Morgunblaðið - 09.05.2015, Qupperneq 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. MAÍ 2015
✝ Soffía Guð-mundsdóttir
fæddist á Ögðum á
Dalvík 16. maí
1931. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 28. apríl
2015.
Hún bjó á Dalbæ,
Dvalarheimili aldr-
aðra, Dalvík frá
2012 en þar áður að
Hafnarbraut 8 á
Dalvík frá 1959.
Foreldar hennar voru Guð-
mundur Einarsson, f. 18.7. 1896,
á Brautarhóli í Svarfaðardal, d.
28.1. 1984, og Baldvina Þóra
Þorsteinsdóttir, f. 29.10. 1903 á
Böggvisstöðum á Dalvík, d.
26.8. 1992. Eftirlifandi systir
Soffíu er Rannveig Guðmunds-
dóttir, f. 26.2. 1945, búsett á
Dalvík.
Soffía giftist þann 13.11. 1954
Óskari Kató Aðalsteini Valtýs-
syni frá Selárbakka, Árskógs-
strönd í Eyjafirði, f. 11.2. 1922,
d. 17.11. 2014. Afkomendur
þeirra eru: 1. Guðmundur Heið-
ar, f. 27.7. 1955, maki Arna
Gerður Hafsteinsdóttir, f. 3.2.
1964. Börn þeirra: a) Ingunn
Hafdís Júlíusdóttir, f. 18.4. 1987,
sambýlismaður hennar Egill
þeirra: i) Maron, f. 14.3. 2008, ii)
Barri, f. 17.4.2011, iii) Viggó, f.
22.10. 2013, b) Marteinn Ari, f.
10.10. 1995, d. 11.10. 1995, c)
Marta Soffía, f. 10.10. 1995, d.
29.1. 1996, d) Sólrún Anna, f.
26.5. 1996 og e) Sindri Már, f.
26.5. 1996.
Soffía, eða Abba eins og hún
var alltaf kölluð, gekk í barna-
skóla á Dalvík og fór í Hús-
stjórnarskóla Reykjavíkur. Eftir
það vann hún hjá KEA við ýmis
störf fram til ársins 1955. Síðan
tók við barnauppeldi ásamt því
að sjá um bókhald tengt at-
vinnurekstri Katós. Abba tók
aldrei bílpróf þó að allt snérist
um bíla hjá Kató og hún fór
allra sinna ferða á reiðhjóli.
Þegar hún var 48 ára fór hún að
vinna í frystihúsinu við að sjá
um kaffistofu og fleira en hætti
því við 65 ára aldur. Hún var
virk í félagsstarfi meðal annars
með Slysavarnafélaginu. Hún
var vinmörg og umgekkst alla
sem jafningja. Hún hafði gaman
af bakstri og eldamennsku sem
margir nutu góðs af. Vegna at-
vinnu Katós var oft mjög gest-
kvæmt hjá henni. Fjölskyldan
var alltaf í fyrsta sæti hjá Öbbu
og sýndi hún mikinn áhuga á
öllu því sem fólkið hennar tók
sér fyrir hendur. Hún var ein-
staklega jákvæð og hreinskilin
kona en stóð jafnframt alltaf
fast á skoðunum sínum.
Abba verður jarðsungin frá
Dalvíkurkirkju í dag, 9. maí
2015, kl. 13.30.
Örn Júlíusson, f.
9.8. 1983. Börn
þeirra: i) Arna
Dögg Kristjáns-
dóttir, f. 22.12.
2006, ii) Sunna
Lind, f. 16.3. 2011,
og iii) Viktoría
Elfa, f. 13.11. 2013,
b) Hafsteinn Máni,
f. 10.10. 1995, og c)
Heiðar Örn, f.
13.10. 1998. 2. Rak-
el María, f. 17.8. 1958, maki
Gunnar Guðmundsson, f. 9.6.
1962. Börn þeirra: a) Kristrún,
f. 27.1. 1989, sambýlismaður
Vilhjálmur Steingrímsson, f.
14.4. 1985, b) Brynja Gunn-
arsdóttir, f. 17.11. 1990, sam-
býlismaður Gunnar Atli Gunn-
arsson, f. 17.10. 1988. Sonur
hans er Þorgeir Atli, f. 22.11.
2007, og c) Auður, f. 28.12. 1995.
3. Þóra Kristín, f. 1.10. 1959,
maki Haukur Jónsson, f. 1.7.
1956. Börn þeirra: a) Örn Kató,
f. 29.1. 1982, og b) Arna Katrín,
f. 1.3. 1990. 4. Óskar Aðalsteinn,
f. 6.6. 1964, maki Anna Hafdís
Jóhannesdóttir, f. 7.8. 1963.
Börn þeirra: a) Harpa Rut
Heimisdóttir, f. 7.1. 1982, sam-
býlismaður hennar Björgvin
Björgvinsson, f. 11.1. 1980. Börn
Í dag er borin til grafar móðir
mín Soffía Guðmundsdóttir. Efst í
huga mínum er hvað hún var sterk
kona og sanngjörn og fátt sem sló
hana út af laginu. Hún gat alltaf
fundið jákvæða fleti á öllum mál-
um sem komu upp. Þann 17. nóv-
ember síðastliðinn þegar pabbi
lést sá maður best úr hverju hún
var gerð og hvað hún var ótrúleg
kona. Hún vissi manna best að
pabbi var að fara á góðan stað og
sagði að hann væri búinn að gefa
okkur allt sem hann gat sem var
rétt hjá henni. Eflaust hefur hún
haft í farteskinu minningar sem
fleyttu henni áfram eftir að hafa
verið gift honum í 60 ár.
Hún leyndi því ekki fyrir nein-
um hvað hún var trúuð og sagði
alltaf að trúna hefði hún fyrir sig
en hún virti skoðanir annarra í
þeim málum. Skapgerð mömmu
var einstök og mikið þurfti til þess
að hún breytti sínu jafnaðargeði
sem var einstakt. Hún gat hins
vegar staðið fast á sínu en var
aldrei ósanngjörn.
Margar góðar minningar rifjast
upp úr Hafnarbrautinni þar sem
mamma og pabbi bjuggu frá árinu
1959 til ársins 2012. Þar ólumst við
systkinin fjögur upp við ást og al-
úð. Það var oft gestkvæmt í Hafn-
arbrautinni og alveg sama hvenær
á sólarhringnum það var og man
ég ekki eftir því að mamma kvart-
aði undan því heldur tók hún á
móti öllum sem komu heim. At-
vinna pabba gerði það að verkum
að von var á gestum allan sólar-
hringinn. Þegar við börnin hennar
eignuðumst síðan fjölskyldur
stóðu alltaf opnar dyr hjá henni og
hún tók alltaf á móti öllum þó oft
væri þröng á þingi. Hún naut þess
að hafa fólkið sitt hjá sér, börnin
sín, barnabörn og langömmubörn.
Börnin okkar hjóna þau Harpa
Rut, Sólrún Anna og Sindri Már
áttu sitt annað heimili hjá þeim,
enda stutt að skreppa til ömmu og
afa í Hafnarbrautina. Harpa er
elst þeirra og á hennar yngri árum
var hún mikið hjá þeim. Sérstakt
samband myndaðist strax milli
hennar og mömmu og urðu þær
miklar vinkonur og héldu sam-
bandi alla tíð. Habba konan mín
var líka einstaklega góð vinkona
mömmu og sagði hún oft að ynd-
islegri tengdamóður og vinkonu
hefði hún ekki getað eignast. Hún
á eftir að sakna þess að geta ekki
farið á Dalbæ og spjallað við hana
um allt milli himins og jarðar og
hlustað á það sem mamma hafði
að segja og þegið öll góðu ráðin
sem hún gaf henni.
Síðan árið 2012 dvaldi hún á
Dalbæ á Dalvík eftir að heilsu
hennar hrakaði og naut þar
umönnunar starfsfólks sem hún
talaði oft um og hældi fyrir að
hugsa vel um sig. Þrátt fyrir að
heilsu hennar hrakaði bar hún sig
alltaf ótrúlega vel og komst í
gegnum vandamálin á jákvæðn-
inni einni saman. Samband okkar
mömmu var einstaklega gott og
hvatti hún mig alla tíð í öllu sem ég
tók mér fyrir hendur þó svo að oft
hafi henni fundist það misgáfulegt
en sagði þó oft að lokum: „Guð
hjálpi þér, drengur.“ Það á eftir að
taka tíma að venjast því að þín
nýtur ekki lengur við en ég trúi
því sem þú sagðir þegar pabbi lést
að þú sért komin á góðan stað og
líði vel.
Þinn sonur,
Óskar.
Mig langar að minnast elsku-
legrar tengdamóður minnar henn-
ar Soffíu Guðmundsdóttir eða
Öbbu eins og hún var alltaf kölluð.
Hún var yndisleg, hjartahlý og
góð kona. Ég kynntist henni
ásamt Hörpu dóttur minni á Þor-
láksmessudegi árið 1986. Þá heim-
sótti ég hana í fyrsta sinn með syni
hennar sem nú er eiginmaður
minn. Það sem ætíð er mér minn-
isstætt er að aðeins tveimur dög-
um eftir að ég hitti hana í fyrsta
sinn sendi hún mér og dóttur
minni jólagjöf en þá bjuggum við á
Akureyri. Ég man hvað þetta kom
okkur mæðgum skemmtilega á
óvart. Seinna þegar ég kynntist
henni betur komst ég að því að
þarna sýndi hún okkur hvaða
manneskju hún hafði að geyma.
Hún var alltaf tilbúin að gefa og
gleðja aðra sem í kringum hana
voru með léttleika og smitandi
hlátri. Átta mánuðum síðar fluttu
ég og dóttir mín, Harpa Rut, til
Dalvíkur. Eftir það varð Abba
stór partur í lífi okkar. Mikill vin-
skapur og væntumþykja ríkti frá
upphafi okkar á milli. Harpa dóttir
mín eignaðist nýja ömmu og talar
oft um hversu einstaklega heppin
hún hafi verið. Þær náðu strax vel
saman og urðu miklar vinkonur.
Umhyggja hennar fyrir börnum
okkar, Hörpu, Sólrúnu og Sindra,
var einstök og verður seint þökk-
uð. Oft hugsa ég til þess hvar ég
væri stödd ef ég hefði ekki átt
hana að. Ég gat alltaf leitað til
hennar, hvort sem var í gleði eða
sorg. Hún gladdist með okkur fjöl-
skyldunni í gleði og gaf okkur
hlýju og styrk í sorginni.
Er veikindi hennar fóru að gera
vart við sig þurfti hún stundum að
fara til Akureyrar til læknis. Ég
naut þess að geta keyrt hana og
greitt til baka góðvild hennar í
minn garð. Ferðirnar voru alltaf
skemmtilegar og enduðu með því
að fara í sjoppu og fá okkur pylsu
og kók en það fannst henni til-
heyra bæjarferðum okkar. Hún
valdi það frekar en kaffihús sem
mér fannst alltaf lýsa henni best.
Síðustu þrjú árin dvaldi Abba á
Dalbæ ásamt Kató eiginmanni
sínum sem lést í nóvember síðast-
liðnum. Ég fór oft til hennar á
kvöldin til að spjalla eftir dagsins
önn því nærvera hennar fyllti mig
alltaf jákvæðni og krafti. Í dag
kveð ég hana með þakklæti í huga
og sorg í hjarta og óska henni alls
hins besta á nýjum stað. Nú ertu
komin til Katós þíns og veit ég að
þið vakið yfir okkur uns við hitt-
umst á ný.
Elsku Abba, takk fyrir allt og
ég mun halda minningu þinni á
lofti um ókomin ár
Þín tengdadóttir,
Anna Hafdís (Habba).
Nú þegar við kveðjum ömmu
okkar Soffíu Guðmundsdóttur,
eða Öbbu ömmu eins og við köll-
uðum hana, finnum við fyrir sökn-
uði en um leið koma margar ljúfar
minningar upp í hugann. Á heimili
hennar og afa Katós við Hafnar-
brautina á Dalvík vorum við alltaf
velkomin og þar var gott að dvelja.
Engin hætta var á að okkur leidd-
ist því alltaf var hægt að finna sér
næg verkefni og amma hafði sér-
stakt lag á að láta öllum líða vel
sem til hennar komu. Hún hafði
unun af því að taka á móti fólki,
spjalla við það og fylgjast með því
sem var að gerast í lífi þess. Öll
barnabörnin voru henni afar kær
og fylgdist hún vel með okkur í
leik og starfi allt fram á síðasta
dag. Eftir að við fluttum að heim-
an heyrði hún reglulega í okkur til
að fá fréttir og ræða við okkur um
allt milli himins og jarðar. Ef við
vorum á ferðalagi þótti henni
betra að geta fylgst með og fengið
að vita hvort ferðin hefði gengið að
óskum.
Amma var mikil húsmóðir og
féll vel að starfa innan heimilisins.
Hún hafði áhuga á hannyrðum og
var alltaf með eitthvað að vinna
við þegar tími gafst til. Eigum við
systkinin fallega gripi sem hún
gerði.
Hún naut þess að bera á borð
veglegar veitingar þegar við kom-
um í heimsókn og við höfum setið
við ófá veisluborðin hjá henni í
gegnum tíðina. Það var henni
frekar erfitt þegar heilsan fór að
gefa sig og hún og afi þurftu að
flytja á dvalarheimilið Dalbæ á
Dalvík.
Þar var vel hugsað um þau, en
þegar við komum í heimsókn
minntist amma oft á að henni
þætti slæmt að geta ekki gefið
okkur að borða eða eitthvað gott
með kaffinu eins og hún hafði gert
áður. Það eru aðeins rúmir fimm
mánuðir síðan afi dó og fundum
við að amma saknaði hans mikið
enda voru þau alla tíð mjög sam-
rýnd. Við minnumst ömmu okkar
með miklum hlýhug og þakklæti.
Blessuð sé minning þín elsku
Abba amma.
Örn Kató og Arna Katrín.
Í dag kveðjum við elsku Öbbu
ömmu með miklum söknuði. Hún
var einstök kona og góð fyrir-
mynd.
Það leið aldrei sú stund sem
okkur var ekki tekið fagnandi með
opnum örmum í Hafnarbrautinni,
þar sem amma var alltaf tilbúin
með eina brúna handa okkur eins
og hún kallaði súkkulaðikökuna.
Að vera í Hafnarbraut var stans-
laus gleði og hamingja. Alveg
sama hvað við vorum að gera, það
var alltaf yndisleg tilfinning að
vera heima hjá ömmu og afa.
Amma gaf sér alltaf tíma fyrir
okkur, hvort sem það var spjall í
síma milli landshluta eða lengri
heimsóknir. Tíminn flaug þegar
maður spjallaði við hana enda var
hún til í að ræða allt milli himins
og jarðar og sýndi ómældan áhuga
á öllu því sem við tókum okkur
fyrir hendur í lífinu.
Efst í huga okkar er þakklæti
fyrir allt sem amma kenndi okkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Prestshólum)
Takk fyrir allt elsku amma.
Kristrún, Brynja og Auður.
Í dag kveð ég hana elsku Öbbu
ömmu sem var mér svo ofboðslega
kær, mikils virði og miklu meira
en bara amma. Það er sárt og
óraunverulegt að hugsa til þess að
þinn tími sé nú kominn amma mín,
en honum skilaðirðu svo sannar-
lega vel.
Ég kvíði því mikið að geta ekki
heimsótt þig enda tók ég þá sam-
veru oftar en ekki framyfir annað.
Setið með þér og spjallað um lífs-
ins dægurmál og hlustað á þig
segja frá á þinn einstaka hátt,
hlegið með þér og gantast. Eftir
að hafa verið hjá þér og komist í
nærveru þína fór maður aldrei
annað en fullur af orku og sjálfs-
trausti.
Ég á yndislegar minningar úr
barnæsku enda naut ég þeirra for-
réttinda að fá að vera mikið hjá
ykkur afa Kató og var Hafnar-
brautin ykkar mitt annað heimili.
Fallegt heimili sem einkenndist af
eins mikilli hlýju og öryggi og best
gat verið. Alltaf var manni tekið
fagnandi með kossi á kinn og alltaf
kvaddur á sama hátt. Úr Hafnó
fór aldrei nokkur svangur og finn
ég bragðið í huga mér af öllum
ljúffengu kræsingunum þínum;
brúnu kökunni, lengjunum,
hjónabandssælunni, karamellu-
hringnum svo eitthvað sé nefnt.
Þú varst alltaf staðföst á því að
börnin myndu aldrei læra nema
fyrir þeim væri haft, enda fékk
maður ávallt að vera þátttakandi í
öllu hjá þér, hvort sem um var að
ræða saumaskap, bakstur, slátur-
gerð eða skrifstofuvinnu. Hlutun-
um var þá bara hagrætt þannig og
í minningunni er það eitt af því
dýrmætasta sem maður býr að.
Í seinni tíð hringdumst við oft á
og var einstaklega gaman að fá
símtal frá þér sem byrjaði ævin-
lega á léttum nótum, fallegum
hlátri og oftar en ekki voru símtöl-
in í lengri kantinum, sem var ynd-
islegt.
Það var aðdáunarvert hvað þér
var alltaf annt um að fylgjast með
öllu þínu fólki, og þú gast alltaf
Soffía
Guðmundsdóttir
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19 • 210 Garðabær
sími 842 0204 • www.harpautfor.is
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og samúð við
andlát og útför móður okkar,
STEINUNNAR JÓNSDÓTTUR
frá Flateyri,
sem lést 16. mars.
.
Guðrún Nanna Guðmundsdóttir,
Jón Guðmundsson,
Ágústa Guðmundsdóttir,
Eyjólfur Guðmundsson,
Greta S. Guðmundsdóttir,
Svanhildur Guðmundsdóttir
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför míns ástkæra
eiginmanns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
STEFÁNS SKAFTASONAR,
fv. yfirlæknis og prófessors.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Heimahlynningar Landspítalans fyrir
einstaka alúð og umhyggju.
.
Maj Skaftason,
Hauður Helga Stefánsdóttir, Hafberg Þórisson,
Anna Marie Stefánsdóttir, Guðni Ragnar Björnsson,
Jóhann Stefánsson, Hanna-Maria Kauppi,
afabörn og langafabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður og tengdaföður,
ÞÓRHALLS HALLDÓRSSONAR
frá Arngerðareyri,
Árskógum 6,
Reykjavík.
.
Sigrún Sturludóttir,
dætur og tengdasynir.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
JÓNS BERGSSONAR
verkfræðings,
Sólvangsvegi 1,
áður Smárahvammi 4,
Hafnarfirði.
.
Þórdís Steinunn Sveinsdóttir,
Ingibjörg Jónsdóttir, Guðmundur Rúnar Árnason,
Sigurður Jónsson, Helga Arna Guðjónsdóttir,
Tryggvi Jónsson, Guðrún Elva Sverrisdóttir,
Bryndís Magnúsdóttir, Úlfar Hinriksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför okkar ástkæra
föður, tengdaföður, afa og langafa,
GUNNARS ÞÓRÐARSONAR,
Hólavegi 17,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir færum við nágrönnum
hans og starfsfólki við Heilbrigðisstofnunina á Sauðárkróki fyrir
aðstoð og umhyggju sem hann naut.
.
Anna Kristín Gunnarsdóttir, Sigurður Jónsson,
Birna Þóra Gunnarsdóttir, Sölvi Karlsson,
Fríður Finna Sigurðardóttir, Jón Rafnar Benjamínsson,
Gunnar Sigurðsson, Ásdís Nordal Snævarr,
Kristín Una Sigurðardóttir,
Sigyn Björk Sigurðardóttir,
Gunnar Karl Sölvason,
Þórður Sölvason,
Ingibjörn Sölvason
og langafabörnin
Emelía Rut, Bera og Anna Gunnhildur.