Fréttablaðið - 28.09.2013, Síða 40

Hæðin er krefjandi
Flestir sem ganga á Kilimanjaro fara svo-
kallaða Kókakólaleið að sögn Atla. Þar eru
skálar á leiðinni og tiltölulega góður stígur.
„Við völdum aðra leið sem er kölluð Viskí-
leiðin. Hún er eins og drykkurinn aðeins
hrjúfari, brattari og kaldari. En þaðan er
betra útsýni,“ segir Atli. Hann segir göng-
una sem slíka ekki tæknilega erfiða. „Það
eru mörg fjöll á Íslandi sem eru erfiðari en
Kilimanjaro. Það er hæðin og lengd göng-
unnar sem er áskorunin.“
Ellefu ungir menn
Atli segir Tansaníumenn skynsama þar sem
þeir kunni að taka peninga af ferða mönnum.
Þar þurfi að borga mjög hátt gjald bara fyrir
að fara inn í Kilimanjaro-þjóðgarðinn. Svo sé
fólk skyldað til að ráða sér ákveðinn fjölda af
leiðsögu- og burðarmönnum.
„Við vorum með ellefu unga menn með
okkur; tvo leiðsögumenn og níu burðar-
menn,“ upplýsir Atli, en algert lágmark er
að vera með tvo leiðsögumenn hvort sem
ferðast er einn eða fleiri í hópi.
Farangur göngumanna er takmarkað-
ur þrátt fyrir fjölda burðarmanna. „Hvert
okkar þriggja mátti vera með tólf kíló fyrir
utan mat og tjöld,“ segir Atli en á daginn
báru þau sjálf dagspoka með nesti og auka-
fötum en burðarmennirnir tóku rest.
„Leiðsögumennirnir gengu alltaf með
okkur en burðarmennirnir urðu eftir
þegar við gengum af stað á morgnana og
tóku niður búðirnar. Síðan tóku þeir fram
úr okkur og settu niður búðirnar ofar í fjall-
inu. Þeir eru svo vanir þessari hæð og mun-
aði ekkert um að hlaupa upp fjallið meðan
við gengum andstutt í hænuskrefum,“ segir
Atli hlæjandi.
Full þjónusta
Það var skrítin lífsreynsla fyrir fjölskylduna
að láta ungu mennina stjana við sig. „Við
höfum aldrei á ævinni haft neina þjónustu
í fjallaferðum okkar og ekki einu sinni farið
í ferð með leiðsögumönnum. Þeir hins vegar
elduðu fyrir okkur og sáu um alla tiltekt. „Ég
var stundum farinn að hjálpa þeim að taka
niður tjöldin, sem er víst ekki til siðs,“ segir
hann glettinn.
Fjölskyldan náði góðu sambandi við
ungu mennina. „Þeir tala hrafl í ensku og
þar sem við höfum verið mikið til fjalla
áttum við margt sameiginlegt með þeim.
Við lögðum okkur einnig eftir því að vera í
þeirra félagsskap og þeir í okkar,“ segir Atli
og minnist þess hlæjandi að vinir þeirra
hafi kallað hann Father Christmas út af
skegginu og Katrínu kölluðu þeir Mama.
Illa búnir burðarmenn
Starf burðarmannsins er erfitt og illa borg-
að. Það stakk Atla, Katrínu og Almar hve
illa útbúnir hinir nýju vinir þeirra voru til
fjallaferða. „Það var hræðilegt að sjá hvernig
þeir voru búnir, í götóttum skóm og í léleg-
um leppum. Þeim var oft kalt enda sveifl-
ast hitinn frá 30 gráðum og í mínus 20 gráð-
ur og oft og tíðum geisa mikil hvassviðri á
toppi fjallsins. Þó vorum við búin að lána
þeim allt aukadótið okkar.“
Atli segir að þau hafi ekki gert sér grein
fyrir fátæktinni áður en þau héldu af stað.
„Okkur langaði að skilja vel við vini okkar
ellefu og vildum hjálpa þeim á einhvern
máta. Þeir komu með þá hugmynd að við
gætum gefið þeim föt,“ segir Atli, en erf-
itt getur verið að nálgast kuldafatnað við
miðbaug. „Auk þess hafa þeir ekki efni á
honum.“
Atli var formaður hjálparsveitar til
margra ára og fjölskyldan á marga vini og fé-
laga sem stunda útivist. „Því ákváðum við að
láta nærumhverfi okkar vita að við værum
að safna svona búnaði. Vonandi náum við að
fylla nokkra kassa til að senda til vina okkar
til að létta þeim lífið.“
Atli og höfðingjaráð Masai-stríðsmannanna spá í framtíðina. Almar með leiðsögu- og burðarmönnunum ellefu sem fylgdu fjöl-
skyldunni upp fjallið. Hér var komið að kveðjustund.
Almar, Katrín og Atli með toppinn í augsýn. MYND/ÚR EINKASAFNI
Syndaborgin Las Vegas úir og grúir af líflegum og mannmörgum
spilavítum. Þar freistar fólk gæfunnar við ýmis fjárhættuspil á borð
við rúllettu, blackjack og spilakassa.
Líklega gera flestir sér
grein fyrir að líkurnar á
sigri eru litlar en færri gera
sér grein fyrir að spilavítin
eru hönnuð með það í huga
að alltaf halli á viðskipta-
vininn. Þetta er gert með
með ýmsum hætti.
Fríum áfengum drykkjum
er haldið að gestum spila-
vítisins. Þetta er gert til að
skerða dómgreind þeirra og
láta þá spila verr en ella.
Spilagjafarar eru vel þjálfaðir til að gera fólki erfiðara fyrir. Þeir eru
snöggir í hreyfingum og rugla fólk í ríminu.
Spilavíti eru einnig hönnuð með það í huga að gera fólk áttavillt.
Sumum finnst erfitt að rata í rangölum þess. Hugmyndin er að fólk
gefist hálfpartinn upp og setjist við eitthvert spilaborðanna og blæði
peningum.
Klukkur eru aldrei sjáanlegar í spilavíti. Þannig getur fólk ekki litið
upp, séð hvað klukkan er og haft þá afsökun að nú sé hún orðin margt
og tími til kominn að hætta og hátta.
Besta ráðið sem fólk getur tekið í spilavítum er að hætta þegar leik
ber hæst. Líkurnar á vinningi eru afar dræmar. Ef stór pottur lendir í
skauti spilarans er um að gera að hætta því enn minni líkur eru á að
slíkt gerist aftur.
Víti að varast í spilavíti
Rúlletta er vinsæll leikur í spilavítum. Vinningslíkur eru þó afar litlar. NORDICPHOTOS/GETTY
Spilavíti eru hönnuð til að vera ruglandi.
KYNNING − AUGLÝSINGFerðir LAUGARDAGUR 28. SEPTEMBER 20132
Fararstjóri: Pavel Manásek
Aðventa 3 29. nóvember - 6. desember
Bókaðu núna á baendaferdir.is
Sími 570 2790
bokun@baendaferdir.is
Síðumúla 2, 108 Reykjavík
Aðventuferðir okkar hafa svo sannarlega slegið í gegn og
í þessari ferð kynnumst við einstakri aðventustemningu
þriggja landa, Þýskalands, Frakklands og Sviss. Förum í
spennandi og áhugaverðar skoðunarferðir.
Verð: 169.400 kr. á mann í tvíbýli.
Mjög mikið innifalið!
Sp
ör
e
hf
.
Franskir og þýskir aðventutöfrar