Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.2011, Blaðsíða 3

Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.2011, Blaðsíða 3
Fréttir | 3Mánudagur 31. október 2011 „Það er eitthvað mikið að“ Hér er eru nokkrar reynslusögur sem birtust í athugasemdakerfinu: n Katrin M. Erkoç Ég var í Árbæjarskóla og varð fyrir miklu einelti frá því ég byrjaði í skólanum og þar til honum lauk. Það er sárt að sjá að svona er þetta ennþá þarna. Ég vona svo sannarlega að foreldar taki þetta til sín og kenni börnum sínum hvað er rétt og rangt . Málið er að einelti er ekki alltaf að berja og lemja heldur er andlegt ofbeldi mikið notað þá sérstaklega af stelpum en strákar gera það líka . Við verðum öll að taka höndum saman og passa uppá hvert annað. Gabríel Víðir þú ert sterkur og duglegur strákur og ég vona að allt fari að batna hjá þér. n Eiki Rosberg Vel gert! Ég á sjálfur strák í Árbæjarskóla og hann varð fyrir miklu einelti líka. Það þarf virkilega að taka til í þessum skóla hvað varðar kennara og skólastjóra. n Guðrún Hulda Guðmundsdóttir Skólastjórnin þarna er ónýt! Það er EKKERT gert við einelti þarna – það veit ég eftir að hafa eytt öllum mínum grunnskólaárum, frá 1.–10. bekk þarna! n Magga Unnars Þetta er svo glataður skóli það eina sem þú getur gert er að fara í tölvuna og skoða skoða stoðkerfið í skólunum og flytja drenginn strax !!!! það gerði ég við minn í 5. bekk og honum líður 100% betur. n Thora Sigridur Kristjansdottir það er eitthvað mikið að í þessum skóla dóttursonur minn var í þessum skóla og hann lenti í þessu líka, þau fluttu og honum gengur vel núna. Ekki gefast upp! 1. Skólaárið 2003–2004 tóku 45 skólar þátt könnun á vegum Olweusaráætlunar gegn einelti. Áttundi hver nemandi í 4.–7. bekk sagðist vera lagður í einelti, sem þýðir að í hverjum bekk eru að jafnaði tveir til fjórir nemendur sem þjást af völdum eineltis. Í 8.–10. bekk sagðist einn af hverjum fjórtán vera lagður í einelti. 2. Nemendur verða miklu sjaldnar en haldið er fórnarlömb eineltis vegna ytri frávika á borð við offitu, rautt hár, gleraugu, framandi mállýsku eða óvenjulegs klæðaburðar. Leita verður ástæðna fyrir eineltinu annars staðar. 3. Ef þig grunar að barnið þitt sé fórnarlamb eineltis skaltu hafa samband við um- sjónarkennara. Ef hann sinnir málinu ekki skaltu snúa þér til skólastjóra eða sálfræðings á skólaskrifstofu. Ef það dugar ekki til skaltu ræða við grunnskólafulltrúa sveitarfélags- ins og jafnvel fara lengra með málið. Ekki gefast upp! 4. Margir foreldrar sem leita til skólans með áhyggjur af einelti hafa lent í því að vera hafnað með fullyrðingum á borð við að „í okkar skóla er ekkert einelti“ eða „þetta eru ástæðulausar áhyggjur.“ Ekki sætta þig við þannig viðbrögð af hálfu skólans. Biddu barnið um að halda dagbók með staðreyndum málsins, hvenær barnið var áreitt, hverjir tóku þátt í því, hvað var sagt og gert. 5. Ekki er alltaf hægt að treysta á að skólinn eða kennararnir viti af vandanum eða átti sig á hversu alvarlegur hann er. Þú getur heldur ekki búist við því að barnið segi alltaf frá. Barnið lítur kannski á eineltið sem persónulegan ósigur, gerendurnir gætu hafa hótað því og það gæti óttast að afskipti fullorðinna geri eineltið aðeins enn verra. Taktu eftir ef barnið: n Kemur heim með rifin eða skítug/blaut föt, skemmdar bækur eða hefur „týnt“ ein- hverju án þess að geta gert almennilega grein fyrir því sem gerðist n Er með mar, skeinur, sár eða skurði án þess að geta gefið trúverðuga skýringu á þeim n Tekur ekki með sér vini heim og er sjaldan með bekkjarfélögum sínum að loknum skóla n Sýnist vera hrætt við eða langa alls ekki að fara í skólann að morgni n Velur „undarlega“ leið heim frá skóla n Missir áhuga á skólanum og fær lélegri einkunnir n Virðist óhamingjusamt, niðurdregið, þunglynt eða er í andlegu ójafnvægi og fær reiðiköst eða missir stjórn á sér n Er oft með slæma matarlyst, höfuðverk eða magapínu n Sefur illa, fær martraðir og grætur kannski í svefni n Stelur eða biður um meiri peninga heima, til að blíðka þá sem leggja það í einelti Allt eru þetta merki þess að barnið sé lagt í einelti. Viðurkenndu eineltið! 1. Einn af hverjum þrjátíu nemendum í 4.–10. bekk viðurkennir að hann leggi aðra í einelti, og þar af mun fleiri strákar en stelpur. 2. Oft heldur fólk að gerendur í eineltismálum séu óöruggir og óttaslegnir undir harð- neskjulegu yfirborðinu. Rannsóknir sýna þó að gerendur eru annað hvort óvenju lítið hræddir og óöruggir eða að þeir eru álíka og meðalnemandinn. Sjálfsálitið er í meðallagi eða jafnvel fremur jákvætt. 3. Stöðugar árásir og niðurlægjandi athugasemdir valda því að smám saman er farið að líta á fórnarlambið sem óttalega ómerkilegan einstakling sem „næstum því biður um að vera barinn“. Þetta dregur úr sektarkennd þeirra sem taka þátt í eineltinu. 4. Það gagnast ekki barni þínu ef þú afsakar hegðun þess eða gerir lítið úr framkomu þess ef það leggur aðra í einelti. Það er full ástæða til að taka sem fyrst á málinu. 5. Piltar sem leggja í einelti á skólagöngu sinni eru í mun meiri hættu en aðrir piltar að hafna á glæpastíg síðar á ævinni, misnota áfengi og í að lenda í öðru álíka. Við 24 ára aldur var 4 sinnum algengara að fyrrverandi gerendur hefðu 3 til 4 sinnum verið dæmdir fyrir endurtekið alvarlegt glæpsamlegt athæfi en piltar sem ekki höfðu verið gerendur í skóla. Þ að var ekki tekið nógu vel á málunum og það hefur ekkert breyst,“ segir Guðbjörg Hulda Stefnisdóttir. Hún var nemandi í unglingadeild Árbæjarskóla á ár- unum 1993 til 1996 og var lögð í ein- elti. Guðbjörg segir þessi þrjú ár í lífi sínu hafa verið hreint helvíti. Henni þótti mjög sárt að lesa viðtalið við móður Gabríels Víðis í helgarblaði DV og virðist henni sem ekkert hafi breyst, á tæpum tveimur áratugum, varðandi það hvernig tekið er á ein- elti innan skólans. Þorsteinn Sæberg hefur gegnt stöðu skólastjóra í Ár- bæjarskóla öll þessi ár og segir Guð- björg hann þurfa að hugsa sinn gagn. „Hann er náttúrulega þarna yfir og ef hann getur ekki lagað þetta þá verð- ur hann bara að snúa sér að einhverju öðru finnst mér,“ segir Guðbjörg. Guðbjörg mátti þola háðglósur vegna útlits, fatasmekks og annars frá samnemendum sínum. Þá var hún einnig uppnefnd ljótum nöfn- um. Þegar hún las um raunir Gabrí- els Víðis fór hún sjálf 18 ár aftur í tímann og fann sig í hans sporum. „Mér leið djöfullega þann tíma sem ég dvaldist í skólanum, en sem betur fer átti ég þó vinkonur, sem reyndar voru í öðrum bekk, sem ég gat leitað til. En í 10. bekk fékk ég nóg – ég gat þetta ekki lengur, ég vildi bara hverfa frá þessu hel- víti. Vinkonur mínar höfðu áhyggj- ur og fóru og töluðu við námsráð- gjafann.“ Guðbjörg segir þó að ekki hafi mikið komið út úr því. Náms- ráðgjafinn sagði að krakkarnir sem lögðu hana í einelti kæmu frá erf- iðum heimilum. Þeim liði sjálfum illa og þess vegna kæmu þau svona fram við hana. Guðbjörg segir því ekkert hafa verið gert í málinu. „Það skiptir ekki máli hvort ger- andinn eða þolandinn býr við svona eða hinsegin aðstæður, það breytir engu. Það sem ég myndi vilja sjá er að bæði þolendur og gerendur fái hjálp. Það þarf að leysa þetta og taka heild- stætt á málinu,“ segir Guðbjörg og er ómyrk í máli í garð skólayfirvalda í Árbæjarskóla. Eftir að hafa lesið sögu Gabríels Víðis finnst henni sem viðbrögð skólayfirvalda séu þau nákvæmlega sömu í dag og þegar hún var í skólan- um. „Svo veit ég sjálf um svo ofboðs- lega mörg önnur dæmi. Bróðir minn, sem er tíu árum yngri en ég, lenti líka í einelti í þessum sama skóla. Honum var í raun bara kennt um.“ Á heimasíðu Árbæjarskóla má finna eineltisvarnaráætlun, en Guðbjörg segir ekki nóg að hafa flotta áætlun um hvernig taka skuli á eineltismálum heldur þurfi að nota hana líka. Skólinn hefur ekki tekið þátt í Olweusaráætluninni sem fjölmargir grunnskólar hafa verið að innleiða síðustu árin. Guðbjörg hefur þurft að glíma við ýmsar afleiðingar eineltis. Eftir að hún lauk skólagöngu í Árbæjar- skóla átti hún mjög erfitt með að fara aftur í skóla. Hún var hrædd um að eineltið tæki sig upp aftur á nýjum stað. „Þeir sem lenda í ein- elti þurfa að lifa með afleiðingun- um alla ævi. Ég get enn ekki hugs- að um þessi ár því sársaukinn er of mikill. Ég hef einungis komið einu sinni inn í skólann eftir ég hætti og mér leið hræðilega þessar tíu mín- útur sem ég var þar,“ segir Guðbjörg sem vill sjá tekið á eineltismálum strax. „Vildi hverfa frá þessu helvíti“ n Guðbjörg Hulda var nemandi í Árbæjarskóla árin 1993 til 1996 n Hún varð fyrir einelti sem ekki var tekið á Sætti einelti Guðbjörg Hulda var nemandi í Árbæjarskóla á árunum 1993 til 1996 og segir ekkert hafa breyst varðandi hvernig tekið er á eineltismálum. ósátt við skólastjórann þýðir að það þarf ekkert að hafa fyrir þeim. Ég hef líka verið ánægð með skólann varðandi námið, enda er Gabríel Víðir klár námsmaður og duglegur strákur. Það er bara þetta einelti sem virðist ekki vera hægt að stoppa. Eins finnst mér skorta á skilning skólastjórans á fötlun Gabríels Víðis. Frá honum hef ég oftar en einu sinni fengið að heyra að það sé ekkert skrýtið að Gabríel Víði sé strítt. Þar sem hann sé með allar þessar grein- ingar í almennum skóla, sé ekki við öðru að búast en hann lendi í einelti. Eins hef ég fengið að heyra að kennarar og starfsfólk skólans sé hrætt við Gabríel Víði og að skóla- stjórinn gæti misst starfsfólk ef hann fari ekki að haga sér. Er það eðlilegt? Ég spyr líka hvort það sé eðli- legt að skólastjórinn segi við mig að hann þurfi að borga úr eigin vasa fyr- ir starfsfólk sem sinnir syni mínum. Mér finnst það ekki. Í fyrsta lagi þá kemur mér það ekki við hversu kostnaðarsamt það er að hafa son minn í skólanum. Í öðru lagi þá kemur mér það ekki við að starfsfólkið sé hrætt við barnið eða að það hóti að segja upp. Mér þætti eðlilegra að skólinn hefði fag- fólk á sínum snærum til að sinna börnum með greiningu, eða að skól- inn héldi námskeið fyrir starfsfólkið.“ Vill fræða bekkinn Sjálf hefur hún óskað eftir því að fá að fræða foreldra og nemendur um sjúk- dómseinkenni Gabríels Víðis. „Því fannst mér merkilegt að á föstudaginn þegar greinin birtist hringdi ein móðir í bekknum hans Gabríels sem sagðist hafa reynt lengi að fá upplýsingar um hann. Því hún vissi að hann væri með einhvers konar röskun og að hann væri að mæta grimmd og leiðindum í skólanum. Hún hefur víst verið að tala um hans mál við aðra foreldra án þess að ég viti til. En það hefur reynst henni erfitt að fá upplýsingar. Skólinn hefur aldrei leyft henni að stíga inn í þessar aðstæður og hjálpa til. Mér þykja það skrýtin vinnubrögð. Ekki síst af því að ég hef sjálf ósk- að eftir því að fá að koma inn í bekk- inn og ræða þessi mál í von um aukinn skilning. Því hefur alltaf verið hafnað eða mér sagt að það sé í vinnslu. Ég get ekki beðið lengur því endalausir fund- ir hjálpa syni mínum ekki. Nú vil ég að það verði hætt að tala bara og farið að finna lausnir.“ Ávíttur fyrir að leita til systranna Hún er alls ekki sátt við viðbrögð skólans og tekur dæmi þar sem henni var misboðið. „Gabríel Víðir hefur verið skammaður fyrir að leita verndar hjá tólf ára tvíburasystrum sínum í frímínútum. Þær fengu líka ákúrur frá kennara fyrir að skipta sér af. Í kjölfarið hringdi yfirmað- ur í skólanum í mig og sagði að það væri ekki í boði að systur Gabríels Víðis reyndu að hjálpa honum, hann ætti að leita til starfsfólks skólans. En þegar hann finnur ekki skjól þar, hvert á barnið þá að leita? Hann á alltaf von á því að vera sendur heim eða skammaður, tekinn fyrir af börnum og fullorðna fólkið trúir honum ekki. Að ganga út í þessa óvissu á hverjum morgni er skelfilegt fyrir níu ára barn, sérstaklega þegar það er með þessa fötlun. Það á ekki að fara fram á að hann lagi sig að umhverfinu því hann getur það ekki. Við þurfum að geta lagað okkur að hvert öðru, því öll erum við misjöfn.“ Vill ekki flýja vandann Hún veltir því alvarlega fyrir sér hvort Gabríel Víðir eigi að halda áfram í Ár- bæjarskóla. Eftir að greinin kom út höfðu aðrir skólar samband og buðu honum til sín. „Það má vera að ég muni þiggja það síðar. Mér finnst samt að ef ég geri það þá verði vandamálið eftir í skólanum og næsta barn verði tekið fyrir. Ég vil ekki flýja vandamálið, ég vil ekki taka þolandann úr umhverfinu. Ég vil aft- ur á móti að Árbæjarskóli hristi aðeins upp í kerfinu hjá sér og breyti þessari stefnu skólans. Gabríel Víðir er ekki eina eineltisfórnarlambið þar. Ég veit sjálf um fleiri börn sem eru að glíma við einelti í Árbæjarskóla og fékk enn frekari vitneskju um það eftir að grein- in kom út. Ég vil gera allt til þess að hjálpa þeim börnum sem lögð eru í einelti og vona að með þessari umfjöllun sé ég að því. Ég hef fengið ótrúlegar við- tökur sem ég er svo þakklát fyrir. Fólk er meira að segja að hafa samband að utan. Eins hef ég fengið fjölda stuðn- ingsyfirlýsinga frá einstaklingum og fagfólki.“ Skorar á skólann Hún óttast samt að skólastjóranum mislíki að hún hafi farið með málið í blöðin. „Ég efast um að skólastjór- inn hafi getu eða vilja til að taka á vandamálinu. Þess vegna vil ég ekki tala meira við þennan mann eða fara aftur á fundi með honum án þess að hafa einhvern með mér sem styð- ur mig. Í gegnum tíðina hefur hann talað niður til mín og fengið mig til að trúa því að ótrúlegustu hlutir séu eðlilegir eða mér að kenna. Hvern- ig væri að sýna frekar samstöðu og hjálpast að? Við erum að reyna að hjálpa barni sem á mjög erfitt uppdráttar í skól- anum hans. Í stað þess að hann taki þeim ábendingum með opnum huga og taki á málunum líður mér eins og ég og sonur minn séum vandamálið. Í stað þess að segja að hann vilji gera allt sem í hans valdi stendur til að hjálpa drengnum sýnir hann af sér hroka og leiðindi. Skólastjóri sem er hæfur í starfi myndi ekki bregðast svona við. Ef hann er vanhæfur til að taka á málinu vil ég hann burt,“ segir Elsa Margrét. „Ég mun gera allt sem í mínu valdi stendur til að berjast áfram, sama hvað það kostar. Ég skora á skólann að taka sér taki, vera vak- andi fyrir því að börn eru lögð í ein- elti í skólanum og hjálpa þeim. Eins skora ég á foreldra að kynna sér að- stæður barna áður en þeir banna börnunum sínum að leika við þau. Og bið þá um að hjálpa börnunum sínum að vera góð við önnur börn. Við erum fyrirmynd og verðum að muna það, alltaf. Einelti drepur ef ekkert er að gert.“ Ljótir áverkar Móðir drengsins segir að þetta mar sé eftir að þrír drengir héldu honum niðri á meðan sá fjórði hjólaði yfir hann. „Gabríel Víðir hefur verið skammað- ur fyrir að leita verndar hjá tólf ára tvíburasystr- um sínum í frímínútum. Þær fengu líka ákúrur frá kennara fyrir að skipta sér af.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.