Dagblaðið Vísir - DV - 26.11.2008, Blaðsíða 14

Nú hefur Svarthöfði sérstak-an áhuga á Davíð Odds-syni, enda maðurinn búinn að vera helsti ráðamaður
Íslendinga um áratuga skeið. Því beið
Svarthöfði spenntur eftir því að sjá
Davíð í Háskólabíói róandi fjöldann
og bendandi á hvaða vörnum hann
hefði haldið uppi fyrir íslenska þjóð í
hremmingum síðustu vikna og mán-
aða. Gott ef Svarthöfði bjóst ekki við
því að sjá Davíð leiða fundargesti út í
nóttina til að stofna nýjan flokk, eða
yfirtaka og endurreisa Sjálfstæðis-
flokkinn sem óneitanlega hefur staðið
betur en hann gerir í dag.
Svarthöfða varð ekki að ósk sinni. Á sviðið voru vissulega mættir átta af tólf ráðherrum. Og þar var vissulega nokkur
fjöldi þingmanna. En þar var Davíð
Oddsson seðlabankastjóra hvergi
að sjá. Og er ekki úr vegi að segja að
hjarta Svarthöfða hafi sokkið lítið eitt.
Hvar var Davíð?
Nú er það í tísku að ráðamenn þjóðarinnar hverfi snögglega á braut. Halldór Ásgrímsson, eftirmaður Davíðs á stóli
forsætisráðherra, hvarf nokkuð snögg-
lega á braut sumarið 2006. Og hefur
lítið viljað ræða við íslenska fjölmiðla-
menn eftir að hann fór til Danmerk-
ur og komst að því að
þarlendir
blaða-
menn eru mun betri en íslenskir koll-
egar þeirra. Og Guðni hvarf svo snöggt
á braut að enginn fékk að ræða við
hann. Og þó íslenskir fjölmiðlar tækju
erlenda sér til fyrirmyndar og hrein-
lega eltu Guðna varð þeim ekki að
ósk sinni. Ekki frekar en þeim lands-
mönnum sem vildu fá að vita hvers
vegna Guðni væri allt í einu hættur og
farinn til Kanaríeyja.
En það er þetta með Kanarí. Gæti Davíð hafa farið til Kan-arí til að leita Guðna uppi? Nú hefur þráfaldlega verið
talað um að Davíð og Guðni kunni
að stofna þjóðlegan flokk sem nær
þvert á línur núverandi flokka. Og var
það ekki einmitt Davíð Oddsson sem
stakk upp á því að þjóðin flýði til Kan-
aríeyja? (Reyndar út af atlögu gegn
kvótakerfinu en ekki hruni
íslensks bankakerfis og
efnahagslífs.)
Hvernig væri nú ef Davíð settist niður á Klörubar
með Guðna Ágústssyni
yfir fleytifullum diski
af saltkjöti og baunum
og þeir tækju til við að
ráða lausn
á vanda Íslendinga? Með öflugan
landbúnað og sjávarútveg að vopni,
sjálfstæðisbaráttu gegn ESB og EES í
forgrunni og þjóðleg gildi ómandi þar
sem auðmenn yrðu snúnir niður við
hvert tækifæri? Þarf ekki í það minnsta
eitthvað að gerast áður en íslensk
þjóð tekur sig upp og flytur búferlum
til Kanaríeyja? Áður en fólk hættir að
borga af lánum sínum og skilar inn
lyklum að bílum sínum og húsum til
bankanna og Íbúðalánasjóðs? Áður
en uppreisnin hefst.
Spyr Svarthöfði sem sá sinn Davíð
hvergi á borgarafundinum í Háskóla-
bíói.
Svarthöfði sá hins vegar margt frambærilegt fólk. Ekki síst þá sköruglegu verkakonu Mar-gréti Pétursdóttur sem sýndi
alþjóð hversu auðvelt er að
fá ráðamenn til að standa
upp af valdastólum,
bara svo fremi sem
þeim sé ekki sagt hvað
þeir eru að gera fyrr en
eftir á. Allavega virtust
einhverjir ráðherrar
og þingmenn roðna
í framan eftir að hún
gerði þeim þennan
grikk.
miðvikudagur 26. nóvember 200814 Umræða
Hvar var Davíð?
svarthöfði
spurningin
„Það getur vel verið að ég verði laus um
kvöldið,“ segir Árni Johnsen,
þingmaður Sjálfstæðisflokksins. Á
borgarafundinum á laugardaginn sat
Árni fyrir aftan
ræðupúltið og
þegar
fundarstjóri
minnti á næsta
borgarafund 8.
desember
næstkomandi
hristi Árni
höfuðið.
Ætlar þú á nÆsta
borgarafunD?
sandkorn
n Á borgarafundinum í Há-
skólabíói þóttu ráðherrar kom-
ast misjafnlega vel frá svörum
sínum. Geir Haarde forsætis-
ráðherra varð nokkuð úfinn
vegna ummæla sem féllu um
norska
hernaðar-
ráðgjafann
sem átti
hugmynd-
ina að
karamellu-
fundum rík-
isstjórnar-
oddvitanna
síðdegis á föstudögum þar
sem reynt er að róa lýðinn fyrir
mótmælafundi á laugardögum.
Sagðist Geir ekki hafa hug-
mynd um það hvort sá norski
tengdist hernum en hann hefði
verið fenginn til að koma skikk
á samskipti við erlenda blaða-
menn.
n Nokkrar gungur úr ráðherra-
liðinu mættu ekki á borgara-
fundinn. Guðlaugur Þór Þórð-
arson heilbrigðisráðherra kom
sér upp öðrum fundi í faðmi
flokksbræðra í Breiðholtinu og
slapp þannig. Jóhanna Sigurð-
ardóttir félagsmálaráðherra
mætti ekki fremur en Björgvin
G. Sigurðsson viðskiptaráð-
herra sem raunar var í útlönd-
um. Þá kom ekki sérstaklega
á óvart að Björn Bjarnason
dómsmálaráðherra kom ekki.
Hann er sérlega hlynntur gæslu
æðstu embættismanna og hef-
ur eflaust óttast að verða fyrir
hnjaski innan um þjóð sína.
n Það er til dæmis um ótta
Björns Bjarnasonar að hann
ýjar að því á heimsíðu sinni að
Steingrímur J. Sigfússon, for-
maður VG, hafi sýnt sér ógn-
andi framkomu á Alþingi. Segir
ráðherrann að Steingrímur hafi
umturnast og öskrað að sér:
„Étt‘ann sjálfur!“ Björn klagaði í
forseta þingsins og spurði hvort
framkoma þingmannsins væri
viðundandi. ,,Forseti brást við
og hélt ég áfram máli mínu en
þá strunsaði Steingrímur J. ógn-
andi að ræðustólnum og mátti
ætla, að hann hefði ekki stjórn
á reiði sinni, þegar hann starði
illilega til mín,“ bloggar Björn.
n Agnes Bragadóttir, blaðamað-
ur Moggans, birti upplýsingar
úr lánabók Glitnis í Morgun-
blaðinu á sunnudag. Heimild-
armenn hennar innan Seðla-
banka og bankakerfisins virðast
hafa sérstakan áhuga á málefn-
um FL Group og tengdra aðila.
Þeir virðast síður vilja veita
henni aðgang að upplýsingum
um önnur fyrirtæki, til dæm-
is um lánveitingar til Árvakurs,
Eimskips,
Iceland-
ic Group,
Straums,
Actavis og
West Ham,
sem öll eru
undir stjórn
Björgólfs-
feðga, helstu
eigenda Morgunblaðsins. Þess
er beðið að Mogginn opni lána-
bók Landsbankans varðandi
þessi félög svo ekki sé minnst á
lánabók Kaupþings.
LyngháLs 5, 110 Reykjavík
Útgáfufélag: Útgáfufélagið Birtíngur ehf.
Stjórnarformaður: hreinn Loftsson
framkvæmdaStjóri: elín Ragnarsdóttir
ritStjórar:
jón Trausti Reynisson, jontrausti@dv.is
og Reynir Traustason, rt@dv.is
fréttaStjórar:
Brynjólfur Þór guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
auglýSingaStjóri:
ásmundur helgason, asi@birtingur.is
dv Á netinu: dv.iS
aðalnúmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
ÁSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 515 70 50.
Umbrot: dv. Prentvinnsla: landsprent. Dreifing: Árvakur.
dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„Það mega aðeins
vera ákveðið
margir naglar í
kistunni, á henni
mega ekki vera
járnhankar, auk þess sem
skraut úr plasti er ekki
leyft.“
n Rúnar Geirmundsson, formaður Félags
íslenskra útfararstjóra, um Evrópureglur um
kistustaðla sem í gildi eru hér á landi. – DV
„Hún tók sjálfa sig fram
fyrir fólkið í landinu.“
n Þorvaldur Gylfason, prófessor í hagfræði, um
aðgerðir ríkisstjórnarinnar í aðdraganda og
eftirmála efnahagshrunsins. – Borgarafundur í
Háskólabíó
„Alþingi er
uppspretta
vandræðanna.
Það er sam-
koma þorpsfífla
landsins.“
n Jónas Kristjánsson um efnahagsvandann og
hlut Alþingis í honum. – jonas.is
„Forlagið fékk að sjá
handritið en hafði ekki
áhuga á því.“
n Guðmundur Steingrímsson, tónlistarmaður
og varaþingmaður, um handrit barnabókar sem
hann hefur nýverið lokið við að skrifa. – DV
„Ég held að Geir
Haarde sé algjör-
lega ómarinn á
öxlinni.“
n Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG, um
atvikið þegar hann bankaði á öxl forsætisráð-
herra um leið og hann las yfir hausamótum
ráðherrans. – Vísir
Kvótann til fólksins
Leiðari
Ríkið hefur nú í reynd endurheimt stóran hluta af fiskveiðikvótanum sem var færður útgerðarkóngum fyr-
ir aldarfjórðungi með ranglátustu aðgerð ís-
lenskra yfirvalda á síðari árum. Í kreppunni
hefur skapast einstakt tækifæri til að koll-
varpa þessu ranglæti og koma auðlindinni
aftur í hendur fólksins í landinu.
Árið 1983 ákvað ríkisvaldið að hrifsa veiði-
réttinn af almenningi og færa hann í hendur
auðugustu mannanna í hverri byggð. Eig-
endur sjávarútvegsfyrirtækja fengu eignar-
rétt yfir óveiddum fiski í sjónum, sem áður
var almannaeign. Að 25 árum liðnum er nið-
urstaðan sú að útgerðarkóngarnir högnuð-
ust gríðarlega á þessu persónulega, á kostn-
að almennings. Þannig hafa útgerðarmenn
getað selt kvótann frá byggð sinni og far-
ið með illa fengna milljarða til Reykjavíkur
eða til útlanda, þar sem þeir lifðu sældar-
lífi, á meðan íbúarnir fylgdust með samfé-
lagi sínu hrynja. Fasteignir fólks urðu nánast
verðlausar og margir áttu aðeins tvo kosti:
Að vera atvinnulausir eða flýja byggð sína og
byrja nýtt líf á nýjum stað með ekkert á milli
handanna. Framsal kvóta kippti fótunum
undan fólki sem gerði allt rétt. Það er aug-
ljóst ranglæti, þar sem hagsmunir efsta lags
samfélagsins eru látnir bitna á fjöldanum.
Landsbyggðarfólk upplifði svipaða stöðu eft-
ir að framsal fiskveiðiheimilda var leyft og
íbúar á höfuðborgarsvæðinu upplifa nú eft-
ir að bankarnir hafa lagt framtíð þjóðarinnar
að veði og tapað.
Tækifærið nú felst í því að ríkið á í raun-
inni stóran hluta kvótans. Það er afleiðing
þess að mörg sjávarútvegsfyrirtæki eru með
ofurskuldir hjá bönkunum, með veði í kvóta.
Þannig er ríkið nú þegar orðinn tæknilegur
eigandi að óþekktu magni fiskveiðikvóta.
Helstu rökin gegn því að færa kvótann
aftur í hendur fólksins eru því horfin. Sjáv-
arútvegsfyrirtækin tapa ekki því sem þau
borguðu fyrir kvótann, þau sem borguðu yf-
irhöfuð, ef þau skulda hann ríkinu hvort eð
er. Kvótinn er í raun þegar í eigu fólksins og
samkvæmt réttlátri stjórnmálaheimspeki og
stjórnarskránni átti hann alltaf að vera það.
Ríkisbankarnir ættu að innkalla þann
kvóta sem er ofurveðsettur og festa hann
á byggðirnar. Sömu sjávarútvegsfyrirtæki
gætu haldið áfram að nýta kvótann, með því
skilyrði að hann yrði ekki færður úr heima-
byggð. Þannig getum við á tiltölulega sárs-
aukalítinn hátt leiðrétt 25 ára gamalt rang-
læti og ójöfnuð. Þetta er aðeins spurning
um tvennt. Annars vegar sanngjarna og hag-
kvæma útfærslu og hins vegar hvort Einar
K. Guðfinnsson sjávarútvegsráðherra og fé-
lagar hans í íhaldsflokknum hafi vilja til að
framfylgja þessu grundvallarréttlæti fyrir
fólkið í landinu, gegn hagsmunum einstakra
útgerðarmanna.
Jón trausti reynisson ritstJóri skrifar. Helstu rökin gegn því að færa kvótann aftur í hendur fólksins eru því horfin.
bókstafLega