Húnavaka - 01.05.1989, Blaðsíða 53

HUNAVAKA
51
ekkert. Að fundi loknum buðum við í gos og smurt brauð og þóttist ég
þá nokkuð góður því Eggert hafði jú farið til Kína og var öllum
hnútum kunnugur. En þá fyrst tók nú steininn úr því að ekki höfðum
við lengi matast þegar sá kínverski spurði hvort hann mætti ekki bjóða
okkur hvítvín eða rauðvín með brauðinu. Satt best að segja var ég
farinn að vona að þessu lyki sem allra fyrst.
Borðhaldinu lauk eftir óratíma að því er mér fannst. Þá var ákveðið
að fara með sendinefndina í Pólarprjón og fleiri staði. Við skoðun í
Pólarprjóni sýndi sendiherrafrúin mikinn áhuga á kápum og var þá
hafist handa við að leita að einni sem væri nógu lítil og það tókst eftir
langa mæðu. Fannst þá sumum að tekist hefði að jafna leikinn nokk-
uð. Lauk þar með heimsókn kínverska sendiherrans og föruneytis til
Blönduóss og var ekki laust við að greinarhöfundi létti þegar svartur
Bens renndi upp Ámundakinnina á leiðinni til Sauðárkróks, sem var
næsti viðkomustaður.
*
BARNINU GLEYMT
Einn ríkur bóndi í Auðkúlusókn er Jón hét fór af stað einn sunnudagsmorgun með
barn til skírnar. En að hálfnaðri leiðinni þurfti Jón af hestbaki til þarfinda sinna og
lagði hjá sér barnið en gleymdi að taka það aftur þegar hann fór af stað. Reið hann svo
tafarlaust það eftir var að Auðkúlu og óskaði eftir að fá að tala við prest sem strax
lukkaðist. Svo lengi var Jón búinn að tala við prest út í alla heima svo honum var farið
að leiðast að standa upp yfir Jóni. Lika var þá fólk farið að koma til kirkju svo prestur
spyr Jón hvort hann hefði ekkert erindi haft við sig annað en hlýða hjá sér messu. Þá
mundi Jón fyrst eftir að hann hafði gleymt barninu á leiðinni og brá þá við það
snarasta að leita barnsins. En hann fann það hvergi og kom svo búinn að Auðkúlu um
kvöldið þá fólk var flest komið af stað frá kirkjunni. Var þá prestur úti á hlaði þegar
Jón kom. Spyr þá prestur hvernig honum hafi gengið. Kvaðst þá Jón ei barnið hafa
fundið sem ekki væri von til því hrafnar væru víst búnir með það. En svo vildi til að
messufólk kom á eftir Jóni um morguninn sem fann bamið svo það var skírt um
daginn en prestur ávítaði Jón harðlega fyrir gáleysi sitt.
Sami Jón fór eina sunnudagsnótt á grárri meri sem hann átti og treysti vel á sundi
og ætlaði fram í hólma í Svínavatni að stela þar eggjum. Sundið varð of breitt handa
hryssunni svo Jón sá sitt óvænna. Tók hann því til bragðs að heita á kirkjuna að hann
skyldi gefa henni þrjá hluti ef hann kæmist til sama lands aftur.
Karl náði landi við illan leik og enti svo heit sitt við kirkjuna með að panta handa
henni altarisklæði, hökul og skilirí. Á altarisklæðinu ákvað hann að stæði nafn sitt og
Sigríðar sinnar og Tesú nafn seinast. T. r
° Þjóðsogur Jons Arnasonar.