Iðnaðarmál - 01.06.1967, Blaðsíða 33

J IlAM)li)NAMA\NAFKI.A(i. ^v:)
sciii moIíwA \.ir árii') 1mj7, (il aí i'IIíi 111» styrkja .samliHdBÍ liaBdii'n.'iiH.niiiia, *a iil að
kniiia Ujip duglcguni liaudlðBiiinilniiiiin a l'daudi. lidir linsií jðnr
//< •
O. ý"??//' V /<
(S
y's/
■v á '< <//>/*■<./?( M/yss/í/'s/s/s ////„'
./ /
með öIIiihi (iciiu réltl ua skjldum, scm lil cr ickinn 1 lúgum fMagsins.
/

Ilan(Iidaumunnafcltujiö • Il/yijut ih } / ■/.
u /ýy/
t /tttt Ott. ■••■■“
s ■
t • • • •'<
Þá hefur ritstj órninni einnig horizt
ljósprent af sveinsprófi, sem er gefið
út í Reykjavík 18. október 1865. Er
þetta elzta sveinshréf, sem vitað er
um. Birtist hér einnig mynd af því og
allur texti þess.
Jón Þorkelsson, timbursmiðs-
sveinn, var sonur Þorkels Runólfsson-
ar, Klemenzsonar, verzlunarmanns í
Lækjarkoti í Reykjavík (nú Lækjar-
gata 10). Sigríður systir Jóns var gift
Þorkeli Bjarnasyni, presti á Reyni-
völlum.
Ljósmynd af sveinsbréfinu barst
hingað til lands frá Páli M. Jónssyni
Klemenz, syni Jóns, sem fór ásamt
foreldrum sínum til Ameríku fyrir
aldamót.
Snikkarameistarnir, sem voru próf-
dómarar, voru: Helgi Jónsson, faðir
Helga Helgasonar tónskálds og Ein-
ar Jónsson, sem nefndur var: Einar
spillemand. Einar Jónsson var einn af
stofnendum Iðnaðarmannafélagsins.
St. B.
Meiri saia - færri sölum...
Framh. ai 90. bls.
haldnir ótta og öryggisleysi og geta
ekki fengið sig til að segja neinum
upp. Slíkur rekstrarháttur er sjaldan
gróðavænlegur. Sölukostnaðurinn
verður óhóflegur og sambandið við
viðskiptavini og almenning lélegt.
Stundum gerist þetta, án þess að
stjórnendur verði varir við hið bág-
borna ástand, sem skapazt hefur.
Oft færa framkvæmdastjórar þau
rök fyrir aðgerðaleysinu, að upp-
sagnir hafi slæm áhrif á siðferðið.
Þessu er einmitt öfugt farið. Ef van-
rækt er að hreinsa til í fyrirtækinu
öðru hverju, hefur það miklu verri
siðferðileg áhrif. Hinn duglegi og
samvizkusami starfsmaður lítur í
kringum sig og segir: „Hvers vegna
ætti ég að leggja hart að mér? Aðrir
gera það ekki.“
Hann getur aðeins hugsað sér tvær
skýringar á slíku ástandi: Annað-
hvort vita stjórnendur ekki, hvað
gerist, eða hinir duglausu hafa ein-
hvers konar tök á einhverjum af
stjórnendum.
Hvorug af þessum tilgátum er lík-
leg til að efla traust á stjórnendum
eða gott siðferði. í flestum tilfellum
hendir slíkt ástand miklu fremur á
veikleika, aðgerðaleysi og skort á
einbeittum ákvörðunum meðal yfir-
manna. Og þetta leiðir óhjákvæmi-
lega af sér lélegt siðferði. Það er
þess vegna, sem einstaka fráskilnað-
ur hefur svo hressandi áhrif á sölu-
liðið í heild.
Ráðið til að koma hreyfingu á
söluliðið er sem sé fólgið í því að
ýta, engu síður en toga (og er þá
gert ráð fyrir, að það sé vandlega
valið, þjálfað, sómasamlega launað,
vel metið og undir góðri stjórn).
Áætlað öryggisleysi kann að virð-
ast miskunnarlaust. En viðskipti
verða ekki rekin af tillitssemi við
þægindi starfsfólksins, ef þeim er
ætlað að skila hagnaði og tryggja
þannig öryggi starfsliðs, stjórnenda
og eigenda.
Aðeins með slíkum dáðríkum að-
ferðum er hægt að byggja upp og
viðhalda öflugu og framtakssömu
sölufyrirtæki.
Ur „Nations Business". — Þýð. J. Bj.
Leiðréttíng
I greininni um Þjórsárvirkjun hjá
Búrfelli í 3.-4. tölublaði þessa ár-
gangs, bls. 52, er nefnt, að bygging-
arkostnaður virkjunarinnar sé áætl-
aður nálega 1700 milljónir króna og
með vaxtakostnaði um 2000 milljón-
ir. Þessi vaxtakostnaður mun vera of
ríflega áætlaður, og hefði síðari upp-
hæðin heldur átt að vera 1850 millj.
króna.
í næstu málsgrein á sömu bls. þyk-
ir rétt að skilgreina skýrar, hvern
þátt hver þjóð á í þessu mannvirki.
Síðasta setningin á að hljóða svo:
Norðmenn gerðu líkön af virkjunar-
möguleikum, bandarískt firma hann-
aði verkið og hefur eftirlit með fram-
kvæmdum, Danir, Svíar og íslend-
ingar byggja það, hverfla, rafala og
spenna gera Japanir, Frakkar gera
lokur í göngum og fóðrun ganga,
Finnar íbúðarhús væntanlegs starfs-
fólks, og íslendingar borga að lokum
brúsann með velviljaðri aðstoð Al-
þjóðabankans í Washington.
IÐNAÐARMAL
103