Harmoníkan - 01.02.1988, Qupperneq 12

Þeim var líka komið fyrir á pallinum
en til að verja hljóðfærin, var heyi
troðið með þeim og síðan ekið til
Reykjavíkur. í Hellubíói er Valdimar
hagvanur, því hann lék fyrir dansi þar
á gamlárskvöldi samfellt í 20 ár auk
þess að spila þar við önnur tækifæri.
Eftir að Gunnarshólmi var vígður,
þá stærsta félagsheimili á landinu, lék
Valdimar þar með hljómsveitinni Blá-
stakkar en það var föst hljómsveit
hússins. Voru böllin svo vinsæl að
fólk gerði sér ferð á þau, allstaðar af
landinu, en það hafa verið allmikil
ferðalög á þjóðvegum landsins fyrir
rúmum 30 árum.
Hér hefur verið stiklað á stóru og
margt ótalið sem Valdimar hafði frá
að segja í stuttu rabbi, en með góðum
tíma og í góðu næði hefði efnið getað
fyllt heila bók.
Valdimar og kona hans, Þuríður
Valdimar ,,aðlaður“ í HoUandi.
Nikkararnir Valdimar og Garðar Jóhann-
esson. Jónatan Ólafsson við píanóið.
Fra ferð til Eyja.
Ingjaldsdóttir fóru til Hollands í júní
s.l. ásamt börnum, tengdabörnum og
barnabörnum. Auðvitað tók har-
moníkuunnnandinn Valdimar nikk-
una með, og má nærri geta að fjörið
hafi verið mikið í þeirri ferð. í kastala
einum þar sem ferðamenn sátu að
borðhaldi, var Valdimar sleginn til
,,riddara“ fyrir spilamennskuna.
Strax á eftir léku þeir feðgar, Valdi-
mar og Auðunn á harmoníkur, Töfr-
andi Tóna við ljóð Kristjönu Valdi-
marsdóttur og söng öll fjölskylda
með við dynjandi lófaklapp við-
staddra. Á eftir léku þeir svo Hol-
lenska valsinn góðkunna „Tulips
from Amsterdam“ og sungu þá hol-
lendingarnir með. Þeir feðgar hafa
oft spilað saman því að Auðunn var
líka 14 ára þegar hann fór með pabba
til að spila á sínum fyrstu böllum, en
hann leikur nú með eigin hljómsveit.
Þó að Valdimar væri með allri fjöl-
skyldunni í Hollandi, þá var það
landsmót SÍHU sem dró hann heim til
íslands, heilli viku á undan hinum.
Þetta má kalla sanna harmoníkuunn-
endur.
Þökk fyrir lag og ljóð.
Frá vinstri — Þuríður Auðunsdóttir,
Valdimar Auðunsson og Valdimar Auð-
unsson frá Dalseli.
12