Iðjuþjálfinn - 01.12.2000, Blaðsíða 18

Unnið í hverju horni.
ið út af vinnumarkaði, misst tengsl við
vini og vandamenn. Afleiðingin er sú að
fólk missir trú á eigin getu og áhrifamátt
gagnvart lífinu og daglegri tilveru, bætir
Anna við.
Iðjuþjálfun nýtist vel
Anna er iðjuþjálfi að mennt og hefur margra
ára starfsreynslu ífaginu. Hún hefur starfað
innan heilbrigðiskerfisins með skjólstæðing-
um sem hafa átt við geðsjiíkdóma að stríða.
Hún telur hugmyndafræði iðjuþjálfunar
nýtast einstaklega vel í starfi sínu.
- Iðjuþjálfar hafa jú sérþekkingu á iðju
mannsins og því hvernig nýta má styrk-
leika hvers og eins til að auka færni og
vellíðan. Við vitum líka hversu mikil-
vægt það er að fólk hafi áhuga og áhrif á
það sem það tekur sér fyrir hendur og
þau úrræði sem standa til boða. Menntun
og reynsla iðjuþjálfa nýtist líka afar vel
þegar kemur að því að virkja fólk og
mæta því þar sem það er statt hverju
sinni, það upplifi ég sterkt í mínu starfi,
segir Anna. Þessi vinnustaður gerir að
mörgu leyti aðrar kröfur til mín sem fag-
manns en ég er vön á hefðbundnum
meðferðarstofnunum. Maður má ekki
missa sjónar af á þeirri grundvallarhug-
mynd sem hér ríkir þ.e. að við tökum
sameiginlegar ákvarðanir þar sem allir
hafa tækifæri til að hafa áhrif.
Við starfsmennirnir höfum lært heil-
mikið á þessu ári sem er liðið og eigum
eflaust oft eftir að reka okkur á. Við
eigum gott samstarf við þá iðjuþjálfa sem
vinna með skjólstæðingum á geðdeild-
um. Þeir hafa samband hingað og koma
reglulega í heimsókn, stundum í fylgd
skjólstæðinga sem eru að kynna sér starf-
semina. Annars eru félagarnir sjálfir besta
auglýsingin. Ég tel að klúbburinn Geysir
hafi alveg staðið undir væntingum. Við
erum búin að ná langt á þessu eina ári. I
framtíðinni sé ég fyrir mér fleiri slíka
klúbba á höfuðborgarsvæðinu og úti á
landsbyggðinni. Það er að mínu mati nú
þegar full þörf á svona starfsemi í
Hafnarfirði og á Akureyri. Þetta hefur
verið mikið annríki og maður verður að
gæta sín sig á því að færast ekki of mikið
í fang, en þetta er besti vinnustaður sem
ég hef starfað á, segir Anna að lokum.
Einar 33 ára
Fyrir sjö árum síðan var Einar lagður inn á
geðdeild. Hann byrjaði að finna fyrir
veikindum sínum þegar hann var um 25 ára.
Einar fór í áfengismeðferð og upp frá því
komufram sterkari einkenni geðhvarfasýki.
- Ég var fyrst lagður inn á geðdeild í
hálft ár og þann tíma var ég í algeru að-
gerðarleysi og líf mitt hrundi gjörsam-
lega. Ég er maníó-depressívur og held að
sjúkdómurinn hafi legið og lúrað í
nokkur ár áður en ég virkilega veiktist. A
þessum tíma missti ég tengslin við
fjölskyldu og vini. Á sjúkrahúsinu var
ekkert við að vera sem höfðaði til mín,
boðið var upp á postulínsmálun og þess
háttar og ég hafði sko engan áhuga á
slíku. Áður er ég veiktist var ég mjög
virkur, ferðaðist mikið erlendis og
hérlendis, fór meðal annars oft í
jeppaferðir. Ég starfaði sem sjómaður en
var líka um tíma í hafnarvinnu. Skömmu
eftir að ég fór í áfengismeðferð tók ég að
veikjast og hef síðustu árin verið meira
eða minna innskrifaður á sjúkrahús. Ég
er einn af þeim fyrstu sem fer inn á
Hvítaband eftir að þar kom göngudeild.
Þar hitti ég iðjuþjálfa sem hjálpuðu mér
til að byrja að byggja mig upp og taka
mér eitthvað fyrir hendur. Fleiri
möguleikar voru þar sem höfðuðu til
mín. Á sama tíma var ég þannig staddur
í veikindum mínum að ég var búinn að
gera grein fyrir því að ég næði aldrei
árangri nema að gera eitthvað í málunum
og hluti að því var að hafa eitthvað fyrir
stafni, segir Einar.
Neikvæður í byrjun
Einar byrjaði að starfa í Geysi síðla sumars
en hann komst í kynni við klúbbinn fyrir
tilstuðlan iðjuþjálfa á Hvítabandinu.
- Ég komst í kynni við klúbbinn Geysi í
gegnum Auði iðjuþjálfa. Ég hafði að vísu
lesið eitthvað um Fountain House þegar
var verið að kynna hugmyndina fyrst. Ég
hélt þá að þetta væri stofnun eins og allar
hinar þar sem ekkert merkilegt eða
skemmtilegt væri í gangi og var því af-
skaplega neikvæður í byrjun. Viðhorfið
breyttist smám saman, kannski sérstak-
lega vegna þess að ég gat byrjað rólega
fyrst bara hálftíma á dag og á mínum
forsendum, fékk að gera það sem ég
vildi. Ég gerði mér líka grein fyrir að því
að ég hafði sjálfur stjóm á ferlinu, en var
ekki bara eitthvert viðfangsefni sérfræð-
inga. Á vissan hátt var mér ýtt af stað,
ekki sagt fyrir verkum en ögrað til að
takast á við nýja hluti. Hér er ég einstakl-
ingur sem get gert það sem ég kýs. Ég hef
alltaf verið þannig að þegar ýtt hefur
verið á mig í einhverja ákveðna átt þá
streitist ég á móti og fer í gagnstæða átt.
Þessir mánuðir sem ég hef verið virkur
félagi hér í Geysi hafa virkilega hjálpað
mér. Þau verkefni sem ég sinni hér snúa
aðallega að tölvuvinnunni ég setti til
18 IÐJUÞJALFINN 2/2000