Dagrenning - 01.12.1946, Blaðsíða 31

stöðugri vélbyssuskothríð úr ýmsum áttum.
Sprengjuárásir voru gerðar á þá úr um 60
óvinaflugvélum. En þegar ósköpunum létti,
hafði þó ekkert manntjón orðið. Arás var
gerð á annan klerk með vélbyssuskothríð og
sprengjukasti. Hann lá í sandinum á strönd-
inni. Þegar hann — eftir eilífðartíma, að
honurn fannst — fann, að liann hafði ekki
sakað, stóð hann á fætur og sá, að sandurinn
allt í kringum hann var holóttur eftir byssu-
kúlur allt að útlínunum af mynd hans í
sandinum.
Eitt er víst um þakkargjörðina í kirkjum
vorum. Engir tjá þar þakkir sínar af meiri
innileik og fjálgleik en foringjarnir og her-
mennirnir, sem séð hafa hina máttugu hönd
Guðs, senr leiddi þá úr höndum hins vold-
uga óvinar, sem vægast sagt átti alls kostar
við þá.“ —
INNRÁSIN í BRETLAND.
Um leið og Frakkar gáfust upp, varð inn-
rás Þjóðverja í Bretlandseyjar yfirvofandi. í
útvarpi (14. júlí 1940) rnælti Churchill á
þessa leið:
„Nú er svo komið, að vér stöndum einir
í sfyrjöldinni andspænis því versta, sem
máttur og fjandskapur harðstjóra fær áorkað.
Vér felurn auðmjúkir Guði mál vor, full-
vissir þess, að vér eigum góðan málstað og
vérjurn land vort gegn innrásinni, sem vofir
yfir því. Vér heyjum stríð vort einir, en vér
berjumst ekki fyrir oss eina. Hér, í vígi fram-
fara mannlegs anda og kristilegrar menning-
ar, hér, í landinu, sem umlukið er höfun-
um, þar sem flotinn drottnar, verndaðir í
lofti af frænkleik og hollustu flugmanna
vorra, bíðum vér óskelfdir innrásarinnar, sem
að höndum kann að bera. Ef til vill verður
hún í nótt. Ef til vill verður hún eftir viku.
Ef til vill verð.ur hún aldrei."
Sú innrás var aldrei gerð.
Var það annað kraftaverk? Þeirrar skoðunar
er þingmaðurinn L. D. Gamans höfuðsmað-
ur. í eftirtektarverðu útvarpserindi, Stríðið
fyrir sál brezku þjóðarinnar, lýsti hann trú
sinni á þessa leið:
„Við tölurn oft um kraftaverkið við Dun-
kirk, en það var miklu rneira kraftaverk, sem
á eftir kom, þegar þýzki herinn, yfir hundr-
að herfylki, stóð sigri hrósandi hinurn megin
Ermarsunds og allur her, þjálfaður og vopn-
um búinn, sem við höfðum heima fyrir,
var undir einu herfylki. Hvað er kraftaverk,
ef það er ekki kraftaverk? En hvers vegna
var okkur borgið þá? Það var ekki til þess,
að við gætum aftur horfið að knattspyrn-
unni okkar, hundaveðhlaupunum okkar,
vetraríþróttunum okkar í Svisslandi, gróða-
hugleiðingum okkar og stjórnmálaþrefi. Ég
álít, að okkur hafi verið bjargað, af því að
ennþá var eftir með þessari þjóð — þrátt
fvrir síðustu tuttugu árin — ýmislegt, sem
var þess virði, að bjargað yrði, og að við eig-
um enn eftir að inna af hendi mikilvægt
hlutverk." (The Listener, 5. marz 1942.)
Innrásin var aldrei gerð. En þar með er
ekki sagt, að nazistarnir hafi aldrei ætlað séi
að hernema eyjamar eða að þeir hafi aldrei
gert undirbúning að tilraun til þess. í fyrsta
skipti, sem framkvæma átti áætlanir Þjóð-
verja, fóm þær í handaskolum. í ræðu, sem
Sir Hugh Dowding yfirflugmarskálkur, æðsti
maður brezka flughersins í loftárásunum
miklu á Bretland, liélt á tveggja ára minn-
ingardeginum um merkasta dag orustunnai
um Bretland, kornst hann svo að orði, —
en hann hafði fjögur undanfarin ár verið
manna mest viðriðinn loftvarnir landsins —:
„Áformið var að brjóta á bak aftur vamar-
mátt okkar og búa jarðveginn þannig undir
innrásina. Innrásarliðið var komið á skips-
fjöl og beið aðeins eftir orðunum: „Af stað.“
En skipunin var aldrei gefin, af því að vam-
armáttur Bretlands varð aldrei bugaður."
(Daily Telegraph 15. sept. 1942.)
DAGRENNING 29