Franskir dagar - 01.07.2013, Síða 6

Jmaá^m/u-fíÁ
Guðmundur Kristinn SU404. Sigurður móð-
urafi Bergs drukknaði úti fyrir Fáskrúðsfirði
ásamt tveimur sonum sínum. Annar peirra
hét Guðmundur Kristinn, Bergur leit mikið
upp til hans. Hinn hét Eiríkur.
Bergur Hallgrímsson árið 1980. Ari stðar keypti Pólarsíld Sabjörgina SU403,
um 250 tonna togbát. Hún var mest á bolfiski en veiddi eitt haustið stld.
Það urðu stakkaskipti pegar síðutog-
arinn Ausfirðingur varkeyptur. Þá
fengu allir krakkar vinnu í frysti-
húsinu, pá var Helga 12 ára. Þetta
sumar var botnlaus vinna fram á
nótt. „Okkur krökkunum var raðað
upp með konunum, pær kenndu okk-
ur að raða karfanum ípönnur. ”
Seinna kom Vöttur og pá var líka
gríðarleg vinna. „Krakkarnir mínir
voru tíka komnir á planið 12 ára í
saltfisk. 1 pá daga var treyst á að
krakkarnir keemu og redduðu pessu.
Þau hentu skólatöskunni inn, skiptu
um föt og örkuðu beint niður á
plan. “ segir Helga.
þá voru böll fjögur kvöld í röð og mikið fjör. Eftir
stóru sextán daga bræluna kom Helga snemma
morguns í Kaupfélagið þar sem mjólkin var af-
greidd utanbúðar. „Þegar ég kom inn, var einn
af sjóurunum að kveðja afgreiðsludömuna. Hún
sagði: A ég virkilega að trúa því að brælan sé
búin?”
Á Strönd var rekið Radíó og þangað melduðu
bátarnir sig. Einu sinni, sennilega fyrir stóru
bræluna, sem áður var getið, skráði Bergur marga
báta til sín en þá vantaði tunnur í skyndi. Þá vildi
svo vel til að tunnuskip var ný farið framhjá Fá-
skrúðsfirði, því var snúið við og það kom inn með
tunnur. Mikið lán var að fá tunnur þar. Þá var
saltað í þrjá daga á Pólarsíld á meðan hinir voru
síldarlausir. Landað var úr sumum bátum beint
í ker, svo þeir gátu farið beint aftur út á veiðar.
Bergur hafði lag á að tryggja sér marga báta til
Sildarsöltun um 1980.
löndunar - oft dreymdi hann fyrir brælu eða öðru,
en hann var alla tíð berdreyminn.
Árið 1966 var Fáskrúðsfjörður einn stærsti sölt-
unarstaður landsins og það ár var Pólarsíld hæsta
söltunarstöð á landinu. Ofveiðin var svo gífurleg
að árið 1968 veiddist engin síld. Kreppan sem
kom þá var mörgum sinnum verri en þessi sem
kölluð er kreppa í dag. Það var aðeins hægt að
útvega 10-15 manns vinnu við að ganga frá.
Á árunum eftir síldarhrunið var hægt og bítandi
unnið að því að byggja upp alhliða fiskvinnslu
með rekstri frystihúss og saltfiskverkunar. Þá var
Alþýðuhúsið leigt fyrir saltfiskvinnslu, einnig var
saltað í Svarta húsinu og það stækkað.
Bergur lét smíða trillurnar Val og Þuríði eftir að
síldin hvarf, en 1975 var Þorri ÞH 10 keyptur
frá Húsavík og fékk einkennisstafina SU 402.
Ári síðar eða 1976 var Flosi IS 15 keyptur frá
Bolungarvík og hlaut hann nafnið Guðmundur
Kristinn SU 404. Haustið 1979 sökk Þorri á
síldveiðum austur af Ingólfshöfða. Uppstilling
í lestinni gaf sig og hann fór á hliðina í spegil-
sléttum sjó. Áhöfninni var bjargað yfir í síldarbát-
inn Gunnar frá Reyðarfirði. Síðar um haustið var
keyptur nýr Þorri sem hét áður Jóhann Gíslason
ÁR 41 frá Þorlákshöfn.
Árið 1981 var Fylkir NK 102 keyptur frá Nes-
kaupstað og hlut nafnið Sæbjörg SU 403. Hún
var aðallega á togveiðum þann tíma sem Pólar-
síld átti hana. Sæbjörgin var mikil byrði á fyrir-
tækinu, á henni voru mjög óhagstæð verðtryggð