Þjóðlíf - 01.11.1986, Qupperneq 13

stöðvar og nú sjónvarpsstöðvar, og
fólki finnast þessar breytingar já-
kvæðar og hugmyndafræðin að baki
henni því góð. Þarna höfum við ekki
getað myndað neitt mótvægi, en það
vil ég eindregið gera. Að því er ég að
leita.“
Hann segir sína stöðu innan Al-
þýðubandalagsins hafa einkennst
annarsvegar af þeim störfum, sem
hann hafi tekið að sér fyrir hreyfing-
una og mat fólks á þeim, en hinsveg-
ar af því að hafa sett fram nýjar skoð-
Ef menn vilja dúlla
áfram á svipuðum nót-
um og 1979-83 er sjálf-
sagt að tala ekki vid
Sjálfstæðisflokkinn.
anir og kenningar, sem eru um-
deildar.
„Að mínu mati, og ýmissa annarra,
hef ég oft tekið raunhæfari afstöðu til
okkar þjóðfélags og efnahagsmála en
margir aðrir. Ég hef ekki tekið gildar
ódýrar lausnir og einfaldar og viljað
brjóta upp gamla farvegi. Þetta hefur
oft farið fyrir brjóstið á mönnum, ég
geri mér fulla grein fyrir því. Mér
hefur oft fundist flokkurinn vera á
villigötum og því hafi honum ekki
tekist að nýta sóknarfærin.
Þröstur talar um, að þetta þjóðfé-
lag okkar hafi breyst á nokkrum
árum í mjög hægri sinnað þjóðfélag,
„sennilega hægri sinnaðra en nokkurt
annað þjóðfélag í Evrópu". Undir
núverandi ríkisstjórn hefur landinu
verið breytt í fljótandi flugmóður-
skip.
„Allt gerist þetta þrátt fyrir and-
stöðu okkar," segir hann. „Og þá
hlýtur maður að spyrja sig hvort ekki
sé þörf einhverra breytinga hjá Al-
þýðubandalaginu. Þjóðfélagið hefur
farið framhjá okkur, við höfum engin
áhrif á þjóðfélagsmótunina. Og þetta
get ég illa sætt mig við, — ekki frekar
Flokkurinn hefur verið í
þessu neikvæða hlut-
verki of lengi og ekki
haft erindi sem erfiði.
en ég get sætt mig við að Hagkaup
stækki og stækki og félagsleg verslun
hverfi. Ég held, að við þurfum að
beita kaldri rökhyggju, en hún sam-
fara hugsjónum okkar getur snúið
hlutunum við. Að þessu leyti hefur
orðið hugarfarsbreyting hjá mér frá
því sem var í Berlín á sínum tíma, því
þá var það kannski draumhyggjan
sem réði ferðinni."
Þú talar um kalda rökhyggju. Hvað
áttu við með því? Að flokkurinn taki
stefnumál sín til endurskoðunar?
„Flokkurinn þarf að skoða betur
stefnu sína, vinnubrögð sín og hvern-
ig hann vill takast á við þetta þjóðfé-
lag og hvernig bregðast á við þeim
breytingum, sem gerast nánast dag-
lega hjá okkur. Hann verður að við-
urkenna staðreyndir þessa þjóðfélags
og bregðast við á jákvæðan hátt ef
hann ætlar að ná tökum á því. Flokk-
urinn getur ekki alltaf sagt nei við
öllum hlutum. Hann hefur verið í
þessu neikvæða hlutverki of lengi og
ekki haft erindi sem erfiði. Flokkur-
Ef ég færi í framboð,
gerði ég það fyrst og
fremst út á sjálfan mig.
inn virðist hafa elst illa að þessu leyti;
því það þarf jákvæð viðhorf án þess
að aðlaga sig sóðaskapnum í stað
sjálfkrafa neikvæðis. Menn hafa eng-
ar pólitískar fyrirmyndir lengur. Það
var eins og flokkurinn missti fótanna
um skeið. Sósíalískur flokkur verður
að taka ábyrga afstöðu til aðsteðjandi
vandamála og benda á trúverðugar
Það fer ekkert eins í taugarnar á
mér og sjálfumgleði og stöðnun.
lausnir. í pólitískum flokki má aldrei
myndast tómarúm, þá fer allt úr
böndunum. Neikvæði er stöðnunar-
einkenni. Menn mega ekki óttast
breytingar breytinganna vegna.
Stundum finnst mér eins og ýmsir
áberandi flokksmenn telji það æðstu
skyldu sína að slá skjaldborg um
óbreytt ástand í skjóli hugmynda-
fræðilegra alhæfinga, sem enginn
tekur lengur mark á. Ég geri mikinn
greinarmun á óskhyggju og hugsjón.
Hið fyrra er hættulegt, það síðara
nauðsynlegt. Hvergi er óskhyggjan
eins varhugaverð og í verkalýðsmál-
um, en innan flokksins er sú skoðun
of útbreidd að verkalýðsforystan geti
nánast ein ákveðið kjörin í Iandinu.“
Ætlar Þröstur Ólafsson að blanda
sér í slaginn um sœti á lista flokksins?
Hann hlær.
„Ég svara nú eins og aðrir sem
spurðir eru: ég hef enga ákvörðun
tekið. Ef ég hins vegar meina eitt-
hvað með því sem ég segi um að vilja
hafa áhrif á þjóðfélagið, þá er ljóst að
ég get best gert það á vettvangi
stjórnmálanna.“
Hefurðu hugsað um framboð fyrir
Alþýðuflokkinn?
„Nei. Ég hef aldrei verið í öðrum
flokki en Alþýðubandalaginu og ætla
mér ekkert annað. Ég þekki engan úr
verkalýðsforystunni sem er á Ieiðinni
til Alþýðuflokksins, og yfirlýsingar
Jóns Baldvins þar að lútandi eru að
mínu mati mjög ósmekklegar. Ef
hann meinar eitthvað með því að
hann vilji samvinnu þessara flokka,
þá er þetta leiðin til að útiloka hana.“
Nú líta margir svo á, að sœtin hjá
Alþýðubandalaginu séu merkt: fyrsta
sœtið tilheyri formanninum, annað
sœtið Dagsbrún eða verkalýðsforyst-
unni, þriðja sœtið konu o.s.frv. Yrðir
þú ekki að hljóta samþykki verkalýðs-
forystunnar í flokknum?
„Ég veit nú satt að segja ekki hvað
ég á að segja um það hver samþykkir
hvern,“ svarar Þröstur. Ef ég færi í
framboð gerði ég það fyrst og fremst
út á sjálfan mig, þær skoðanir sem ég
hef barist fyrir og þau verkefni sem
ég hef verið að vinna að.“
Þú útilokar sem sé ekki mögu-
leikann á því að fara í forval hjá Al-
þýðubandalaginu?
„Það mun tíminn leiða í ljós.“
Hugmyndirnar um nýja Nýsköpu-
narstjórn eru sennllega eitt það
allravinsælasta sem ég hef látið
frá mérfara!
ÞJÓÐLÍF 13