Bæjarins besta - 29.01.2009, Blaðsíða 13

FIMMTUDAGUR 29. JANÚAR 2009 13
til kæmi alvarlegt dauðsfall í fjöl-
skyldunni. Þá fór ég bara að vinna
í löndun og var í henni þangað til
ég fór að vinna á Grapevine um
haustið.“
Styrkjanám-
skeiðið vel sótt
Og svo eru það músíkmálin ...
„Já, ég hef verið að vinna þar
líka. Frá því seint á árinu 2007
hef ég unnið á Útflutningsskrif-
stofu íslenskrar tónlistar, fyrst
sem einhvers konar verkstjóri en
svo fórum við af stað með heil-
mikið fræðsluprógramm. Ég var
að skipuleggja og halda nám-
skeið fyrir tónlistarmenn í hverj-
um mánuði í fyrravetur, tók sam-
an námsefni og fleira. Þar fórum
við um víðan völl.
Fyrsta námskeiðið var um
styrki og sjóði sem standa tón-
listarfólki til boða og þar var
mjög vel mætt. Nokkru seinna
var námskeið um það hvernig
tónlistarmenn ættu að greiða
skattana sína og þar var mætingin
lakari.“
Reykjavík!
Auk þess að vinna fyrir músík-
anta er Haukur sjálfur músíkant,
þó að hann viti sosum ekki alveg
hvort hann eigi að skilgreina sig
þannig. Utan frá séð virðist samt
sem þeir sem eru í hljómsveitinni
Reykjavík! hljóti að teljast mús-
íkantar.
„Ja, ég veit ekki hvort fólk
getur kallast músíkantar fyrr en
það fer að hafa umtalsverðar tekj-
ur af þeirri iðju. Við höfum ekki
þénað mikla peninga en haft af
þessu þeim mun meiri ánægju.
Við fimm Ísfirðingar og einn
Reyðfirðingur stofnuðum hljóm-
sveitina Reykjavík! árið 2004.
Auk mín eru það Guðmundur
Birgir Halldórsson móðurbróðir
minn, Hnífsdælingurinn hjá
Pennanum Kristján Freyr Hall-
dórsson, Helgasonar, Valdimar
Jóhannsson, sonur Jóa Fúsa og
Svanfríðar fyrrum söngkonu með
BG – hann býr nú í Brüssel en
starfar með hljómsveitinni þegar
færi gefst, Ásgeir Sigurðsson,
dóttursonur Þórðar Júl á Ísafirði,
og söngvarinn Bóas Hallgríms-
son að austan.
Við Bóas kynntumst í heim-
spekináminu og svo fóru fleiri
að bætast í hópinn. Þá var lang-
eðlilegast að leita á náðir þeirra
brottfluttu Ísfirðinga sem finna
sér aldrei nóg að gera hérna í
höfuðstaðnum. Við fórum fljót-
lega að spila á tónleikum hér og
þar um borgina og fengum bara
mjög fína meðferð og góða að-
sókn og fórum að gera þetta af
einhverri alvöru. Við erum búnir
að gefa út tvær breiðskífur og
einhvern slatta af smáskífum.
Núna í desember kom út seinni
breiðskífan okkar.“
Lengst farið til Texass
„Eins og þeir sem hafa verið í
hljómsveit vita hefur verið mikið
húllumhæ í kringum þetta allt.
Við höfum verið svo heppnir að
fá tækifæri til að ferðast víða um
lönd og spila. Við höfum ekki
bara verið víða í Evrópu heldur
líka í Könudu og Bandaríkjunum.
Ætli við höfum ekki lengst farið
til Texass þar sem við höfum spil-
að tvisvar.
Hugmyndin er að taka nokkrar
vel útilátnar tónleikaferðir í vor.
Það er gaman að fá útrás fyrir
tjáningarþörfina sem í öllum býr
og ekki er verra þegar fólk tekur
því vel sem maður er að gera og
syngur með.“
Óheflaðir Vestfirðingar
Þá er spurningin hvernig tón-
listin sem Reykjavík! hefur í
frammi skipast í flokk. Þeir fé-
lagarnir semja alla sína tónlist
sjálfir.
„Ætli það sé ekki einfaldast að
segja að við spilum hart rokk,
gaddavírsrokk. Eins og flestir
Vestfirðingar eru menn í bandinu
mjög óheflaðir og hljómsveitin
hefur einmitt getið sér gott orð
fyrir óheflaða sviðsframkomu.
Hins vegar erum við allir í
Reykjavík! miklir áhugamenn
um hvers konar músík. Gildir þá
einu hvort það er klassísk tónlist
eða nýklassík eða gullaldarpopp
og hip-hop og rokk, en auðvitað
bara það sem er með gæðabrag.
Okkar músík er samt á okkar
eigin forsendum. Það er mikið
frelsi sem felst í því að vera ekki
atvinnumaður í bransanum, því
að þá getur maður gert það sem
manni sýnist.“
Andi Fönklistans ...
„Það er kannski gaman að
segja frá því, að við í sveitinni
viljum stundum rekja starfsemi
hennar allt til hins ísfirska blóma-
skeiðs á tíunda áratugnum, sem
var tímabil sköpunarkrafts, virkni
og fjörs, þar sem hljómsveitir
störfuðu í öllum bílskúrum og
öðrum skúrum og fyrirbæri eins
og Fönklistinn og Menningarfé-
lagið Andrúm létu til sín taka.
Það myndaðist ansi sérstök og
skapandi stemmning sem ég veit
að við búum allir að og það fólk
sem þar hafði sig í frammi hefur
látið til sín taka hér og þar í
þjóðlífinu.“
Í hljómsveitinni Reykjavík!
spilar Haukur á gítar – rafmagns-
gítar að sjálfsögðu enda ekki um
annað að ræða í gaddavír. „Ann-
ars tek ég líka í kassagítarinn og
fékk núna meira að segja í jóla-
gjöf forláta lítinn úkúlele-gítar,
svona hawaii-kassagítar sem ég
er að dunda mér við að læra á.“
Auk þess syngur hann bak-
raddir. „Hann Dóri afi minn á
Ísafirði [Halldór Hermannsson]
fékk um daginn einhver verðlaun
fyrir sérlega fallega rödd. Líklega
í fyrsta sinn sem einhver af þessu
kyni [úr Ögurnesinu við Ísafjarð-
ardjúp] er vændur um raddfeg-
urð! Og væntanlega það síðasta
líka. En ég syng með.“
Gerir það einhver?
Þegar Haukur er spurður hvort
hann kunni betur við sig í Reyk-
javík (án upphrópunarmerkis) en
fyrir vestan stendur ekki á svar-
inu:
„Nei, blessaður! Gerir það ein-
hver?“
Haukur býr ásamt kærustu
sinni sem er af kyni Bandaríkja-
manna og gefur því ágætis æf-
ingu í ensku og köttum af óvissu
þjóðerni við Skarphéðinsgötuna
í Norðurmýrinni í Reykjavík í
íbúð þar sem sjálfur Gunnar
Þórðarson átti heima um árabil.
Andi Gunnars
Þórðarsonar
„Það var margt sem Gunni
Þórðar lagði íbúðinni til. Þar ber
helst að nefna forláta mannhæð-
arháan spegil, sem mér skilst að
hann hafi notað þegar hann var
að stríla sig upp fyrir djammið.“
Haukur viðurkennir að gera
það líka. „Já, maður reynir að
halda í hefðirnar. Ég spegla mig
vel áður en ég fer út, hvort heldur
til að spila eða skemmta mér í
góðra vina hópi.
Og svo er ég ekki frá því að
Gunnar Þórðarson hafi skilið eftir
góðan anda í íbúðinni sem lifir
þar enn. Ég hef oftar en einu
sinni lent í því að vakna með
andfælum um miðja nótt með
nýtt lag tilbúið í hausnum og
þurft að hlaupa fram og spila það
á gítarinn. Aldrei að vita nema
þetta sé eitthvað sem Gunni hefur
skilið eftir sig. Vonandi fer hann
samt ekki að lögsækja mig fyrir
lagastuld!“
– Hlynur Þór Magnússon.