Dagblaðið Vísir - DV - 19.01.2011, Blaðsíða 23

Viðtal | 23Miðvikudagur 19. janúar 2011
H
ildur Elín Ólafsdóttir hef-
ur verið búsett nærri helm-
ing ævi sinnar erlendis en
hún starfar sem atvinnu-
dansari í ballett við ríkisóperuna í
Hannover í Þýskalandi. Þegar hún
var sextán ára þurfti hún að velja á
milli þess að fara í Menntaskólann
í Reykjavík með jafnöldrum sínum
þar sem hún hafði fengið inngöngu
eða láta draum sinn um að verða
ballettdansari rætast. Hún hafði líka
fengið inngöngu sem ballettdans-
ari við Konunglega listaháskólann
í Haag og ákvað að lokum að freista
gæfunnar þar.
19 ára lauk hún námi í Hollandi
og hélt þá til Þýskalands þar sem
hún komst inn í Rínaróperuna í
Düssel dorf. Þar kynntist hún gríska
ballettdansaranum og sjarmatröll-
inu Pan telis Zikas sem er eiginmað-
ur hennar í dag. Þau giftu sig í fyrra-
sumar, bæði á Íslandi og í Grikklandi.
Þau störfuðu saman í sex ár í Düss-
eldorf. Síðan voru þau aðskilin í eitt
ár þegar hann var dansari í Sviss en
þá hafði Hildur fengið stöðu við rík-
isóperuna í Hannover í Þýskalandi.
Pantelis fékk síðan stöðu í Hannover
ári síðar og búa þau og starfa þar enn
í dag.
Athygli í Þýskalandi
Fyrir stuttu var ítarlegt viðtal við
Hildi og Pantelis á þýsku ríkissjón-
varpsstöðinni NDR. Hafði sjón-
varpsstöðin áhuga á því að fá viðtal
við danspar. Urðu þau fyrir valinu
enda ansi áhugavert að íslenskur
dansari sé giftur grískum dansara
og starfi saman í Þýskalandi. NDR er
vinsæl sjónvarpsstöð sem næst alls
staðar í Þýskalandi og geta flestir af
80 milljónum íbúa landsins horft á
útsendingar stöðvarinnar.
Þeim hefur gengið afar vel að
undanförnu. Í vetur hafa þau tekið
þátt í sýningum á borð við Draum
á Jónsmessunótt og Hnotubrjótinn.
Þau taka bæði þátt í dansleikhúsinu
Seven-Up sem er verk fyrir börn sem
Pantelis samdi og hefur notið mik-
illa vinsælda. Sérstaklega hjá skól-
um og fjölskyldum. Byggist sýningin
á því að allir séu bestir í einhverju og
samtvinnar hann inn í það hluti eins
og einelti, einangrun og samvinnu.
Pantelis dansar líka í söngleiknum
Guys and Dolls.
Byrjaði sex ára að dansa
„Þegar ég var sex ára fór ég með syst-
ur minni í ballett úti á Seltjarnarnesi
í Ballettskóla Guðbjargar Björgvins,“
segir Hildur. Þegar hún var tíu ára
fór hún í Listdansskóla Íslands þar
sem hún var allt þar til hún hélt til
Hollands sextán ára. Hildur er dótt-
ir hjónanna Ólafs Ólafssonar lyfja-
fræðings og Hlífar Þórarinsdóttur,
skrifstofustjóra á Landspítalanum.
Á hún tvö systkini, Þórarin Óla og
Hjördísi Maríu.
Aðspurð hvenær hún hafi virki-
lega fengið áhuga á ballett segir hún
að það hafi gerst um 13 ára aldurinn.
„Þetta er bara eins og önnur áhuga-
mál sem þú átt. Áhuginn hjá mér var
rosalega mikill á ballettinum. Þegar
ég var krakki nýtti ég hvert tækifæri
til að skoða blöð um ballett, horfa
á myndbönd og annað slíkt,“ segir
Hildur. Henni gekk strax vel. Þegar
hún var á síðasti ári í grunnskóla fór
hún að þreifa fyrir sér um að halda
utan í dansnám.
„Mig langaði að fara út en það var
þó svolítil hræðsla hjá mér við óviss-
una sem myndi fylgja því að fara
utan. Ég ákvað að láta á það reyna.
Fór í inntökupróf til Hollands í 10.
bekk og komst inn. Það var samt ekki
alveg ákveðið strax hjá mér hvort ég
ætlaði út. Flestir vinir mínir á þess-
um tíma voru annaðhvort að fara í
MR eða MH. Ég sótti um í MR og fékk
inngöngu. Forvitnin var þó meiri og
ákvað ég að freista gæfunnar í Hol-
landi,“ segir Hildur.
Erfitt að yfirgefa fjölskylduna
Hún segir að vissulega hafi það ver-
ið erfið ákvörðun að flytja að heim-
an einungis 16 ára til annars lands.
Í burtu frá foreldrum, systkinum og
vinum. „Ég get alveg sagt að ég á
einstaka foreldra. Þegar ég hugsa til
baka núna hugsa ég: Hvernig leyfðu
þau mér þetta? Þau vildu auðvitað
helst hafa mig áfram heima en þau
hafa alltaf sýnt mér mikinn skilning
og hvatt mig áfram,“ segir Hildur.
Faðir hennar hafði sagt henni
að hann vildi ekki þurfa að hlusta
á hana bitra síðar meir út í foreldra
sína fyrir að hafa ekki leyft henni að
láta ballettdrauma sína rætast. „Ást,
umhyggja og skilningur eru þau orð
sem hægt er að nota um traust for-
eldra minna,“ segir hún. Ákvörðun
hennar um að fara út hafi þó ekki
verið svo erfið því hún hafi verið
ákveðin í að þetta langaði hana virki-
lega að gera.
Pantelis þurfti að æfa
með stelpum
Pantelis, eiginmaður Hildar, segist
hafa byrjað í ballett þegar hann var
tíu ára en hann ólst upp í bænum
Preveza sem er norðarlega í Grikk-
landi. Þá hafi hann byrjað í ein-
hvers konar fimleikum með sjö öðr-
um strákum. Fyrir það stundaði
hann ýmsar íþróttir eins og hlaup og
knattspyrnu. Þegar annað námskeið
var haldið var Pantelis sá eini sem
mætti af þeim sjö sem höfðu byrjað.
Kennarinn tjáði honum fljótlega að
hann gæti ekki kennt honum einum.
Hann gæti hins vegar boðið hon-
um að fara í ballett með stelpunum.
Honum leist ekkert á það í fyrstu.
„Ég fór þó fljótlega að hafa gaman
af ballettinum. Þetta er mikil æfing
fyrir líkamann og þú þarft stöðugt
að passa vel upp á eigin líkama. Um
14–15 ára aldurinn komst ég að því
að ég vildi starfa sem dansari,“ seg-
ir Pan telis. Listræni þátturinn sé
áhugaverður í ballettinum ekki síður
en líkamleg áreynsla. Bæði Hildur og
Pantelis eru sammála um að leiklist-
in í ballettinum sé eitt það skemmti-
legasta við greinina. Að takast á við
þekkt söguleg verk sé ógleymanlegt.
Kynntist Pantelis í
Düsseldorf 1999
Þegar Hildur lauk námi við Kon-
unglega listaháskólann í Haag árið
1999 reyndi hún fyrir sér við Rínar-
óperuna í Düsseldorf í Þýskalandi
og fékk starf þar sem dansari. Stuttu
áður hafði Pantelis líka fengið starf
sem dansari í Düsseldorf. Á árunum
1997 til 1999 var hann dansari við
Peter Schaufuss-ballettinn í Dan-
mörku. Réð hann sig þangað eftir
að hafa sótt ballettnám í London en
hann útskrifaðist frá Central School
of Ballett árið 1997.
„Áður en ég fór til Þýskalands
sagði einn vinur minn í Hollandi
að ég yrði að skila kveðju til dans-
ara í Düsseldorf sem héti Pantelis
og væri frá Grikklandi,“ segir hún.
Við komuna til Düsseldorf hafi hún
því stöðugt verið að spyrja um þenn-
an Pantelis. Að lokum hittust þau og
kynntust þá. Fljótlega hafi þau orð-
ið ástfangin og upp frá því hafa þau
búið og starfað saman í ellefu ár.
Brúðkaup í Grikklandi
og á Íslandi
Hildur og Pantelis giftu sig í fyrra-
sumar eftir að hafa verið saman allt
frá því þau kynntust í Düsseldorf
árið 1999. Voru þau strax ákveðin í
að halda brúðkaup bæði á Íslandi og
í Grikklandi. „Okkur langaði til þess
að fjölskyldur okkar beggja fengju
að njóta athafnarinnar,“ segir Hild-
ur. Sem dæmi hafði fjölskylda Pan-
telis aldrei komið til Íslands áður en
brúðkaupið var haldið þar.
Að sögn Hildar gaf það henni
mikið að fá fjölskyldu Pantelis til Ís-
lands. Með því hafi skilningur þeirra
víkkað á því hver uppruni hennar
væri en áður hafi þau einungis hist
í fríum í Grikklandi eða Þýskalandi.
„Í brúðkaupinu í Grikklandi kom
síðan fjölskyldan mín sem fékk þá
að kynnast hans heimi,“ segir hún.
Það hafi því verið mjög skemmtilegt
að halda brúðkaup í þessum ólíku
löndum sem Ísland og Grikkland
séu.
Aðspurð hvort Grikkir séu róm-
antískari en Íslendingar segir hún
erfitt að segja til um það. „Grikkir
hafa meiri þörf fyrir að snerta fólk
og faðma á meðan Íslendingar eru
svolítið snertifælnir. Grikkir láta
manni líða þægilega vel,“ segir Hild-
ur. Umgjörðin um brúðkaupið á Ís-
landi hafi þó verið persónulegri en
í Grikklandi. Athöfnin í kirkjunni
hafi verið mjög rómantísk og heil-
ög. Grísku gestirnir höfðu að sögn
Hildar gaman af því hversu mik-
ið var gert á Íslandi. Veislustjórn,
myndbönd og annað sem ekki var
gert í Grikklandi.
„Í Grikklandi var brúðkaupið
haldið úti undir berum himni. Við
sundlaug og með sjóinn í baksýn.
Í Grikklandi er dansað mikið. Sér-
staklega þjóðdansar. Það var því
dansað langt fram á nótt,“ seg-
ir hún. Það hafi því verið frábært
fyrir fjölskyldur þeirra beggja að
fá að sjá hefðir hvor annarrar. Að-
spurð hvort það hafi ekki vakið at-
hygli í Þýskalandi að Íslendingur
væri að giftast Grikkja segja þau
að það hafi alveg verið gert grín að
því. Þegar Hildur var gæsuð af vin-
konum sínum í Þýskalandi var hún
látin bera skilti og var fólk hvatt til
að styðja þau fjárhagslega þar sem
það væri erfitt að vera frá Íslandi
og Grikklandi í dag.
Njóta náins sambands
Þar sem Hildur og Pantelis starfa
bæði við ríkisóperuna í Hann-
over má segja að samband þeirra
sé mjög náið. Líklega mun nán-
ara en flestra enda ekki algengt
að hjón hafi sama áhugamál og
starfi bæði við það sem þeim
finnst skemmtilegast að gera.
Þrátt fyrir að þau starfi bæði
sem dansarar í óperunni í Hann-
over eru þau þó ekki alltaf saman.
„Hjá okkur gengur þetta mjög vel.
Ég segi alltaf af því að við dönsum
ekki saman,“ segir hún. Stundum
eru þau í mismunandi sýningum
og oft í ólíkum hlutverkum. Þau
njóta þess þó mjög að vera í svona
nánu sambandi við hvort ann-
að og segja það forréttindi. Seg-
ir Hildur að það hafi aldrei verið
neitt vandamál þó þau séu saman
alla daga.
Grikkir og Íslendingar
nánir fjölskyldunni
„Á Íslandi er staða fjölskyldunnar
mjög sterk. Hið sama á ekki við
um ýmis lönd á meginlandi Evr-
ópu þar sem ég hef verið eins og
á Englandi, í Danmörku, Sviss og
Þýskalandi,“ segir Pantelis. Íslend-
ingar eigi þetta sameiginlegt með
Grikkjum en í báðum löndum sé
fjölskyldan mjög mikilvæg. Grikk-
ir séu mjög stoltir af heimilum sín-
um og fólk hugsi vel um fjölskyldu
sína. Náttúran sé líka mikilvæg
fyrir bæði löndin. Grikkir hugsi
þó til náttúrunnar út frá því hvað
hún færi þeim eins og ávexti sem
dæmi. Náttúran fyrir Íslendingum
sé meira fjöllin, vatnið og útiveran.
Jörðin færi landinu lítið þar sem
loftslag og hitastig sé allt annað á
Íslandi en í Grikklandi.
Íslenskan oft skemmtileg
Pantelis segist leggja sig fram um
að reyna að læra íslensku. Það sé þó
erfitt þar sem þau eru búsett í Þýska-
landi. Ef þau flytji til Íslands í fram-
tíðinni muni hann reyna að breyta
því. „Íslendingar tala hins vegar svo
góða ensku að alltaf þegar ég reyni
að tala íslensku við þá skipta þeir
yfir í ensku,“ segir Pantelis. Íslenska
sé mjög fallegt tungumál. Nokkur
orð séu líka ansi skemmtileg. „Eins
og fyrirtæki – tækifæri. Þvottavél,
hrærivél, myndavél og mér líður vel.
Úsbekistan, Túrkmenistan og frysti-
kistan,“ segir hann hlæjandi.
Stuttur starfsferill í ballettinum
Að sögn Hildar hefur verið mikil
gróska í ballett á Íslandi á síðustu
árum. Mun fleiri íslenskir dans-
arar fari nú í meira nám heima
og stöðugt fleiri fari utan. „Ung-
ir dansarar eiga að fylgja sannfær-
ingu sinni. Viljinn og áhuginn þarf
hins vegar að vera mikill. Ballett
er þannig grein. Ekki eitthvað sem
hægt er að taka með annarri hend-
inni. Ég held að dansarar finni þetta
þó svolítið hjá sjálfum sér. Hvort
þeir hafi virkilega eitthvað fram að
færa,“ segir Hildur.
Hún segir að það sé að mörgu
leyti algjör draumur að fá að starfa
við ballettdans. „Þetta hefur marga
kosti og líka einhverja galla. Það er
auðvitað draumur að fá að starfa við
það sem þig langar að gera. Það er
líka draumur af fá að starfa við sitt
helsta áhugamál. Að þessu leyti er
þetta draumastarf. Ballettinn er hins
vegar mjög krefjandi. Bæði líkam-
lega og andlega. Ýmsar fórnir eins og
að maður getur ekki starfað við þetta
endalaust. Það er þó líklega ágætt.
Ég held að enginn myndi vilja horfa
á mig dansa á sextugsaldri,“ segir
Hildur hlæjandi.
Vissulega geti dansinn verið mjög
krefjandi líkt og hjá íþróttamönnum.
Þau þurfi að halda sér í góðu formi
allt árið en þau fái sex vikna frí á
sumrin. „Þegar ég er í fríi reyni ég
að synda,“ segir hún. Þau Hildur og
Pantelis eiga ekki börn. Hildur seg-
ir þó að barneignir séu alveg mögu-
legar hjá kvenkyns dönsurum. Það
sé þó misjafnt á milli staða. Við ríki-
sóperuna í Hannover sé núna stjórn-
andi sem eigi sjálfur ung börn og því
sé viðhorfið jákvætt. „Það eru fimm
pör að dansa hjá okkur og þrjú af
þeim eiga börn,“ segir Hildur.
Ballettdansarar starfa margir til
35 ára aldurs. Að sögn Hildar geta
sumir haldið áfram lengur og nefn-
ir að í Hannover séu nokkrir dansar-
ar orðnir fertugir. Þó séu aðrir sem
þurfi að hætta mjög ungir vegna erf-
iðra meiðsla.
„Það er merkilegt með ballett að
þú ert oft að vinna í styttri tíma sem
dansari en þú ert í skóla að læra,“
segir hún. Það sé auk þess algeng-
ur misskilningur að líkamsburður
skipti höfuðmáli ef fólk ætli sér að
verða góðir dansarar. „Það er hægt
að vera mjög efnilegur dansari lík-
amlega séð en svo hefur fólk oft ekki
þann listamann í sér sem þarf til að
ná langt,“ segir Hildur.
Bæði Pantelis og Hildur telja
ágætis líkur á því að þau muni flytja
til Íslands í náinni framtíð. Það sé
þó alls óráðið og ræðst af því hvað
þau taki sér fyrir hendur eftir að
dansferlinum ljúki. Ísland sé fjöl-
skylduvænt land og þar sé gott að
vera.
„ Í brúðkaupinu í
Grikklandi kom
síðan fjölskyldan mín
sem fékk þá að kynnast
hans heimi.
Gifting á Íslandi Hildur og Pantelis giftu sig síðasta
sumar eftir að hafa verið saman allt frá því þau kynntust í
Düsseldorf árið 1999. MYND FOTOGRAFIKA, SIGURÐUR STEFÁN JÓNSSON
Atvinnudansari
Hildur starfar sem
atvinnudansari í ballett
við ríkisóperuna í
Hannover. MYND JAN PEZOLD