Húnavaka - 01.05.2001, Blaðsíða 44

42
H U N A V A K A
sem eitt svæöi og standa við bakið á þeirri atvinnustarfsemi sem fyrir er
og reyna að skapa grundvöll íyrir fleiri tækifæri í atvinnumálum. Okkur
munar um hvert starf sem lagt er niður og við verðum að berjast gegn
þeirri þróun að opinber störf séu flutt af svæðinu og þjónusta við íbú-
ana þannig skert. Með þeirri tækniþróun sem orðin er á síðustu árunt
er ekki sjálfgefið að uppbygging atvinnutækifæra þurfi að vera mest í
þéttbýlinu. I ferðaþjónustu þarf að sam-
eina kraftana í stað þess að hver sé að
pukrast í sínu horni eins og nn er. Þar
hljóta að vera ónýttir möguleikar.
Fallegir staðir í sýslunni eru margir
en það hlýtur að vera einstaklingsbund-
iö hver er talinn fallegastur. Eg ætla
ekki að skera úr um það en vil nefna út-
sýnið af Móbergsfjalli, mínum æsku-
slóðum. Þar er gott að setjast niður í
björtii veðri og láta hugann reika. Við
fætur mínar er lnikalegt standberg,
Móbergsstofur, sem orðið hefur til við
miklar náttúruhamfarir fyrr á öldum
þegar fjallsltlíðin skreið fram og niður
dalinn. Þarna hafa verið bústaðir
huldufólks og trölla og eru kannski
Móbergsfjall. enn. Neðar í hlíðinni sést móta fyrir
götum sem urðu til á margra alda
lestarferðum þegar hestar voru eina
„samgöngutæki“ íslendinga. Þar má hngsa sér langa lest manna á ferð,
það glampar á skildi og önnur stríðstól, jDeir gætu verið á leið til Skaga-
fjarðar í Örlygsstaðabardaga. I dalbotninum liðast Blanda í ótal bugðum
á leið til sjávar og heldur áfram að móta landslagið, þó hún hafi verið
hamin nokkuð á síðustn árum. Þegar liorft er lengra í vestur sjáurn við
allt til Vatnsness og Strandafjalla í blárri móðn. Nær eru Asarnir, Svína-
vatn og Þingið sem myndast hafa við framskrið jökla á ísöld. I
Reykjanibbnnni blasir Grettisskyrtan við. Mikið hefur nú Grettir verið
stór í þjóðtrúnni! Ef ég lít til vinstri, niður í Strjúgsskarðið eru þar tt'eir
haugar frá Landnámsöld. Þar eiga að vera grafnir Þorbjörn Strjúgur og
Gunnsteinn sitt hvorn megin við læk sem fellur um skarðið. Reynt hefur
verið að grafa í haugana en sagnir eru um að þeir sent það gerðu hafi
orðið fyrir ýmsum sjónhverfingum og orðið frá að li\’erfa. Sé horft lengra
blasir við norðurhluti Blöndudals og heiðalöndin allt til Langjökuls.
Eiríksjökull rís eins og hvít kúla upp af Arnarvatnsheiðinni og sólin
glampar á Hofsjökul lengra til austurs.