Harmoníkan - 01.02.1988, Side 10

Ævintýraleg ferð
harmónikkufélags
Hveragerðis
2. nóv., 1985
Laugardaginn 2. nóv., 1985 hafði
Harmónikkufélag Hveragerðis
auglýst dansleik að Kirkjubæjar-
klaustri. Mætt var við Tónlistarskól-
ann kl. 13 en í þann mund var að falla
fyrsti snjór vetrarins, svo að ekki var
útlitið glæsilegt en af stað var haldið
í rútu með 26 félaga og velunnara inn-
anborðs. Eins og við var að búast í
slíkum hópi var nikkan í fyrirrúmi.
Fljótlega fór nikkan að hljóma og
skálað til fararheilla, og ekið í austur-
átt með söng og guðaveigum. Fyrsta
stopp var á Hvolsvelli. Þar fóru fram
hinar hefðbundnu athafnir svo sem
að Pzzz, kaupa bland og að ógleymd-
um pillanum hans Tedda. Áfram var
haldið og áfram snjóaði, og færð
þyngdist eftir því sem austar dró en til
Víkur komumst við um kl. 16.30, og
stoppað í Skálanum i Vík til sömu at-
hafna og áður á Hvolsvelli.
Nú fór að kárna gamanið, því snjór
var enn að þyngjast, þó var lagt af
stað og stefnt austur Mýrdalssand.
Frekar fórum við þó áfram en afturá-
bak, og yfir Sandinn komumst við og
í Skaftártungur en þá var pillinn hans
Tedda og annað fljótandi farið að
síga niður hjá undirrituðum, sem á
orðið erfitt með að halda til lengdar
gegn straumnum. Varð því að stoppa
bílinn í stórhríðinni og hleypa út en þá
komst bílstjórinn að því, að bíllinn
var mjög vanhæfur til vetraraksturs,
sem sé á sléttum dekkjum, og önnur
keðjan of stutt, var þá gripið til þess
ráðs í stórhríðinni og myrkrinu, að
klippa virspotta úr fjárgirðingu, til að
binda saman keðjuna, vonandi verð-
ur þetta myrkraverk fyrirgefið, þar
sem þetta var neyðarúrræði.
Til Klausturs komumst við um átta
leytið, tók þrjá tíma að aka 80 km.
Kvöldverður beið okkar þarna, og
lá við að við færum ekki úr bílnum
vegna veðurofsa. Það hafðist þó, og
matinn fengum við, og höfðum lyst á.
Svo fórum við í nýja svefnskála, sem
eru mjög góðir allt tveggja manna
herbergi með W.C. og baði, þykkum
loðnum teppum og fallegum hús-
gögnum.
Þar næst var haldið í Samkomu-
hússins, og ekki lagaðist útlitið, því
að kvöldið áður var haldið Slátur-
húsaball, og núna stórhríð og rok
enda urðu bændur fyrir miklum fjár-
skaða, og voru þeir með tiltækum
mannskap, að reyna að bjarga fénu
eftir bestu getu.
Ballið var samt haldið, og komu
60—70 manns auk okkar 26 úr Hvera-
gerði, varð þetta hinn besti dansleik-
ur, og skemmtu sér allir vel, sem þátt
tóku í þessari skemmtun. Daginn eftir
var morgunverður framreiddur kl.
11.30, ekki komu þó allir til morgun-
verðar, þeirra á meðal minn herberg-
isfélagi en ég tók með mér samloku og
pilsner handa honum, og þegar hann
vaknaði og tók við veitingunum sagði
hann með hálflokuð augun „þetta
kallar maður nú sörvis“.
Það var að vísu hætt að snjóa en
áttin orðin norðlæg með kulda og
nepju og skafrenningi, kl. 13 var lagt
af stað, og gekk nú ferðin vel, þar til
kom í brekkurnar á Hrifunesheiði þar
voru skaflar, bíllinn komst ekki í
gegnum þá, það þurfti að setja keðjur
á en bílstjórinn hafði lagfært þær á
Klaustri.
Þegar komið var vestur á Mýrdals-
sand var blinda skafrenningur, ferðin
sóttist mjög seint, skyndilega vorum
við komnir í heila trossu af bílum,
þeir voru fimm með okkur, tvo fólks-
bíla varð að skilja eftir en með okkur
komu tvær stúlkur úr Hveragerði,
með sitt barnið hvor. En var þæft
áfram í sama veðri en hægt sóttist
ferðin, að lokum komum við i Víkur-
skálann eftir 3ja tíma ferð eins og
daginn áður. Ekki var björninn unn-
inn, því að skarðið fyrir ofan Vík var
kolófært, og vegagerðin sem hefur
aðsetur í Vík neitaði að ýta, vegna
þess að þeim er það bannað á helgi-
dögum og í næturvinnu. Það sjá allir
hve vitlaust þetta er, og að ekki sé nú
talað um, að þetta var fyrsti snjór
vetrarins (og sennilega sá síðasti, því
að veturinn var mjög snjóléttur). Það
skal tekið fram, að þeir ýttu kl. 6
morguninn eftir, og voru búnir kl. 8
eða áður en dagvinna hófst.
Þegar við vorum komnir í Skálann
leið ekki á löngu, þar til Skálinn fyllt-
ist af fólki, þar á meðal full rúta frá
Austurleið, sem kom frá Hornafirði.
Þar sem fyrirsjáanlegt var, að löng
bið væri framundan, þá voru teknar
upp nikkurnar, og farið að spila. Ein-
hverjum hafði tekist, að styrkja pill-
ann, sem var á boðstólum, og kætti
það sálir manna. Konsertinn stóð
næstum sex klukkustundir en alls
varð biðin 7 tímar í Vík.
Skömmu áður en biðinni lauk kom
fjallarúta, og tók farþega Austurleið-
ar, og svo kom önnur fjallarúta að
sækja okkur, einnig með drifi á öllum
hjólum og keðjur á öllum hjólum, svo
var lagt í skarðið upp frá Vík. Svo
mikill var snjórinn, að bíllinn varð að
aka utan við vegastikurnar, þar sem
brekkan var hæst og bröttust, og það
verður engu logið, þótt sagt verði að
bíllinn hafi farið tommu fyrir tommu,
því að vart hreyfðist bíllinn áfram.
Að lokum tókst þetta, þegar upp var
komið var hægt að taka keðjurnar af,
og var þá greiðfær leið heim. Ennþá
var spilað og sungið, og mun þessi
ferð verða lengi í minnum höfð, og
eftir á vildi enginn hafa misst af
henni.
Gísli H. Brynjólfsson,
Hveragerði.
10