Skessuhorn - 05.02.2014, Síða 26

26 MIÐVIKUDAGUR 5. FEBRÚAR 2014
Lengst af hef ég aðeins átt - angan tæmdra glasa
Vísnahorn
Mörgum þykir góður
súrmatur hið mesta af-
bragð meðan aðrir hrylla
sig og líta á það sem hina
mestu karlmennskuraun að bragða slíkt for-
feðrafóður. Nú fyrir stuttu varð á Boðnarmiði
umræða um súrmat og fleira sem snerist svo
vægt sé orðað í hinar ýmsustu áttir. Framlag
Hreins Guðvarðarsonar var á þessa leið:
Hvað sem malla menn í skúr
í matinn handa gestum,
held eg ætti að henda í súr
hagyrðingum flestum.
Skúla Pálssyni þótti einnig nóg um hvað
menn flugu um víðan völl og kvað:
Hérna - maður - herra trúr! -
heldur varla þræði.
Kveðskapurinn sjálfur súr
og súrrealísk kvæði.
Þó Þorrablót séu hinar ágætustu skemmt-
anir jafnframt því sem þorramatur er að sjálf-
sögðu hið prýðilegasta fóður er það ekki sjálf-
gert að allir dragi sig á slíkar skemmtanir
hvort sem menn óttast að þeirra verði minnst
í þorraannálnum eða sitji einfaldlega heima
í þunglyndi sem er svosem ekki betra við að
eiga en margt annað. Allar líkur á að það hafi
verið í þunglyndiskasti sem Steindór Sigurðs-
son orti:
Oftast var mér vinafátt,
var því gjarnt að hrasa.
Lengst af hef ég aðeins átt
angan tæmdra glasa.
Einhver ágæt kona sem ég man ekki nafnið
á í svipinn virðist einnig hafa verið í þeirri að-
stöðu að fella sig ekki fyllilega við umhverfið
þegar hún kvað:
Eg vildi’ eg væri komin — hvurt?
Kannske eitthvað langt í burt,
vantaði hvorki vott né þurrt —
og væri svo aldrei til mín spurt.
Sigurður Jónsson frá Brún var um margt
sérstakur maður og varð fyrir ýmsu mótlæti í
lífinu. Má segja að minna hefði nægt sumum
til að bugast. Hefur því ef til vill meiri afsökun
en sumir aðrir þó kaldlegur tónn finnist í vís-
um hans. Ekki veit ég tilefni þessarar:
Hér er kaldi á bæði borð
býsnum faldinn vetur.
Heyrast sjaldan hlýleg orð
hvað sem valdið getur.
Lengi vel þótti það heldur hagur í sveitum
landsins að eiga nokkuð af börnum því það
var þó alltaf vinnuafl þegar þau fóru aðeins að
standa upp úr grasinu og raunar með ólíkind-
um hvað börnum var stundum haldið ungum
til vinnu. Þætti líklega aðfinnsluvert nú á tím-
um. Bóndi nokkur sem átti aðeins einn son
bar því við að kona sín vildi ekki eignast fleiri
börn þegar þessi mál bárust í tal en þetta mun
hafa verið í frumbernsku getnaðarvarna hér á
landi. Um þau mál kvað Valdimar K. Benón-
ýsson:
Bóndinn kannar örlög ill.
Eitthvað hann þó gæti.
Þegar Anna ekki vill
á sér mannalæti.
Jón Sigurðsson í Hofgörðum, afi Helgu
Brögu leikkonu, orti um ástalífið í dreifbýl-
inu:
Illt er að kljást við kvenfólkið,
kærleiks brást það heitum
þó er ástar ástandið
einna skást í sveitum.
Eitt og annað gerðist þó í baðstofunum hér
í denn enda eins líklegt að þjóðin hefði dáið
út að öðrum kosti. Svo kom líka fyrir að ein-
hver atvik urðu sem leiddu til misskilnings
sem síðan þurfti þá að leiðrétta:
Vaknaði bóndi um vetrarnótt af værum
svefni;
Sagði „Nú er illt í efni“
og ýtti við sinni faldagefni.
„Lítið gengur að leggja niður leiðan
vana“
ansaði þá hans eiginkona;
„Alltaf skaltu láta svona.“
Ansar bóndi og ók sér þversum yfir frúna;
„Æi neii ekki núna.
En eikarkoppinn látúnsbúna.“
Bjarni Jónsson frá Gröf kvað um sín við-
skipti við hið veikara kyn og hin ýmsu af-
brigði þeirra mála:
Ég hef átt mér yndi dátt,
ergja fátt mig kunni.
Hjá fljóðum sáttur þráði þrátt
að þjóna náttúrunni.
Bjarni var frá Gröf í Víðidal en fleiri bæir
eru með því nafni á landinu og gestrisni trú-
lega síst minni á þeim bæjum er það nafn bera
en annars staðar við sambærilegar aðstæður.
Steingrímur Thorsteinsson færir okkur þetta
umhugsunarefni:
Ein er náttbóls alviss gjöf,
þó annarsstaðar bresti.
Allir fá að gista í Gröf,
sem greiðabær er mesti.
Það er nú svo að á þá staði sem gestrisni er
hvað mest koma líka gjarnan einhverjir af þeirri
manngerð sem kallaðir eru óreglumenn jafnt
þó óregla þeirra sé fullkomlega reglubundin.
Um einn slíkan kvað Þórir Baldursson:
Við fylliróna leggur lag.
Líka fullur oftast nær.
Fullur varstu í fyrradag,
fullur komstu heim í gær.
Það getur reyndar orðið svolítið útlátasamt
fyrir budduna ætli menn að halda drykkju
áfram um lengri tíma nema menn hafi þá að-
gang að uppsprettulind. Ekki er varningurinn
svo gefinn hjá ríkisapparatinu. Jafnvel stönd-
ugir kvótagreifar hljóta að finna fyrir því.
Þórarinn M. Baldursson orti í orðastað hins
aðþrengda auðmanns sem jafnan hefur verið
að tapa fé svo lengi sem ég man:
Milljónir ég margar á,
menn því yfir gapa.
Þó öfunda ég alla þá
sem engu hafa að tapa.
Kári Tryggvason frá Víðikeri safnaði til
vísnabókar og gaf út. Mörgum vísnavin-
um þótti þar vel hafa til tekist og séra Helgi
Sveinsson orti:
Svífur már á flugi frár.
Fley um bárur þýtur.
Þar sem gárast glæstur sjár
gull í skárum flýtur.
Blindrafélagið í Reykjavík fór eitt sinn í
hópferð um Borgarfjörð og fékk Flosa Ólafs-
son sem leiðsögumann og þarf ekki að efa að
honum hefur farist það vel úr hendi sem ann-
að. Sigfúsi Jónssyni þótti þetta þó nokkuð at-
hyglisvert og varð að orði:
Maður fyndinn fer með hjörð,
fagra mynd upp dregur,
sýnir blindum Borgarfjörð
bóndinn yndislegur.
Jón Snæbjörnsson frá Stað á Reykja-
nesi öðru nafni Máni Reyknes og oft nefnd-
ur Manni í Mýrartungu, þar sem hann bjó í
rúm 20 ár, var ekki mikill aðdáandi Sjálfstæð-
isflokksins og þaðan af síður Hannesar Hólm-
steins Gissurarsonar. Þó sá hann þann kost á
Hannesi Hólmsteini að eftir því sem hann
kæmi oftar fram í fjölmiðlum hlyti fylgi Sjálf-
stæðisflokksins að fara rénandi og orti því:
Inn til dala, út um annes
allra vilja skal hér tjá.
Verði alltaf Hólmsteinn Hannes
heimagangur okkur hjá.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Leikfélag Nemendafélags Mennta-
skóla Borgarfjarðar frumsýnir á
föstudaginn hinn sívinsæla söngleik
Grease í Hjálmakletti í Borgarnesi
í leikstjórn Bjarna Snæbjörnssonar.
Að sögn Ingibjargar Kristjánsdótt-
ur formanns leikfélags NMB hef-
ur undirbúningur staðið yfir síð-
an í desember og eru alls 20 leik-
arar sem fara með hlutverk í verk-
inu, þar af þrír sem eru nemend-
ur í Grunnskólanum í Borgarnesi.
Hópurinn sem kemur að uppfærsl-
unni er reyndar stærri, segir Ingi-
björg, því um tíu til viðbótar sinna
öðrum verkum tengdum sýning-
unni á borð við tæknimálum, ljós-
myndun, miðasölu, förðun og kór-
söng. „Síðan fær leikfélagið allskyns
aðstoð frá nemendum og skólanum
sem skiptir miklu máli fyrir upp-
setninguna. Það hefur verið mik-
ill kraftur í öllum hópnum á æfing-
um allan tímann og höfum við ver-
ið að æfa 3-4 sinnum í viku frá ára-
mótum. Að mörgu er að hyggja því
söngleikur eins og Grease saman-
stendur af leik, dansi og söng.“
Ingibjörg segir mikla ánægju í
hópnum með Bjarna leikstjóra en
hann leikstýrði Litlu hryllingsbúð-
inni sem leikfélagið setti upp í fyrra
í Hjálmakletti. „Auk Bjarna höfum
við notið aðstoðar listdanskennar-
ans Guðmundar Elíasar Knudsen í
æfingum á dansatriðum. Við erum
því með flotta listamenn með okk-
ur,“ segir Ingibjörg sem sjálf leikur
annað aðalhlutverk sýningarinnar;
Sandy. Á morgun fer general prufa
á verkinu fram í Hjálmakletti og
síðan fer sjálf frumsýningin fram á
föstudaginn kl. 18:30. Alls er stefnt
á að bjóða upp á tíu sýningar á verk-
inu. „Grease er lifandi og skemmti-
leg sýning með frábærum lögum og
dansatriðum. Gestir mega því bú-
ast við mikilli skemmtun og gleði
í Hjálmakletti á næstunni,“ segir
Ingibjörg að lokum.
hlh /Ljósm. Arnór Orri Einarsson.
Frumsýna
Grease í
Hjálmakletti
Leikarar í góðum gír á sviðinu í Hjálmakletti.
Hér má sjá þau Ingibjörgu
Kristjánsdóttur og Stefni
Ægi Stefánsson í hlut-
verkum Sandy og Danny á
æfingu fyrir skemmstu.