Dagrenning - 01.10.1950, Blaðsíða 41

að standa að alþjóðlegum þakkargerðar- og
bænadegi vegna þeirrar dásamlegu vemdar
sem ísland naut í skjóli bandarískra og
brezkra herja í síðustu styrjöld? — Og, ef þeir
vilja það ekki, hver er þá ástæðan? Þessari
spumingu skora ég enn fremur á séra Svein
Víking að svara fljótlega í Kirkjublaðinu. Ef
séra Sveinn Víkingur svarar hvorugri þessari
spumingu, sem ég hef hér fyrir hann lagt,
undanbragðalaust og án alls loddaraskapar í
málfærslu, lít ég svo á að skilningur minn á
svari hr. biskupsins til Rutherfords sé réttur,
og að það sé hin einkennilega þjónusta kirkj-
unnar manna við hinn austræna heiðindóm
— kommúnismann — sem þessari afstöðu
veldur.
Séra Sveinn Víkingur telur lítillar skipu-
lagsgáfu kenna hjá mér þar sem ég ætlast til
þess að á almennum bænadegi skuli messað
í öllum kirkjum landsins, en þær séu 280 en
prestar ekki nema tæplega 100.
Ég tel það nú satt að segja engan „almenn-
an“ bænadag ef aðeins á að messa í 100 söfn-
uðum af 280, eða aðeins í rúmlega 1/3 hluta
þeirra, og ef nefndin, sem starfar í málinu sér
engin tök á því að koma á bænagerð í þeim
180 prestslausu kirkjum, sem séra Sveinn Vík-
ingur talar um, held ég að henni væri sæmst
að hugsa ekki til framkvæmdanna.
*
Ég vil endurtaka það hér að lokum sem
ég hef áður sagt, að ég tel ekki, að með
þeirri meðferð, sem bænadagsmálið hefur
fengið hjá prestastefnunni, sé það leyst. Það
verður enginn ahnennur þakkargjörðar- og
bænadagur haldinn, sem forseti allrar þjóðar-
innar kveðji alla landsmenn til, heldur verð-
ur einn af helgidögum þjóðkirkjunnar val-
inn til þess að þá fari fram guðsþjónusta
undir sérstöku fonni líkt og á jólum eða
páskum. Sá dagur verður ekki alþjóðareign
heldur þjóðkirkjunnar einnar. Hinsvegar
rnætti svo fara síðar rneir, þegar meiri skiln-
ingur skapast á málinu, að þessi byrjun gæti
leitt til þess að almennir bænadagar yrðu
upp teknir og fyrirskipaðír af forseta, þegar
við þætti eiga.
Séra Sveinn Víkingur endar hina furðu-
legu grein, sína með því að komast að þeirri
niðurstöðu „að sá maður, sem hvorki hefur
numið guðfræði né lieldur lagt það í vana
sinn að sækja kirkju — geti engan veginn ver-
ið þess umkominn að kveða upp úrskurð eða
dóm um það, hverju prestar landsins trúi
eða trúi ekki, að allur þorri þeirra séu hræsn-
arar, guðfræðin þjóhættuleg villuvísindi, 0.
s. frv.“ Hann bætir því við, að „svona full-
yrðingar án allra raka heiti á íslenzku máli
fleipur og sé ekki svaravert." — Ég ætla að
þessu sinni aðeins að rninna hinn lærða guð-
fræðing og biskupsskrifara á það, að flest-
allir beztu forvígismenn kristninnar f\rr
og síðar hafa hvorki verið lærðir guðfræðing-
ar né heldur kirkjuræknir á sinnar samtíð-
ar vísu, svo guðfræðinám eða kirkjugöngur
skipta litlu máli þegar gera skal skil veilum
hrynjandi þjóðfélags og menningarkerfis sam-
tíðar sinnar. Hinsvegar á þar við eins og
jafnan að leggja hér á mælikvarða meistarans
rnikla frá Nasaret — af ávöxtunum skuluð
þér þekkja þá, — og undir þeirri fyrirsögn
mun ég nú, að gefnu tilefni frá séra Sveiní
Víking og fleirum, einhvern tíma á næst-
unni, ef allt fer nreð felldu, skrifa grein í Dag-
renningu urn hina íslenzku þjóðkirkju.
DAGRENNING 39