Dagblaðið Vísir - DV - 24.11.2010, Síða 12

12 fréttir 24. nóvember 2010 miðvikudagur
Dagsetning 07.09.2010
Yfirheyrður: Gunnar Rúnar Sigurþórs-
son, sakborningur. Lögreglumaður:
Kristján Ingi Kristjánsson, lögreglufull-
trúi. Aðrir viðstaddir: Björgvin Björg-
vinsson, aðstoðaryfirlögregluþjónn.
Guðrún Sesselja Arnardóttir, verjandi.
Staðsetning: Viðtalsherbergi rannsókn-
ardeildar Hverfisgötu 113–115.
K: Kristján Ingi Kristjánsson,
lögreglufulltrúi.
G: Gunnar Rúnar Sigurþórsson,
sakborningur.
B: Björgvin Björgvinsson,
aðstoðaryfirlögregluþjónn.
GS: Guðrún Sesselja Arnardóttir, verj-
andi.
K: Nú er þriðjudagurinn 7. septem-
ber 2010 og klukkan er 12:25. Við
erum stödd í viðtalsherbergi rann-
sóknardeildar 3 til þess að yfirheyra
sakborning í máli 007-2010-52207. Nú
heiti ég Kristján Ingi Kristjánsson og
ég starfa sem lögreglufulltrúi hjá LRH.
Þá ætla ég að biðja starfsfélaga minn
um að kynna sig.
B: Já, það er Björgvin Björgvinsson,
aðstoðaryfirlögregluþjónn.
K: Og verjandann um að kynna sig
hérna?
GS: Guðrún Sesselja Arnardóttir,
lögmaður.
K: Hvað heitir þú fullu nafni?
G: Gunnar Rúnar Sigurþórsson.
K: Hver er kennitala þín Gunnar?
G: Það er XXXXXX-XXXX
K: XXXXXX-XXXX, hvar áttu lög-
heimili?
G: Klapparholti 6.
K: Og hvað er póstnúmerið þar?
G: 220 Hafnarfjörður.
K: Klapparholt 6, 220 Hafnarfirði?
G: Já.
K: Nú, eitthvað sem þú vilt spyrja
um áður en við höldum lengra?
G: Nei.
K: Nú, ég þarf að gera þér grein
fyrir því að það er verið að taka okkur
upp á hljóð og mynd, hefur þú ein-
hverjar athugasemdir fram að færa í
því sambandi?
G: Nei.
K: Nú, Gunnar, þú ert hérna til yf-
irheyrslu en þú ert í gæsluvarðhaldi,
en þú ert grunaður um að hafa orðið
Hannesi Þór Helgasyni að bana í Háa-
bergi 23, sunnudaginn 15. ágúst 2010.
G: Já, já.
K: Þér er óskylt að svara spurning-
um varðandi sakarefnið en kjósir þú
að tjá þig ertu áminntur um að segja
satt og rétt frá.
G: Ok.
K: Nú þú mátt ekki ráðfæra þig við
verjanda um hvernig þú eigir að svara
einstökum spurningum sem við bein-
um til þín í yfirheyrslunni en þér er þó
heimilt að ráðgast við hana um réttar-
stöðu þína.
G: Ok.
K: Enda trufli það ekki yfirheyrsl-
una, þetta er svona í stuttu máli að við
gerum ráð fyrir að þú svarir spurning-
unum áður en við gerum hlé á yfir-
heyrslu vegna?
G: Ok.
K: Nú, þú varst yfirheyrður hérna
síðast laugardaginn 4. september sl.?
G: Já.
K: Og í þeirri yfirheyrslu viður-
kenndir þú að hafa orðið Hannesi Þór
Helgasyni að bana, er það ekki rétt?
G: Jú.
K: Nú og í yfirheyrslunni þá greind-
ir þú frá því að þú hefðir myrt Hannes,
nánar tiltekið stungið hann með hníf
[...] .
G: Já.
K: Þú hafðir orð á því að það hefði
verið blóð út um allt og það kom fram
að Hannes hefði verið sofandi [...]?
G: Já.
K: Þetta er rétt eftir þér haft?
G: Já.
K: Þú varst jafnframt spurður síð-
ast af hverju þú hefðir gert þetta og þá
sagðir þú „Að það hafi verið af því að
þú elskaðir Hildi og Hildur hefði átt
að vera hjá þér“, er þetta rétt með farið
hjá mér?
G: Já.
K: Eitthvað sem þú vilt bæta við
þetta áður en við höldum lengra?
G: Nei, þetta var rétt.
K: Þetta var rétt. Það sem ég ætla
að gera núna er að ég ætla að biðja þig
að greina frá öllu því sem gerðist frá
því að þú fórst heiman frá þér laugar-
dagskvöldið 14. ágúst 2010 og það er
að segja greina frá þessu öllu og greina
frá öllu sem gerðist á sunnudeginum?
G: Ok, ég fór út fyrir tólf í bíltúr og
hérna ég keyrði um Hafnarfjörðinn og
ég keyrði eins og ég segi niður í bæ,
niður í Firðinum, upp á Ásvellina og
bara í kringum bæinn og svo hérna
stoppaði ég í 10/11 uppi á Setberginu
og það hefur kannski verið eitthvað
upp úr tólf held ég. Svo fór ég í göngu-
túr um Setbergið og hérna ég labbaði
um í kringum hverfið og var þar... ég
var að skoða hverfið, það er að segja
kíkja á hverfið á labbaði aðeins um
það en svo ákvað ég bara að fara í bæ-
inn og fá mér í glas og hérna.
B: Má ég stoppa þig aðeins þarna
augnablik?
G: Já.
B: Hvað ertu að velta vöngum um,
hvað er það sem þú ert að gera í raun
og veru, það er betra að...?
G: Ég er að reyna að stoppa sjálfan
mig, mér langaði, ég var, ég var með
hnífinn á mér þegar ég var í göngunni
og var að labba um hverfið en svo vissi
ég að það var enginn heima, þannig
að ég stoppaði og fór síðan niður í bæ
og ætlaði að fá mér í glas og gleyma
þessu.
B: Þú sagðir að þú hefðir verið með
hnífinn á þér, hvað ertu að velta vöng-
um yfir þú verður að segja okkur það?
G: Ég er að pæla hvort ég eigi að
gera þetta eða hvort ég eigi ekki að
gera þetta. Ég hef verið að pæla í þessu
mjög mikið hvort ég ætti að drepa
hann Hannes, en ég hef alltaf stoppað
mig, en samt er ég farinn að ganga
lengra og lengra. Þetta kvöld á þessum
tíma þegar ég er á þessum göngutúr
þá náði ég að stoppa mig og líka það
að ég vissi það að það var örugglega
enginn heima. Þannig að ég hætti við,
fór í bílinn minn, keyrði síðan niður í
bæ og ætlaði að fá mér í glas.
B: Þannig að í stuttu máli að þá
ertu að velta vöngum yfir því að drepa
Hannes þarna en þú hættir við, af því
þú vissir að það var enginn heima, ef
ég að skil þig rétt?
G: Jú, mér skildist að Hildur og
Hannes hefðu verið á einhverri
skemmtun og ég... já ég vildi ekki, ég
stoppaði ég vissi að það myndi ekki
þýða neitt og ég ætlaði að reyna að
gleyma þessu með því að fá mér í glas
þetta kvöld, þess vegna fór ég einn í
bæinn.
B: Gott og vel þá höldum við bara
áfram frásögninni þinni.
G: Ég snéri við og fer í bílinn minn
og keyrði beinustu leið niður í bæinn,
nei, ég stoppaði uppi á Granda, hvort
að það séu einhverjir, eitthvað fólk
sem ég þekki þar sem getur fengið sér
í glas með mér. Svo legg ég bílnum
mínum við Kolaportið og læsi bílnum
og ég fer og labba á milli bara og fá
mér í glas og sjá hvort sé eitthvað fólk
sem ég þekki, ætla bara að skemmta
mér. Eftir, þegar að ég er búinn að vera
í smástund niðri í bænum, ég held
að ég hafi verið kominn niður bæinn
kringum eitt, þá hringdi Hildur í mig
í kringum tvöleytið og spurði hvort ég
væri í bænum og hvort að hérna, hvar
ég væri og hvort ég væri að drekka og
hvar ég væri. Ég sagði henni að ég væri
á Hressó og ég væri að fá mér í glas.
Hún vildi endilega hitta mig og fara
koma og drekka og ég var svona alveg
til í það sko. Það var enginn þarna
niðri í bænum sem ég þekkti þannig
að þetta já, passaði þannig að hún
kom niður í bæ svona hálftíma seinna
og já við förum og skemmtum okkur
og förum að drekka og löbbum inn á
bari og fáum okkur meira að drekka
og já töluðum um ýmislegt og ég var
bara að reyna að gleyma þessu sem ég
hafði verið að gera áður og það hjálp-
aði rosalega að hafa Hildi þarna. Já,
svo hérna þegar við vorum komin inn
á Amsterdam, það var í kringum fjög-
ur, þá hérna, þá byrjum við að drekka
meira, það er að segja stífar, það er
að segja nokkur Tequila skot eða hún
keypti tvö Tequila skot. Eitt handa mér
og eitt handa sér og svo seinna kaupir
hún aftur Tequlia sko. Meðan þessu
er þá eins og ég segi erum við bara
að drekka og skemmta okkur og ég er
bara að reyna að gleyma öllu og bara
reyna að skemmta mér. Svo hérna svo
var svona seint um morguninn, það
er að segja hún var orðin mjög seint
og hérna Hildur er búin að fá sér að
drekka mjög, mjög mikið. Það er að
segja að ég hef aldrei séð hana vera
hálfsofnaða við borðið sem hún var
og ég hérna ætlaði að reyna að koma
henni í taxa heim. Þá var ég bara að
koma henni heim í leigubíl og það er
að segja heim til Hannesar en hérna
ég leiði hana út af barnum og hún
vill hérna ekki fara heim hún vill fá
sér meira í glas og við stoppum í smá
stund inni á Dubliner [...] þá er okkur
algjörlega hent út af Dubliner og við
löbbum eftir götunni, sem Dubliner er
á, og upp að torginu í leigubílaröðina
þar. Þar er rosalega biðröð, það er að
segja það var það sást ekki, bara fólk,
röð, það var kannski 20–30 manns
eitthvað að bíða eftir strætó og hérna
hún nennti ekki að bíða, nei ég, við
nenntum ekki að bíða eftir leigubíl og
ég var með bílinn minn lagðan bara
næstum við hliðina það er að segja hjá
Kolaportinu og við settumst upp í bíl
hjá mér og hún eiginlega bara fór að
sofa í sætinu hjá mér og fyrst ætlaði ég
bara að reyna sofna sjálfur, reyna sofa
smá úr mér en svo vildi ég það ekki, ég
vildi bara komast heim sjálfur þannig
ég keyrði heim fullur frá Kolaportinu
og bara beint heim til mín í Klapp-
arholtið. Ég opnaði framhurðina á
húsinu og opna síðan farþegasætið og
ég held á Hildi heim til mín og upp í
rúm hjá mér. Ég legg hana í rúmið og
set koddann undir hausinn á henni
og leggst svo upp í sófa hjá mér og
ætlaði bara að fara að sofa. En ég gat
ekki sofið, ég var að hugsa og ég var að
hugsa og þá fór ég að sem rann upp
fyrir mér að þetta er besta tækifærið
sem ég, sem ég myndi fá til að, til þess
að hérna drepa Hannes og ég var með
allt tilbúið, það var allt, allt sem ég
þurfti í skottinu á bílnum og hafði ver-
ið þar mjög lengi. Þannig ég dreif mig
og skipti um föt úti í bíl og keyrði upp
að Setberginu. Ég lagði bílnum að leik-
skólanum sem er uppi í Setberginu,
fór í úlpuna sem var í skottinu og setti
hettuna sem ég var með á hausinn
á mér og svo tók ég pokann sem var
með öllu dótinu mínu.
Ég labbaði þennan stíg upp, upp
Setbergið og svo fann ég einhvern
ljósastaur þar og ég setti pokana á
lappirnar á mér og tape-aði þær og
setti tape-ið í vasann á úlpunni, svo
setti ég hanskana, latexhanskana á
mig, setti síðan pokana í vasann á
úlpunni og svo tók ég hnífinn úr hul-
strinu og setti hulstrið í vasann líka.
Ég labbaði síðan upp að Háaberginu
og í áttina að húsinu hans Hannesar,
ég... mér fannst ég vera... mér fannst
ég bíða eftir að ég myndi stoppa en
ég stoppaði mig ekki, ég vildi, ég vildi
þetta en ég reyndi samt og ég hélt að
ég myndi stoppa mig en það gerðist
ekki og ég fór upp að framhurðinni
og hún var læst og svo mundi ég eftir
hurðinni á bílskúrnum sem ekki svo
ég viti er aldrei læst. Ég labbaði inn
um hana og labba upp stigann og inn
til Hannesar, þar er hann sofandi. Ég
stóð þar í smá stund, ég held ég hafi
staðið í nokkra mínútur og svo stakk
ég hann [...] Svo labbaði ég út, ég hljóp
út, aftur út um hurðina í bílskúrnum
og svo fór ég aftur að ljósastaurnum
og hérna fór úr. Fór úr húfunni, ég tók
húfuna af mér, tók pokana af löppun-
um á mér og notaði einn pokann til að
setja allt dótið mitt aftur í hann og svo
labbaði ég aftur að bílnum mínum og
setti úlpuna og pokann í skottið svo
keyrði ég burt. Svo fór ég að bryggj-
unni í Hafnarfirði og ég henti pokan-
um og úlpunni undir bryggjuna og ég
var, og ég var hágrenjandi og ég ráfaði
smá í kringum bryggjuna og ég fór síð-
an bara aftur og keyrði heim, ég keyrði
heim og fór inn og náði í poka og setti
buxurnar mínar og úlpuna í pokann
og svo labbaði ég út, labbaði til Eyrar-
holtsins og henti pokanum í rusla-
tunnu þar og svo labbaði aftur heim.
Svo fór ég inn til mín þar sem Hildur
lá sofandi og kyssti hana á muninn og
fór síðan og lagðist frammi í sófa. Ég
grét og grét og grét, ég gat ekkert sofið,
ég lá þarna og svo þegar ég var búinn
að liggja þarna ég veit ekki hvað lengi
þá vaknaði X (yngri bróðir Gunn-
ars, innskot blm.) og fór að horfa á
teiknimyndir og ég lagðist inn til X og
vonaðist til að geta hvílt mig eitthvað
inni hjá honum og ég lá uppi í rúminu
hans X þar til Hildur vaknaði og svo
skutlaði ég henni heim. Ég... ég vildi
helst ekki hleypa henni út úr bílnum,
ég gat ekki sagt neitt við hana, ég þorði
ekki að segja neitt. Svo fór hún út úr
bílnum þegar ég var búinn að skutla
henni heim og ég keyrði heim. Ég lá
uppi í rúmi, ég veit ekki ég lá uppi í
rúmi mjög lengi þar til ég fór í ræktina,
ég ætlaði að reyna að gleyma þessu en
það gekk ekki. Svo reyndi ég að fylgjast
með fréttunum, ég sá eina og eina frétt
og svo kom sjónvarpið og mamma
kallaði á mig og þá vissi ég að Hannes
væri dáinn. Ég vissi að honum blæddi
en ég vissi ekki að hann væri dáinn
fyrr en ég heyrði það í fréttunum en
mig grunaði það. Ég var bara ekki, ég
vissi ekki hvað ég átti að hugsa. Svo
heyrði ég ekki nema (óskýrt.)
K: Þú varst kominn að þeim punkti
að mamma þín sé að horfa á fréttirnar
og þig hefði grunað að hann væri dá-
inn og þarna færðu staðfestingu á því
að hann væri dáinn er það ekki rétt?
G: Jú.
K: Ef þú heldur áfram frá þessum
tímapunkti, þú sagðist ekki geta sofið.
Við erum ennþá að tala um sunnu-
daginn?
G: Ok og ég bara reyni að gera eitt-
hvað á sunnudaginn, ég reyndi hvað
sem er til þess að grafa niður, að reyna
einhvern veginn að gleyma þessu og
fer bara að spila tölvuleiki og reyni
hvað ég get til þess að gleyma þessu og
svo bara gat ég ekki sofið. Svo vaknaði
ég og ég ákvað að senda tölvupóst í
vinnuna og segja að ég myndi ekki
mæta á morgun, ég var svo þreyttur en
ég átti svo erfitt með að sofa en svo já
sofnaði ég á endanum og ég tók mér
frí á mánudaginn.
K: Takk fyrir þetta að þú skulir
deila þessu með okkur. Ég ætla svona
aðeins bara að renna yfir þetta og þú
leiðréttir eins og áður ef ég fer rangt
með?
G: Ok
K: Þú lýstir því að þú hefðir farið í
bíltúr?
G: Já.
K: Og þú lýstir að þú hefðir ekið
um Hafnarfjörð, Fjörðinn, Ásvellina
og kringum bæinn og svo rétt eftir
miðnætti sagðir þú að þú hefðir farið
þarna að 10/11 og farið í göngutúr um
Setbergslandið, þú labbaðir í kringum
hverfið að skoða hverfið og þá kemur
fram hjá þér að þú varst byrjaður að
pæla í því að drepa Hannes.
G: Já.
K: Og það kom fram að dótið hefði
verið í skottinu á bílnum. Nú þú nærð
að bægja þessu einhvern veginn frá og
talaðir um það að Hannes væri trúlega
ekki heima.
G: Nei.
K: Þú ferð síðan í bæinn til þess að
fá þér í glas, þú ókst fyrst út á Granda
og varst þar um eittleytið?
G: Já.
K: Og ef ég skildi þig rétt þá var
enginn þarna til að hitta?
G: Nei.
„Þetta var bara allt svo fullkomið“
Gunnar Rúnar Sigurþórsson lýsti í smá-
atriðum aðdraganda og undirbúningi
á morðinu á Hannesi Þór Helgasyni
við yfirheyrslu lögreglu. DV birtir hér
yfirheyrsluna í heild sinni en lýsingar
Gunnars á hrottafengnu morðinu eru þó
ekki birtar.
Hrottalegur glæpur Gunnar Rúnar myrti Hannes Þór er hann lá sofandi í rúmi sínu.