Húnavaka - 01.05.1997, Síða 66

64
HUNAVAKA
sen að nafni. Hafði hann með sölu skipsins að gera og var þarna kominn
til að fylgjast með.
Gekk Einar nú frá kaupsamningnum og þar með var Skagstrendingur
orðinn eigandi að þessu skipi. Frekar illa gekk að losna við Rússana og
voru þeir að sniglast um borð í einn eða tvo daga á eftir.
Eftir að þeir voru farnir var allt óþarfa drasl, sem skilið hafði verið eft-
ir í klefunum, hreinsað í burtu og sluppum við auðveldlega frá því.
Þannig stóð á því að við lágum, þá komnir á flot á ný, utan á einhvers
konar skólaskipi, rússnesku. Hafði Sigurður samið við áhöfnina á því að
þeir mættu eiga það sem við bentum á en það voru aðallega gamlar dýn-
ur og rúmföt. Einnig voru þarna gamlir ísskápar sem lítill fengur var í
en þetta hirtu Rússarnir allt. Var ótrúlegt að sjá hvernig viðskilnaðurinn
var eftir rússnesku áhöfnina. (Reyndar hafði hún verið svipuð hjá Græn-
lendingunum þegar þeir afhentu rækjutogarann sem minnst var á fyrst í
þessari grein). Vorum við mjög fegnir að losna svona auðveldlega við allt
þetta drasl og minntist ég hvernig áhöfnin á Arnari hafði hvítskúrað allt
út úr dyrum áður en við afhentum hann.
Allur rússneski kosturinn sem var um borð var gefinn skipstjóranum
enda höfðum við afar takmarkaðan áhuga á að lifa á því fæði á ferðalag-
inu. Var keyptur nýr kostur fyrir okkur en því miður gleymdist margt.
Eitt vandamál var um borð sem við höfðum áhyggjur af en það var að
skipið var undirlagt í óværu nokkurri sem ber nafnið kakkalakki. Var
þessi ófögnuður alls staðar og sérstaklega í borðsal og eldhúsi. Höfðum
við pantað tugi lítra af eitri til að reyna að útrýma þeim.
Hinn nýi Arnar
Nú skyldu fara fram fánaskipti og hafði Sigurður mikinn viðbúnað í sam-
bandi við það. Var öllum sagt að fara aftur á skutpall en þar var fánastöng
með rússneska fánanum. Dró Vladimir hann niður og Sigurður dró svo
þann íslenska að hún. Hélt hann stutta ræðu og nefndi skipið síðan Arn-
ar og er þetta sá fjórði í eigu Skagstrendings sem ber þetta nafn. Eftir
þetta fóru allir inn í skipstjóraklefa og þar var skálað í kóresku kampavíni
(dísætum fjanda). Þar hélt Sigurður aðra ræðu, sínu lengri en hina fyrri
og tók ég vídeómyndir af öllu saman. Stóð þá Vladimir upp og hélt ræðu
á sinni sérstöku ensku og var gerður góður rómur að henni.
Þegar þarna var komið var Einar búinn að ganga frá samningi við
Vladimir og tvo aðra vélstjóra um að sigla skipinu heim. Konan hans
Vladimirs átti að koma með sem farþegi. Það breyttist svo seinna því hún
var forkur duglegur til vinnu og fékk kaup fyrir sína vinnu við þrif.
Þá kom að ráðningu kokksins og hafði komið til tals að konan hans