Morgunblaðið - 27.01.2015, Qupperneq 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. JANÚAR 2015
Ýmislegt
Tískuverslunin Smart
Grímsbæ/Bústaðavegi
Skór
20% afsláttur
Sími 588 8050.
- vertu vinur
Smáauglýsingar
Elsku mamma,
það að setjast nið-
ur og skrifa til þín
minningarorð er
mér frekar erfitt,
ekki það að ég geti ekki fundið
skemmtilegar minningar um
okkar yndislega tíma, heldur er
svo úr mörgu að velja. Það
fyrsta sem kom í huga minn var
Apavatn. Þegar við fjölskyldan
vorum á Apavatni þá fórum út á
bát til að veiða og nutum við
lífsins til hins ýtrasta. Við tvö
vorum stundum á einum bát,
svo Siggi og pabbi á sínum bát.
Veiðin gekk svona upp og niður,
og þegar illa gekk þá byrjaðir
þú að kyrja veiðivísuna þína
„fiskur fiskur, bíttu á hjá mér“
og þessa vísu endurtókstu í
margar mínútur. Stundum virk-
aði vísan og stundum ekki. Við
reyndar veiddum yfirleitt meira
því hann Siggi átti það til að
týna veiðistönginni og fór góður
tími hjá þeim feðgum í að leita
að stönginni. Aflinn var svo
grillaður þegar heim var komið.
Ætli það hafi svo ekki verið
seint um sumarið 1997 sem við
fórum saman í sumarbústað
austur á Kirkjubæjarklaustur
og áttum þar notalega viku. Við
brölluðum ýmislegt þessa vik-
unna. Við fórum til dæmis í golf
og þegar ég ætlaði að fara að
borga vallargjaldið spurði
starfsmaðurinn mig hvort kona
mín vildi ekki spila með og
horfði á þig. Þetta leiddist þér
nú ekki og fékk ég að heyra
þetta hjá þér með reglulegu
millibili.
Á heimleiðinni úr sumarbú-
staðnum ákváðum við að keyra
inn í Eldgjá og svo inn í Land-
mannalaugar. Áður en við kom-
umst inn í Laugar þurftum við
að fara yfir á og ég man að þú
spurðir „heldur þú að bíllinn
geti farið yfir?“ Að sjálfsögðu
svaraði ég og lagði af stað. Okk-
ur var nú ekki farið að lítast á
blikuna þegar vatnið var farið
að sullast yfir húddið á bílnum,
og þá kom þessi gullna setning
frá þér: „Óli minn, þetta er bíll
en ekki bátur.“ Já mamma mín,
við vorum góð saman.
Elsku mamma mín, nú hefur
síðustu ilmvatnsgusunni verið
sprautað allavega hérna megin
og mér finnst þetta alveg hund-
fúlt, að vera að skrifa minning-
arorð til þín því ég hefði þurft
að segja þér svo margt núna
síðustu dagana og sýna þér nýja
húsið mitt og bíða svo eftir sím-
hringingunni frá þér með
spurningunni: „Hæ elskan,
hvernig sváfuð þið svo fyrstu
Björg
Sigurðardóttir
✝ Björg Sigurð-ardóttir fædd-
ist 7. desember
1949. Hún lést 14.
janúar 2015. Útför
Bjargar fór fram
22. janúar 2015.
nóttina ykkar?“
Svo átti ég eftir að
segja þér frá nýju
vinnunni minni. En
ég er ekki í nokkr-
um vafa um að þú
sért að fylgjast
með hvað sé í gangi
hjá okkur. Þú varst
alltaf tilbúin að
koma og hjálpa til,
hvort það var að
vera með barna-
börnin eða bara taka spjallið.
Mig langar svo til að þakka
þér, elsku mamma mín, fyrir að
hafa valið frábæran pabba
handa mér því annan eins öð-
ling og vin er ekki hægt að
ímynda sér. Sama vil ég segja
um hann Sigga bróður minn.
Hann er búinn að sýna það og
sanna í gegnum veikindin þín að
annan eins klett hefðir þú ekki
getað haft við hliðina á þér,
elsku mamma mín. Nú áður en
lyklaborðið eyðileggst alveg út
af tárum mínum vil ég bara að
þú vitir að ég mun hugsa vel um
barnabörnin þín og varðveita
minningu þína til hins ýtrasta.
Að lokum vil ég vitna í þig.
„Það stendur hvergi að lífið eigi
að vera auðvelt.“
Hvíl í friði, elsku besta
mamma mín.
Óli B.
„Hæ hæ, ég var á undan.“
Þannig hófust símtölin okkar
þegar við heyrðumst á kvöldin
og fórum yfir daginn okkar og
hvernig okkur hafði liðið.
Það eru 14 ár á milli okkar
Bobbu. Í byrjun passaði hún
mig og leiðbeindi en þegar ég
fullorðnaðist breyttist samband
okkar í vinskap.
Eitt af því sem okkur þótti
gaman að gera saman var að
fara í göngutúra. Við gengum
bæði út í náttúrunni eða um
Reykjavík. Bobba var alltaf
tilbúin að hlusta á allt sem mér
lá á hjarta án þess að dæma mig
eða flækja málið. Við hlógum að
þessu hjá okkur og gerðum
okkur grein fyrir hvað þessi
dýrmæti tími væri okkur mik-
ilvægur.
Við Palli eigum svo margar
kærar minningar um yndislegar
samverustundir með Bobbu
bæði hér á landi og eins þegar
hún kom og heimsótti okkur til
Spánar.
Það að ég skuli sitja hér og
gráta yfir lyklaborðið og skrifa
minningarorð um hana elsku
Bobbu mína skil ég ekki.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum)
Soffía, Páll,
Kristján og Daníel.
Kæri bróðir,
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Eysteinn Jóhannes
Viggósson
✝ EysteinnJóhannes
Viggósson fæddist
20.8. 1931. Hann
lést 30. nóvember
2014. Útför Ey-
steins fór fram 11.
desember 2014.
Guð þerri tregatárin
stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú
hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem.)
Þín minning lifir. Þín systir,
Kolbrún Viggósdóttir
(Kollý).
✝ Garðar Jó-hann Guð-
mundarson fædd-
ist 29. apríl 1944.
Hann lést 21. júlí
2014.
Foreldrar hans
voru Hulda Sig-
urðardóttir og
Guðmundur Ágúst
Jóhannsson.
Garðar Jóhann
kvæntist Þórunni
Kristinsdóttur, f.
1. desember 1949.
Sonur þeirra er
Gunnar Garð-
arsson, f. 30. júlí
1980, eiginkona
hans er Hoshi
Garðarsson.
Útför Garðars
Jóhanns var gerð í
kyrrþey frá Laug-
arneskirkju 6.
ágúst 2014.
Þegar líður að jólum fer fólk að
huga að vinum og vandamönnum.
Senda jólakort og koma jóla-
kveðjum og knúsum til þessara
allra sérstöku. Einn af þeim var
Garðar. Við kynntumst fyrst er
ég opnaði verslunina Jólahúsið í
Kópavogi árið 1998. Hann var
mikið jólabarn og komst ég í sam-
band við hann í gegn um inter-
netið og fékk hann til að hjálpa
mér með að koma upp heimasíðu
fyrir búðina. Ekki leið á löngu áð-
ur en við vorum orðnir perluvinir
enda sameinuð í jólaáhuganum.
Eftir að ég seldi búðina héldum
við góðu sambandi sem m.a. inn-
leiddi þá jólahefð að gefa hvort
öðru gjöf um jólin. Hann hafði
einnig þann sið að færa mér hýas-
intuskreytingu á Þorláksmessu.
Skreytingunni hefur alltaf verið
komið fyrir í öndvegi á heimilinu
til marks um vináttu okkar. Síð-
ustu jól vantaði skreytinguna en
ég mun hugsa með hlýhug til
mannsins sem gekk með cowboy-
hatt í hvaða veðri sem er og geisl-
aði af glaðlyndi og kátínu. Þín
Þóra.
Garðar Jóhann
Guðmundarson
Þann 6. janúar síð-
astliðinn andaðist
elskulegur vinur okkar, Andri
Fannar. Mikið finnst okkur þetta
sárt og ósanngjarnt.
Við áttum það öll sameiginlegt
að hafa á einn eða annan máta end-
að ofan í gluggalausum, loftlitlum
og myrkum kjallara Odda í sál-
fræðinámi okkar við Háskóla Ís-
lands. Þeir sem þvældust þangað
niður komu alla jafna ekki upp aft-
ur fyrr en að námi loknu. Eins og
gengur og gerist þá myndaðist all-
sérstök stemning hjá þessum hópi
fólks sem deildi litlu þröngu rými í
lengri tíma, og kallaði sig Kjallar-
arotturnar.
Með tímanum fjölgaði í hópnum
en „viðbæturnar“ voru þó einatt
spunnar upp úr ríku ímyndunar-
afli Andra Fannars. Þar má helst
nefna álfinn sem iðulega var kennt
um allt sem illa fór. Aukapersónur
voru margar og Andri lék þær
Andri Fannar
Guðmundsson
✝ Andri FannarGuðmundsson
fæddist í Reykjavík
11. maí 1981. Hann
lést á Triemli-
sjúkrahúsinu í Zürich
6. janúar 2015.
Útför hans fór fram
frá Hallgrímskirkju
20. janúar 2015.
gjarnan með miklum
tilþrifum (enda átti
hann ekki langt að
sækja leikhæfileika
sína).
Andri gerði grín
að öllu og öllum en þó
sérstaklega sjálfum
sér. Þótt alltaf hafi
verið stutt í húmor-
inn þá tók Andri al-
varlega það sem hon-
um fannst skipta
máli. Hann var einn metnaðar-
fyllsti maður sem við höfum
kynnst og við vitum að fleiri tækju
heilshugar undir það. Hann var
afburða námsmaður og sökkti sér
ofan í bækur og fræði. Raunar
skaraði hann fram úr í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur, hvort
sem það var nám eða vinna.
Hann tók líka vináttu okkar
mjög alvarlega, passaði upp á okk-
ur og reyndi að sjá til þess að við
fengjum alltaf allt sem honum
fannst við eiga skilið. Hann hvatti
okkur til dáða og gladdist yfir
sigrum okkar, litlum sem stórum.
Hann var einlægur og góður vin-
ur. Við söknum hans.
Við vottum fjölskyldu Andra
okkar innilegustu samúð.
Heiða María Sigurðardóttir,
Sigurveig Helga Jónsdóttir,
Vaka Vésteinsdóttir.
Mér brá, þegar
ég las á vef Morg-
unblaðsins á gaml-
ársdag, að Eggert
Þór væri allur, og trúði því varla
í fyrstu.
Ég sendi honum hamingju-
óskir í sambandi við útkomu síð-
ustu bókar hans í byrjun desem-
bermánaðar, þar sem ég sagðist
hlakka til að lesa bókina um
sveitina í sálinni eins og bragga-
bókina hans, þar sem þetta var
Eggert Þór
Bernharðsson
✝ Eggert ÞórBernharðsson
fæddist 2. júní
1958. Hann lést 31.
desember 2014. Út-
för Eggerts Þórs
var gerð 13. janúar
2015.
mér kunnuglegt
efni og sagði honum
hvers vegna, og
fékk svar frá hon-
um til baka. Nokkr-
um vikum síðar var
hann farinn yfir
móðuna miklu.
Saga Reykjavík-
ur virtist vera sam-
eiginlegt áhugamál
okkar. Hann vakti
strax athygli mína,
þegar ég stundaði nám í sagn-
fræði veturinn 2001-2002, þar
sem hann skar sig töluvert úr
hópi kennara deildarinnar.
Hann kenndi þá inngangsfræði
sagnfræðinnar, og það fór ekki
framhjá manni, að þarna fór
kröfuharður fræðimaður bæði
gagnvart sjálfum sér og öðrum.
Hann sýndi okkur dæmi um
óvandaða heimildavinnu, sem
hann krítiseraði mjög hart, og
lét okkur vita, að hann vildi helst
ekki sjá svona vinnubrögð hjá
fólki, og hvatti okkur til að láta
ekkert frá okkur fara nema það
væri hundrað prósent. Ég hef
reynt að fara eftir því síðan.
Þegar hann gerði okkur grein
fyrir muninum á formála og inn-
gangi, þá leyfði ég mér að spyrja
hann, hvort ég gæti haft inn-
ganginn að bókinni, sem ég hafði
þá í smíðum, eins og ég sagði, að
ég ætlaði að hafa hann. Hann
hélt það nú. Þá vissi ég, að ég
var á réttri leið, því að maður
fann það fljótt, að orðum hans
var óhætt að treysta.
Strax þá varð maður var við
áhuga hans á fjölmiðluninni, sem
síðar varð hans aðalviðfangsefni,
því að hann kom oft inn á það
efni í tímunum, og sagði okkur
frá verkefnum, sem honum hafði
verið falið að sjá um vegna sýn-
inga í bænum. Það hefði verið
fróðlegt og skemmtilegt að vera
í tímum hjá honum um það efni,
eins hugmyndafrjór og hann var
á því sviði.
Ég sá þau hjónin, Þórunni og
hann, oft á málfundum Félags
um átjándu aldar fræði. Það var
líka sérstakt tilhlökkunarefni,
þegar hann var auglýstur þar
sem fyrirlesari, enda enginn
svikinn af þeim fyrirlestrum,
eins skemmtilegir og fróðlegir
og þeir voru. Það verður eftirsjá
að Eggert Þór þar í framtíðinni.
Þegar ég nú kveð hann hinstu
kveðju mjög svo ótímabærri, þá
þakka ég honum kærlega fyrir
góða viðkynningu og allan þann
fróðleik og fyrirmæli, sem hann
lét í té, þegar ég sótti tíma hjá
honum um árið og skildi okkur
nemendur hans rík eftir.
Þórunni og öðrum aðstand-
endum votta ég mína dýpstu
samúð.
Blessuð sé minning einstaks
fræðimanns og rithöfundar, sem
skilur eftir sig stórt, vandfyllt
skarð.
Guðbjörg Snót Jónsdóttir.
Þegar þú hefur vind í
fang,
þá haltu höfðinu hátt.
Hræðstu ei myrkrið,
það mun birta til.
Því að ljós heimsins
mun þér lýsa
í gegnum dauðans dimman dal.
Númi
Magnússon
✝ Númi Magn-ússon fæddist
8. apríl 1982. Hann
lést 2. janúar 2015.
Útför Núma fór
fram 14. janúar
2015.
Hann fer á undan
í gegnum storm og
regn.
Þú munt aldrei ganga
einn,
munt aldrei ganga
einn.
(Sigurbjörn
Þorkelsson.)
Hartans þakkir
fyrir allt, Númi, þín
verður sárt saknað.
Við sjáumst seinna.
Egill og Hulda.