Húnavaka - 01.05.1997, Side 39

HUNAVAKA
37
Hólasveinar sögðu okkur svo morguninn eftir að þetta hefði verið í
eina skiptið á vetrinum sem hann gerði sér slíka ferð á herbergin. Hann
hefði bara verið í eftirlitsferð í sérstökum tilgangi að athuga hvort ekki
væri allt í röð og reglu og þeir hvergi nærstaddir. Hlógum við öll mikið
að þessu.
Morguninn eftir var svo haldið heimleiðis og gengið út að Vatnsleysu
til móts við bílinn. Þegar komið var til Sauðárkróks var okkur boðið upp
á skyr og rjóma í mjólkursamlaginu. Við vorum hressingunni fegnar og
ekki síður að finna að við vorum víðar auðfúsugestir en á Hólum. Síðan
var haldið heim samdægurs. Engri okkar varð meint af þessu vetrarferða-
lagi sem á þeim tíma var talið nokkuð áhættusamt og sumir töldu með
öllu óþarft. En við komum ánægðar heim og okkur fannst ferðin heilt
ævintýri og ekki hvað síst ferðin að Hólum.
Tveir vetur í Reykjavík
Veturinn eftir að ég lauk Kvennaskólanum var ég í vetrarvist hjá prests-
hjónunum á Æsustöðum, séra Gunnari Arnasyni og Sigríði Stefánsdóttur.
Næsta vetur ákvað Kvenfélagið í Bólstaðarhlíðarhreppi að ráða stúlku
yfir vetrartímann til að fara á milli bæja í hreppnum til að sauma en ef
veikindi kæmu upp á heimili átti hún að láta það ganga fyrir að fara
þangað sem hjálparstúlka. Eg var ráðin í þetta starf. Þótt ég teldi mig
ekki vera flínka saumakonu gat ég þó saumað allan algengan fatnað. Það
kom fljótt í ljós að full þörf var fyrir þennan saumaskap því að ég hafði
alltaf nóg að gera.
Við þetta var ég tvo vetur og var það gefandi og skemmtilegur tími að
koma á bæina og dvelja þar við að sníða og sauma sem ég var mjög
hneigð fyrir. Það var sums staðar margt í heimili og mikill samgangur
milli bæja. Eg hefði alls ekki viljað missa af þessum tíma.
Seinni veturinn sem ég var hjá kvenfélaginu færði það mér áletraða
silfurskeið í jólagjöf sem ég á enn, hef alltaf borðað með síðan og er mér
mjög kær gripur.
Næsta haust fór ég suður til Reykjavíkur og var þar í tvo vetur til að
læra að sauma. Eg hafði yndi af því en var ekki hneigð fyrir að fara í vetr-
arvist. Fyrri veturinn var ég eftir áramót að læra hjá Stefönu Björnsdótt-
ur föðursystur Pálma. Seinni veturinn vann ég á saumastofu.
Þegar ég kom úr þessu saumanámi leigði ég hjá Jóni Benónýssyni á
Blönduósi og tók að mér saumaskap. Við vorum tvær um tíma því að
Anna Tryggvadóttir var með mér hálfan veturinn.