Dagblaðið Vísir - DV - 04.01.2012, Blaðsíða 3

Fréttir 3Miðvikudagur 4. janúar 2012
Ráðinn framkvæmdastjóri
n Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson var metinn hæfastur umsækjenda
Þ
orvaldur Lúðvík Sigurjóns-
son, fyrrverandi forstjóri
Saga Capital, hefur verið ráð-
inn framkvæmdastjóri At-
vinnuþróunarfélags Eyjafjarðar,
AEF. Þegar DV ræddi við Þorvald
Lúðvík um hádegisbil á þriðjudag
vildi hann hvorki staðfesta ráðn-
inguna né neita henni, þrátt fyr-
ir ítrekaðar spurningar. „Ég er ekki
til viðtals núna,“ sagði Þorvald-
ur Lúðvík við DV og sagðist vera á
fundi. Hann vísaði á Geir Kristin
Aðalsteinsson, stjórnarformann At-
vinnuþróunarfélagsins, og kvaddi
síðan.
Geir Kristinn staðfestir ráðn-
inguna. Hann segist hafa beðið Þor-
vald um að tilkynna ekki um ráðn-
inguna sjálfur. Ráðningarferlið var
í höndum Capacent. 37 sóttu um
stöðuna og voru 10 umsækjendur
boðaðir í viðtal. Meirihluti stjórnar
AEF ræddi síðan við fjóra umsækj-
endur sem þóttu helst koma til
greina.
Geir Kristinn segir að það hafi
síðan verið öll stjórnin sem tók
ákvörðun um að ráða Þorvald Lúð-
vík. Geir segir að Þorvaldur Lúðvík
hafi verið hæfasti umsækjandinn,
bæði í prófum sem lögð voru fyrir
umsækjendur og í viðtölum. „Hann
var hæfasti umsækjandinn og þess
vegna var hann ráðinn.“
Þorvaldur hætti hjá Saga Capi-
tal í febrúar á síðasta ári. Í tilkynn-
ingu segir Geir Kristinn: „Vegna fyrri
starfa sinna hjá Saga Fjárfestingar-
banka og sem framkvæmdastjóri
hjá Kaupþingi til ársins 2006 hef-
ur Þorvaldur Lúðvík aðstoðað sér-
stakan saksóknara í rannsóknum
embættisins á málefnum Glitnis og
Kaupþings. Stjórn AFE hefur kynnt
sér þau mál og þykir ekki ástæða til
að efast um hæfi hans vegna þeirra
rannsókna.
Þorvaldur Lúðvík Umdeild fortíð hans í bankakerfinu kom ekki í veg fyrir að hann væri
ráðinn í starfið.
Hættir að borða
í mótmælaskyni
þann tíma fyrst hún var með þjónustu í
húsinu fyrir svo við gætum haldið áfram að
fara til hans en það fékkst ekki. Þess vegna
þurftum við að segja samningnum upp.
Svo gat hann ekki fengið meira fjármagn
frá borginni.“
Hún segir að það þurfi að hlúa betur að
þessum málaflokki. „Fólk dreymir um að fá
meira rými fyrir sig sem manneskjur. Ef það
gæti fengið persónulegan aðstoðarmann
þyrfti það ekki að haga lífi sínu eftir þeirri
þjónustu sem það fær. Í sumum tilfellum
þarf fólk að vera að komið í rúmið klukkan
átta á kvöldin en það er ekki hægt að koma
aftur fyrr en klukkan tíu morguninn eftir.
Sumir gefast upp og reyna að sætta sig við
það sem þeir hafa. En svona einkafyrirtæki
verður til af því að það er þörf fyrir það að
fólk geti stýrt þjónustunni betur sjálft. Það
er ekkert sem segir að aldraðir þurfi að fara
á elliheimili eða að ungt fólk sem fatlast
þurfi að fara í rúmið klukkan átta. Þetta er
spurning um lífsgæði og það að fá að stýra
lífi sínu sjálfur, réttinn til að lifa mannsæm-
andi lífi. Þetta er réttindabarátta.“
mikið eftir. Auðvitað er erfitt að fara
í gegnum þetta með honum en ég
vil frekar gera það en að sitja hjá í
fýlu yfir því að hann ætli þessa leið.
Frekar vil ég styðja hann og hjálpa
honum.“
M
injasafnið er í hræðilegri
stöðu í dag. Það er bara
í niðurníðslu og það er
ekkert hugsað um það,“
segir Kristinn Þór Egils-
son, sonur Egils Ólafssonar sem
kom á fót minjasafni í sínu nafni
að Hnjóti við Patreksfjörð. Safnið er
nú í eigu Vesturbyggðar og Tálkna-
fjarðarhrepps og Kristinn fullyrð-
ir að sveitarfélögin hafi látið það
drabbast niður síðustu ár. Hann
vill meina að langvarandi vand-
ræði safnsins megi að miklu leyti
rekja til persónulegra deilna hags-
munatengdra aðila og því hafi ekki
ríkt sátt um úrlausn og meðferð ým-
issa mála. Kristinn segir minjasafn-
ið eins og það er í dag ekki uppfylla
kröfur viðurkennds safns þrátt fyrir
að vera skráð sem slíkt.
„Gjafabréfið er mjög skýrt“
Safnið er í grunninn 65 til 70 ára
gamalt að sögn Kristins en var þó
ekki vígt formlega fyrr en árið 1983.
Á sama tíma gaf faðir hans Aust-
ur-Barðastrandarsýslu, sem nú
skiptist í Vesturbyggð og Tálkna-
fjarðarhrepp, safnið, með ákveðn-
um skilmálum þó. Samráðsnefnd
þessara sveitarfélaga hefur séð um
að byggja utan um safnið og greiða
rekstrarkostnað af húsnæðinu.
Eftir að hafa gefið sýslunni safnið
hélt Egill áfram að viða að sér mun-
um í það en var aldrei á launum né
fékk krónu fyrir framlag sitt, að sögn
Kristins. Í fyrstu þurfti Egill sjálf-
ur jafnframt að greiða starfsmanni
safnsins úr eigin vasa. Kristinn segir
málið enn sorglegra fyrir vikið.
„Það sem menn verða að gera sér
grein fyrir er að gjafabréfið er mjög
skýrt. Þar skrifuðu fulltrúar viðkom-
andi sveitarfélaga á sínum tíma und-
ir ákveðna skilmála og þeim ber að
fara eftir þeim. Sem þeir hafa ekki
gert,“ segir Kristinn. Þegar faðir hans
féll skyndilega frá í október árið 1999
átti eftir að skrásetja alla tvö þúsund
muni safnsins.
Deilur í áratug
Minjasafnið að Hnjóti skiptist í raun
í tvö söfn. Það er minjasafnið sjálft
og svo Flugminjasafn Egils Ólafsson-
ar. Kristján segist sjálfur hafa haldið
báðum söfnunum gangandi eftir að
faðir hans dó. Flugminjasafnið var
opnað haustið 2000 og stóð hann í
þeirri meiningu að strax í kjölfarið
yrði farið í að skrá bæði munina og
þær sagnfræðilegu upplýsingar sem
þeir hafa að geyma. Það hefur hins
vegar ekki enn verið gert og Kristinn
hefur áhyggjur af því að þekkingin
kunni að glatast.
Hann hefur staðið í deilum við
sveitarfélögin tvö út af málinu í rúm-
an áratug og hefur meðal annars
verið gefið að sök að hafa ekki vilj-
að láta heimildirnar af hendi. Hann
segir það hins vegar mjög erfitt þar
sem þær séu að mestu leyti í kollin-
um á sér. „Ég er eini aðilinn sem býr
yfir þessari þekkingu og vitneskju því
ég vann með honum allan þennan
tíma,“ útskýrir Kristján. Hann ítrekar
þó að fjölmargir hafi komið að stofn-
un safnsins með föður hans.
Fór fyrir héraðsdóm
Málið gekk svo langt síðasta haust
að Minjasafnið krafðist þess fyr-
ir Héraðsdómi Vestfjarða að fá að
gera aðfararbeiðni að ýmsum mun-
um sem Kristinn telur persónulega í
sinni eigu. Um var að ræða tólf muni
en héraðsdómur heimilaði Minja-
safninu einungis að taka einn þeirra
muna úr vörslu Kristins.
„Þetta snýst um að ráðamenn
Vesturbyggðar og Tálknafjarðar-
hrepps skuli vera svona illa að sér í
málefnum Egils Ólafssonar að þeir
þurfi að fara með mál fyrir dómstól
þrátt fyrir að það sé búið að leggja
fram allar upplýsingar um þetta
mál.“
Málið þaggað niður
Ákveðin tímamót urðu jafnframt í
málinu í október þegar Jón Magnús-
son, heiðursborgari Vesturbyggðar,
boðaði að eigin frumkvæði til fundar
að Hnjóti um stöðu safnsins. Hann
lagði upp með ákveðna sáttatillögu í
samráði við Kristin sem sveitarfélög-
unum var boðið að taka. Kristinn
segir þó ekkert hafa heyrst frá þeim
eftir það og lítur hann svo á að ver-
ið sé að reyna að þagga málið niður.
Meðal annars vegna klúðursins sem
átti sér stað fyrir héraðsdómi.
Það getur Kristinn ekki sætt sig
við. „Ég hef sagt við mína sveitunga
marga hverja að það verði ekki liðið
af minni hálfu að við munum skilja
við safnið með þessum hætti.“ Hann
segir nauðsynlegt að höggvið sé á
þennan hnút og allir aðilar sam-
mælist um að gera safnið aðgengi-
legt fyrir þá starfsmenn sem komi til
með að vinna þar í framtíðinni. „Ég
er alltaf að standa vörð um safnið
sem stofnun. Ég er ekki að gera þetta
fyrir mig,“ segir Kristinn að lokum.
n Kristinn Þór er ósáttur við Vesturbyggð og Tálknafjarðarhrepp n Segir
nauðsynlegt að skrásetja safnmuni á Hnjóti n Málið fór fyrir héraðsdóm
Minjasafn í niðurníðslu
„Ég hef sagt við
mína sveitunga
marga hverja að það verði
ekki liðið af minni hálfu að
við munum skilja við safn-
ið með þessum hætti.
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
blaðamaður skrifar solrun@dv.is
Patreksfjörður Minjasafn Egils
Ólafssonar að Hnjóti stendur við
Patreksfjörð. Kristinn Þór, sonur
Egils, segir safnið vera í niðurníðslu.