Fréttir - Eyjafréttir - 09.03.2000, Blaðsíða 16

16
Frcttir
Fimmtudagur 9. mars 2000
Mín örlög
að vera í
hópi brott-
fluttra
-segir tannlæknirinn og
Eyjamaðurinn Gunnar Leifsson
sem á sér draum um Ijúfar
stundir með konjak og spjall á
elliheimili á æskustöðvunum
GUNNAR á tannlæknastofu sinni í Bæjarlind.
Gunnar Leifsson, tannlæknir,
er einn margra Eyjamanna
sem ekki sneri aftur að
loknu námi þó það hafi alltaf
verið ætlunin. Af því varð þó
ekki því þegar hann útskrif-
aðist sem tannlæknir var
ekki pláss fyrir fleiri
tannlækna í Eyjum og því fór
hann að vinna í Reykjavík.
Eftir að hafa unnið í fjögur ár
hjá öðrum hefur Gunnar
opnað sína eigin tann-
læknastofu við annan mann.
í tannlækningar fyrir
tilviljun
Gunnar er Eyjamaður í húð og hár,
sonur Ingu Bimu Sigursteinsdóttur og
Leifs Gunnarssonar frá Gerði. Hann
fæddist á 2. dag jóla 1967 og
útskrifaðist sem stúdent árið 1987.
Hann er kvæntur Astu Kristjánsdóttur
sem líka er Eyjamaður að lang-
feðratali, dóttir Magnúsínu Ágústs-
dóttur og Kristjáns Olafssonar.
Gunnar og Ásta eiga eina dóttur,
Andreu sem er fimm ára og von er á
öðru bami innan skamms.
„Eftir stúdentspróf fór ég í tann-
læknadeild Háskóla íslands þaðan
sem ég útskrifaðist svo árið 1995,“
segir Gunnar. „Ég ætlaði mér alltaf
heim að námi loknu, starfa í Eyjum en
á þessum tíma var hreinlega ekki pláss
fyrir fleiri tannlækna í Eyjum þannig
að ég fór að vinna í Reykjavík.
Ástæðan fyrir því að ég ætlaði heim til
Eyja var einfaldlega sú að hér á
fjölskyldan rætur. Við Ásta emm bæði
fædd og uppalin í Eyjum, hér er okkar
fólk og vinir sem við ólumst upp
með.“
„Það var í raun og vem tilviljun að
ég valdi tannlækninn," segir Gunnar
um þá ákvörðun sína að fara í
tannlæknadeildina að loknu stúdents-
prófi. „Ég útskrifaðist sem stúdent af
viðskiptafræðibraut og spáði helst í að
fara í viðskiptafræði eða lögfræði. Ég
og Heimir Hallgríms fórum saman til
Reykjavíkur sumarið sem við út-
skrifuðumst og hittum námsráðgjafa.
Það var ekki fyrr en þá að við
ákváðum að fara í tannlæknadeildina.“
Það var kannski ekki tilviljun að
Gunnar og Heimir fetuðu sömu braut-
ina því þeir höfðu verið saman í bekk
frá því þeir byrjuðu í skóla sex ára
gamlir. „Við vomm saman í bekk
allan barnaskólann og á viðskipta-
brautinni í Framhaldsskólanum.
Heimir komst inn í tannlæknadeildina
ári á undan mér og þá skildu fyrst
leiðir frá því við byijuðum hjá Sigurði
Jónssyni kennara sem núna er
sveitarstjóri í Garðinum.“
Ætlaði heim eftir nám
Gunnar segir að það hafi alltaf verið
stefnan hjá sér að fara til Eyja að
loknu námi og opna tannlæknastofu.
„Heimir fór heim til Eyja strax að
loknu námi en þegar ég lauk námi ári
seinna vom fjórir starfandi tannlæknar
í Vestmannaeyjum og því var ekki
gmndvöllur fyrir þann fimmta. Það
varð því úr að ég byrjaði að vinna í
Reykjavík eins og áður er frá greint.
Fyrstu íjögur árin eftir útskrift vann ég
á tveimur stofum hjá öðmm tann-
læknum og öðlaðist þar miklu reynslu
sem hefur reynst mér ómetanleg. Því
það er eins með tannlækningar og
önnur fög, maður á mikið ólært þó
maður sé búinn með skólann. Það var
svo eðlilegt framhald hjá mér að opna
eigin stofu. Það gerði ég í haust ásamt
félaga mínum við Bæjarlind í
Kópavogi. Þar með held ég að allar
hugmyndir um flutning til Eyja séu úr
sögunni.“
Gunnar segir að það hafi verið stór
ákvörðun að koma á laggimar tann-
læknastofu. „Má segja að með þessu
skrefi sé búið að útiloka að maður
komi til starfa sem tannlæknir í Vest-
mannaeyjum. Að vísu erþað stundum
þannig að það er eins og maður sé að
vinna heima í Eyjum því margir
brottfluttir Eyjamenn koma til mín á
stofuna. Þá er oftar en ekki spjallað
um Vestmannaeyjar og setningin:
„hvað er að frétta að heiman?" heyrist
oft. Ég kynntist þessu reyndar sumarið
áður en ég útskrifaðist en þá var ég hjá
Jóni Ásgeiri Eyjólfssyni sem rak stofu
í Eyjum í nokkur ár í kringum 1980.
Þá hitti maður Vestmannaeyinga á
hveijum degi.“
Sinnir einnig kennslu
Jaíhíramt því að starfa sem tannlæknir
stundar Gunnar kennslu. „Ég hef verið
stundakennari við Tannsmíðaskóla
Islands í þrjú ár og síðasta árið hef ég
líka verið í stundakennslu við tann-
læknadeildina í Háskólanum. Það er
mjög gaman að brjóta aðeins upp
vinnuvikuna og kennslan á ágætlega
við mig. Um leið gerir kennslan
manni auðveldara fyrir að fylgjast
með nýjungum í tannlækningum. Þó
það séu aðeins fímm ár frá því ég
útskrifaðist verður maður stöðugt að
huga að nýjungum og halda sjálfum
sér við.“
Sem dæmi segir Gunnar að gífurleg
aukning hafi orðið í ígræðslu svo-
kallaðra tannplanta en það eru skrúfur
úr títanmálmi sem skrúfaðar eru ofan í
kjálkabeinið og ná að gróa þar. „Ofan
á tannplantann er síðan hægt að smíða
tannkrónur og einnig er hægt að fá
góða festu fyrir gervigóma við þessa
tannplanta.“
Gunnar segist vera í samstarfi við
munn- og kjálkaskurðlækni sem sér
um ígræðsluna og eftirlit með henni.
Þá tekur hann við klárar smíðina.
„Tölvutæknin hefur líka verið að
breyta okkar starfsumhverfi. I dag er
t.d. hægt að fá búnað til að taka
röntgenmyndir á sérstökum skynjara í
stað hefðbundinnar filmu og fá
myndina á einni sekúndu upp á tölvu-
skjá.“
Gunnar hefur einnig sinnt fé-
lagsmálum og er í dag formaður
Félags ungra tannlækna, sem starfar
innan Tannlæknafélags íslands. „Þar
hefur áherslan m.a. verið lögð á
fjölbreytt framboð af fyrirlestrum og
útgáfu á fræðslubæklingum fyrir
almenning.
Hann segir að þó örlögin hafí hagað
því svo til að hann og Ásta séu komin
í hóp brottfluttra Eyjamanna séu
tengslin við æskustöðvamar sterk.
„Ástæðan fyrir því er auðvitað sú að
foreldrar okkar beggja búa í Eyjum,
amma Ástu og báðir afar mínir og
ömmur líka. Það hefur líka sitt að
segja að Sigursteinn tvíburabróðir býr
í Eyjum og stór hluti æskulélaganna
líka, sem við Ásta höldum góðu
sambandi við. Þetta eru allt miklir
Vestmannaeyingar sem sést best af
því að í fyrra sumar hittumst við í
sumarbústað og af 15 manna hóp
komu aðeins fjórir úr Reykjavík."
Gunnar segir það ekki slæman
grunn að vera úr Eyjum. „Ég held að
ég sé ekkert frábmgðinn öðmm brott-
fluttum Vestmannaeyingum að því
leyti að ég er stoltur af upprunanum og
tel það forréttindi að hafa alist upp í
Eyjum. Og eins og staðan er í dag gæti
vel hugstast að maður endi í Vest-
mannaeyjum fyrir rest. Væri ekki
amalegt að lenda á elliheimili með
Jóni Óla og Heimi Hallgríms, drekka
með þeim gott koníak um leið og við
segðum sögur af okkur sjálfum. Þai
yrði ekki karlagrobbinu fyrir að fara,“
sagði Gunnar að lokum.
GUNNAR og Ásta með dótturina Andreu sem er fímm ára og von
er á öðru barni innan skamms.