Þjóðlíf - 01.04.1990, Blaðsíða 34

HLJOMPLOTUR
Johnny Clegg
& Savuka:
Cruel, Crazy,
Beautiful World
Vestrænt afríkupopp
Johnny Clegg er maður með
skrýtinn og fjölskrúðugan
bakgrunn. Hann er fæddur í
Rochdale, nálægt Manchest-
er á Englandi. En móðir hans
er frá Zimbabwe, en er samt
sem áður hvít á hörund. Bjó
hann í Englandi til sex ára ald-
urs, en þá flutti hann ásamt
móður sinni, en faðirinn hafði
yfirgefið fjölskylduna, til Suð-
ur-Afríku. 14 ára gamall tók
hann upp gítarinn og síðan
hefur tónlist átt hug hans all-
an, þ.á.m. Zulutónlist. Árið
1976 stofnaði hann ásamt
svertingja nokkrum Sipho
Mchunu hljómsveitina Juluka
(sem þýðir sviti á Zulu-máli).
Hljómsveitin gaf út sjö breið-
skífur sem allar seldust mjög
vel í heimalandi þeirra. En
Clegg er ekki bara tónlistar-
maður, heldur var (og er sjálf-
sagt enn) virkur andstæðingur
Apartheid stefnunnar, lag
hans um Nelson Mandela var
á sínum tíma bannað í S-af-
ríska útvarpinu. Á árunum
1982-3 hófst nýr þáttur í ferli
Johnny Clegg þegar hann
stofnaði hljómsveitina Savuka
ásamt gömlum og nýjum fé-
lögum. C.C.B.W. er þeirra
þriðja breiðskífa og er tónlist
hennar blanda af vestrænni
popptónlist, afrískum ryþm-
um og söngstíl. Ekki er þetta
ósvipað formúlunni sem Paul
Simon notaði á hinni marg-
verðlaunuðu Graceland plötu
sinni. Johnny semur og syngur
flest laganna en svertingja-
raddir setja einnig sterkan svip
The Sundays: Reading, writing and arithmetic
Ekki slæmir sunnudagar
Það hefur verið látið ákaflega
mikið með þessa bresku
hljómsveit, sem nánar tiltekið
kemur frá Bristol, og ensk
tónlistartímarit hafa keppst
við að hífa þennan kvartett
upp á stjörnuhimininn, sem
hefur þó ekki gengið neitt allt
of vel því þau vilja fara hægt í
sakirnar. Skynsamt fólk.
Hljómsveitina skipa Harriet
Wheeler(söngur), David
Gavurin(gítar), Paul Brindley
(bassi) og Patrick Hannan sem
spilar á trommur. Hljómsveit-
in byggir hvað mest á þeim
tveim fyrstnefndu og hafa þau
greinilega gleypt í sig áhrif frá
hinum ýmsu tónlistarmönn-
um innan nýbylgjugeirans og
ber platan öll þess merki.
Mörg laganna byggja á sterk-
um „flæðandi“ gítarhljómum,
sem eru síðan dyggilega studd-
ir af sérstæðum og oft trega-
kenndum söng , eins og í byrj-
unarlagi plötunnar „Skin and
Bones“, þar sem austurlensk-
um áhrifum bregður fyrir í gít-
arleiknum. Þetta eru semsagt
burðarásarnir í tónlist „The
Sundays“, en grunninn undir
byggja bassi og trommur.
Tónsmíðarnar eru margar
hverjar áferðafallegar, fremur
einfaldar en stundum er
brugðið á leik varðandi útsetn-
ingar eins og í laginu „Aíy fin-
est Hour“, en í lokakaflanum
kemur berlega í ljós hver
stærsti áhrifavaldur söngkon-
unnar er; Elizabeth Frazer úr
hljómsveitinni „Cocteau
Twins“, en hún gæti þess-
vegna verið að syngja þennan
lokakafla. Og þar finnst mér
vera kominn veiki hlekkur
plötunnar, áhrifin verða
stundum allt of áberandi að
það jaðrar við stælingu. En það
má vissulega hafa gaman af
sunnudögunum, þeir eru ekki
svo afleitir....
34 ÞJÓÐLÍF