með stelpum sem tóku ekki mikinn
þátt í leiknum. I dag erum við með
miklu betri spilara sem fengið hafa
betri grunnþjálfun en við fengum."
Meðal þjálfara hjá Tý var Eygló
Kristinsdóttir sem þjálfaði 3. flokkinn
þegar þær urðu í 3. sæti í Islands-
mótinu og Andrea minnist leikmanna
eins og Lilju Olafsdóttur, Sigurbjargar
Ágústsdóttur, Hafdísar Kristjáns-
dóttur. Katrínar Harðardóttur og
Ingibjargar Jónsdóttur sem enn er á
fullu í boltanum.
í sundi, badminton og
fimleikum
Eins og kraftmiklum unglingum er
tamt lét Andrea sér ekki nægja að
stunda handbolta, hún var líka í
badminton, sem þá var mikið stundað
í Eyjum, sundi og fimleikum. „Ég var
stutt í sundi og fimleikum en ég náði
að verða Vestmannaeyjameistari í
badminton. Svo varð badmintonið að
víkja fyrir handboltanum. Hann átti
best við mig með öllum sínum hasar
og baráttu. Fótbolti hefði líka átt vel
við mig en þá var hann ekki stundaður
af neinu viti fyrir stelpur.“
Otvíræðir hæfileikar Andreu í
handboltanum komu strax í ljós og var
hún fljótlega valin í unglingalands-
liðið. „Það voru ekki mörg verkefni
sem við fengum á þessum árum og
umgjörðin var lítil í kringum liðið.
Við fengum reyndar að spila nokkra
leiki á hverju ári en þetta var allt
einhvem veginn í lágmarki." segir
Andrea.
Engin umbun
Hlé varð á handboltanum hjá Andreu
þegar hún fór sem skiptinemi til
Bandaríkjanna 17 ára gömul. Þar var
enginn handbolti en hún komst í
skólaliðið í blaki og körfubolta. „Ég
náði að komast í A-lið í blaki og körfu
og ég man að við kepptum við næstu
menntaskóla en lengra náðum við
ekki.“
Strax eftir heimkomuna frá Banda-
ríkjunum byrjar Andrea aftur í
handboltanum og þá hefst tíu ára ferill
hennar með A-landsliðinu., Já, ég var
í tíu ár með landsliðinu en þá var ég
búin að fá nóg. Maður eyddi öllum
sínum frítíma og peningum í lands-
liðið en umbunin var engin. Á meðan
vissi maður að strákarnir vom að fá
bónusa og greitt vinnutap. Hjá okkur
stelpunum var þetta bara fómin og
enginn árangur. Ég fékk mig því
fullsadda og hætti en bónusinn var að
við ferðuðumst um allan heim og það
var mjög gaman.“
Á 16. ári em Andrea og Ingibjörg
komnar í meistaraflokk IBV og þar
hafa þær leikið saman í 14 ár en með
nokkmm hléum. „Þegar við Ingibjörg
byrjuðum í meistaraflokki vomm við
að spila með t.d. Rögnu Birgis, OIu
Heiðu, Unni Sigmars og Önnu Dóm.“
Saman hafa Andrea og Ingibjörg
náð góðum árangri en titla hafa þær
ekki unnið ennþá með ÍBV. „Besti
árangur hjá kvennaliði IBV var 1994
þegar við spiluðum bikarúrslitaleik á
móti Víkingum. Reyndar töpuðum
við en bikarleikur er alltaf bikarleikur.
Árið á undan þjálfaði ég ÍBV og þá
urðum við í 4. sæti sem ég held að sé
besti árangur ÍBV í Islandsmótinu
fram að þessu."
Vigdís og Andrea eiga það sam-
eiginlegt að hafa orðið bæði Islands-
og bikarmeistarar en með öðmm
Iiðum en IBV. Andrea útskrifaðist frá
Framhaldsskólanum um jólin 1989 og
haustið eftir gekk hún til liðs við
Víking. „Ég fór í Víking út af
landsliðinu. Með því að vera í
Reykjavík var auðveldara að stunda
æfingar með landsliðinu og vinnutap
var ekki eins mikið. Ég var í tvö ár
með Víkingi og seinna árið, vorið
1992, urðum við bæði íslands- og
bikarmeistarar. Þetta var meiriháttar
skemmtilegur tími og hópurinn
samstilltur og góður. Svo var topp-
urinn að ná Islandsmeistaratitlinum en
ég á mér þann draum að vinna
íslandsmeistaratitil með ÍBV. Aðrir
titlar munu falla í skuggann af þeim
árangri,“ sagði Andrea.
í Háskólann
Haustið 1992 byrjaði Andrea í við-
skiptafræðinni í Háskólanum en hún
fann sig ekki og liðu tvö ár áður en
hún tók þráðinn upp á ný. Fyrstu tvö
árin eftir að hún byrjaði aftur í
Háskólanum lék hún með IBV sem
hlýtur að hafa verið erfitt og kostað
mikla skipulagningu? „Þó það væri
erfitt var það einhvem veginn þannig
að ég gat ekki hugsað mér að fara í
annað lið en IBV. Ég get ekki kvartað
yfir árangrinum," segir Andrea sem
þá var valin Iþróttamaður Vest-
mannaeyja og besti Ieikmaður
íslandsmótsins. Þetta var árið 1995 en
þrisvar var hún kosin besti
sóknarmaður deildarinnar og þrisvar
varð hún markahæst í deildinni. Auk
þess fékk hún tvisvar Martins-
bikarinn á meðan hún var hjá Tý.
Þetta em þær viðurkenningar sem hún
hefur fengið á ferlinum.
Síðasta árið í Háskólanum varð
námið að víkja fyrir handboltanum en
þó ekki alveg því Andrea gekk til liðs
við Hauka eftir áramótin og þar varð
hún einnig Islands- og bikarmeistari.
„Mér fannst ég ekki eiga mikið í þeim
árangri, mig vantaði Haukahjartað en
auðvitað var gaman að taka þátt í
þessu með Haukunum og Vigdísi sem
þá var í markinu hjá Haukurn."
Heim til Eyja
Andrea útskrifast úr viðskiptafræðinni
1997 og þá lá leiðin til Vestmannaeyja
þar sem hún fékk vinnu í íslands-
banka. Hér stofnuðu þau Stefán
heimili og hann setti á laggirnar
fyrirtækið Eyjablikk. „Við byrjuðum
að vera saman 1994 og það var aldrei
rætt sérstaklega hvort við flyttum til
Eyja eða ekki. Það kom eiginlega af
sjálfu sér. Stebbi hafði verið mikið í
Éyjum áður en hann kynntist mér og
líkað vel. Þegar útskriftin nálgaðist hjá
mér og mér stóð til boða vinna í
Islandsbanka fórum við að athuga
með vinnu handa honum. Hann er
blikksmiður og var því eðlilegt að
stofna blikksmiðju sem ekki var til
staðar í Vestmannaeyjum. Stebbi var
alltaf til í að flytja og hefur aldrei séð
eftir því. Og nú bölvar hann. Reyk-
víkingurinn, í hvert skipti sem hann
þarf að bíða á rauðu ljósi í Reykjavrk.“
Barátta með lífið að veði
Eftir heimkomuna byrjar Andrea að
spila með ÍBV en meiðist fljótlega og
hafði hún ekki spilað handbolta síðan
þangað til í vetur. Og þegar tvíburamir
fæðast 17. aprfl síðastliðinn var fátt
sem benti til þess að hún tæki fram
skóna á ný. „Þær fæddust þremur
mánuðum of snemma og var Agnes
þrjár merkur og Bríet, sú yngri. þrjár
og hálf mörk,“ segir Andrea og er
ekki að draga úr því að í hönd fóru
mjög erfiðir tímar. Þar var hver dagur
barátta upp á líf og dauða. „Fyrirburar
gerast ekki öllu minni. Voru þær í þijá
og hálfan mánuð á spítala og fyrstu
sjö vikumar á gjörgæslu. Maður sat
við hitakassann og fylgdist með þeim,
með í maganum upp á hvem einasta
dag því maður vissi aldrei hvað gat
gerst. Við horfðum upp á bam deyja á
deildinni sem er mjög lítil og ekki góð
aðstaða fyrir aðstandendur. En við
vorum lánsöm og Agnes og Bríet hafa
vaxið mikið. Þær em reyndar ennþá
grannar og heldur léttari en jafnaldrar
þeirra en það virðist ekkert há þeim.
Fyrirburar em með veikbyggð lungu
lyrstu tvö árin en þær hafa sloppið vel
og hafa ekkert verið veikar. Já, þetta
hefur gengið vonum framar og það
hefði aldrei gengið fyrir mig að byrja
í handboltanum ef þær hefðu ekki
braggast svona vel."
Að vera skynsamur
nútfmamaður
Andrea segir að Sigbjöm Óskarsson
þjálfari hafi verið farinn að tala við sig
í sumar og láta vita að hann hefði
augastað á henni. Hún lét til leiðast og
til að gera það auðveldara tók Óla
Heiða að sér að bjarga pössun á
meðan mamman var á æfingum.
Stefán fær líka góða einkunn þegar
Andrea er spurð um hans framlag á
heimilinu. „Stebbi er nútímamaður
með heilbrigða skynsemi og lítur ekki
þannig á hlutina að hann sé að hjálpa
mér. Honum finnst það ekkert síður
sitt hlutverk en mitt að sinna heimilinu
þegar hann er í fríi. Svo hefur honum
alltaf þótt gaman að handbolta þannig
að það er ekkert vandamál á heimilinu
þó ég sé í handboltanum.“
Andrea sér fram á spennandi
úrslitakeppni ekki síst þar sem góð
stígandi var bæði hjá Fram og ÍBV á
lokasprettinum í deildinni. „Okkur var
spáð sjöunda sætinu en enduðum í
þriðja. Deildin hefur aldrei verið betri
og jafnari en það er ekki spurning að
við erum með betri leikmannahóp en
Fram. Um leið er hann lítill og þar af
leiðandi brothættur en á meðan allar
eru í lagi standa okkur allar leiðir
opnar. I úrslitunum er hver leikur eins
og bikarleikur og þá skiptir dags-
formið og hugarfarið miklu máli.
Fyrir okkur er það þægileg staða að
eiga heimleikinn komi til oddaleiks
sem skiptir miklu máli. Framliðið er
frekar þunglamalegt og ekki með
markvissan sóknarleik. En það þarf
þolinmæði til að spila á móti þeim því
80% leiksins erum við í vöm.“
Hvað með titilinn? „Ef við höfum
einhvem tímann átt möguleika á að
vinna íslandsmeistaratitilinn þá er það
núna. Það sést best á því að við
unnum deildarmeistara Víkings
örugglega í Víkinni í febrúar. Það er
því fáránlegt að hafa ekki trú á því að
við getum unnið úrslitakeppnina. Til
þess að svo getið orðið verðum við að
stóla á stuðningsmenn ÍBV bæði hér
heima og uppi á landi,“ sagði Andrea
að lokum.
Samantekt: Ó.G.
-Stebbi er nútímamaður með heilbrigða
skynsemi og lítur ekki þannig á hlutina að
hann sé að hjálpa mér. Honum finnst það
ekkert síður sitt hlutverk
en mitt að sinna heimilinu
þegar hann er í fríi. Svo
hefur honum alltaf þótt
gaman að handbolta
þannig að það er ekkert
vandamál á heimilinu
þó ég sé í handbolt-
anum, segir Andrea.