Bæjarins besta - 29.01.2009, Qupperneq 16

16 FIMMTUDAGUR 29. JANÚAR 2009
Árið 2008 viðburðaríkt
Rósa Helga Ingólfsdóttir er skattstjóri Vestfjarðaumdæmis og tók
við embættinu í júlí á síðasta ári. Árið 2008 var viðburðaríkt í lífi
Rósu því hún skipti tvisvar um starfsvettvang með tilheyrandi bú-
ferlaflutningum. Hún hóf vinnu í Landsbankanum í febrúar á síð-
asta ári eftir þrettán ára dvöl á skattstofunni á Siglufirði, en ákvað
fyrir mikla mildi, að hennar sögn, að taka stöðu skattstjóra á Vest-
fjörðum nokkrum mánuðum áður en bankarnir hrundu og seldi
húsið sitt á Siglufirði. Dóttir hennar ákvað að vera eftir fyrst um
sinn á Siglufirði en er nú flutt til móður sinnar og búa þær saman á
Urðarvegi á Ísafirði.
Rósa er dóttir Ingólfs Hauks-
sonar og Maríu Sigurgeirsdóttur
og fædd og uppalin í Reykjavík.
Hún gekk í Langholtsskóla og
kláraði verslunarpróf frá Fjöl-
brautaskólanum í Ármúla. Þegar
Rósa var tvítug flutti hún til
Siglufjarðar eftir að hafa kynnst
manni þaðan. Hún var ekki ókunn-
ug plássinu því að systir hennar
bjó þar og Rósa hafði eytt þar
sumrum sínum í æsku og vann í
frystihúsinu á sumrin. Eftir að
hún var búin að vinna á skattstof-
unni á Siglufirði í sjö ár ákvað
hún að fara í viðskiptafræði í
fjarnámi við Háskólann á Akur-
eyri árið 2002.
Útskrifuð 2007
„Við vorum nokkur á Siglu-
firði, þar á meðal ég og þáverandi
maðurinn minn, sem fengum það
í gegn að stunda fjarnám í við-
skiptafræði frá Siglufirði. Við
þurftum að vera sjö til þess að
námið yrði sett upp og við náðum
því. Við voru átta sem byrjuðum
um haustið en um áramótin vor-
um við fjögur sem vorum eftir.
Ein þeirra fór þá til staðarnáms
við Háskólann á Akureyri en við
hin héldum áfram. Tvær útskrif-
uðumst við í júní 2006 en einn
útskrifaðist árið eftir.
Ég og sú sem útskrifaðist með
mér vorum samstarfskonur á
skattstofunni á Sigló en þegar
við höfðum lokið náminu urðum
við báðar deildarstjórar á stof-
unni. Svo þegar skattstjórastaðan
losnaði á Sigló 1. desember 2007
sóttum við báðar um hana. Á
þessu tímabili var ég nýbúin að
kaupa mér hús á Siglufirði eða
þá um sumarið. Þá var ég nýbúin
að læra og langaði að finna mér
einhvern punkt. Ég hafði verið í
leiguhúsnæði í sjö ár og svo átti
stelpan mín eftir þrjú ár í grunn-
skólanum. Planið var að leyfa
henni að klára skól-
ann á Sigló
áður en við myndum eitthvað
hugsa um það að flytja úr bænum,
en sonur minn var farinn að heim-
an í framhaldsnám,“ segir Rósa.
Hún fékk hins vegar ekki stöð-
una heldur samstarfskona hennar
á skattinum.
Komin á krossgötur
„Á sama tíma hafði Lands-
bankinn í Reykjavík samband við
mig, en eftir úrskrift hafði ég
sent inn almennar umsóknir í
bankana. Þeir spurðu mig hvort
ég vildi ekki koma í viðtal. Ég
vissi ekki alveg þá hvað ég átti
að gera, var á einhverjum kross-
götum, fannst mér. Ég var búin
að lýsa því yfir, að ef ég fengi
ekki stöðuna, heldur vinkona mín
og samstarfskona, þá héldi ég
áfram á stofunni næstu þrjú árin.
Svo þegar á reyndi var sú
ákvörðun ekki alveg eins auðveld
og ég hélt. Mér fannst ég vera
komin að einhvers konar tíma-
mótum á skattstofunni á Siglu-
firði, þar sem metnaður minn var
að ná aðeins lengra og ljóst var
að ég myndi ekki gera það þar.
Ég ákvað því að slá til og fara í
viðtalið hjá Landsbankanum og
leist mjög vel á. Lengi vel eða
frá því að ég var unglingur hafði
blundað í mér að vinna í banka.
Það skrítna var að mig langaði
alltaf að vinna í Landsbankanum,
þar sem ég þekkti þann banka
best frá því að ég var unglingur
að alast upp í Langholtshverfinu
í Reykjavík. Þess vegna sló ég til
og fór að vinna hjá bankanum í
frágangi erlendra verðbréfavið-
skipta.
Þar sem ég er nú frekar jarð-
bundin og lítið fyrir að taka stórar
áhættur í lífinu, þá var ég samt
ekki tilbúin til að hætta alveg hjá
skattstofunni ef eitthvað skyldi
nú ekki ganga upp þarna í Reyk-
javík, þannig að ég tók eins
árs launalaust frí. Mig hafði oft
dreymt um það á þessum 18 árum
á Siglufirði að flytja aftur „heim“
til Reykjavíkur, og þarna fékk
ég tækifæri til þess.
Ég byrjaði að vinna hjá Lands-
bankanum við Austurstræti 1.
febrúar 2008. Ég ákvað að skilja
stelpuna mína eftir hjá föður-
ömmu sinni á Siglufirði því hún
vildi vera þar áfram. Ég leigði
ekki húsið mitt og fór á milli eins
oft og ég gat,“ segir Rósa,
og fannst töluverð breyt-
ing að flytja til Reyk-
javíkur á þessum
tíma. Hún bjó hjá
frænda sínum í
Hafnarfirði og
keyrði í vinn-
una á hverjum
morgni.
Reykjavík var
ekki eins og hún
hafði ímyndað
sér eftir að hún
kvaddi borgina
fyrir átján árum.
„Þetta var ekki
alveg eins mikil
sæla og ég hafði
ímyndað mér. En
samt var þetta
mjög gaman að
breyta til og
mjög gott að
vinna hjá
bankanum. Í rauninni var ég
síðasta manneskjan til þess að
vera ráðin hjá honum.“
Titringurinn byrjaður
– Fannstu fyrir einhverjum
skjálfta innan bankans?
„Já, allavega í því að það var
komið stopp í ráðningar, en það
var búið að vera mikið um
ráðningar á árunum á undan.
Spennan var samt ekki orðin eins
mikil eins
og hún varð svo þegar líða fór á
árið. Samt hafði einhver orð á
því, að árshátíðin sem ég fór á
hjá bankanum í mars 2008 hefði
nú ekki verið eins vegleg og árið
áður. Vegleg var hún nú samt,
fannst mér, en þarna var maður
var við að einhver sparnaður væri
byrjaður í bankanum. Það kom
einnig í ljós þegar tilkynnt var
um bónus starfsmanna í apríl
2008, en hann hafði þá verið
lækkaður um helming, þannig
að maður fann að eitthvað var að
breytast,“ segir Rósa, og á
þeim tímapunkti sá hún