Lögmannablaðið - 01.03.2005, Blaðsíða 13

13
hlutdeild í hagnaði lög-
mannsstofunnar. Ég held að
með stækkun lögmanns-
stofanna séum við dálítið
að nálgast þetta amer-
íska kerfi, þar sem
hægt er að vinna
sig upp í að
verða aðili og
síðan eigandi og
þar með hafa
eitthvað að selja
þegar menn
hætta í lögmennsku. Mér fannst sjálfri ógnvænlegt
að vera einyrki og byggja upp fyrirtæki sem ég
myndi loka eftir áratug eða áratugi. Það hlýtur að
vera eftirsóknarvert að byggja upp fyrirtæki sem
maður getur síðan selt þegar maður sjálfur vill
hætta í lögmennsku. Hjá einyrkjanum fylgir öll
viðskiptavildin einstaklingnum en ekki lögmanns-
stofunni sem hann þó strangt tiltekið er að reka.
Þegar viðkomandi hættir störfum þá er hætta á því
að kúnnahópurinn hverfi og einhverjir aðrir hirða
hann. Þetta er mikil sóun.
Gunnar: Það má einnig velta fyrir sér í þessum
ýmsu gerðum lögmannsstofa hver beri ábyrgðina ef
eitthvað fer úrskeiðis. Hvað gerist og hver ber
ábyrgðina hjá stofu sem er með aðilafyrirkomulag
eða hjá lögmönnum sem koma fram sem ein stofa
útávið en eru hver með sinn rekstur? Getur verið að
þegar eitthvað kemur upp á þá hafi lögmenn í
þessum fyrirtækjum ekki þá stöðu sem markaður-
inn taldi þá hafa?
Dögg: Þetta er mjög góður punktur. Ég hef verið að
spyrja Lögmannafélagið um þetta vegna ábyrgðar-
tryggingarinnar og finnst að félagið þurfi að skoða
þetta. Mínir samstarfsmenn vilja eðlilega hafa svig-
rúm til að mega skrifa undir bréf í eigin nafni, ekki
síst í málum viðskiptavina sem þeir hafa útvegað
sjálfir. Þetta skil ég mjög vel því þetta eru í raun
„þeirra viðskiptavinir”. En ég er aftur á móti eig-
andi stofunnar og ábyrgðartryggingin er á mínu
nafni, eða réttara sagt í nafni einkahlutafélagsins
sem ég á. Eins og ég hef skilið aðilafyrirkomulagið
þá geta þeir sem þar eru skrifað t.d. bréf í eigin
nafni og fá síðan hlutdeild í hagnaði. Ábyrgðar-
tryggingin er eftir sem áður í nafni hlutafélagsins
sem rekur stofuna.
Helgi: Ef það verður klúður hjá einum starfsmanni,
hvort sem hann er eigandi, aðili eða fulltrúi, þá
liggur ábyrgðin hjá fyrirtækinu.
Guðrún: Eru flestir með ákveðnar reglur um
hvernig beri að skipta tekjum milli aðila?
Dögg: Ég tel að ósætti um hvernig eigi að dreifa
tekjum sprengi oft samstarf milli lögmanna.
Helgi: Þetta er meira mál hjá litlum eða meðal-
stórum lögmannsstofum og er ekki vandamál hjá
stórum stofum. Menn fara frekar á taugum í litlu
stofunum.
Gunnar: Það eru sveiflur í þessu hjá lögmönnum.
Einn lögmaður þénar meira fyrir stofuna eitt árið
og annar það næsta en til lengri tíma litið þá jafnast
þetta út. Eitt árið eru lögmenn á sviði samkeppnis-
réttar mjög uppteknir og það næsta þeir sem eru á
sviðið fjármálaréttar.
Áfram þörf fyrir einyrkjann!
Guðrún: Að lokum langar mig að spyrja hvort
einyrkinn eigi sér framtíð í lögmannsstörf-
unum?
Þórður: Já, bæði sem sérfræðingar og ráðgjafar á
einhverju ákveðnu og afmörkuðu sviði og eins
þeir sem sinna almennum lög-
mannsstörfum.
Gunnar: Eins og annars
staðar ræðst framboðið hér
af eftirspurn. Svo
lengi sem menn
vilja skipta við
minni stofur
þá mun ein-
yrkinn lifa.
Þetta á ekki síst
við um aðstoð
við einstaklinga,
s.s. í refsimálum.
Ég hef því trú á að einyrkjar muni áfram verða til í
lögmennsku.
Dögg: Ég held að einyrkinn hverfi aldrei úr lög-
mennsku. Það verður þörf fyrir hann á tilteknum
sviðum og kannski á tilteknum landsvæðum þar
sem ekki er grundvöllur fyrir að reka stóra lög-
mannsstofu – en þróunin er án efa sú að stofurnar
eiga eftir að stækka þannig að einyrkjunum mun
hlutfallslega fækka.
Helgi: Það verða alltaf til lögmenn sem vilja
vinna einir og eru bestir þannig. Það verða líka
alltaf til lögmenn sem enginn annar vill vinna
með… Einyrkinn á sér því örugglega framtíð.
EI
L Ö G M A N N A B L A Ð I Ð
Gunnar
Þórður