Skessuhorn - 12.11.2014, Blaðsíða 15

15MIÐVIKUDAGUR 12. NÓVEMBER 2014
ið og ræðir sína líðan og vandamál
opinskátt. Mér finnst unglingarnir
hér ólíkir þeim frá mínum heima-
slóðum. Hér hreyfa þeir sig varla ef
maður kveikir á tónlist! Úti fer fólk
strax að dilla sér. Fólkið hér er lok-
aðra og kaldara en á Spáni,“ segir
hún.
Sakna ættingjanna
Hjónin eru bæði komin af stórum
fjölskyldum og segir Noemí að þau
sakni þeirra mikið. Ættingjar hafi
þó komið í heimsókn til Íslands og
muni gera það aftur. „Amma mín
er 84 ára og kemur bráðum til okk-
ar í annað sinn. Hún ætlar að koma
og hjálpa okkur með börnin. Hún
kemst ekki fyrr en eftir jól því hún
er svo upptekin,“ segir hún og hlær.
Annars notar fjölskyldan samskipta-
forritið Skype til að halda sambandi
við fólkið sitt á Spáni. „Pabbi hring-
ir næstum á hverjum degi og talar
við strákana. Hann les fyrir Hugo
daglega sem kennir honum íslensku
á móti. Það er mjög fyndið að fylgj-
ast með þeim, þeir tala stundum
saman í klukkutíma.“ Hún segir
að þrátt fyrir að geta átt samskipti
með nútímatækni í gegnum netið
notist fjölskyldan einnig við gam-
aldags aðferðir. „Á Spáni læra börn
snemma að skrifa. Við skrifum því
fjölskyldunni sendibréf, til að við-
halda spænskunni hjá strákunum.
Svo fáum við bréf til baka sem við
lesum saman.“
Átti von á meiri kulda
Þrátt fyrir söknuðinn líkar fjöl-
skyldunni vel á Íslandi. Hún seg-
ir að það hafi komið mest á óvart
að veðrið hér var ekki verra. „Við
bjuggumst við því að það væri mik-
ið kaldara hér. Reyndar er smá
vindur sem við erum ekki vön, en
ekki eins kalt og ég átti von á. Það
er heldur ekki eins mikið myrk-
ur og ég hélt. Það verður dimmt á
svipuðum tíma og úti en hér birt-
ir aðeins seinna á morgnana. Mað-
ur finnur í raun ekkert fyrir því, því
það eru flestir í vinnunni á þess-
um tíma.“ Fjölskyldan nýtur þess
að búa í Borgarnesi og Noemí er
ánægð með bæjarfélagið og um-
hverfið þar. Hún segir að ef hún
hefði meiri frítíma myndi hún nýta
hann í að synda meira og stunda
jóga. „David er mikill íþróttamaður
og við myndum vilja eiga góð reið-
hjól til að geta hjólað hér um. Eins
er Borgarnes æðislegur staður til að
fara í gönguferðir. Við göngum oft
hringinn og endum í Skallagríms-
garði þar sem strákarnir geta leik-
ið sér. Hér viljum við vera og hér er
æðislegt fyrir börnin að alast upp,“
segir spænsku- og enskukennarinn
Noemí að endingu.
grþ
Bræðurnir Héctor og Hugo á safni í Frakklandi. Ljósm. úr einkasafni.
Sandarar selja poka
með skilagjaldi
Kristín Kristinsdóttir afhendir Drífu Skúladóttur fyrsta margnota pokann fyrir
hönd Félags eldri borgara í Snæfellsbæ. Með á myndinni er Dagný Þórðardóttir.
Hraðbúðin á Hellissandi hefur
tekið upp nýtt fyrirkomulag varð-
andi burðarpoka fyrir viðskipta-
vini sína. Kvenfélag Hellissands
og Félag eldri borgara í Snæ-
fellsbæ sauma nú margnota burð-
arpoka fyrir Hraðbúðina. Lögð er
áhersla á að nota endurnýtt efni
við gerð pokanna. Viðskiptavinir
Hraðbúðarinnar hafa þannig kost
á að kaupa margnota-poka með
skilagjaldi. Fólk kaupir margnota
poka og getur síðan hvenær sem
er komið aftur með poka sem það
hefur fest kaup á og fengið þá end-
urgreidda. Þessu er ætlað að leysa
þann vanda sem oft kemur upp
þegar fólk sem notar slíka marg-
nota poka kemur í verslanir og
það uppgötvar að það hefur glemt
pokanum sínum heima. Almenn
ánægja mun vera hjá viðskipta-
vinum Hraðbúðarinnar með þetta
nýja fyrirkomulag, bæði vegna
hagræðisins sem fylgir en líka
vegna þess að pokarnir eru saum-
aðir í heimabyggð.
mþh
Ætlaði sér ekki að flytja
aftur til baka vestur
Spjallað við Ástu Dóru Valgeirsdóttur í
afgreiðslunni hjá Snæfellsbæ
Fyrir okkur blaðamennina á Skessu-
horni sem oft erum að hringja á
bæjar- og sveitarstjórnarskrifstof-
urnar út um allt Vesturland eru
símadömurnar í afgreiðslunni eig-
inlega hálfpartinn eins og andlit
sveitarfélagsins út á við. Það finnst
undirrituðum að minnsta kosti þótt
yfirleitt dragist ansi lengi að blaða-
maður og símadama hittist augliti
til auglitis ef það þá á annað borð
gerist. Sú sem svarar í símann á
bæjarskrifstofunum í Snæfellsbæ
varð fljótlega kunnugleg. Þetta er
hún Ásta Dóra Valgeirsdóttir sem
starfað hefur í 18 ár á bæjarskrif-
stofum Snæfellsbæjar sem staðsett-
ar eru á Hellissandi, þar sem áður
var útibú Landsbankans. Ásta Dóra
hefur reyndar starfað í lengri tíma í
því húsi þar sem hún var áður gjald-
keri í Landsbankanum.
Sterkt samfélag á
Gufuskálum
Ásta Dóra er ein af mörgum sem
flutt hafa af höfuðborgarsvæðinu
á Snæfellsnesið og fest þar rætur.
„Ég er Hafnfirðingur og ættir mín-
ar eru þar. Maðurinn minn Ægir
Ingvarsson er borgarbarn en hef-
ur samt alltaf verið mikill lands-
byggðarmaður í sér. Hann ól með
sér þann draum að flytja út á land.
Hann er bifvélavirki og þegar hann
sá auglýst starf í Lóransstöðinni
á Gufuskálum snemma árs 1982,
sótti hann um starfið. Það fólst í því
að viðhalda bílaflotanum þar. Ég
lét tilleiðast að flytjast með hon-
um vestur á Gufuskála ásamt okk-
ar þremur börnum. Það var gott
að búa á Gufuskálum, sterkt sam-
félag þar og þó nokkuð af fólki, þó
svo að ein blokkin af fjórum á svæð-
inu væri orðin tóm þegar við kom-
um. Talsvert var af barnafólki þarna
og skólabíllinn kom við og skutlaði
börnunum í skólann hérna á Hell-
issandi. Ég fékk vinnu í kaupfélags-
útibúinu hjá honum Fúsa.“ Ásta
Dóra segir að þó þeim hafi í sjálfu
sér líkað ágætlega fyrir vestan hafi
þau þó flutt til baka í Hafnarfjörð-
inn aftur eftir tvö ár.
Toguðust aftur vestur
Þau urðu þó ekki nema tvö árin í
Hafnarfirðinum í þetta skiptið.
„Þegar við fórum var ég búin að
ákveða að hingað vestur myndi ég
ekki flytja aftur. Við söknuðum að-
eins vinahópsins fyrir sunnan en
svo var það þannig að okkar flutn-
ingar hafa gjarnan fylgt vinnunni
hjá manninum. Annars var það
svo skrítið þegar við komum þarna
suður 1984 að okkur fannst allt þar
hafa breyst svo mikið. Ég held að
það sem gerðist var að við höfðum
breyst, vorum orðnar landsbyggða-
manneskjur. Það þróaðist líka þann-
ig að við vorum komin aftur til baka
og á Hellissand um páskana 1986.
Keyptum þá Hraunás 12 og Ægir
setti upp verkstæði í bílskúrnum.
Það var ekkert bílaverkstæði á Hell-
issandi og því freistandi fyrir hann
að prófa hvort það væri grundvöll-
ur fyrir verkstæðisrekstri hér. Það
hefur komið á daginn og brjálað
að gera hjá þeim feðgunum á verk-
stæðinu,“ segir Ásta Dóra. Þau
fluttu sig síðan um set í Rif 1991.
Búa þar við Hafnargötuna og þar er
bílaverkstæðið einnig til húsa.
Í sátt og samlyndi
við kríuna
Aðspurð segist Ásta Dóra kunna
ágætlega við sig í nábýli við kríuna
sem er fugl fuglanna í Rifi. „Mér
hefur alltaf fundist krían fallegur
fugl og það er náttúrlega ferlegt
þetta ásand að hún hafi ekki kom-
ið upp ungum núna ár eftir ár. En
hún getur verið aðgangshörð og
það höfum við fengið að reyna þeg-
ar hún hefur orpið við húsið hjá
okkur. Þá hefur stundum ekki ver-
ið auðvelt að komast ferða sinna en
það hefur þó bjargast.“
Ásta Dóra segist alla tíð hafa
kunnað vel við sig í starfinu á bæj-
arskrifstofunni. „Þetta er skemmti-
legt starf. Hérna er gott samstarfs-
fólk og maður hittir svo marga. Það
er líka mjög gott samkomulag hjá
okkur við Hafnargötuna í Rifi þar
sem við búum. Þar er götufélag og
allir í stjórn, enda bara fjórir í fé-
laginu. Þar er enginn ágreiningur
og engin þörf á oddvita,“ segir Ásta
Dóra og hlær. Hún og Ægir mað-
ur hennar eru einmitt nýkomin frá
Lamarina á Spáni. Þar voru þau í
boði nágranna sinna í húsi, þeirra
Sturlu og Kristínar sem kennd eru
við Virkið. Þau eru meðal margra
Íslendinga sem eiga hús á þessum
slóðum.
Syngur og spilar
á trommur
Ásta Dóra hefur alltaf verið mikið
fyrir söng og tónlist. Hún syngur
með Kirkjukór Ingjaldshólssókn-
ar og blaðamaður hafði heyrt af því
að hún væri allgóður trommuleik-
ari. Ásta Dóra gerir reyndar ekki
mikið úr trommuleiknum. „Það er
kannski nóg að eiga trommur til að
teljast trommuleikari. Bróðir minn
og fjölmiðlamaðurinn Sigurð-
ur Valgeirsson er reyndar í hinni
þekktu hljómsveit, Spöðum. Hans
fyrsta trommusett var trommusett-
ið mitt. Það var eftir að við Ægir
giftum okkur. Ægir gaf honum
settið þar sem hann taldi sig eiga
orðið helminginn í settinu. Ég fór
svo reyndar sem trommuleikari í
skemmtilega ferð með söngkvart-
ettinum Hinum síungu sumarið
1999. Þá spiluðum við Valentína K
ay tónlistarkennari undir hjá þeim.
Þá var sungið í kirkju í fjallaþorp-
inu sem skíðahótelið er í Lungau í
Austurríki sem Íslendingur rekur.
Þetta var frábær ferð í þessu fallega
fjallaþorpi sem fjöldi skíðamanna
heimsækir á hverjum vetri. Doddi
hóteleigandi kennir einnig á skíði á
vetrum.“
Mikið félagslíf í
Snæfellsbæ
Trúlega er óvíða meiri klúbbastarf-
semi og félagsstarf en í Snæfellsbæ.
Til að mynda eru kvenfélög bæði
á Hellissandi og í Ólafsvík. Ásta
Dóra er í kvenfélaginu á Hellis-
sandi og er þar ritari. Um 25 kon-
ur eru í félaginu og þetta kvenfé-
lag eins og mörg önnur kvenfélög
í landinu lætur jafnan margt gott
af sér leiða, til líknarmála í samfé-
laginu. „Hér í Snæfellsbæ eru líka
fjórir Lionsklúbbar, bæði karla- og
kvennaklúbbar eru á Hellissandi
og í Ólafsvík. Ég kom að stofn-
un kvennaklúbbsins hérna og var
í fyrstu stjórninni. Frá þeim tíma
hef ég látið duga að vera í kvenfé-
laginu og syngja með kirkjukórn-
um. Hérna er mikið félagslíf og
engum þarf að leiðast. Ég er mjög
sátt að búa hér, enda þarf mað-
ur ekki að kvarta með vinnuna og
meðan heilsan endist,“ sagði Ásta
Dóra að endingu.
þá
Ásta Dóra í afgreiðslunni á bæjarskrifstofunni í Snæfellsbæ.