Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.2013, Blaðsíða 26

Lisu. Ég vissi hvert við ættum að
fara þegar við vorum komnir inn
í Louvre-safnið; ég lýsti göngun-
um sem við þurftum að fara um og
sagði að við ættum síðan að fara
inn um fjórðu dyr og þar inni væri
myndin. Þannig að húsið þekkti ég.
Ég komst svo að því að húsið hafði
verið konungshöll þar sem ég gæti
hafa verið þerna eða vinnumaður.“
Eða konungur?
„Nei. Ég hef verið starfsmaður.
Kannski hef ég verið að skúra; ég
þekkti gólfið.“
Sumir segja að orkan á Íslandi
sé meiri en víða annars staðar.
Ólafur tekur undir þetta. „Ég er bú-
inn að ferðast mikið og er ofsalega
ótengdur starfi mínu í útlöndum.
Ég missi svolítið jarðtenginguna.
Ég hef einu sinni unnið í Dan-
mörku og ég var ofsalega nervös,
ég var ekki í mínu heimaumhverfi
og ekki í minni orku. Þessi andlega
orka er ofsalega sterk á Íslandi.“
Er aldrei einmana
Miðillinn með svörtu neglurnar
og hringana á hverjum fingri tek-
ur á móti fólki í Reykjavík og á Ak-
ureyri.
Hann og Bjarki Ólafsson, miðill
og heilari, halda auk þess nám-
skeið um andleg málefni. Þeir
koma í heimahús og kynna and-
leg málefni á einfaldan máta. Þeir
byrja svo í haust að bjóða upp á
námskeið sem eru meðal annars
tengd talnaspeki, heilun, tarotspil-
um og pendúl.
Jú, hann er alltaf í einum hvít-
um sokk og öðrum svörtum. „Ég er
búinn að vera svona í óhemjumörg
ár. Ég hef hvergi fundið reglu sem
segir að sokkarnir eigi að vera eins
á litinn fyrir utan að þetta tengist
jafnvægi – hvítt og svart. Hvíti er
alltaf á hægri fæti af því að mað-
ur stígur yfirleitt í hægri fótinn
fyrst og hvítt er hreinleiki. Svo er sá
svarti jarðtengingin.“
Hvítt og svart: Buxur, skyrta og
jakki. Gengur hann yfirleitt í svörtu
og hvítu? Nei. „Ég er yfirleitt í mjög
skræpóttum fötum. Ég er mikill
litamaður og fatadellumaður og
ég varð líka fyrir aðkasti út af því
þegar ég var yngri en ég byrjaði að
vera með eigin fatastíl þegar ég var
unglingur sem passaði ekki inn í
fatastíl annarra. Svo var ég yfirleitt
með sítt, kolsvart og krullað hár.
Ég gerði svolítið í því að láta bera
á mér.“
Svo eru það svörtu neglurnar.
Ástæðan: Ólafur nagaði neglurnar
svo mikið að hann ákvað að prófa
þetta fyrir nokkrum árum og síðan
hefur hann ekki nagað þær.
Hann býr einn. Segist eiga góða
fjölskyldu. Góða vini. Honum líður
samt vel þegar hann er einn. „Ég er
ofsalegur einfari og ég á svo mikið
af áhugamálum og tími minn fer
svo mikið í þau. Ég er ofsalega
tengdur mömmu og pabba og
þau koma nánast öll kvöld til mín
nema það sé brjálað veður og við
spjöllum og spekúlerum í lífinu og
tilverunni.“
Nei, hann er ekki einn. Það eru
alltaf einhverjir að handan heima
hjá honum. Hann segir að þeir fari
þó ekki inn í svefnherbergið þegar
hann fer að sofa. Hann sefur nú
ekki mikið – segir að sér nægi að
sofa um fjóra tíma á sólarhring.
„Mitt fólk, sem vinnur með mér,
er hér þannig að ég sest bara nið-
ur og spjalla við það ef mér dytti í
hug að verða einmana eða ef mér
myndi leiðast sem ég veit ekki hvað
er. Það er ákveðið fólk sem vinnur
með mér, verndar mig og passar
mig. Svo hef ég orðið var við eitt-
hvað í þessu húsi sem ég veit ekki
hvað er. Bróðir minn var hérna um
tíma og hann heyrði þetta líka. Það
brakaði í gólfinu.“
Stundum hefur ein styttan færst
til að morgni. Ólafur segir að ein-
hver að handan færi hana örlítið
til.
Garðurinn: Jú, garðinn skrýðir
grænt grasið og fjöldi trjáa. Ólafur
setti niður tæplega 500 aspir í
fyrrasumar og ætlar að setja 500
þetta sumarið. „Ég ætla að láta
húsið hverfa.“
Þar til það gerist hefur Ólafur
Thorarensen útsýni yfir svæðið
í kring. Hann sér stundum fyrri
tíma. Þarna var verbúðarþorp og
hann sér hús sem stóðu þar áður
en eru þar ekki lengur. Hann sér
báta sem eru þar ekki lengur. Hann
sér fólk sem gekk þar áður um en
er ekki lengur í þessum heimi.
Hann sér stundum fólk með hrífur.
Dauðinn; jú, dauðinn er hluti af
lífi hans. n
26 Fólk 20.–22. september 2013 Helgarblað
„Við
bjuggum
í gömlu húsi
og ég fór að sjá
hálft fólk upp
úr gólfinu.