Skírnir - 01.01.1943, Side 205

Skírnir
Ritfregnir
203
Langmesta verkið hefir frú Perkins unnið, og er það gleðilegt, að
þar virðist kominn fram mikilvirkur þýðandi bókmennta vorra.
Væri óskandi, að frúin gæti framvegis gefið sig að því starfi, því
að þýðingar hennar virðast með ágætum. Ég hafði haldið, að ekki
væri auðhlaupið að því að þýða t. d. „Á fjörunni“ eftir Jón
Trausta, en frú Perkins leikur sér að því.
Útgefandinn, prófessor Richard Beck, hefir í inngangi að bók-
inni á 12 bls. gert stutta og ljósa grein fyrir íslenzkri ljóða- og
sagnagerð síðustu 100 árin, en ritað eina blaðsíðu um hvern þann
höfund, sem eitthvað er eftir í bókinni. Hann kann að segja mikið
í stuttu máli, og í öllum dómum hans er hóf og mát og sanngirni.
Allur frágangur ritsins er honum til mikils sóma, og á hann miklar
þakkir fyrir verk sitt. G. F.
íslenzk annálabrot (Annalium in Islandia farrago) og Undur ís-
lands (De mirabilibus Islandiæ) eftir Gísla Oddsson, biskup í Skál-
holti. Jónas Rafnar sneri á íslenzku. Akureyri. 1942.
Gísli Oddsson, biskup í Skálholti, skrifaði þessi tvö rit á árunum
1637—38 útlendingum til fræðslu um náttúru Islands. I annála-
stöppuna hefir hann tínt saman efni héðan og handan að, en í rit-
inu um undur íslands mun hann styðjast einna mest við Islands-
lýsingu Sigui'ðar Stefánssonar skólameistara í Skálholti (gefin út
í Hamborg af Fritz Burg: Qualiscunque Descriptio Islandiæ) og við
rit, sem Oddur biskup, faðir Gísla, hafði samið, mestmegnis upp úr
bók Sigurðar; það rit er nú týnt (sjá um það grein Jakobs Bene-
diktssonar: Om Kilderne til Resens Naturbeskrivelse, Aarb0ger for
nord. Oldkyndigh. 1934). Ekki verða rit Gísla talin frumleg, en
allmerk eru þau eigi að síður. Margt er þar landfræðilegt og nátt-
úrufræðilegt, sem menn mundu heldur kjósa geymt en gleymt, en
þó þykir mér líklegast, að mönnum þyki nú mestur fengur að því,
sem þar flýtur með varðandi þjóðtrú og þjóðháttu, en það er engan
veginn lítið; það efni var fyrst birt úr þeim, þegar Jón Þorkelsson
þýddi kafla úr þeim í Huld (6. bd.) og í Zeitschrift des Vereins fiir
Volkskunde (I, 1891). Það var og ástæða þess, að Jónas Rafnar
yfirlæknir tók sig til og sneri þessum ritum nú á íslenzku. Latneski
textinn var prentaður 1917 í Islandica, X. bd., af próf. Halldóri
Hermannssyni.
Jónas Rafnar er sonur séra Jónasar Jónassonar, prófasts á
Hrafnagili, sem hverju mannsbarni er kunnur, ekki sízt vegna hins
merkilega rits hans: íslenzkir þjóðhættir, og hefir hann erft fræði-
mennsku frá föður sínum og þá ekki sízt áhuga á alþýðlegum fræð-
um. Hefir hann séð um tímaritið Grímu, sem eingöngu hefir vetið
helgað þeim efnum, og sýnt, að hann er næsta fjölfróður í þeirri
grein. Hann á miklar þakkir skilið fyrir að hafa snúið á íslenzku