Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.2013, Blaðsíða 29

Fólk 37Helgarblað 20.–22. september
Nýkvæntur
hinni einu sönnu
mér í það,“ segir Gunnar og brosir
hæglátlega. Viðgerðirnar voru dýrar.
„Ég sé ekki eftir þessu, en dýrt var
þetta.“
Iðandi Keflavík
Þegar Gunnar flutti suður til Kefla­
víkur árið 1953 voru það mikil við­
brigði fyrir hann sem ungan dreng.
Hann fór úr fábrotnu en fallegu
sveitalífi í iðandi mannlíf Keflavíkur­
bæjar á tímum hersetunnar. Þá virt­
ist allt mögulegt og tónlistin hafði
kveikt líf í bænum sem ætlaði allt um
koll að keyra.
„Ég hafði aldrei spilað fótbolta,
vissi ekki hvað það var. Allir spiluðu
fótbolta í Keflavík,“ segir hann og
brosir. „Maður var svolítið utan við
sig í fyrstu, en það lagaðist nú fljótt.
Nálægðin við Kanann setti svip á líf­
ið. Þegar ég komst á gelgjuna þá varð
tónlistin stór partur af lífi mínu enda
var hún lífið í Keflavík og andrúms­
loftið í bænum byltingarkennt.
Það var allt opið þarna. Nálægðin
við herinn var svo stór partur af
félagslífi unglinga í Keflavík. Við vor­
um allir í því að taka upp lögin af
Kananum. Við vorum allir með lítil
segulbönd og í partíum vorum við
í því að spila þessi lög. Svona gekk
þetta allan sólarhringinn hjá okkur.
Þetta var mjög stór partur af lífinu í
Keflavík, svo og fótboltinn. Það var
þetta tvennt sem var lífið þarna og
frystihúsið þar sem við unnum okkur
inn aur. Svo keyptum við auðvitað
græjur fyrir aurinn.“
Ekki tilbúinn að eignast barn
Gunnar var aðeins 18 ára þegar hann
var farinn að slá í gegn með Hljóm­
um. Lífið var á ógnarhraða og hann
eignaðist sitt fyrsta barn aðeins 23
ára. Þá var hann ekki tilbúinn til að
verða faðir.
„Fyrstu ástinni kynntist ég rúm­
lega tvítugur,“ segir Gunnar. „Ég varð
síðan faðir 23 ára gamall og ég var
ekki tilbúinn í það. Þá voru Hljóm­
ar á fullu og mikið umrót. Ég var lítið
heima því við spiluðum fimm, sex
daga vikunnar.“
Sambandið entist ekki. Gunnar
skildi ungur. „Ég á fjögur börn með
þremur konum,“ segir hann. „Tvær
dætur og tvo syni. Ein dóttir mín býr
úti í Danmörku, hún var í veitinga­
bransanum. Hin er húsmóðir í
Reykjavík. Ég á synina tvo með kon­
unni minni, Toby. Sá eldri er í orku­
tæknifræði í Keili en sá yngri er í tón­
smíðum í Listaháskóla Íslands.“
Nýkvæntur
Gunnar hefur undanfarin ár búið í
glæsilegri íbúð á við Ægisgötuna í
Reykjavík ásamt konu sinni, Toby
Herman. Synirnir eru flognir úr
hreiðrinu og Gunnar og Toby eru
ástfangin sem aldrei fyrr. Þau hafa
verið saman í meira en þrjá áratugi.
Hittust í stórborginni New York og
felldu hugi saman en höfðu bæði
búið í Keflavík sem unglingar án þess
að vita hvort af öðru.
„Við Toby hittumst 1979 í New
York. Hún bjó þar og ég hafði flust
þangað til ársdvalar eftir að hafa ver­
ið í London að búa til tónlist.
Hún var í sambúð með manni þar.
Ég náði bara í hana og fór með hana
heim til Íslands,“ segir hann og bros­
ir. „Hún er hálfíslensk, hálfbanda­
rísk og átti heima í Keflavík. Ég hafði
bara aldrei tekið eftir henni þar. Hún
er fjórum árum yngri en ég. Á þeim
árum er það mikill aldursmunur. Við
erum enn mjög ástfangin. Við erum
búin að vera saman í 33 ár. Mesta
gæfa lífs míns er að hafa hitt konuna
mína. Hún er svo gáfuð, falleg, sterk
og jarðbundin sem er ágætt fyrir mig.
Að hafa jarðbundna manneskju við
hliðina á mér.“
Gunnar er nýkvæntur Toby þótt
hún hafi verið konan í lífi hans öll
þessi ár. „Við giftum okkur reyndar
fyrir hálfum mánuði,“ segir hann
sposkur á svip. „Hún spurði mig og
ég sagði já. En áður hafði ég beðið
hennar að minnsta kosti tíu sinnum.
Við giftum okkur bara heima. Feng­
um prestinn í Hólmavík til að koma
heim, þetta var lítið og sætt. Strák­
arnir okkar voru dálítið hissa á þessu
uppátæki en fannst þetta gaman.“
50 ára tónlistarafmæli
Gunnar fagnar 50 ára tónlistarafmæli
um þessar mundir. Á sjöunda og átt­
unda áratug aldarinnar var hann
í helstu hjómsveitum þeirra ára,
Hljómum, Trúbroti og Lónlí Blú Bojs
og var þá aðallagahöfundur hljóm­
sveitanna og samdi fjölmörg lög sem
eru sígildar perlur í heimi íslenskrar
dægurlagatónlistar. Hann sendi
einnig frá sér sólóplötur og stjórnaði
upptökum á hljómplötum og diskum
í hljóðveri hjá fjölmörgum íslensk­
um tónlistarmönnum. Hin síðari ár
hefur Gunnar samið tónlist fyrir ís­
lenskar kvikmyndir og sjónvarps­
þætti og Sinfóníuhljómsveit Íslands
hefur flutt eftir hann frumsamið verk
á tónleikum.
Hann hefur gefið út 650 lög og
mörg laga hans eru dægurperlur.
Hann er með eindæmum hógvær en
blaðamanni tekst samt að toga upp úr
honum hverju hann sé stoltastur af.
„Það er oft þannig að ég er stolt­
astur af mínu síðasta verki. Ég er
stoltastur af Ragnheiði núna, því hún
var viðamikið verk sem var lengi í
vinnslu hjá mér. Mér þykir afar vænt
um það,“ segir Gunnar.
Óperan Ragnheiður var frum­
flutt í konsertformi í Skálholtskirkju
á þrennum tónleikum í ágúst und­
ir stjórn Petri Sakari. Það byggir á
ástar­ og örlagasögu Ragnheiðar
Brynjólfsdóttur í Skálholti. Forboðnu
ástarsambandi hennar við Daða
Halldórsson og deilum hennar við
föður sinn, Brynjólf biskup Sveins­
son. Gestir óperunnar sátu tárvotir
undir flutningnum og án efa er þetta
metnaðarfyllsta verk Gunnars á ferl­
inum. Gunnar segir söguna hafa
ratað til sín og út frá henni hafi hann
fundið tóninn og hljómana.
Rómeó og Júlía Íslendinga
„Árið 2005 þá gerði ég messu þar
sem síðasti kaflinn var texti eftir
Brynjólf Sveinsson biskup. Þá eigin­
lega kom þessi saga til mín, af Ragn­
heiði og hennar örlögum. Því meira
sem ég las um hana þá fannst mér
þetta tilvalið í óperu. Þegar þessi
saga kom þá opnuðust eiginlega dyr.
Í framhaldi af því talaði ég við Frið­
rik Erlingsson, sem hefur unnið fyr­
ir mig áður, hvort hann vildi gera
texta fyrir mig og hann var alveg til í
það. Ég held að ég hafi fengið fyrsta
textann frá honum 2010, þannig að
smíði óperunnar tók þrjú ár.
Okkur fannst tilvalið að flytja
verkið í Skálholti. Það eru 350 ár síð­
an Ragnheiður dó og því var það
mjög við hæfi. Þetta var líka prufu­
keyrsla á verkinu sem verður sýnt í
mars á næsta ári í Hörpu. Verkið er
okkar Rómeó og Júlía,“ segir Gunnar
og brosir hæglátlega.
Gleymir sjálfum sér
Hann segir annars misjafnt frá degi
til dags af hverju hann sé stoltastur.
„Mér þykir nú vænst um lög eins og
Þitt fyrsta bros, Bláu augun þín, Þú
og ég. Ég hef líka gaman af Gaggó
Vest og fleirum. Þetta eru þau lög
sem hafa lifað.“
Hann segist ekki setja sig í stell­
ingar þegar hann er að semja tónlist.
„Það er gott að geta gleymt sjálfum
sér og þá kemur þetta til manns. Ég
sest niður og spila eitthvað og eitt­
hvað kemur til mín,“ segir hann.
Engin dauðasök
Á síðasta ári komst í fréttir þegar
framleiðendur Svartur á leik endur­
hljóðblönduðu lag Gunnars og Ólafs
Gauks, Þú og ég, án þess að gera
samning við þá félaga. Gunnar tók
sterkt til orða og kallaði framleiðend­
ur drullusokka. Hann varð reiður og
ekki að ástæðulausu.
Það var hljómsveitin Hljómar
sem flutti lagið upphaflega og gerði
frægt á sjöunda áratugnum og
Gunnar þurfti að ráða sér lögfræðing
og standa í málaferlum til að fá úr­
lausn mála.
Málin leystust og Gunnar hefur
fyrirgefið mistökin. „Það tók smá
tíma að leysa málin. En þeir gátu
ekki staðið á þessu. Þetta er engin
dauðasök en var leiðinlegt meðan
á stóð,“ segir hann ljúfur í bragði
og segir enga fyrirstöðu að vinna
með þeim aftur. „Svona er bransinn
stundum, það er tekist á en svo líður
það hjá.“
Enginn gefur út plötur lengur
Bransinn hefur breyst á þeim árum
sem Gunnar hefur lifað. Þegar hann
var ungur var mikill metnaður lagður
í að vinna plötur. Í dag er helsta lifi­
brauðið að halda tónleika.
„Bransinn er voða skrýtinn núna.
Þegar ég var hvað mest á kafi í þessu,
þá lá metnaðurinn í því að gera
plötur. Maður fleytti sér áfram á því.
Þetta er dálítið hrunið. Nú tala allir
um að það sé svo góð flóra í tónleik­
um. Það er náttúrulega bara út af
því að það er lífsviðurværið. Það er
enginn að gefa út plötur lengur.“
Ætlar að semja aðra óperu
Gunnar hefur einsett sér að semja
aðra óperu og klassísk músík hefur
kveikt í honum. Áhuginn er sprottinn
af forvitni. „Það var forvitni sem rak
mig í klassíska tónlist. Ég hef alltaf
verið nörd í sambandi við hljóma. Ef
ég heyri einhvern hljóm sem ég veit
ekki hver er, þá hætti ég ekki fyrr en
ég veit hver hann er. Það leiddi mig
inn á þessa klassísku línu. Ég fann
þessa hljóma í klassískri tónlist. Þar
byrjaði áhuginn. Það var bara svo
gaman að finna nýja hluti. Það er svo
gott að gera eitthvað nýtt. Ég hef alltaf
verið skammaður fyrir að vera með
of marga hljóma í lögunum mínum.
Það var aldrei hægt að spila lögin
mín í partíum vegna þessa. Allt í einu
var klassísk músík svo spennandi fyr­
ir mér. Þá var ekkert aftur snúið hjá
mér. Mér þykir enn gaman að búa
til lög en er orðinn heillaður. Það er
alltaf áskorun að búa til gott lag.
Næsta verkefni hjá mér er að
semja aðra óperu. Ég þarf bara að
finna réttu söguna,“ segir hann hugsi.
Hefur átt góða ævi
Gunnar segist halda að hann hafi
verið heppinn í lífinu þegar hann
horfir til baka. „Ég hef átt góða ævi og
trúi að það hafi eitthvað með heppni
að gera.
Það hefur ekki verið neitt drama
í mínu lífi. Utan þess þegar ég missti
foreldra mína. Pabbi minn dó í
bílslysi. Það skeði bara fyrir fimm
árum síðan. Hann var keyrður nið­
ur þar sem hann var úti að ganga
í Hólmavík, það var mjög sviplegt.
Mamma var orðin gömul þegar hún
dó, hún var búin að vera veik af
krabbameini mjög lengi.
Það er nú það eina. Annars er ég
glaður,“ segir hann.
Verður aldrei þreyttur á bransanum
Gunnar er svolítið þreytulegur, það
er ekki bara kvefflensunni um að
kenna, því það kemur í ljós að hann
er nátthrafn. Mér finnst best að vinna
á kvöldin og fram á nótt. Svo sef ég til
níu,“ segir hann, greinilega búinn að
móta sitt vinnulag. Hann segist aldrei
munu verða þreyttur á bransanum.
„Þótt það sé ekki sami þeytingurinn
á mér og var og ég rólegri maður
með árunum þá finnst mér ævin­
lega gaman að spila og semja tónlist.
Ég er langt frá því hættur, þótt ég sé
skráður eldri borgari,“ segir hann og
brosir. n
„Ég er
langt
frá því
hættur, þótt
ég sé skráður
eldri borgari
Alsæll
Gunnar er
sæll og glaður
þessa dagana
þrátt fyrir veik-
indi sem hann
hafa hrjáð.
Hann giftist
sinni einu
sönnu Toby
fyrir tveimur
vikum.
MyNdIR SIGtRyGGuR ARI