Víkurfréttir - 23.02.2012, Side 24

Borð fyrir tvo
Inni í eldhúsi rís matráðungur undir nafni og flamberar afurðir íslenskrar náttúru. Ilmurinn líður um ganga veitingastaðarins um leið og þjónar
þess ganga með bros á vör á milli borða. Hnarreistir, öruggir og þægilegir.
Það er raki í lofti úti fyrir og hryssingsleg norðangolan gælir við gluggana.
Andstætt vetrarríkinu utandyra brakar í glóðum innandyra, sem ylja og
fanga augu gesta. Fínpússaðar gamlar skreiðartrönur skreyta veggi setustof-
unnar og umhverfið neðanþilja marrar af niðjum forfeðranna.
Húsgögnin eru líkust útstillingu úr Góða hirðinum og fiskroð úr laxa- og silung-astofnum landsins þekja birtu ljóssins á burðugum veggjum. Matborðin flest áferða-
fallegar viðarþiljur og sum þeirra útskorin úr áratuga gömlum trjástofnum svo hægt er
að telja hringina. Yfir þeim hanga útboraðir steypukjarnar og taka sér stöðu ljúfrar birtu.
Lýsingin reyndar í öllum regnbogans afbrigðum sem gefa tóninn um það sem koma
skal. Gólffjalir eru máðar og engu líkara en þær hafi marað í hálfu kafi þarafjöru og verið
dregnar á þurrt á þorra. Stuðlaberg og aðrar bergtegundir rísa eins og tignir gestir á fögrum
og styrkum stoðum umhverfisins. Húsið sjálft ber þó greinileg einkenni judendstílsins.
Á matseðlinum er flóra íslenskra afurða sem fengnar eru beint frá býli. Mjólkur-, osta- og skyrbændur, sauðfjárræktendur, hunangs- og lynghænubændur þessa lands hjálpa
til við að fóðra búrið að ógleymdu fiskmetinu úr Ægisheimum. Lynghænur og kjötdúfur
koma úr Ásgarði, mitt á milli Garðs og Sandgerðis. Útverðir okkar á norðanverðu Reykja-
nesi. Gleðilegt til þess að vita að hér er ræktun í handarjaðrinum, sem gefur framvörðum
matargerðar tækifæri á að bjóða okkur upp á hefðbundna íslenska matargerð með óvæntu
og nútímalegu ívafi. Framborið á steinhellu eða á annan framandi hátt. Góðmetið rennur
ljúfar niður þannig.
Það brakaði hæfilega í hurðinni á salerninu þegar ég opnaði, eins og verið væri að senda skilaboð að handan. Mér brá við steinaldarlegum aðbúnaði við handþvottinn enda
engu líkara en jökulvatnið rynni úr greipum jötunhramma í lindarskál. Mig langaði helst
að hraða mér út úr ljósi litbrigðanna og láta sem ég hafi ekki séð þetta fyrir mér. Ég leit
í spegil og spurði sjálfan mig hvort ég hefði farið á mis við eitthvað. Mér varð orðfátt en
harðákveðinn að láta vita að höfuðborgarbýlið Lækjargata 2A er undur, þið verðið ekki
fyrir vonbrigðum.
vf.is
Fimmtudagurinn 23. febrúar 2012 • 8. tölublað • 33. árgangur
auglýsingasími víkurfrétta er 421 0001
FIMMTUDAGSVALS
VAlUr KeTIlSSon SKrIFAr
w w w . h l o l l a b a t a r . i s
S : 4 2 1 - 8 0 0 0
K E F L A V Í K
H Á D E G I S T I L B O Ð
(ALLA DAGA FRÁ 10-14/ EVERY DAY BETWEEN 10-14)
L U N C H S P E C I A L
h a f a o p n a ð g l æ s i l e g a n s t a ð a ð H a f n a r g ö t u 1 2
Barnabörn Hafrúnar Víglundsdóttur í Garðinum voru heldur betur lukkuleg
í gær með nýju öskudagsbúningana sína
sem amma þeirra saumaði. Tíu strumpa-
búningar voru saumaðir á tíu dögum eða
einn búningur á dag. Hópurinn kom svo
saman á mánudagskvöldið síðasta til að
máta búningana og þá var tækifærið notað
og hópnum stillt upp í hópmynd fyrir
Víkurfréttir.
Öskudagshefðin er orðin sterk á Suður-
nesjum og búningar verða alltaf veglegri
með hverju árinu. Í ár hefur skapast umræða
um að komnir séu á markað búningar sem
þykja fara yfir velsæmismörk. Það er alveg
ljóst að búningarnir sem Hafrún saumaði á
barnabörnin sín eru ekta öskudagsbúningar
og þarna fer ekki á milli mála að það eru
strumpar á ferð.
Á myndinni er Hafrún með átta barna-
börnum og einu barnabarnabarni. Þá er
sonur Hafrúnar, Karl Júlíusson, klæddur
sem æðsti strumpur á miðri mynd.
Saumaði strumpabúninga á barnabörnin
Alvöru AmmA í GArðinum: