Víkurfréttir - 03.11.2011, Síða 20

20 FIMMTudagurInn 3. nÓVEMbEr 2011 • VÍKURFRÉTTIR
Eitt er að segja og annað að framkvæma. Stjórnmála-
menn eru oft á
tíðum gagnrýndir
fyrir að lofa öllu
fögru fyrir kosn-
ingar og standa
s í ðan ek k i v i ð
neitt. Það á ekki
við um fulltrúa
Framsóknar í bæjarstjórn Reykja-
nesbæjar. Kristinn Þór Jakobsson
hefur unnið ötullega að því að
uppfylla þau kosningaloforð sem
framboðið lagði fram í stefnuskrá
sinni vorið 2010 en áherslan var
lögð á aukið íbúalýðræði. Okkur
þykir ekki nóg að kjósa fulltrúa
á fjögurra ára fresti. Við viljum
meira aðhald og opnara kerfi.
Íbúalýðræði-hvernig þá?
Við erum svo lánsöm að búa við
fulltrúalýðræði á Íslandi. Með at-
kvæði okkar getum við haft áhrif
á hverjir stjórna samfélaginu sem
við búum í. Við kjósum okkur full-
trúa sem á að tala máli okkar. Sum
mál eru þess eðlis að vil teljum að
íbúar eigi að geta komið að ákvarð-
anatöku í sérstökum kosningum.
Aukið íbúalýðræði er rauði þráð-
urinn í stefnu Framsóknar. Okk-
ar hugmynd er að íbúar geti farið
fram á kosningar, þ.e. ef a.m.k.30%
kosningabærra íbúa skrifa undir
lista. Við viljum einnig að íbúar
geti komið málum á dagskrá bæj-
arstjórnar og að reglulega yrðu
opnir bæjarstjórnarfundir þar sem
íbúar gætu haft málfrelsi.
Unga fólkið veit
hvað það vill
Hluti af tillögupakka Framsóknar
var stofnun Ungmennaráðs (UNG-
ÍR). Tilgangur ráðsins er að veita
ungmennum farveg til að hafa áhrif
á sitt nærumhverfi. Ráðið verður
skipað 13 einstaklingum úr ólík-
um áttum og 13 varamönnum. Þau
funda reglulega og leggja fram til-
lögur sem síðan koma til afgreiðslu
hjá bæjarstjórn og bæjarráði. Með
þessu móti teljum við að rödd unga
fólksins okkar fái meiri hljóm-
grunn og þjónustan í samfélaginu
endurspegli þeirra áherslur.
Hlutverk bæjarbúa
Góð stjórnun í bæjarmálum er
ekki bara á ábyrgð bæjarstjórn-
armanna og bæjarstjóra. Við gefum
þessum aðilum vald með atkvæði
okkar og við eigum að gera kröfur
og veita aðhald. Við eigum ekki
að láta kjörna fulltrúum bauka af-
skiptalausa í sínu horni í fjögur ár,
og tauta svo bara við matarborðið
hvað þessi og hinn gerði eða gerði
ekki. Bæjarfulltrúar vilja og þurfa
að fá endurgjöf frá bæjarbúum. Við
gerum oft ráð fyrir að þeir viti hitt
og þetta, af því að við vitum það
sjálf, svo er ekki. Það er lítið mál að
hringja eða skrifa tölvupóst, nú eða
senda skilaboð á Facebook. Boð-
leiðir í dag eru stuttar og hraðar,
notum þær í þessu samhengi.
Siðareglur fyrir
kjörna fulltrúa
Það sem einum þykir í lagi þykir
öðrum ekki í lagi. Þegar við settum
saman stefnuskrána okkar þá könn-
uðum við hvort einhverjar reglur
væru til um siðareglur fyrir kjörna
fulltrúa Reykjanesbæjar. Þær voru
ekki til þannig að við lögðum
í vinnu við að búa til tillögur að
siðreglum. Í þeim eru m.a. greinar
um trúnað, stöðuveitingar, gjafir
o.fl. Þær hafa nú verið lagðar fram
í bæjarráði, sem og lýðræðistil-
lögurnar okkar eftir endurskoðun
lýðræðisnefndar Reykjanesbæjar.
Það er skemmst frá því að segja að
mikil jákvæðni og samstaða hefur
ríkt í bæjarráði gagnvart öllum til-
lögum Framsóknar og nefndin sem
tók þær til endurskoðunar á heiður
skilinn fyrir gott starf.
Gerum gott samfélag betra og
vinnum saman!
Silja Dögg Gunnarsdóttir,
varabæjarfulltrúi Fram-
sóknar í Reykjanesbæ.
Sagan kennir okkur mörg dæmi um það hvernig hug-
myndafræði, póli-
tísk eða trúarleg,
vex fólki yfir höf-
uð. Tengslin við
raunveruleikann
dofna. Samkennd
með öðru fólki og
kjörum þess víkur fyrir nauðsyn
þess að breiða út fagnaðarerind-
ið. Staðreyndir eru svo teygðar
til eftir þörfum, því að tilgang-
urinn helgar alltaf meðalið. Þessi
veikleiki virðist liggja í mannlegu
eðli.
Umræða um nauðsyn tafarlausrar
atvinnusköpunar er brennandi heit
þessa dagana. Þung orð falla. Fram-
kvæmdastjóri Samtaka atvinnu-
lífsins segir að ríkisstjórnin hafi
stöðvað fjárfestingar í atvinnulífi á
hugmyndafræðilegum forsendum,
sérstaklega í sjávarútvegi og stór-
iðju. Getur það verið? Að minnsta
kosti má fullyrða að hugmynda-
fræði, sem stangast á við þarfir al-
mennings fyrir að brauðfæða sig
og koma börnum sínum til manns,
endurspeglar sambandsleysi við
þjóðina og elur á vonleysi hennar
sem ekki er á bætandi eftir hrunið.
Það hlýtur að vera skylda okkar
sem búum í þessu landi að skapa
heimilunum tekjur, ekki síður en
að tryggja tekjur sveitarfélaga og
ríkisins. Við blasir að hér þarf að
búa til þúsundir nýrra starfa með
mannsæmandi launum. Þúsund-
ir starfa fyrir þá sem hafa þegar
misst vinnuna. Þúsundir starfa
handa unga fólkinu sem kemur inn
á vinnumarkaðinn á næstu árum.
Störf af slíkri stærðargráðu eru hins
vegar ekki gripin upp af götunni í
því kreppuástandi sem nú ríkir.
Þessa samfélagslegu ábyrgð hljóta
stjórnmálamenn að verða að axla.
Hljóta að þurfa að bregðast við
neyðarópi ört stækkandi hóps fólks
sem berst við sára fátækt og horfir
upp á heimili sín liðast í sundur,
ekki síst hér á Suðurnesjum þar
sem ástandið er bágast. Hér nægir
ekki að lækka húsnæðislán. Traust
tekjuöflun er það sem öllu máli
skiptir til að fólkið öðlist trúna á
framtíðina á ný.
Samfélagsleg ábyrgð fyrirtækja
snýst um þá staðreynd að hags-
munir þeirra og samfélagsins fara
saman. Sérstaklega á þetta við um
öflug fyrirtæki á borð við Lands-
virkjun sem er í eigu almennings
í landinu. Landsvirkjun gegnir hér
lykilhlutverki enda ljóst að nýting
orkuauðlinda er skynsamlegasta og
fljótvirkasta leiðin út úr kreppunni.
Og auðvitað á að taka ástandið í
samfélaginu með í reikninginn
þegar hagkvæmni framkvæmda er
metin í bráð og lengd.
Við okkur blasir stóra atvinnu-
tækifærið hér á SV-horninu, álver í
Helguvík. Þar vantar aðeins dreng-
skap ríkisstjórnarinnar til að fram-
fylgja þegar gerðum fjárfesting-
arsamningi og pólitískt hugrekki
ráðherra til að styðja við bakið á
Landsvirkjun við gerð orkusölu-
samnings sem kemur öllum hlut-
aðeigandi til góða. Þegar þessi
framkvæmd fer á skrið skapast ekki
aðeins þúsundir starfa, hliðaráhrif
í samfélaginu verða einnig marg-
vísleg og jákvæð.
Stjórnvöld hafa þungt hlass að
draga í efnahagsmálum. Þau verða
að átta sig á því að fólkið í landinu
vill leggjast á árar með þeim til að
koma landinu út úr kreppunni sem
fyrst, en til þess þarf fólk að hafa
atvinnu og halda reisn. Þess vegna
lýsa Jón og Gunna eftir hugrekki
ráðamanna til að horfast í augu
við raunveruleikann og nýta þau
tækifæri sem við blasa.
Gunnar Þórarinsson,
viðskiptafræðingur og formaður
bæjarráðs Reykjanesbæjar.
Á bæjarstjórnarfundi 26. októ-ber 2011 hafnaði meirihluti
L- og H-lista ósk
E-lista um borg-
arafund í Sveitar-
félaginu Vogum
fyrrihluta nóv-
emb er m án a ð ar
2011.
E-listinn sem nýlega sagði sig
frá meirihlutasamstarfi í sveitar-
félaginu reyndi á bæjarstjórn-
arfundi 26. október að gera þessa
baráttu H-listans tortryggilega með
því að gagnrýna harðlega höfn-
un á tillögu þeirra um íbúafund í
nóvember.
H-listinn hefur verið í forystu
með að auka íbúalýðræði í sveitar-
félaginu síðustu ár. Barátta listans
fyrir því að ákvörðun íbúafundar
séu virtar og barátta fyrir íbúa-
kosningu sýnir vel þá áherslu sem
H-listinn leggur á íbúalýðræði.
Það sem ekki kemur fram í fund-
argerð bæjarstjórnar né máli odd-
vita E-listans er að á fundinum
kom fram ríkur vilji H-listans fyr-
ir íbúafundum. Á fundinum kom
fram að í september var haldinn
íbúafundur í sveitarfélaginu og að
einnig sé gert ráð fyrir íbúafundi í
desember. Það er því algerlega til-
efnislaust fyrir nýjan minnihluta
að ætla að við þorum ekki að tala
við kjósendur.
Að mínu mati þjónar sá fund-
ur sem E-listinn óskaði eftir ekki
hagsmunum íbúa í Sveitarfélaginu
Vogum. Að mínu mati er tillagan
tilraun stjórnmálaafls til að efna til
pólitískra kappræðna milli stjórn-
málaafla sem að mínu mati er ekki
sveitarfélaginu til framdráttar. Ef
bæjarstjórn berst beiðni sem sýn-
ir fram á raunverulegan áhuga
almennra borgara í sveitarfélaginu
á upplýsingum um pólitíska stefnu
þá mun ekki standa á mér að koma
til móts við þá ósk með því að flýta
þeim íbúafundi sem fyrirhugaður
er í desember.
Inga Sigrún Atladóttir,
forseti bæjarstjórnar í
Sveitarfélaginu Vogum
Á fundi formanna stéttarfélaga innan ASÍ, sem haldinn
var miðvikudag-
inn 26. október
sl. spurði undir-
ritaður forstjóra
Landsvirkjunar,
sem hélt þar fyr-
irlestur 3. spurn-
inga varðandi álver í Helguvík.
Spurningarnar voru eftirfarandi:
1. Hvers er óskað af Landsvirkjun
varðandi orkusölu til Helguvíkur?
2. Hver væri hugsanlegur afhend-
ingartími þeirrar orku?
3. Hvort ég hefði skilið það rétt að
ekki væri búið að fjármagna álverið
í Helguvík?
Svör forstjóra Landsvirkjunar vöktu
vægast sagt furðu mína og annarra
fundarmanna þar sem ekkert var
annað út úr þeim að lesa en að það
myndu líða mörg ár þar til að við
myndum sjá álver rísa í Helguvík.
Svörin við spurningum mínum
voru í grófum dráttum þessi.
1. Að óskað væri eftir 150 MW frá
Landsvirkjun. Sú orka væri hins
vegar ekki til. Búið væri að nýta alla
þá orku sem virkja mætti á suður-
hluta landsins og ekki yrðu veittar
heimildir fyrir frekari virkjunum
fyrr en að rammaáætlun lægi fyrir.
2. Gera mætti ráð fyrir að það tæki
Landsvirkjun 5 – 6 ár að afhenda
umbeðna orku.
3. Forstjóri Landsvirkjunar staðfesti
það á þessum fundi formanna ASÍ
að fjármögnun Helguvíkur lægi
ekki fyrir. Það væru 5 aðilar sem
kæmu að þessu verki þ.e Norður-
ál, HS Orka, Landsvirkjun, OR og
Landsnet. Allir þessir aðilar þyrftu
að fjármagna sinn hluta fram-
kvæmdarinnar og enginn þeirra
myndi skrifa undir skuldbindandi
samning fyrr en að allir þræðir
hefðu verið hnýttir. Fjármögnun
þessarar framkvæmdar færi að
mestu leyti fram erlendis og stað-
an á erlendum fjármálamörkuðum
gæfi ekki tilefni til bjartsýni.
Forstjórinn upplýsti fundinn um
að það hefði tekið Landsvirkjun
hálft ár að fjármagna Búðarháls-
virkjun og það hefði ekki gengið
þrautalaust. Sú fjármögnun (25
milljarðar) væri þó tífalt minni en
Helguvíkurverkefnið.
Við Suðurnesjamenn höfum verið
að gera okkur vonir um að með
Helguvíkurverkefninu næðum við
að snúa af braut stöðnunar, hefja
hér uppbyggingu og fjölga störfum
svo að um munaði. En ræða for-
stjóra Landsvirkjunar á umrædd-
um fundi gefur því miður ekki til-
efni til neinnar bjartsýni.
Ef að þetta er staðan held ég að
nauðsynlegt sé að fara að leita
nýrra snaga til þess að hengja hatta
sína á.
Guðbrandur Einarsson
formaður Verslunarmanna-
félags Suðurnesja
Gunna og Jón lýsa eftir hugrekki
Íbúalýðræði í Vogum
Er álver í Helguvík tálsýn?
Hættu þessu tauti
og vertu með
Lögreglan á Suðurnesjum vill koma því á framfæri við gangandi vegfarendur að nú er tími endurskinsmerkja runninn upp.
Mikilvægt er að gangandi og hlaupandi vegfarendur verði sér úti
um endurskinsmerki ef þeir bera þau ekki nú þegar. Eru foreldrar
sérstaklega hvattir til að sjá til þess að börn þeirra noti endurskins-
merki þannig að þau sjáist vel í skammdeginu. Mikilvægt er að
töskur, sem skyggja á endurskinsmerki yfirhafna séu einnig með
endurskini. Endurskinsmerki þurfa að vera vel sýnileg ökumönn-
um, rétt staðsett í hæð ökuljósa og er fjöldi þeirra aldrei of mikill.
Einnig er hjólreiðafólk hvatt til að nota endurskinsmerki og sjá til
þess að ljósabúnaður hjólanna sé í lagi.
Sjáumst! Endurskins-
merki eru ljós í myrkri