Húnavaka - 01.05.2001, Page 37

H U N A V A K A
35
Ekki sást glöggt hvort hann hélt sér uppi á sundi eöa hvort samfestingurinn
sem hann varíhélt honum á floti. Teikn.: GuðráðurJóhannsson.
laus. Hann hefur raunar alltaf undarlegur verið en annað eins og þessa
fTfldirfsku var varla hægt að ætla öðrum en snarbrjáluðum manni. Þeir
sþákluðu á ósléttu fjörugrjótinu kringum karlinn og mældu hann út með
augunum. Þeim hafði greinilega dottið í hug að réttast væri að taka hann
með valdi, binda á hestinn og flytja þannig heim. Ekkert varð þó úr fram-
kvæmdum því að skyndilega og öllum að óvörum tók bóndi á rás upp
með ánni og óð út í. Vatnið náði honum strax í klof en þá var straumur-
inn svo þungur að ekki var stætt. Ur þessu varð greinilega ekki aftur snú-
ið og áður en nokkur gat áttað sig var hann kominn út í straumkast
árinnar sem bar hann niður ána með miklum hraða. Straumurinn lá að
bakkanum á móti og þangað skilaði hann bónda að landi án teljandi
áfalla. Ekki sást glöggt hvort hann hélt sér uppi á sundi eða hvort sam-
festingurinn sem hann var í hélt honum á floti en hann var eins og út-
blásinn poki á baki hans.
Hver sá sem horfir á slíka baráttu manns við óblíð náttúruöfl gleymir
stund og stað. Þannig var farið fyrir þeim sem á bakkanum stóðu og sáu
annað slagið á höfuð manns í straumkasti stórfljóts. Það var eins og þeir
væru dáleiddir af þungum nið árinnar og atburðarás líðandi stundar.
Það var ekki fyrr en bóndi var kominn upp á bakkann, farinn að veifa og