Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.2009, Blaðsíða 8

föstudagur 13. febrúar 20098 Fréttir
„Það var svakalegt sjokk fyrir mig
að lesa svona rugl. Það er eng-
inn fótur fyrir þessum ásökun-
um. Hann gerði ekki neitt. Ég bjó
með honum í sjö ár þannig að ég
veit hvernig maður hann er. Hann
gæti ekki gert svona. Hann er mjög
góður og ljúfur strákur,“ segir móð-
ir stúlkunnar.
Maðurinn var dæmdur í tveggja
ára fangelsi í Héraðsdómi Reykja-
ness á mánudaginn fyrir kynferð-
isbrot gegn dóttur sinni. Brotin
áttu sér stað frá sumri 2006 fram í
nóvember 2008. Stúlkan var rúm-
lega eins árs þegar brotin hófust
en er nú tæplega fjögurra ára.
Heimilislaus í Reykjavík
Eins og fram kemur í dómnum
sem féll á mánudaginn fékk faðir
stúlkunnar fullt forræði yfir henni
þegar hann og barnsmóðir hans
skildu árið 2007.
„Ég gerði samkomulag við
hann um að hann fengi fullt for-
ræði yfir stelpunni þegar við skild-
um þar sem ég var heimilislaus á
þeim tíma. Við tókumst í hendur
fyrir framan sýslumann og gerðum
munnlegan samning. Það líta allir
framhjá þessum munnlega samn-
ingi og þar af leiðandi er ég rétt-
laus og get ekki fengið forsjá yfir
barninu mínu. Félagsmálayfirvöld
vilja meina að ég hafi afsalað mér
öllum rétti yfir dóttur minni en svo
er ekki. Ég var heimilislaus í eitt og
hálft ár í Reykjavík og mér fannst
ekki hægt að bjóða barninu upp á
það. Ég er klár í hausnum og vissi
að ég þyrfti að hafa öruggan stað
til að ala upp barnið mitt út af því
að ég er góð móðir. Þetta kalla ég
þroska. Ég var nýkomin með íbúð
þegar löggan bankaði upp á og
spurði mig út í þetta mál. Ég fékk
sjokk. Þetta er það heimskulegasta
sem ég hef heyrt. Ég fór að gramsa
í kollinum á mér en ég sá aldrei
svona hegðun hjá honum.“
Vitleysan byrjaði á leikskóla
Á spjallsvæði þar sem hinn dæmdi
skrifar kemur fram að barnsmóðir
hans sé ofbeldisfull og hafi marg-
sinnis reynt að ráðast á hann með
hnífum. Hún kannast ekki við
þetta enda hafi samband þeirra
ávallt verið gott og mikil ást sé enn
þar á milli, en nú aðeins á vinaleg-
um nótum.
„Við skildum út af því að við átt-
um ekki samleið lengur. Við erum
bæði skapstór og við rifumst en
við gerðum það aldrei fyrir framan
barnið. Ef við vorum eitthvað að
kíta fór ég út í göngutúr eða hann í
tölvuna til að slaka aðeins á og svo
ræddum við málin þegar stelpan
var farin að sofa.
Ég fór frá þeim árið 2007 en var
mikið með þeim þegar þau fluttu
í annað bæjarfélag. Það var bara
venjulegt heimilislíf þótt við værum
ekki saman. Ég hef aldrei séð grun-
samlega hegðun í hans fari og ég er
mjög skeptísk manneskja. Ég fylgd-
ist með hvernig hann hélt á henni
og baðaði hana og ég sá aldrei neitt
sem gæti bent til þess að hann væri
að skaða barnið,“ segir móðir stúlk-
unnar sem telur að hún hafi lært
orðið „tyggja“ á leikskólanum. Það
orð notaði hún yfir kynlífsathafnir
og notaði dúkkur og bangsa til að
útskýra þær við yfirheyrslur.
„Stelpan byrjaði á þessari vit-
leysu þegar hún byrjaði á leik-
skóla. Við tókum þá bara dúkk-
urnar af henni og það hætti. Ég
vildi ekki að hún færi í leikskóla
því krakkar læra alls kyns ósiði og
ljót orð á leikskólum. Hann leit-
aði hjálpar hjá félagsmálayfirvöld-
um út af þessu eins og umhyggju-
samur faðir myndi gera. Síðan er
honum hent í fangelsi án nokkurra
sannana.“
Allt tekið úr samhengi
„Þetta er mjög misskilið mál. Hlut-
ir eru teknir út og settir inn til að
láta okkur líta illa út. Félagsmálayf-
irvöld hafa lagt okkur í einelti síð-
an hún fæddist og hafa troðið sér
inn á heimili okkar. Við leyfðum
þeim það svo þau myndu hætta að
pikka í okkur og gerðum allt sem
þau vildu. Við flugum til dæmis í
gegnum hæfnismat,“ segir móðir
stúlkunnar.
Í dómnum sem féll á mánu-
daginn segir meðal annars að lög-
reglan hafi þurft að hafa afskipti
af foreldrunum í júní árið 2005.
Í kjölfarið var sálfræðingur feng-
inn til að meta forsjárhæfni þeirra.
Meginniðurstöður hans voru þær
að hann teldi stefnuleysi, geðsjúk-
dóma og ýmsa andlega bresti ein-
kenna líf þeirra og hugsun þeirra
væri of óskýr og dómgreind slök,
ekki síst í tengslum við framtíð og
uppeldi barns.
„Maðurinn sem framkvæmdi
sálfræðimatið tók allt úr samhengi
sem við sögðum. Þetta er bara
pjúra einelti. Þegar við lásum mat-
ið vildum við fá nýtt mat en það
var aldrei gert. Við fórum á SOS-
námskeið þar sem við vorum með
þeim hæstu. Okkur gekk meira
að segja betur en þeim foreldrum
sem voru þarna með annað og
þriðja barn. Við leituðum okkur
hjálpar því við vildum það sem er
barninu fyrir bestu. Það er kjaftæði
að fólk með geðræn vandamál geti
ekki hugsað um barn. Ég er fullfær
um að hugsa um barnið mitt.“
Á lyfjum vegna geðsjúkdóma
Móðir stúlkunnar er öryrki líkt og
pabbinn og stunda þau ekki vinnu.
Móðirin hefur legið inni á geðdeild
en er að vinna í sínum málum.
„Ég er að vinna í sjálfri mér.
Margir halda að ég sé geðsjúkling-
ur og snælduvitlaus en það er ég
ekki. Ég er ekki svona slæm. Ég er
bi-polar 2 og með persónuleika-
röskun. Þegar þessir tveir sjúk-
dómar koma saman fylgir þeim
þunglyndi, félagsfælni og kvíði
meðal annars. Það hafa orðið
mörg dauðsföll í kringum mig síð-
an árið 2007 og ég er búin að vera
langt niðri út af því. Ég er búin að
missa tvær ömmur og á sömu vik-
unni missti ég afa minn og kisuna
mína. Ég hef verið á geðdeild og
fór fyrst þangað inn út af fæðingar-
þunglyndi en núna er ég að reyna
að grafa mig upp úr þessu. Ég er á
lyfjum og hef verið fín undanfar-
ið.“
„Foreldrar mínir hata hann“
Við yfirheyslur sagði móðurafi
stúlkunnar að foreldrar hennar
væru ekki hæfir til að ala upp barn
og að hann hefði haft áhyggjur af
uppeldi og velferð barnsins. Þetta
kemur móður stúlkunnar ekki á
óvart því foreldrum hennar hefur
aldrei verið vel við hinn dæmda.
„Foreldrar mínir hata hann.
Ég held að þau hafi reynt að segja
eins slæmt um hann og þau gátu
fyrir rétti svo hann myndi lenda í
fangelsi. Þau hötuðu hann því við
rifumst oft og hann var stundum
leiðinlegur við mig. Þau halda að
hann sé búinn að eyðileggja mig
og vilja hann út úr mínu lífi og út
úr lífi barnsins. Þau þekkja hann
ekki neitt og reyndu ekki að kynn-
ast honum. Þau dæmdu hann strax
og standa á því að hann sé vondur
maður.“
Geimvera í líkama barnsins
Móðir stúlkunnar hitti dóttur sína
síðast á Þorláksmessu og ætlar að
berjast fyrir því að fá að sjá hana
oftar. Hún lýsir dóttur sinni sem
glaðværu og hamingjusömu barni
en telur að fósturforeldrar sem
hún er nú hjá séu búnir að gera
barnið hennar að bældu barni.
„Félagsmálayfirvöld gera allt
til að halda mér frá henni en ég
held áfram að berjast fyrir því að
fá hana. Þegar ég hitti dóttur mína
í síðasta skiptið áður en ég hitti
hana fyrir jól þá var hún svo glað-
vær og það ljómaði af henni. Ég var
á geðdeild á þeim tíma því ég fékk
áfall þegar amma dó. Augu hennar
ljómuðu við að sjá mig og hún var
svo ánægð að fá að hitta mig. Hún
kom hlaupandi á móti mér og ég
renndi mér eftir gólfinu og knús-
aði hana.
Þegar ég hitti hana á Þorláks-
messu var þetta ekki barnið mitt.
Ég fór mjög varlega að henni vegna
meintra ásakana um föður henn-
ar og spurði hana hvort hún vissi
hver ég væri. Hún sagði: „Já, þú ert
mamma mín.“ Ég fékk tár í augun
og hélt utan um hana og fiktaði í
hárinu á henni. Síðan sagði hún:
„Mamma mín er í vinnunni.“ Það
var mjög sárt því hún veit að ég
er mamma hennar en ekki konan
sem hugsar um hana núna. Hún
var ekki glaðvær og ljósið í augun-
um á henni var slokknað. Það er
greinilega búið að skemma hana
og gera hana að bældu og rólegu
barni. Hún var alltaf hoppandi og
skoppandi um allt eins og ég var
þegar ég var lítil. Þarna var ekkert
ljós í augunum á henni. Það var
ógeðslegt að horfa á þetta. Þeg-
ar ég bið hana um stubbaknús þá
kreistir hún mig yfirleitt innilega
en þarna var engin tilfinning. Hún
sleppti mér eftir smástund en hún
er vön að knúsa mig í liggur við
hálftíma. Ég hugsaði bara: Hvar er
barnið mitt? Það var eins og geim-
vera væri búin að taka yfir líkama
dóttur minnar. Ég brotnaði algjör-
lega niður en ég leyfði henni ekki
að sjá mig gráta. Síðan þurfti ég að
ljúga að henni að ég myndi hitta
hana fljótlega þegar ég vissi að
ég fengi ekki að hitta hana,“ segir
móðir stúlkunnar.
Mjög andlega þroskuð
Fyrir dómi var haft eftir sérfræð-
ingum að stúlkan væri vanþroska
miðað við jafnaldra sína og að
málkunnátta hennar væri léleg.
Þetta kannast móðir hennar ekki
við.
„Hún er mjög þroskuð and-
lega og á undan öllum krökk-
unum í leikskólanum. Ég veit
að ég gæti útskýrt fyrir henni að
hún þarf að búa hjá þessu fólki
þangað til mamma væri búin að
laga í sér hjartað. Ég sagði henni
nefnilega alltaf að mér væri illt
í hjartanu ef ég var langt niðri.
Fólkið sem er með hana gerir
sér enga grein fyrir hversu skiln-
ingsrík og þroskuð hún er. Hún
elskar að syngja og dansa og er
aktíf og yndisleg. Svo er verið að
tala um að hún sé vanþroska. Ég
get ekki séð það.“
„Það er kjaftæði að
fólk með geðræn
vandamál geti ekki
hugsað um barn. Ég er
fullfær um að hugsa
um barnið mitt.“
Fyrrverandi eiginkona og barnsmóðir mannsins sem dæmdur var fyrir kynferðisbrot gegn barnungri
dóttur sinni er handviss um að hann hafi ekki misnotað dóttur þeirra. Hún segir hann vera umhyggju-
saman föður sem gæti aldrei skaðað dóttur sína. Að sögn hennar hafa félagsmálayfirvöld lagt þau í einelti
síðan barnið fæddist. Móðirin hefur ekki hitt dóttur sína síðan á Þorláksmessu.
„Hvar er barnið mitt?“
LiLjA KAtRín GunnARsdóttiR
blaðamaður skrifar liljakatrin@dv.is
Breytt barn Móðir stúlkunnar segir
dóttur sína hafa eitt sinn verið glaðvært
barn en nú sé hún bæld. Hún telur það
ekki vegna misnotkunar heldur hafi
fósturforeldrar hennar breytt henni.