Lögmannablaðið - 01.12.2005, Síða 10

ÞETTA ER dýrasta skyrta sem ég
hef átt! Ég átti svo erfitt með að
hneppa efstu tölunni að ég ákvað
að fara bindislaus í vinnuna í fyrsta
skipti. Ég myndi þó ekki mæta
svona í Hæstarétt, þar eiga menn
að vera í skyrtu og með bindi.
Grétar Haraldsson kom einu sinni í
rúllukragapeysu á þingfestingardegi
í Hæstarétti. Björn Sveinbjörnsson
var forseti og sagði:
„Svo eru það vinsamleg tilmæli
til lögmannsins að mæta í skyrtu
með bindi.“
Þá var hitt svo mikið í tísku að
Páll S. Pálsson fór á smókingball í
hvítri rúllukragapeysu!
Frá Trípólíbíó í lögmennsku
Þú laukst laganámi árið 1953 og
gerist lögfræðilegur ráðunautur og
túlkur hjá öryggisþjónustunni á
Keflavíkurflugvelli?
Ég var aðeins þarna um sumarið
en síðan varð ég framkvæmdastjóri
fyrir Trípólíbíó, sem Tónlistarfé-
lagið rak í gömlum bragga á Mel-
unum til haustsins 1957 og það átti
ekkert skylt við lögfræði. Þorvaldur
Thoroddsen, fyrrverandi tengda-
faðir minn, sá um að kaupa mynd-
irnar fyrir bíóið árum saman. Það
var í gegnum hann sem ég ákvað að
taka að mér þetta djobb til þess að
reyna rífa bíóið upp og það tókst.
Var þetta skemmtilegt starf?
Það var allt í lagi. Ég sýndi
margar góðar myndir eins og Lime-
light með Chaplin og Nútímann.
Svo sýndi ég Vald örlaganna sem er
ein besta mynd sem hefur komið í
íslenskt bíóhús, með Tito Gobbí,
Maríu Callas í aðalhlutverkum
ásamt tenórnum Gino Zinimbergi.
Ég píndi hana í sýningu í tíu eða
ellefu daga og það komu 2100
manns en það hefðu getað komið
1050 á dag. Snobbfólkið hafði ekki
áhuga á einu fínasta tónverki sem
hafði komið til landsins og ég
komst þá að merkilegri niðurstöðu.
Af þeim sem sækja sinfóníutón-
leika er kannski helmingurinn sem
hefur áhuga á músík en hinn helm-
ingurinn sækir tónleikana til að
sýna sig.
Svo söðlaðir þú um árið 1958 og
tókst hdl. réttindin?
Þá var það þannig að ég fór í
fjögur prófmál sem ég þurfti að
útvega mér hjá starfandi lög-
mönnum og það gekk bærilega.
Síðan opnaði ég eigin lögmanns-
stofu haustið 1958.
Var nóg að gera í byrjun?
Já, þá auglýstu lögmenn með
litlum eindálka auglýsingum í
Mogganum og ég gerði það. Ég var
meira í sakamálum en öðrum
málum en það kom til vegna þess
að þegar menn áttu að velja sér
verjanda þá mundu þeir eftir nafn-
10 < LÖGMANNABLAÐIÐ – 4 / 2005
Örn Clausen hefur starfað karla lengst í lögmennsku, eða í 47 ár.
Árið 1958 hóf hann störf á eigin stofu, þrítugur að aldri, og hefur
verið að síðan. Nýlega kom út bók þar sem Örn bregður sér í hlut-
verk sagnamannsins og segir skemmtilegar sögur af íþróttaferli sínum
og eftirminnilegum samferðamönnum.
Bókin er skráð af þeirri sem þetta ritar en í þessu viðtali í Lögmanna-
blaðinu lítur Örn um öxl og segir frá lögmannsferlinum. Daginn
sem við hittumst er Örn í fyrsta skipti bindislaus í vinnunni.
Viðtal: Eyrún Ingadóttir
Held áfram
meðan heilsan
leyfir