Húnavaka - 01.05.1997, Side 136

134
HUNAVAKA
samþykkti eftir miklar umræður eftir þ\4 sem segir í fundargerð „að ráð-
ast í framræslu á áveitulöndum félagsins“ og fól félagsstjórninni fram-
kvæmdir málsins. A fundinum var kosin þriggja manna nefnd til að gera
tillögur um niðurjöfnun kostnaðar við framræsluna. Voru dllögur þeirr-
ar nefndar lagðar fyrir næsta aðalfund, 1. maí 1945. A þeim fundi urðu
enn miklar umræður um framræslumálið einmitt í kjölfar þess að tillaga
millifundanefndarinnar um kostnaðarniðurjöfnunina var kynnt. Komu
fram raddir um að fresta framkvæmdum um óákveðinn tíma og lagði
Sveinbjörn Jakobsson í Hnausum fram tillögu þess efnis. Taldi hann að
allur vinnukraftur og vélanotkun væri svo óheyrilega dýr að félagsmenn
myndu ekki rísa undir kostnaðinum. Þessi tillaga var felld. Var stjórninni
falið að útvega lán fyrir því sem félagið þyrfti að leggja til framkvæmd-
anna á árinu.
Sveinbjörn í Hnausum mun hafa talið að mjög takmarkað gagn yrði
að framræslu á Eylendinu og svaraði því ekki kostnaði. Leifur sonur hans
segir að hann hafí talið að peningunum yrði betur varið til ræktunar.
Möguleikar til að rækta tún breyttust á næstu árum með nýrri tækni og
tilbúnum áburði og því skiljanlegt að þeir möguleikar væru íhugaðir til
jafns við framræslu á engjum. I Hnausum eru aðstæður góðar dl rækt-
unar en Hnausaengið liggur aftur á móti lágt miðað við vatnsborð kvísl-
anna og mátti álykta að framræslan kæmi þar að dltölulega
takmörkuðum notum. Ennfremur er ástæða til að nefna að búskapur var
erfiður um þessar mundir vegna mæðiveikinnar sem herjaði. Það er því
eðlilegt að vöflur hafl komið á suma þegar átti að fara út í svo mikla og
kostnaðarsamá framkvæmd sem framræsla Eylendisins var.
Framræsla
Sumarið 1945 hófst loks skurðgröfturinn á Eylendinu og stóð næstu sum-
ur. Theodór Kristjánsson frá Tjörnum í Eyjafirði byrjaði að vinna með
gröfuna snemma um sumarið en síðan tóku Jósef Magnússon í Brekku
og Bjarni Sigurðsson í Brekkukoti við henni og unnu fram á haust.
Bjarni var gröfumaður næstu sumur og var Jóhann Guðmundsson, sem
lengi bjó í Skólahúsinu við Sveinsstaði, með honum árið 1946 en Sigþór
Sigurðsson í Brekkukoti sumarið 1947. Jóhann og Sigþór unnu síðan á
gröfunni næstu sumur eða svo lengi sem hún var í Þinginu.
Sama grafan var notuð á Eylendinu árin 1945-48 og var þetta fyrsta
verkefni hennar efdr að hún var flutt til landsins. Hún var af gerðinni
Priestman. Það voru beltagröfur sem gengu á mjóum, spyrnulausum
beltum. Tveir urðu alltaf að vera á henni vegna flekanna sem hún stóð á
þegar grafið var. Varð að flytja þá efdr því sem greftrinum vatt fram og