Skírnir - 01.01.1943, Side 232

II
Skýrslur og reikningar
Skírnir
reikningar verið endurskoðaðii' og án nokkurra athugasemda. Um-
ræður urðu engar um þá; voru þeir bornir upp til atkvæða fundar-
manna og samþykktir með öllum greiddum atkvæðum.
Þá las forseti upp reikning yfir sjóð Margr. Lehmann-Filhés og
Afmælissjóð félagsins; höfðu þeir einnig verið endurskoðaðir at-
hugasemdalaust.
3. Þá skýrði forseti frá því, að samþykkt hefði verið með 207
atkvæðum á móti 3 tillaga félagsstjórnarinnar um heimild til að
innheimta árstillög með verðlagsuppbót samkvæmt lögmæltri vísi-
tölu í ársbyrjun; hefði árstillag því verið 18 kr. síðast-liðið ár og
myndi verða 25 kr. á yfirstandandi ári; vaf vísitalan í ársbyrjun
263,30.
4. Síðan skýrði forseti frá bókaútgáfu þessa árs, hverra rita
væri von: Skírnis, 117. árgangs, rits eftir dr. Einar Ól. Sveinsson,
er hann nefnir ,,Á Njálsbúð“, og annars rits eftir mag. Steingrim
Þorsteinsson um upptök leikritagerðar hér á landi.
5. Því næst mælti forseti á þessa leið :
„Ég er nú orðinn sjötugur, hefi látið af embætti og ásett mér
að verja þeim tíma, er ég kann að eiga eftir, óskiptum til þess að
starfa að því, sem ég tel mig helzt hæfan til. Ég hefi nú verið 32 ár
í stjórn Bókmenntafélagsins, forseti þess 20 ár og ritstjóri Skírnis
22 ár. Ég hefi jafnan verið kosinn forseti með flestum greiddum
atkvæðum, aðeins örfá fallið á önnur forsetaefni. Eftir því gæti ég
vænzt þess að verða kosinn forseti enn um skeið, og ég er þakklátur
fyrir það traust og þann heiður, er mér hefir hlotnazt með þessu.
Hins vegar verð ég að játa, að ég hefi oft fundið til þess að vera
ekki eins ötull framkvæmdamaður í stjórn félagsins og æskilegt
hefði verið. Hefir það annars vegar verið vegna þess, að ég hefi
verið ýmsum öðrum önnum hlaðinn, og hins vegar af því, að ég er
ekki vel til forustu fallinn og enginn áróðrarmaður. Hlutverk Bók-
menntafélagsins er líka þannig vaxið, að það er mjög bundið af
fortíðinni. Uppistaðan í framkvæmdum félagsins hafa verið rit,
sem mörg ár eða áratugi þarf til að ljúka og ekki er unnt að hlaupa
frá í miðju kafi, svo að lítið fé verður afgangs til annarra rita
hvert árið. Það hefir og fallið í hlut þessa tímabils að ljúka ýmsum
verkum, er dregizt hafði að fullgera, og skal ég aðeins nefna stærsta
átakið —• registrið yfir Sýslumannaæfir, er beðið hafði í 17 ár, en
án þess var þetta merkisrit íslenzkrar ættfræði flestum gagnslítið.
Jafnframt hefir verið unnið að undirbúningi hinnar íslenzku ævi-
sagnabókar, sem oft hefir verið getið hér, og mundi hún nú vera
farin að koma út, ef styrjöldin hefði ekki tafið verkið, en það hefir
verið von mín, að það rit yrði ný lyftistöng Bókmenntafélagsins.
Þrátt fyrir allt vona ég að segja megi, að félaginu hafi verið haldið
í horfi og að fjárhagur þess sé nú eftir vonum. Er þá gott heilum