Ský - 01.08.2007, Blaðsíða 19

ský 1
Finnur Ragnarsson, básúna;
Sturlaugur Björnsson, horn;
Ingi Garðar Erlendsson, alt-horn;
Elsa Kristín Sigurðardóttir, kornett;
Eiríkur Orri Ólafsson, trompet;
Áki Ásgeirsson, trompet;
Róbert Sturla Reynisson, gítar;
Simon Jermyn, gítar,
Guðmundur Steinn Gunnarsson, gítar;
Ólafur Björn Ólafsson, trommur og
klukkuspil;
Arnþrúður Ingólfsdóttir, klukkuspil;
Páll Ivan Pálsson, bassi;
Örvar Þóreyjarson Smárason, bassi.
Benni segist hafa verið tónelskt barn.
Bæði hlustaði hann mikið á tónlist og spilaði
mikið, alveg frá barnæsku.
En hvaða hljómsveitum hefur hann
tilheyrt í gegnum tíðina?
„Ég var gítarleikari í hljómsveitinni Mós-
aík, sem náði hátindi ferilsins þegar mynd-
band sem við gerðum var spilað í Kanada.
Svo var ég trommari í rapphljómsveitinni
Mouthafuckaz in tha house. Og svo var ég
fjölhljóðfæraleikari í hljómsveitinni Rúnk.
Ég var alltaf í fimm hljómsveitum í einu
þegar ég var unglingur. En eftir að ég byrjaði
að spila með Benna Hemm Hemm, þá hef
ég af einhverjum ástæðum lítið spilað með
öðrum. Jú ég hef spilað nokkrum sinnum
með Skakkamanage.“
Eitt mesta hrósið var fjögurra
stunda akstur til að geta séð
hljómsveitina spila
Hvernig völduð þið nafnið á
hljómsveitina?
„Ég valdi nafnið eftir margra daga valkvíða
í kjallaraíbúðinni þar sem ég tók upp fyrstu
smáplötuna sem Benni Hemm Hemm gaf
út, líklega um ári áður en hljómsveitin varð
til. Það var SummerPlate, sem var gefin út í
30 eintökum sumarið 2003.“
Aðspurður hvernig hann myndi lýsa
tónlist hljómsveitarinnar segir hann að hún
sé lauflétt stemmningsmúsík. Þegar hann
er spurður um áhrifavalda segir hann helsta
veikleika sinn vera Bob Dylan en bætir við:
„það er eiginlega ómögulegt að svara þessari
spurningu almennilega. Það er vísindalega
sannað.“ Einnig segist hann reglulega ganga
í gegnum Bob Dylan æði, þó hann sé ekki í
því þessa stundina.
Næst er það spurningin óumflýjanlega:
Ertu orðinn „heimsfrægur á Íslandi“?
„Ég veit það ekki. Ég vona að þetta
viðtal fái góða dreifingu og það fari að koma
skriður á þau mál!“
Þegar ég spyr hann um mesta hrós sem
hljómsveitin hefur hlotið svarar hann:
„Mestu hrósin eru svo óraunveruleg
að maður afgreiðir þau út úr höfðinu á
einhvern undarlegan hátt og þau hverfa úr
minninu. Og svo eru stærstu hrósin líka svo
persónuleg að það er ekki fallegt að hafa það
eftir. En mér þykir alveg ótrúlega vænt um
það þegar fólk leggur mikið á sig til að koma
að heyra í okkur, mér finnst það jafngilda
mjög stóru hrósi - nema það er sýnilegt í
verki. Til dæmis keyrði einn maður í tvo
klukkutíma um daginn bara til að koma að
sjá okkur spila, og svo tvo tíma aftur til baka.
Mér þótti það alveg ótrúlega magnað.“
Hljómsveitarmeðlimir eiga flestir
hverjir maka og börn, m.a.s. á einn
þeirra fjögur börn. Aðspurður hvort
tónleikatímar hljómsveitarinnar komi niður
á fjölskyldulífinu segir hann það vera af og
frá:
„Við erum voðalega lítið í svona
ballspilamennsku, satt best að segja ekki
neitt - þannig að við erum yfirleitt ekki að
spila þegar aðrir eru að skemmta sér. Þetta
fer allt saman mjög vel við fjölskyldulífið.“
Nýlega fékk hljómsveitin styrk
úr Tónlistarsjóði sem hún notaði til
tónleikaferðalags um gjörvöll Bandaríkin
í júlí, og peningana nýttu hún einnig í
upptökur á næstu plötu þar sem upptökur
eru að hefjast. „Það var mjög gaman að
ferðast vítt og breitt um Bandaríkin til
tónleikahalds. Þetta var mjög mikið
ævintýri.“
Japanir skera sig úr í
samanburði við aðra
tónleikagesti
Nú hafið þið spilað víða erlendis, finnst
þér vera munur á íslenskum og erlendum
tónleikagestum? Hver þá helst?
„Nei, ég er ekki viss um að ég geti skrifað
undir það. Ég held að dagamunurinn sé
mikið áhrifameiri. Ég held að áheyrendur
á föstudagskvöldi séu nákvæmlega eins í
Reykjavík, Vín eða New York. Reyndar skera
japanskir áheyrendur sig úr því þeir eru svo
kurteisir að þeir segja ekki múkk á meðan
maður spilar - sem er auðvitað það sem alla
tónlistarmenn dreymir um, að þurfa ekki að
rembast við að halda athygli tónleikagesta
með látum, heldur bara með því að spila
tónlistina eins og hún á að hljóma. Mér
fannst það frábært að spila fyrir Japani.“
Finnst þér erlendir tónleikagestir miða
ykkur við aðra íslenska tónlistarmenn,
eins og Björk og Sigurrós?
„Ég veit ekki alveg með tónleikagesti, en
í viðtölum er þekktum íslenskum nöfnum
yfirleitt kastað í loftið, oftast til þess að skapa
einhvers konar samanburð. Ég er orðinn
ágætur í því að kæfa þetta bara í fæðingu og
leiða samtalið á aðrar brautir.“
Hvernig semur ykkur í hljómsveitinni?
„Okkur semur alltaf alveg frábærlega.
Þessi ferðalög sem við höfum farið hafa
gengið vonum framar og það er að mestu
leyti vegna þess að það leggja sig allir fram
við að hjálpast að og eru tillitssamir og þetta
gerir allt svo auðvelt.“
Hafið þið lært eitthvað um ykkur sjálf
sem þið vissuð ekki áður en þið fóruð að
starfa saman í hljómsveitinni?
„Jájá, við höfum lært mjög margt.“
Er ekki erfitt að reka svona fjölmenna
hljómsveit? Bæði peningalega og að
sameina tímann sem þið þurfið að hittast
til æfinga o.fl.?
„Það er alveg nóg að gera. Eins og skáldið
sagði: „Það er erfitt en gaman að lifa þessu
lífi“.
Hljómsveitin heldur úti veglegri og
ítarlegri bloggsíðu (www.bennihemmhemm.
com)og er það Benni sjálfur sem sér um hana.
Þegar ég spyr út í „veglegu bloggsíðuna“
verður hann hálfhissa:
„Mér þykir mjög vænt um að heyra að
heimasíðan flokkist sem vegleg bloggsíða.
Ég hélt að þetta næði því ekki einu sinni að
vera bloggsíða. Ég skrifa inn á hana þegar
eitthvað er á döfinni.“
Hver eru framtíðarplön Benna
Hemm Hemm? Bæði einstaklingsins og
hljómsveitarinnar?
„Að semja fleiri lög, taka upp fleiri plötur,
spila á tónleikum og svo stundum slaka
aðeins á.“ sky,
Benni hemm hemm