Skessuhorn - 11.09.2013, Blaðsíða 25

25MIÐVIKUDAGUR 11. SEPTEMBER 2013
Hrannarbúðin hefur lengi verið til
staðar í Grundarfirði og hafa íbúar
bæjarins og nærliggjandi byggðar-
laga getað sótt sér töluverða þjón-
ustu þangað. Þau Gunnar Krist-
jánsson og Jóhanna H. Halldórs-
dóttir hafa rekið verslunin um ára-
bil en þau hafa ákveðið að selja
hana og vilja gjarnan að rekstur-
inn haldi áfram. Jóhanna hóf störf
í Hrannarbúðinni 1983 en móðir
hennar Pálína Gísladóttir rak hana
þá. Þau Gunnar og Jóhanna hafa
aftur á móti átt verslunina frá árinu
1986 og þar hefur ávalt verið mikið
vöruúrval. „Við höfum alltaf þurft
að miða við árstíðina í úrvalinu
hjá okkur og það skýrir fjölbreytn-
ina. Reiðhjól á vorin, skólavörur á
haustin og slíkt. Þegar skíðalyftan
kom hérna seldum við líka skíði,“
segja þau Gunnar og Jóhanna í sam-
tali við Skessuhorn. Hrannarbúðin
hefur lengi endurspeglað þörfina í
Grundarfirði. „Þegar fleiri en einn
spyr um eitthvað höfum við brugð-
ist við þörfinni,“ segir Gunnar.
Samanlögð starfsreynsla þeirra í
Hrannarbúðinni er tæp 50 ár. „Jó-
hanna er búin að vinna hérna sam-
fellt í 30 ár og það eru 16 ár síð-
an ég hætti sem skólastjóri og fór
í þetta með henni. Þá stækkuðum
við og bættum við nokkrum vöru-
flokkum,“ segir Gunnar. Við það
bætir Jóhanna: „Það kemur að því
að mann langar til að gera eitthvað
annað eftir allan þennan tíma.“ Að
reka Hrannarbúðina hefur verið
mjög bindandi starf. „Við höfum
aldrei getað tekið okkur almenni-
legt frí þar sem við sjáum bara ein
um verslunina. Við erum kom-
in á þann aldur að við viljum hafa
frjálsari tíma á meðan við erum það
spræk að við getum notað hann.
Það er ekkert gaman að ætla að
taka fríið þegar maður er orðinn of
gamall,“ segja þau.
Fólk ánægt
með þjónustuna
Gunnar og Jóhanna hafa mikla trú
á því að einhver muni kaupa versl-
unina og halda áfram að reka hana.
„Það er alveg hægt að reka svona
verslun. Það þarf spræka og kraft-
mikla einstaklinga til þess, því það
þarf að vera vakinn og sofinn yfir
því að þjóna viðskiptavininn. Við
höfum búið að því að fyrirtæk-
in á staðnum hafa verið mjög já-
kvæð í garð verslunarinnar og það
skiptir máli að fylgjast með í sam-
félaginu, þörfinni, þróun, tækni og
öllu öðru. Það þarf stöðugt að vera
á tánum.“ Húsnæði verslunarinn-
ar og verslunin sjálf er til sölu. „Ég
trúi ekki öðru en að einhver vilji
reka svona verslun áfram. Hún er
alls ekki bundin við húsnæðið og
það er hægt að reka hana alls stað-
ar. Húsnæðið getur verið nýtt í eitt-
hvað allt annað þess vegna,“ segir
Jóhanna.
Hrannarbúðinni verður lokað
í byrjun desember. „Fólk er mið-
ur sín yfir því að versluninni verði
mögulega lokað. Margir hverj-
ir segja að það yrði ægilegt ef eng-
inn tæki við. Við höfum svo fund-
ið fyrir því hvað fólk er ánægt með
þá þjónustu sem við höfum veitt í
gegnum tíðina,“ segja þau. Ef eng-
inn kaupir verslunina mun rekstur-
inn hætta. „Samfélagslega væri það
mjög slæmt. Þegar þjónustustig
lækkar takmarkast lífsgæði íbúa.
Við vonum innilega að það séu ein-
hverjir þarna úti sem vilji taka þetta
að sér,“ segja þau að endingu.
sko
Gunnar og Jóhanna eigendur Hrannarbúðarinnar í Grundarfirði.
Hrannarbúðin í Grundarfirði til sölu
vík. Fjölskyldan bjó í Njarðvík á
meðan ég kenndi þar og við leigð-
um íbúðina í Reykjavík út á meðan.
Síðan fékk ég stöðu við Breiðholts-
skóla og kenndi þar alveg þangað til
ég hætti kennslu vorið 2002. Ákvað
ég þá að helga mig uppbyggingu
hérna á Vörðufelli.“ Nils segir að
fljótlega hafi þau byrjað að planta
trjám. Búið sé að gróðursetja um
120 þúsund plöntur; greni, furu,
birki, svolítið af lerki og smáveg-
is af ösp. „Stærstu trén eru orðin
3-4 metrar. Norðaustan áttin sem
kemur frá Húnaflóanum er köld og
gerir okkur stundum erfitt fyrir. Ég
myndi því segja að hérna væri ekki
svo ýkja gróðursælt á þessum tíma-
punkti en það á eftir að breytast
með aukinni ræktun og landvernd.
Þess vegna vaxa trén hægar í fyrstu,
en strax og skjólbeltin og stærri
trén hafa náð góðum vexti og skýla
hinum gerist þetta hraðar. Engu að
síður er ljóst að mikla þolinmæði
þarf í skógræktinni, þetta er ekki
spretthlaup heldur maraþon. Það
sem tafði fyrir hjá okkur var líka
ástand girðinga. Hérna voru gaml-
ar girðingar ekki í góðu ásigkomu-
lagi. Með því að laga þær var hægt
að planta innan þeirra. Við réð-
umst síðan í það á síðasta ári, fimm
landeigendur á Skógarströndinni
(Landgræðslu- og skógræktarfé-
lag Skógarstrandar), að girða stórt
svæði til skógræktar og landvernd-
ar. Girðingin er 31 kílómetri og
landgræðslusvæðið innan henn-
ar er um 15 þúsund hektarar. Í ár
var ætlunin hjá mér að planta gríð-
armiklu, um 100 þúsund plöntum,
en skortur á plöntum í vor olli því
að ég fékk einungis 50 þúsund trjá-
plöntur og plantaði drjúgum hluta
þeirra núna yfir sumartímann, rest-
in verður sett niður í haust. Við
munum sannarlega ekki slá slöku
við næstu árin við gróðursetningu
og landgræðslu.“
Ræktaði nýjan
stofn í ánni
Nils segist una hag sínum ákaf-
lega vel á Vörðufelli. „Ég er hérna
8-9 mánuði ársins og er líka mik-
ið til með hugann hér þegar ég er
í Reykjavík. Við komum hingað
í byrjun apríl og ég er svo hérna
langt fram á haustið og svo marga
daga þar á milli,“ segir Nils. Hann
segir að gaman sé að fylgjast með
fiskgengdinni í Svínafossánni. „Það
voru ekkert síður möguleikarnir
sem við sáum með ána en skógrækt-
ina hérna sem varð til þess að við
ákváðum að kaupa Vörðufell og svo
seinna keyptum við reyndar jörðina
Bíldhól, en hinn bakki árinnar til-
heyrði þeirri jörð. Neðst í ánni er
stór og mikill foss, Tröllkonufoss.
Við þennan foss stoppaði fiskur-
inn þangað til við byggðum laxa-
stiga til hliðar við hann fyrir nokkr-
um árum. Þegar við komum hing-
að var lítill fiskur í ánni. Það hafði
verið stunduð hafbeit í ánni nokkr-
um árum áður en við komum og við
það hvarf nánast sá litli uppruna-
legi stofn sem var í henni. Ég byrj-
aði strax að sleppa seiðum í ána og
hef bætt tveimur smærri laxastigum
við hana. Síðustu árin hefur mynd-
ast ágætis laxastofn í ánni. Við selj-
um ekki leyfi í ána en fjölskyldan og
vinir og kunningjar njóta hennar í
staðinn,“ segir Nils. Við enda fyrsta
laxastigans er laxateljari og vökt-
unarkerfi frá Vaka, sem myndar og
telur fiskinn sem gengur upp ána.
Það kerfi er tengt heimilistölvunni
hjá Nils sem getur fylgst nákvæm-
lega með laxagengdinni á skjánum.
Veiðiklær
Um helgar veiðist oft vel, enda
mannskapurinn þá til staðar á
Vörðufelli. Þegar Nils gluggar í
veiðidagbókina telur hann 19 laxa
sem veiddust í Svínafossá helgina á
undan. Þar af var stærsti fiskurinn
84 sm en flesta fiskana segir hann í
kringum fimm pundin. „Þetta eru
miklir veiðimenn synir mínir og
eru þeir duglegir að bæta í aflatöl-
urnar þegar þeir skreppa út með
flugustangirnar. Annars eru allir
búnir að veiða laxa í sumar og eldri
barnabörnin, Ásta Kolbrún, Haf-
steinn, Birta Margrét og Fann-
ar Tómas, hafa nælt í marga fiska
en þau eru á aldrinum 9-14 ára.
Þau tvö yngri, Pétur og Berglind
Sylvía, eru að byrja sinn veiðiferil
enda bara fjögurra og þriggja ára,“
segir Nils og brosir. ,,Svo á ég einn
afastrák fyrir austan hann Þorstein
Heiðar og hann hefur líka sett í
fiska hérna,“ segir Nils. Hann nýt-
ur þess greinilega í botn að stússast
í ýmsu á Vörðufelli. „Ég er aldrei
verkefnalaus hérna, það er alltaf
nóg að gera. Við hjónin eru með
aðstöðu fyrir tómstundir í hluta af
skemmunni en við vorum t.d. að
byrja með býflugnarækt, ég tálga í
tré og konan hefur nýtt aðstöðuna
til að þæfa ull. Skemmuna byggð-
um við að hluta til fyrir tækin sem
við notum við trjábúskapinn og
annað tilfallandi svo sem lagfær-
ingar við ána, girðingarvinnu og
slóðagerð. Zetor dráttarvélin hef-
ur staðið sig alveg frábærlega vel
og Terex traktorsgrafan hefur líka
komið sér vel,“ segir Nils.
Tröllkonufoss
Heimsókn blaðamanns á Vörðu-
fell lýkur með því að ekið er með
Nils um landareignina, um skóg-
ræktarsvæðin og niður með Svína-
fossánni. Stutt frá ósi árinnar er
Tröllkonufossinn, aðalperla árinn-
ar, mjög fallegur foss í fallegu um-
hverfi. Nils segir að smíði laxa-
stigans, sem framkvæmd var af
Loftorku í Borgarnesi, hafi geng-
ið mjög vel. Mikið hamraberg
er beggja vegna fossins og brjóta
þurfti í það skarð nokkuð frá foss-
inum, þeim megin sem laxastiginn
kom. Bergið var þó ekki harðara
en svo að skarðið var brotið með
hamri stórrar gröfu, ekki þurfti
því að nota sprengiefni við fram-
kvæmdirnar. „Þetta var gríðar-
lega skemmtilegt verkefni eins og
reyndar margt annað sem við höf-
um unnið að hérna á Vörðufelli,“
sagði Nils Hafsteinn Zimsen í lok-
in á spjalli okkar hér á Skessuhorni
við einn af nýaldar landnáms-
mönnum á Skógarströndinni. þá
Tröllkonufossinn er mikilúðlegur.
Ásta Kolbrún með vænan fisk.
Birta Margrét, Hafsteinn, Pétur og Ásta Kolbrún að leik skammt neðan Tröll-
konufossi.
Hafsteinn með vænan urriða.