Húnavaka - 01.05.2002, Blaðsíða 22

20
II U N A V A K A
Særún kaupir hús fyrir starfsemina
Rækjnverksmiðjan Særún var með þeim fyrstu sem byrjuðu að taka á
móti úthafsrækju árið 1975. Þá var mikil veiði fyiir austan, í Oxarfirði og
þar um slóðir. Við fengum mikið af þessari rækju sem veidd var af bátum
frá Hofsósi, Hrísey og fleiri stöðum. Þeir lönduðu á Húsavík og henni
var ekið á bílum til Blönduóss.
Skiptingin á rækjukvótanum í Húnaflóa hélst óbreytt áfram þannig að
við fengum 10% af veiðiheimildum. Síðar var úthlutun kvótans breytt og
hvert skip fékk sinn kvóta. Þá fékk Nökkvi þessi 10%.
Það var töluverð fyrirhöfn að taka vélarnar alltaf burt úr sláturhúsinu
fyrir sláturtíðina og slærnt að þurfa að hætta allri vinnslu á rækjunni lang-
an tíma á lwerju ári. Þess vegna var fljótlega farið að huga að byggingu
fyrir verksmiðjuna. Særún fékk lóð þar sem Landssíminn byggði síðar en
ekki tókst að fá næga fyrirgreiðslu til þess að ráðast í þá framkvæmd. Þess
vegna keypti Særún hús við Norðurlandsveg árið 1977 af Sigurjóni Olafs-
syni og Hlyni Trygg\'asyni sem ráku þar trésmíðaverkstæði en voru að
hætta starfseminni. Húsinu var breytt fyrir rækjuvinnsluna sem er í því
enn í dag ásamt annarri starfsemi fyrirtækisins. Húsinu hefur oft verið
breytt síðan og margbyggt \dð það í samræmi við breydngar á vélakosti og
annarri starfsemi. Einnig hefur verið reist nýtt hús við hliðina á því og
allt skrifstofuhald Særúnar flutt Jrangað.
Hvalveiðar frá Blönduósi
Um og eftir árið 1980 stunduðum við hrefnuveiðar í nokkur ár á gamla
Nökkvanum. Þá var farið að takmarka hvalveiðar en við máttum sjálfír
veiða 19 hrefnur. I fjögur ár var hún unnin í verksmiðjunni Særúnu. Við
tókum alltaf til viðbótar hrefnur af nokkrum bátum og unnum 35-40
hrefnur á ári þegar mest var. Þeim var pakkað fyrir Japansmarkað og til
okkar kornu tveir Japanir sem sáu alveg um verkunina á lienni. Hrefnan
kom grófskorin í verksmiðjuna en var hlutuð í marga flokka og fryst. Alli
var hirt og notað, kjötið, rengið og sporðurinn. Eitt árið tókum við
hrefnu af fjórum bátum. Þeir voru frá Hólmavík, Þórshöfn og Norðfirði.
Um þær mundir var góður markaður fyrir hvalaafurðir í Japan. Þegar
hvalveiðibannið hófst var þessum veiðum sjálfhætt.
A svipuðum tírna vorum við með skreiðarverkun. Gerðum út línubát,
seldum aflann til Skagastrandar en keyptum þaðan hausa og lakari fisk,
þorsk, sem fór í skreiðina. Hún var öll þurrkuð úti og settum við upp