Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.2011, Blaðsíða 18

18 | Umræða 4. apríl 2011 Mánudagur
„Mér fannst svo
rosalegt að
mamma mín
hefði kannski líka
hugsað svona um mig.“
n Ragnhildur Steinunn Jónsdóttir um
það að þegar Eldey Erla fæddist upplifði
hún ástina til dóttur sinnar svo sterkt að
það þyrmdi yfir hana og hún grét stanslaust
í fimm daga. – DV
„Ég ríghélt mér
bara í Helga
Björns þangað til
ég var búinn að ná
tökunum á þessu.“
n Einar Bárðarson um það hvernig
umboðsmannsferillinn hófst. Það var Helgi
Björns sem fékk hann út í bransann. – DV
„Það líður ekki sá dagur
sem ég hugsa ekki
um hann.“
n Sædís Sif Harðardóttir
um besta vin sinn, Pétur
Kjerúlf Þorvarðarson, sem varð
úti við Langafell í Hauksstaðaheiði í maí
2006. Sædís keppir í ár í Söngkeppni
framhaldsskólanna og samdi lag um Pétur.
– DV
„Ég er ofsalega hrædd og
vil ekki fara heim.“
n Priyanka Thapa, 23 ára stúlka frá
Nepal, sem fær ekki dvalarleyfi hér á landi
og þarf að snúa aftur heim þar sem hennar
bíða þau örlög að giftast ókunnugum
manni. – Vísir
„Ég held að Ragnar sé að
reyna komast í þennan
hóp sem hann skrifar um.
Sumir gera allt fyrir
frægðina.“
n Bubbi Morthens um grein Ragnars
Egilssonar í Grapevine þar sem hann gerði
grín að fólki sem gerði allt fyrir frægðina.
– facebook.com
Bankastjóri böðlast
B
ankastjóri Landsbankans
stendur fyrir því að reyna í
krafti peninga almennings
að þagga niður í fjölmiðli.
Bankastjórinn, Steinþór Pálsson, er
jafnframt stjórnarformaður eignar-
haldsfélagsins Horns, sem er að öllu
leyti eign ríkisbankans. DV áskotn-
uðust upplýsingar um það sem hefur
verið að gerast að tjaldabaki í þessu
félagi fólksins. Þetta kom við kaun-
in á bankastjóranum og stjórnend-
um Horns sem kröfðust lögbanns
á fréttaflutning af leynimakkinu og
valdataflinu. Jafnframt krafðist al-
menningsfélagið þess af stjórnar-
formanni DV ehf. að hann afhenti
„gögn“ sem lágu til grundvallar frétt-
unum. Sýslumaðurinn í Reykjavík
varð við kröfunni þótt augljóst megi
vera að DV ehf. getur ekki með neinu
móti krafið blaðamann um gögn til
að framselja. Fólskan í úrskurðin-
um og heimskan í kröfunni er þeim
augljós sem láta sig tjáningarfrelsi og
vernd heimildarmanna varða.
Leppar Landsbankans hafa nú
höfðað mál á hendur DV. Þess er
krafist að fátækur fjölmiðill greiði
dagsektir þar til meint gögn verða af-
hent. Aumingjar með peningavald
vilja ganga á milli bols og höfuðs á
fjölmiðli með því ofbeldi sem skín í
gegnum málatilbúnaðinn.
Bankastjórinn í Landsbankanum
er að berjast fyrir því að leyndin ráði
áfram ríkjum á Íslandi. Maðurinn
sem seilist til valda utan bankans tel-
ur að dagsbirtan eigi ekki erindi inn í
heim valdatafls og leynimakks. Hann
notar hiklaust peninga almennings
til þess að reyna að knésetja fjölmið-
il.
Stríð bankastjóra Landsbank-
ans gegn DV stendur um tjáningar-
frelsið. Niðurstaða þess ræður því
hvort íslensk þjóð hrökklast aftur
inn í myrkur útrásartímans eða tekur
skref fram á við þar sem upplýsingar
og gagnsæi eru sjálfsagður og fyrsti
valkostur.
Almenningur í landinu verður að
taka sér stöðu með DV. Annars eru
öll mótmælin og baráttan frá hruni
og allt uppgjörið til einskis. Krafan
er sú að bankastjórinn sem böðlast á
tjáningarfrelsinu sjái að sér eða verði
látinn víkja og heiðarlegt fólk taki við
stjórn ríkisbankans. Það má ekki láta
myrkravöldin taka yfir.
Leiðari
Gat Kvennó
betur?
„Já, þau gátu ögn betur,“ segir Örn
Úlfar Sævarsson, spurningahöfundur
og dómari í Gettu betur. Kvennaskólinn
í Reykjavík sigraði í spennandi og jafnri
keppni við Menntaskólann í
Reykjavík á laugardaginn
er keppt var til úrslita.
Þetta var í fyrsta sinn sem
Kvennaskólinn vinnur og
einnig í fyrsta skipti sem
stúlka er í vinningsliðinu.
Keppnin hefur verið haldin
frá árinu 1986.
Spurningin
Bókstaflega
Reynir Traustason ritstjóri skrifar„Leppar Lands-
bankans hafa nú
höfðað mál.
Jón og sægreifarnir
n Þess er beðið í ofvæni að tillögur
um breytingar á kvótalögum taki
gildi. Jón Bjarnason sjávarútvegsráð-
herra hefur fram
undir þetta þótt
vera fastur fyrir
og ákveðinn í því
að sverfa að sæ-
greifunum. Ein-
hverjir telja sig
hafa merkt það
undanfarið að
hann væri orð-
inn hikandi undan ofríki LÍÚ. Hann
mun þó vera með áform um að
auka strandveiðikvótann um allt að
helming. Það eitt og sér tryllir þá út-
gerðarmenn sem fara með eignar-
hald á lifandi fiski.
Sullenberger í stuði
n Samkeppnin á matvörumarkaði
tekur á sig ýmsar myndir. Á meðal
dýrari verslana er Kostur Jóns Ger-
alds Sullenberger,
höfuðfjanda
Baugsfeðga. En
Jón lætur ekki
verðkannanir
hlutlausra aðila
buga sig heldur
gerir sína eigin.
Og viti menn
Kostur er lang-
ódýrastur þegar eigandinn hefur
gert samanburðinn. Auglýsir hann
grimmt með kvittunum. Einhverjir
héldu að auglýsingin væri aprílgabb
en Jóni mun vera fúlasta alvara með
að laða til sín kúnna með þessum
hætti.
Eiríkur og Jón Ásgeir
n Það mun vera hrollur í ýmsum
á matvörumarkaði vegna nýrra
verslana sem sá snjalli kaupmaður
Eiríkur Sigurðs-
son hefur boðað.
Mun hann hafa
uppi áform um
að opna allt að
10 matvöruversl-
anir í grjótharðri
samkeppni við
Bónus og Krón-
una. Útbreiddur
orðrómur er uppi um að stofnend-
ur Bónuss, Jón Ásgeir Jóhannesson
og Jóhannes Jónsson, séu með Eiríki
í ráðum. Þá fylgir sögunni að Guð-
mundur Marteinsson, framkvæmda-
stjóri Bónuss, sé ekki langt undan.
Þetta þvertekur Jón Ásgeir fyrir og
segir að hjarta sitt slái með Bónusi.
Arnþrúður hótar
n Enn andar köldu millum Arn-
þrúðar Karlsdóttur, útvarpsstjóra á
Útvarpi Sögu, og Eiðs Guðnasonar,
fyrrverandi sendiherra og bloggara
Björns Inga Hrafnssonar. Eiður fagnar
því á bloggi sínu að Arnþrúður eyði
gjarnan útsendingartíma í að glefsa
í hæla hans. „Því er oft gaukað að
Molaskrifara, að skötuhjúin, sem 
láta móðan mása í Útvarpi Sögu
tali illa um hann, stundum dag eftir
dag. Molaskrifari er mjög ánægð-
ur með það. Verra væri, ef þessu
liði lægi gott orð til hans. Það væri
skelfilegt,“ segir Eiður. Arnþrúður
hefur boðað að hann verði lög-
sóttur en hótunin virðist vera án
innihalds.
Sandkorn
tRyGGvaGötu 11, 101 REyKjavíK
Útgáfufélag: Dv ehf.
Stjórnarformaður:
Lilja Skaftadóttir
Ritstjórar:
jón trausti Reynisson, jontrausti@dv.is
og Reynir traustason, rt@dv.is
Fréttastjóri:
Ingi Freyr vilhjálmsson, ingi@dv.is
Ritstjórnarfulltrúi:
jóhann Hauksson, johann@dv.is
Umsjón helgarblaðs:
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir, ingibjorg@dv.is
Umsjón innblaðs:
Ásgeir jónsson, asgeir@dv.is
DV á netinu: dv.is
Aðalnúmer: 512 7000, Ritstjórn: 512 7010,
Áskriftarsími: 512 7080, Auglýsingar: 512 7050.
Smáauglýsingar: 512 7004.
Umbrot: Dv. Prentvinnsla: Landsprent. Dreifing: Árvakur.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins
á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Eins gott að við Íslendingar eigum ekki kjarnorkuver. Þá myndum við öll glóa í myrkrinu.
Það er auðvitað mjög mikilvægt að fyrirtækin sinni sínum skyldum og sérstaklega þeirri að láta Um-
hverfisstofnun vita ef eitthvað kemur
upp á,“ sagði Kristín Linda Árnadóttir,
forstjóri Umhverfisstofnunar, þegar
hún var spurð hvers vegna aflþynnu-
verksmiðjan Becromal hefði dælt
vítissóda í Eyjafjörð í næstum tvö ár,
án þess að athugasemdir hefðu verið
gerðar við það.
En Kristín Linda hjá Umhverfis-stofnun lætur ekki að sér hæða. Þegar Svavar Halldórsson, frétta-
maður RÚV, spurði hana hvort ekki
væri ástæða til harðra aðgerða (eins
og dónaskapur hjálpi eitthvað til),
svaraði hún: „Ja, við erum auðvitað
búin að senda þeim núna ákveðið bréf
þar sem við segjum til um hvaða
aðgerða við munum grípa
til núna. Í því bréfi kemur
jafnframt fram að Um-
hverfisstofnun sé að
íhuga aðrar aðgerðir.“
Þegar hún var nánar
spurð af Svavari
gat hún ekki bent á
neinar aðgerðir, en
hún sagðist „geta“
áminnt fyrirtæki.
Næsta sem fréttist var að Becromal
hafði keypt eigin
rannsókn sem sagði
að þeir væru hættir að
menga og að það væri
allt í lagi með sjóinn í
Eyjafirði, þrátt fyrir allan
vítissódann. Þeim var þá
treystandi eftir allt sam-
an! En þetta
gerðist
ekki
eftir að hinir 75 starfsmenn Umhverf-
isstofnunar gripu til aðgerða, heldur
eftir að rétthugsandi borgari sendi
fréttaskot á Kastljósið, sem fjallaði svo
um málið. Enda kom í ljós að eftirlit
Umhverfisstofnunar fólst í því að fara
yfir gögn frá fyrirtækinu sjálfu einu
sinni á ári og mæta í eftirlitsferðir, sem
fyrirtækinu var tilkynnt um fyrirfram!
Fyrst og fremst er hér um að ræða brot á trausti sem verður að ríkja á milli eftirlitsaðila og atvinnu-
reksturs. Það verður brugðist við á
„viðeigandi hátt,“ sagði Kristín Linda
við Morgunblaðið. Þar kom fram að
Becromal hefði verið beitt þeim harka-
legu viðurlögum, að fá frest til að grípa
til aðgerða vegna mengun-
arlosunarinnar.
Það er ægilegt hvað
fyrirtæki
geta brugð-
ist trausti
eftirlits-
aðila. Þeir
sem stóðu að gerð Landeyjahafnar
létu ekki vita að hún yrði strax ónot-
hæf og myndi valda því að Herjólfur
strandaði. Þeir sem sáu um stjórnlaga-
þingskosningarnar gleymdu líka að
láta vita að þær væru ekki samkvæmt
lögum. Bankarnir voru líka svona.
Þeir gleymdu alveg að láta vita að þeir
hefðu lánað eigendum sínum langt
umfram leyfileg mörk og blásið upp
hlutabréfaverð með brellum. Samt
áttu þeir að láta vita ef „eitthvað kæmi
upp á“.
Sorpbrennslustöðin Funi við Ísa-fjörð kunni á þetta. Hún lét Um-hverfisstofnun vita að hún ætl-
aði að dæla díoxínmengun út í hinn
þrönga Skutulsfjörð árið 2003. Og að
sjálfsögðu fékk hún undanþágu. Þegar
menn fara rétt að hlutunum losna þeir
við að láta Umhverfisstofnun senda
„ákveðin bréf“ og „íhuga aðgerðir“.
Svo þegar díoxinmengunin var orðin
20-falt yfir mörkum árið 2007 var ekk-
ert verið að trufla íbúana með þeirri
vitneskju, því þeir sem áttu að gæta
hagsmuna íbúanna töldu líklegast að
mengunin myndi ekki skaða þá hvort
sem er. Væntanlega voru allar þessar
reglur óþarfar.
Hvers vegna er þetta ekki útfært yfir á almenning? Best væri að lögreglan sæti við símann
og biði þess að almennir borgarar
létu vita ef þeir gerðu eitthvað af sér.
Þá gæti lögreglan sent mjög „ákveð-
ið bréf“ og sagst vera að „íhuga aðrar
aðgerðir“. Vonandi brygðumst við ekki
trausti lögreglunnar með því að láta
undir höfuð leggjast að tilkynna afbrot
okkar.
Kannski á þetta ekki að vera svona. Kannski er hlutverk eftir-litsaðila, hvort sem það er Um-
hverfisstofnun, Fjármálaeftirlitið eða
annar, að tortryggja en ekki treysta.
Líklega er landlægur barnaskapur
að trúa á sakleysi allra og sérstaklega
þeirra sem eiga mikið af peningum.
Þetta er eins og í Japan, þar sem fyrirtækið sem græddi á kjarnorkuverunum gleymdi
að láta vita að það ætlaði að
hunsa hættuna af sterkum jarð-
skjálfta og flóðbylgju, þrátt
fyrir að slíkar hamfarir væru
nánast óumflýjanlegar á ein-
hverjum tímapunkti. Eins gott
að við Íslendingar eigum ekki
kjarnorkuver. Þá myndum við
öll glóa í myrkrinu. Og skrifa
ákveðin bréf og íhuga aðrar
aðgerðir.
Svarthöfði
Íslenskir sakleysingjar