Reykjalundur - 01.06.1954, Qupperneq 21

Skím heilags Marteins og krnjtaverk.
hengja sig í friði. Og þannig var það einnig
hér. Saga Marteins segir þannig frá: „Þá
heyrði hann grát og háreysti og spurði
hví það gegndi. En honum var sagt að
einn þræll hefði hengdan sig. Þá gekk
Martinus inn í luis það er líkið lá, og byrgði
úti alha aðra, og var lengi á bæn hjá líkinu.
En er hann reis af bæn þá lifnaði hinn
dauði og leitaði við upp að rísa. Þá tók
Martinus í hönd honum og setti hann á
fætur og leiddi hann lifandi út úr húsinu
í augliti alls lýðs.“ Ekki getur sagan neitt
um \-iðbrögð mannsins, en ef rétt er frá
hermt um kjör þræla á þeim tímmn, hefur
maðurinn eflaust hengt sig aftur við fyrsta
tækifæri.
A næstu mynd (annarri í miðröðinni)
sjáum við heilagan Martein vígðan til
biskups í Turonsborg á Frakklandi. Helgi-
athöfnin er hin virðulegasta: I miðjum
reitnum stendur biskup með mítur og
bagal, tveir kórdjáknar eru með' honum,
og setur annar mítrið á höfuð Marteini,
en guðshönd blessar hann úr skýjunum.
Fremst í fletinum er kórdrengur og spennir
sá greipar.
Nú er það næst frá heilögum Marteini að
segja, að' hann fer dag nokkurn til kirkju
sinnar og mætir þá klæðlausum manni í
miklu frosti. „Sá bað Martinus gefa sér
klæði nokkurt. Þá heinrti Martinus þangað
djákna sinn og bað hann selja klæði inum
kalna. Síðan gekk Martinum inn í kirkju-
skot og sat þar einn saman, sem hann var
oft vanur á milli tíða, þá er aðrir kenni-
menn fóru hver til sinnar sýslu. En er
djákninn dvaldi að gefa klæði inum vol-
aða, þá kom hann þangað í skotið, er Mar-
tinus sat, og sagðist kalinn vera, en djákn-
ann seinan að gefa honum klæðið.“ Eins
og víðar, er myndskipunin í þessum reit
frábær og þannig gerð, að eindirnar falla
eðlilega inn í hringreitinn. Tréð hægra meg-
in við þurfamanninn er ekki sett hér vegna
frásagnarinnar, heldur einungis af list-
rænni nauðsyn, — til þess að' vega á móti
kirkjubyggingunni til vinstri, en hún er
óhjákvæmilegt atriði í mvndsögunni. Slík
REYK.TAUINDUR
19