Skessuhorn - 22.08.2007, Page 27

27 MIÐVIKUDAGUR 22. ÁGÚST
All ir eld gaml ir
Gaml ir bekkj ar fé lag ar sem út-
skrif uð ust af Hvann eyri árið
1952 hitt ust í vor til að fagna 55
ára út skrift araf mæli. Eins og al-
þjóð veit leggst ell in mis jafn-
lega í fólk. Þeg ar einn bekkj ar-
bróð ur inn bar að garði leit hann
inn í stof una og sá, að hon um
fannst, ein tóm gam al menni vera
þar stödd. Hann hrökkl ast því til
baka og muldr ar vand ræða lega
um leið: „Fyr ir gef ið þetta hlýt-
ur að vera vit laus stofa, hér eru
all ir svo gaml ir.“ Hann varð síð-
an að snúa til baka, hálf sneypt-
ur, því hann hafði kom ist að því
að þar átti hann einmitt að vera
sjálf ur. Sín um aug um lít ur hver
á silfrið.
Kvið inn upp í loft
Á síld ar sölt un ar stöð var mað ur
nokk ur að kenna stúlk um síld ar-
sölt un og seg ir að þær eigi að
láta haus ana liggja sam an á síld-
inni og kvið inn snúa beint upp.
Þá seg ir ein stúlk an:
„Ég kann nú þetta, mað ur
minn,
mér hef ur ver ið sýnt það oft.“
Hag mælt ur mað ur er þarna var
stadd ur heyrði þetta og bætti
við:
„Að leggja svona kinn við kinn
og kvið inn þráð beint upp í loft.“
Allt á lofti
Það voru eitt sinn tveir vin ir,
trillukarl ar, sem fóru til veiða
við þriðja mann. Þriðji mað ur-
inn um borð var Bakkus, sem
mörg um er kunn ug ur en hina
þekkj um við lítt. Þeg ar veiði ferð
var lok ið og kom ið að landi á ný,
var há flóð. Vin irn ir þrír bundu
bát inn tryggi lega við bryggj una
og hugðu ekki að því að ekki
var um flot bryggju að ræða. Á
næstu fjöru blasti við veg far end-
urm kát leg sjón. Bát ur einn er
hékk á lofti í fest ing un um, utan
á bryggj unni. Fé lag arn ir höfðu
gleymt að gera ráð fyr ir að fjara
myndi und an.
Skin laus ar skepn ur
Bóndi nokk ur í Borg ar firði var
að flá kú. Hún var föst í skinn inu
og húð in þykk enda sótt ist verk-
ið seint. Loks and varp ar hann og
seg ir: „Að menn skuli geta kall-
að þetta skinn laus ar skepn ur.“
Betra að skíra börn
sem yngst
Prest ur nokk ur var að skíra
þriggja ára dreng. Dreng ur-
inn er hinn ró leg asti, þang að
til prest ur inn fer að ausa hann
vatni. Þá lít ur hann með reiði-
svip á prest og seg ir: „Skvett irðu
á mig vatni, hel vít ið þitt?“
Harð ur, harð ari,
harð ast ur
Kaup stað ar stúlka var í sum ar-
dvöl á sveita bæ. Einu sinni var
hún úti á túni með bónda og
spyr hann stúlk una að því hvort
hún kunni að hand mjólka. Hún
læt ur drýg inda lega yfir því og
sest und ir eina kúna og fer að
fikta við spen ana. „Nú ætlarðu
ekki að byrja?“ Spyr bóndi. „Nú,
ég er að bíða eft ir því að þeir
harðni,“ svar aði stúlk an.
Amen úr sveit inni að sinni,
Birna G. Kon ráðs dótt ir
Mánu dag inn 20. á gúst sl. fór
fram frá Akra nes kirkju út för Guð-
jóns Bjarna son ar frá Bæj ar stæði.
Prest ur var séra Krist inn Jens Sig-
ur þórs son í Saur bæ. Fjöl menni var
við út för ina. Skát ar stóðu heið-
ursvörð og báru kist una úr kirkju.
Slökkvi liðs menn heiðr uðu einnig
hinn látna.
Bragi Þórð ar son skrif aði minn-
ing ar grein í Morg un blað ið sem
hann góð fús lega gaf Skessu horni
leyfi til að birta:
Einn af elstu skát um Ís lands,
Gaui í Bæj ar stæði á Akra nesi hef ur
kvatt á 96. ald ursári. Hann var virk-
ur í skáta starfi til síð asta dags. Ég
heim sótti hann á Sjúkra hús Akra-
ness tveim ur dög um fyr ir and lát-
ið. Við rifj uð um upp sam eig in leg-
ar minn ing ar frá skáta dög um okk-
ar á ferða lög um og skáta mót um.
Minni hans á eldri tíma var ó trú-
legt. Hann fylgd ist líka með ungu
skát un um, sem nú dvelja á al heims-
móti skáta, Jambor ee, í Englandi.
Það kall aði fram minn ing ar hans
þeg ar hann sem ung ur mað ur fór
á Jambor ee í Hollandi 1937. Hann
lýsti fyr ir mér upp lif un, sinni þeg-
ar sjálf ur Baden Powell heim sótti
tjald búð ir ís lensku skát anna.
Sam leið okk ar í skáta starf inu
er orð in löng. Mitt fyrsta skáta-
próf tók ég und ir súð inni á loft inu
í gamla Bæj ar stæði 1943, en þar
bjuggu Inga og Gaui. Seint gleym-
ast söngv arn ir við varð eldana:
,,Hér eru skát ar að skemmta sér“
- ,,Kveikj um eld“ - ,,Þýt ur í laufi
bál ið brenn ur“ og sam ein ing í
Bræðra lags söng skáta, sem boð ar
frið í hrjáð um heimi.
Gaui var einn þeirra Skaga-
manna sem settu svip sinn á mann-
líf ið á Akra nesi. Hann eign að ist
sinn fyrsta bíl 1930 og var þekkt ur
fyr ir að kom ast leið ar sinn ar eft ir
lítt troðn um vega slóð um í sveit-
um Borg ar fjarð ar og fyr ir Hval-
fjörð á fyrstu árum bíl anna. Þá var
sex tíma akst ur milli Akra ness og
Reykja vík ur ef allt gekk vel, en gat
tek ið heil an dag þeg ar vilp ur voru
í veg un um og Gaui þurfti að grjót-
bera und ir bíl inn og ,, tjakka“ hann
upp oft á leið inni. Þá kom sér vel
ein stök þol in mæði hans og frá-
bær þekk ing á bíl um og vél bún-
aði. Alltaf komst hann á leið ar-
enda með bros á vör. Á stríðs ár-
un um átti Gaui tvo fólks bíla og
vöru bíl, rak reið hjóla verk stæði og
gerði við reið hjól Skaga manna, lék
á tromm ur í hljóm sveit, var lyk il-
mað ur slökkvi liðs ins, og for ingi
skát anna. Í því hlut verki kynnt ist
ég hon um best.
Marg ar ferð irn ar fór hann með
okk ur krakk ana á vöru bíln um sín-
um eft ir ár far vegi Berja dalsár inn-
ar upp að skáta skál an um við Akra-
fjall.
Í vet ur kom Gaui sem oft ar á
fund hjá rekk um og svönn um á
Akra nesi. Eins og venju lega var
hann með mynda vél ina sína og
tók mynd ir af mann skapn um með
bros á vor. Úti var myrk ur, strekk-
ings vind ur og snjó fjúk. Ég spurði
hver hefði ekið fyr ir hann. ,,Það
var ekk ert vanda mál, Bragi minn.
Ég ók sjálf ur. Þessi bíll rat ar hing-
að nið ur í skáta hús og aft ur til baka
inná Höfða grund,“ sagði hann og
hló sín um glaða, smit andi hlátri.
Gaui hef ur fylgt skáta starf inu á
Akra nesi frá upp hafi árið 1926. All-
an þann tíma hafa hug sjón ir skáta-
hreyf ing ar inn ar ver ið hans leið ar-
ljós. Við hlið hans var Inga, eig in-
kona hans, sem allra vanda leysti
og aldrei taldi eft ir sér að takast á
við verk efn in með hon um. Börn in
þeirra hafa einnig ver ið virk í starfi
og mátt ar stólp ar í skáta starf inu.
Verð ur seint full þökk uð sú fyr-
ir mynd sem þau hjón sýndu með
fórn fúsu starfi sínu.
Við Elín og börn in okk ar, Þor-
vald ur og Bryn dís, send um systkin-
un um frá Bæj ar stæði Sigga, Dísu,
Bjarna, Ástu og fjöl skyld um þeirra
inni leg ar sam úð ar kveðj ur vegna
and láts góðs vin ar. Eitt sinn skáti
á vallt skáti.
Bragi Þórð ar son.
Guð jón Bjarna son
- Minn ing
Við út för Guð jóns sl. mánu dag stóðu bæði skát ar og slökkvi liðs menn heið ursvörð enda er
hans sárt sakn að í þess um hóp um. Hér er ekið með kistu Guð jóns fram hjá slökkvi stöð inni
á Akra nesi. Ljósm. Kol brún Ingv ars dótt ir.
Guð jón Bjarna son á góðri stund í
Garða lundi.
Ljósm. Ei rík ur Krist ó fers son.