Harmoníkan - 01.05.1988, Síða 24

Fra vinstrL' Hrólfur Vagnsson, Christa Eschmann, Elsbeth Moser og séra Gunnar
Björnsson.
Tónleikar
í Fríkirkjunni
riðjudaginn 22. mars sl. voru
haldnir tónleikar í Fríkirkjunni í
Reykjavík. Fyrir tónleikunum stóðu
Elsabeth Moser og Hrólfur Vagnsson
em léku á harmoníkur og Christa
Eschmann sem lék á flautur. Hrólfur
Vagnsson er frá Bolungarvík og hefur
verið getið í blaðinu eftir að hann hélt
tónleika í Langholtskirkju þann 8.
október 1986, ásamt Ursula Schmid
frá Þýskalandi.
Christa Eschmann flautuleikari
hefur lokið námi frá tónlistarháskól-
anum í Hannover og komið víða
fram.
Elsabeth Moser er svissnesk að upp-
runa og hefur gegnt prófessorsstöðu
við tónlistarháskólann í Hannover
síðustu 5 árin, og verið kennari Hrólfs
undanfarin ár. Málfarið á efnis-
skránni virðist hafa verið gert með
þjóðverja í huga, fremur en íslend-
inga, því allt þar var ritað á þýsku
nema fyrsta orðið „Efnisskrá“ og síð-
asta orðið — þverflauta, og hléið sem
gert var á tónleikunum var „Pausa“.
Að síðustu var svo nafnið „Akkord-
eon“ notað í stað harmoníka — já,
fínt skal það vera.
Tónleikarnir höfðu verið vel kynnt-
ir í blöðum, í harmoníkuþætti Högna
Jónssonar (sem fékk Ríkisútvarpið til
að hljóðrita tónleikana), og eins
stutta stund á Rás 2 þar sem fluttur
var smáskammtur af tónleikaskránni.
Þessi kynning hefur vonandi haft ein-
hver jákvæð áhrif, þó er mér ekki
grunlaust um hið gagnstæða, þvi ekki
var hægt að kvarta undan þrengslum
á tónleikunum.
Á efnisskránni voru verk eftir bæði
eldri og yngri höfunda og hefðu mörg
þeirra farið jafnvel betur með því að
nota kirkjuorgelið, þ.e.a.s. verk eldri
höfundanna. Tónverk yngri höfund-
anna eru sum nokkuð framúrstefnu-
leg, sennilega vel samin samkvæmt
„teoríunni“ en hvort þau láta jafnvel
í eyrum er svo önnur saga. Ef við tök-
um sem dæmi — Aufshcwung“ eftir
finnann Jukka Tiensuu.
Þegar að komið var fram í mitt
(tón)verkið, mátti sjá samúðarbros á
áheyrendum. í slíkum verkum vaknar
sú spurning hvort höfundurinn er að
gera grín að hljóðfæraleikaranum,
eða hljóðfæraleikarinn að áheyrend-
Eftir siðustu tónleikaferð Hrólfs
hér á landi, hefði mátt ætla að hann
hefði létt verulega á efnisskránni fyrir
næstu ferð, en svo varð því miður
ekki. Nú vaknar sú spurning hvort
hægt er að halda svona tónleikaferð-
um uppi og þá fyrir hverja.
Hinir almennu harmoníkuunn-
endur virðast ekki kunna að meta
þessa tónlist, en það er staðreynd sem
ekki er hægt að líta framhjá. Hvað
viðvíkur áhangendum hinnar svoköll-
uðu „æðri“ tónlistar, þá virðast þeir
sniðganga alla tónlist ef hún flutt á
harmoníku, sem sést líka best á lista-
síðum dagblaðanna, þar sem tónleik-
arnir fengu nánast enga umfjöllun.
En svona er þetta víðar. Danska Har-
moníkusambandið hélt nýlega upp á
10 ára afmæli sitt og tjaldaði því sem
til var, en þó var Mogens Ellegaard
ekki nefndur þar á nafn. Þá var
sænska Harmoníkusambandið ný-
lega 20 ára og enn hefur ekki sést neitt
um að leikið hafi verið verk eftir
Torbjörn Lundquist.
Er ekki hæt að blanda efnisskrána
eitthvað, þannig að þó að farið sé inn
á svo til ótroðnar slóðir í tónlist, sem
er i sjálfu sér rétt, að matreiða það
með öðru léttara til að gera fleirum til
hæfis. Annaðhvort verður mat áheyr-
enda að breytast eða hljóðfæraleik-
arans, því annars er hætt við því að
fólk einangrist í list sinni. I lok tónleik-
anna léku þau öll saman, ásamt séra
Gunnari Björnssyni tónverk eftir
Bach og er óhætt að segja að þessi
hljóðfæraskipan hafi gefið verkinu
sérstakan blæ.
Barmmerki
Höfum látið útbúa þessi
barmmerki fyrir íslenska
harmoníkuunnendur — ATH að
fánalitirnir í merkinu eru í LIT.
Verð aðeins kr. 150.-
Hringið eða skrifið
HARMONÍKAN
tímarit harmoníkuunnendans
um.
HITTUMST í GALTALÆK
20