Húnavaka - 01.05.2002, Blaðsíða 64

62
H U N AVA K A
við þau hjón. Ég fór nú þess á leit við þau að þau geymdu Jón Pálma
fram á haustið því ég ætlaði alveg ógerlegt að geyma hann hjá mér eða
annars staðar niður í bænum. Skýrði ég þeim rétt frá öllum málavöxtum
því annað sá ég ekki fært enda treysti ég að fullu þagmælsku þeirra
hjóna. Lagði ég ráð á hversu geymslu Jóns skyldi hagað. Skyldi hann flutt-
ur um nóttina til þeirra hjóna og geymast þar í fjárhúsi afskekktu, efst
þar í túninu og þau færa honum mat og aðrar nauðsynjar þangað þ\ í
ekki taldi ég undir því eigandi að geyma hann heima á bænum.
Ég sagði þeim Sigurjóni að svar mitt væri það að ég lofaði engu
ákveðnu öðru en því að vera þögull hvað um fyrir kynni að koma. Ég
mundi reyna að veita Jóni lið ef ég sæi mér það fært, án þess að setja
mannorð mitt í hættu en hvort ég gæti orðið Jóni að liði væri í rauninni
allt undir tilviljun komið. Þeir vildu fá mér peninga en ég vildi það ekki
og sagði þeim að ég gerði þetta ekki peninganna vegna, sem og var. Satt
þó var það að þeir neyddu upp á mig hundrað krónum fyrir ófyrirséðum
útgjöldum en sögðu Jón hafa nægilegt skotsilfur til að greiða fyrir ver-
una í Leyningi og far sitt ef til kæmi. Kvöddumst við að því búnu. Þeir
Sigurjón og Hjálmar fluttujón Pálma seint um kvöldið heim að Leyn-
ingi og fólu hann forsjá hjónanna þar. Skal það þegar tekið fram að þau
reyndust Jóni trú í hvívetna og fórst hið besta í hans garð. Þess skal getið
hér að Jón hafði leynst um daginn mjög skammt frá bæ þeirra.
Jón hafði ferðast í kvenbúningi vestan yfir fjallið en kastaði klæðnaðin-
um áður en hann kom að Leyningi. Fannst kvenbúnaðurinn um haustið
í fjárhúsunum og vissi enginn hvernig á honum gæti staðið. Var ýmsum
getum að því leitt og komst Jdó enginn nærri hinu sanna. Ætluðu margir
að kvenbúningurinn stæði í sambandi við ástaræfintýTÍ einhverrar síld-
arstúlkunnar og féll umtalið brátt niður.
Jón Pálmi dvaldi í Leyningi, eða öllu heldur fjárhúsunum, sem kallað
var Háagerði, um sumarið og frarn í september. Ég fór nokkrum sinn-
um frameftir og heimsótti hann, færði honum blöð og bækur að lesa og
spjallaði við hann nokkra stund í hvert sinn. Ekki þótti ntér annað ráð en
að hafa heimsóknir rnínar fáar og helst þegar þoka var. Fór ég þá oftast
fyrir ofan Skarðdal og beint niður að Leyningi. Jón lét vel yfir lífinu
þarna nema hvað helst amaði að honum að hann taldi sig ekki geta
hreyft sig nægilega úti og réði ég honurn þá til þess að taka sér hlaupa-
sprett á kvöldin þegar dimmt væri orðið og það gerði hann. A daginn
var hann alltaf kyrr inni og las þá og skrifaði og talsvert gerði hann að því
Jretta sumar að yrkja. Bréf sem hann skrifaði vinum sínum sá ég um og
ekki vogaði ég annað en setja umslög utan um þau og skrifa sjálfur utan
á svo rithönd Jóns ekki þekktist á þeim.
Ég hafði fullan hug á að komajóni af landi burt en aðstaðan var erfið.
Stríðið var nú komið í algleyming og eftirlit var strangt í Noregi um út-