Morgunblaðið - 09.09.2015, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. SEPTEMBER 2015
✝ Óskar KristinnÁsgeirsson
fæddist þann 6.
apríl 1946 á
Hraunbóli í V-
Skaftafellssýslu.
Hann lést 31. ágúst
2015 á Landspítal-
anum við Hring-
braut.
Foreldrar hans
voru Ásgeir
Einarsson, f. 14.2.
1907, d. 23.12. 1983, og Ingi-
gerður Magnúsdóttir, f. 12.6.
1919, d. 25.9. 2014. Systkini
hans eru Ingunn Erla, f. 12.10.
1941, Magnús Kjartan, f. 1.4.
30.10. 1982, sambýliskona Rak-
el Björg Guðmundsdóttir, börn
þeirra eru Katrín Emma og
Kári og 5) Sævar Markús, f.
15.2. 1985. Barnabörn þeirra
Óskars og Elínborgar eru sex
talsins.
Óskar og Elínborg hófu bú-
skap í Kópavogi fyrst um sinn
en bjuggu síðan alla tíð í Hafn-
arfirði og síðast bjó Óskar í
Fögruhlíð 5 í Setbergshverfi.
Óskar stundaði nám við Bænda-
skólann á Hólum og útskrif-
aðist þaðan sem búfræðingur.
Hann hóf ungur störf hjá Við-
tækjaverslun Ríkisins en eftir
að hún var lögð niður færði
hann sig yfir til Innkaupastofn-
unar ríkisins (sem síðar var
breytt í Ríkiskaup) og starfaði
hann þar allt til æviloka.
Útför Óskars fer fram frá
Víðistaðakirkju í dag, 9. sept-
ember 2015, kl. 13.
1944, d. 17.7. 2004,
Ágústa Pála, f. 1.1.
1952, og Einar
Þór, f. 30.1. 1968.
Óskar giftist Elín-
borgu Ragnars-
dóttur, f. 13.6.
1948, þann 26. des-
ember 1966. Börn
þeirra eru 1) Ragn-
ar Ásgeir, f. 16.1.
1965, börn hans
eru Ísak og Benja-
mín, 2) Ingibjörg, f. 28.6. 1967,
3) Erla, f. 29.10. 1971, maki
Kristján Valur Jónsson, börn
þeirra eru Katla Ingibjörg og
Jón Óskar, 4) Óskar Jón, f.
Elsku besti pabbi minn er fall-
inn frá og eftir situr maður með
risastórt sár í hjartanu. Ég trúi
varla að hann sé farinn. Það er
svo óraunverulegt að sitja hér í
Fögruhlíðinni og skrifa minning-
arorð um hann (og þá hugsa ég að
maður hljóti bara að vera staddur
í martröð sem taki enda hvað af
hverju. En því miður er það ekki
svo.
Hvernig á maður að minnast
elsku pabba?
Minningarnar um pabba eru
endalausar, hlýjar og fallegar en
alltaf koma upp í hugann allar
yndislegu stundirnar okkar í
sumarbústaðnum í Þrastarskógi.
Fótboltaóður drengurinn sem
beið eftir því að pabbi færi að slá
flötina, allar gönguferðirnar á
kvöldin og ferðirnar í Þrastar-
lund til að kaupa ís og franskar.
Pabbi hafði yndi af því að
ferðast um landið sitt með okkur
fjölskyldunni og var fátt
skemmtilegra en að sitja í aftur-
sætinu og hlusta á hann segja
sögur. Hann þekkti landið vel,
þótti vænt um það og ekki
skemmdi fyrir hvað hann sagði
skemmtilega frá.
Pabbi var mikill húmoristi og
alltaf var stutt í grínið þrátt fyrir
veikindin síðasta árið en hann
hafði líka alltaf sérstaklega gam-
an af því að stríða mömmu og
okkur systkinunum, taka myndir
af okkur á viðkvæmum augna-
blikum við mismiklar vinsældir
og alltaf var hægt að hlæja að
bullinu í honum.
En pabbi var ekki bara fynd-
inn og skemmtilegur heldur var
hann einstaklega hlýr og góður
maður. Hann passaði upp á fjöl-
skylduna sína, var stóri bangsinn
sem hélt utan um Óskarsson-fjöl-
skylduna, færði okkur kærleik,
öryggi og hlýju í líf okkar.
Pabbi var bestur, sterkastur
og gat allt og gerði allt fyrir okk-
ur á meðan hann lifði.
Hann var „góður, sætur og
ríkur“ eins og Erla systir sagði í
gamla daga.
Ríkur var hann að eiga fjöl-
skyldu sem elskaði hann og rík
vorum við fjölskyldan hans að fá
að eiga hann. Pabbi var einstakur
maður með hjarta úr gulli sem
verður sárt saknað af öllum sem
honum fengu að kynnast. Hann
kenndi mér að vera góður maður,
líkt og hann var við alla í kringum
sig. Hann var fyrirmynd mín í líf-
inu og betri föðurímynd hefði ég
ekki getað fengið.
Ég sakna hans óendanlega
mikið og mun alltaf gera en um
leið verð ég þakklátur fyrir
stundirnar sem ég átti með hon-
um og í huga mínum tek ég fast
utan um hann og segi honum
hvað ég elska hann mikið og í
hjarta mínu mun ég minnast hans
alla tíð.
Vertu sæll, pabbi minn. Ég
elska þig.
Óskar Jón Óskarsson (Nonni).
Elsku, elsku besti pabbi minn
er dáinn. Ég er ekki ennþá búin
að meðtaka það að þetta sé raun-
veruleikinn. Það á eflaust eftir að
taka langan tíma.
Pabbi minn var bestur af öll-
um, hann var líka sterkastur og
gat allt. Þegar ég var lítil sagði ég
oft við hann að hann væri góður,
sætur og ríkur. Fyrir mér var
hann það alla tíð. Pabba fannst
mjög gaman að ferðast um landið
okkar og á ég margar frábærar
minningar frá ferðalögum okkar.
Við fórum oft í sumarbústaðinn í
Þrastarskógi, heimsóttum Davíð
og Kristjönu á Þverá eða keyrð-
um bara eitthvað út í buskann.
Ég var yngsta barnið í nokkuð
mörg ár og því þvældist ég með
pabba og mömmu út um allt.
Pabbi var einstaklega bóngóð-
ur og gerði allt fyrir okkur
krakkana, alveg sama hvað það
var. Þegar ég gifti mig þá reddaði
hann alls konar hlutum. Ég hef
aldrei séð pabba jafn kátan og í
brúðkaupsveislunni minni, hann
dansaði eins og enginn væri
morgundagurinn. Ég fann og sá
hvað hann var stoltur af litlu
stelpunni sinni, litla músatitti
eins og hann kallaði mig oft þegar
ég var lítil. Hann var líka frábær
afi og elskaði að hafa barnabörn-
in í kringum sig. Mér þykir sárt
að hugsa til þess að þau eigi ekki
lengur eftir að fara og hitta afa
Óskar en amma Ella verður
knúsuð enn meira. Það verður
skrítið fyrir elsku mömmu að
vera án pabba, þau kynntust þeg-
ar mamma var 15 ára og höfðu
verið saman alla tíð síðan þá. Þau
eignuðust okkur fimm systkinin
og við erum einstaklega heppin
að þau voru foreldrar okkar. Þau
eru einfaldlega best.
Ég gæti skrifað svo margt um
hann pabba minn og á svo marg-
ar frábærar minningar en þær
geymi ég í hjarta mínu og segi
börnunum mínum sögur af mér
með afa Óskari og ömmu Ellu.
Hann pabbi minn var bara
besti maður í heiminum og ég á
eftir að sakna hans meira en orð
fá lýst. Ég veit að hann á eftir að
passa mig og mína.
Sjáumst seinna, elsku besti
pabbi minn, ég bið að heilsa
ömmu og afa, Magga frænda og
öllum hinum.
Erla (músatittur).
Elsku bróðir, nú ertu farinn og
ég sakna þín.
Það síðasta sem ég sagði við
þig var að við sæjumst hinum
megin og þá gætir þú haldið
áfram að stríða mér. Það var ein-
mitt þessi góðlátlega stríðni og
glettni sem einkenndi þig og
tengist ljúfustu minningum mín-
um um þig. Léttleiki þinn og
húmorinn hafði góð og jákvæð
áhrif á samskipti okkar. Þú varst
stóri bróðir og passaðir mig mik-
ið þegar ég var lítil og hélst því
áfram alla tíð með beinum eða
óbeinum hætti. Þú varst um-
hyggjusamur, ráðagóður og alltaf
til staðar fyrir litlu systur, einnig
eftir því sem árin liðu. Fyrir það
er ég óendanlega þakklát. Minn-
ingarnar eru margar og
skemmtilegar. Samverustund-
irnar um jól og áramót, að koma
auga á sem flestar rakettur sem
þá voru ekki algeng sjón.
Þú varst mikill stuðbolti sem
krakki og unglingur og vildir
helst vera í miðri hringiðu at-
burða. Sem strákur þeyttist þú
um allan Kópavog, fyrst á hjólinu
og svo á skellinöðrunni, og varst
fyrstur með fréttirnar ef eitthvað
áhugavert átti sér stað. Þú vissir
allt og gast allt fannst mér. En ég
fékk líka að finna fyrir stríðninni.
Man alltaf þegar ég 11 ára beið
eftir Kópavogsstrætó í Lækjar-
götu og þú keyrðir framhjá á bláa
Tempónum á leið heim á Álfhóls-
veginn í hádegismat. Þú stopp-
aðir auðvitað og bauðst mér far.
Ég var alsæl og hljóp að bílnum
en þegar ég nálgaðist keyrðir þú
aðeins áfram og lést mig hlaupa á
eftir þér. Ég var svo sem vön þín-
um uppátækjum og hélt að þú
mundir bara gera þetta nokkrum
sinnum en nei, þú hélst áfram þar
til ég var komin alla leið upp að
næstu stoppistöð við Hringbraut.
Þá var sú stutta orðin reið og tók
strætó þó svo að þú biðir eftir
mér. Svo sastu bara skellihlæj-
andi við eldhúsborðið þegar ég
loksins komst heim. Ég held að
þú hafir skammast þín örlítið en
minningin er góð og þú marg-
bættir fyrir þetta uppátæki þitt
síðar. Guðlaugur sviffluga á einn-
ig sérstakan stað í hjarta mínu.
Þú varst líka með mikla bíla-
dellu og eignaðist bæði skelli-
nöðru og bíl löngu áður en þú
hafðir aldur til. Þá var ekki mikið
verið að fylgjast með umferðinni í
Kópavogi. Þú þeyttist um allar
koppagrundir próflaus á Willys-
jeppanum og ég heyrði síðar að
lögregluþjónum sem þar störf-
uðu hefði létt mikið og haldið upp
á það þegar þú loksins varst kom-
inn á bílprófsaldur, að þeir hefðu
boðið þér upp á kók og prins um
leið og þeir afhentu þér ökuskír-
teinið. Þú varst jú búinn að keyra
í tvö ár.
Ég naut líka oft góðs af hve vel
þú varst kynntur og áttir marga
góða vini og samstarfsfélaga.
Bílasalar seldu mér oft bíla á afar
hagstæðu verði og góðum kjörum
einungis vegna þess að ég var
systir þín. Oft leitaði ég ráða hjá
þér þegar bílarnir mínir gáfu frá
sér hin undarlegustu hljóð og þú
bjargaðir málunum. Þú varst
með eindæmum bóngóður og mig
grunar að margir hugsi hlýtt til
þín á þessari stundu.
Elsku bróðir, ég þakka þér
samfylgdina og kveð þig á sama
hátt og síðast. Sjáumst hinum
megin og þá getur þú haldið
áfram að stríða mér.
Elsku Ella, börnin ykkar öll og
fjölskyldur. Þið eigið alla mína
samúð. Þín systir,
Ágústa (Gústa).
Elsku Óskar frændi, mikið
verður þín sárt saknað af mörg-
um. Við ættingjarnir vorum alls
ekki tilbúnir að kveðja þig. Eftir
sitjum við og minnumst þín, þú
varst traustur, glaðlyndur og
vinnusamur dugnaðarforkur.
Alla tíð varstu ósérhlífinn og
hjálpsamur og stoð og stytta
margra. Mamma leitaði oftar en
ekki til þín með ýmsa hluti og
alltaf varstu henni svo hjálpsam-
ur. Þú varst umhyggjusamur
fjölskyldufaðir, bróðir, sonur og
frændi. Við systur eigum margar
hlýjar og góðar minningar um
þig, Ellu og börnin. Alla tíð var
Ljósabergið fjölmennur sam-
verustaður og þau voru ófá af-
mælin og heimsóknirnar á fallega
heimilið ykkar. Alltaf þótti okkur
jafn gott að koma þangað. Einnig
hugsum við hlýtt til allra sumar-
bústaðaferðanna í Þrastarskógi
þar sem mikið var leikið, spilað,
hlegið og spjallað. Ættarmótin
voru einnig nokkur. Við gleymum
því aldrei þegar þú keyrðir okkur
eins og herforingi um á húsbíl út
um allar trissur.
Missirinn er mikill og þá sér-
staklega fyrir Ellu, börnin þín og
afabörnin. Við vottum þeim alla
okkar samúð og kveðjum með
miklum trega það góðmenni sem
þú varst og við hin vorum svo lán-
söm að fá að kynnast.
Elsku Óskar frændi. Hvíldu í
friði. Afi, amma og Kjartan munu
taka vel á móti þér.
Ásgerður og Gunnhildur.
Óskar Kristinn
Ásgeirsson
 Fleiri minningargreinar
um Óskar Kristin Ásgeirs-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝ ValgerðurBjörk Einars-
dóttir fæddist í
Reykjavík 16. sept-
ember 1952. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað aðfarar-
nótt sunnudagsins
30. ágúst 2015.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ein-
ar Bjarni Sturluson
frá Hreggstöðum á Barða-
strönd, f. 22.1. 1919, d. 25.2.
2008, og Kristín Andrésdóttir
frá Hamri í Múlasveit, f. 11.5.
1924, d. 27.10. 2013. Systkini
Valgerðar eru: 1) María Henley,
f. 1944, 2) Gísli Már, f. 1951, d.
1970, 3) Guðný Alda, f. 1953, 4)
Þórdís Heiða, f. 1955, 5) Sturla,
f. 1957, 6) Andrés Einar, f. 1960
og 7) Guðrún Björg, f. 1966.
næstu níu árin. Árið 1966 flytur
fjölskyldan síðan á Akranes þar
sem Valgerður lauk gagnfræða-
skóla. Hún dvaldi á sumrin hjá
móðurömmu sinni og -afa á
Hamri í Múlasveit til 19 ára ald-
urs þar sem hún sinnti ýmsum
störfum á mannmörgu heimili.
Valgerður kynntist Einari eig-
inmanni sínum í Reykjavík og
þau eignuðust dótturina Helgu
Björk 1973. Þau fluttu til
Vopnafjarðar árið 1976 og á
Neskaupstað 1978. Valgerður
og Einar giftu sig það sama ár
og sonurinn Ágúst Freyr fæðist,
1979. Árið 1984 flytja þau síðan
til Ólafsvíkur. Valgerður og
Einar skilja árið 1988 og flytur
Valgerður þá með börnin til
Reykjavíkur. Valgerður sinnti
ýmsum störfum yfir ævina,
vann í banka, við fiskvinnslu og
ýmis verslunarstörf. Eftir að
hún flutti til Reykjavíkur starf-
aði hún í 20 ár hjá ÁTVR og
síðustu árin við umönnun í Eir-
borgum.
Útför Valgerðar fer fram frá
Lágafellskirkju í dag, 9. sept-
ember 2015, kl. 13.
Valgerður eign-
aðist tvö börn með
eiginmanni sínum,
Einari Helga
Björnssyni, f. 19.7.
1948; 1) Helga
Björk, f. 15.8. 1973,
m. Þuríður Sif Æv-
arsdóttir. 2) Ágúst
Freyr, f. 23.1. 1979,
m. Eva Dögg
Lárusdóttir. Barn
Ágústas Freys með
Signýju Hafsteinsdóttur er Rak-
el Björk, f. 14.3. 2000. Val-
gerður og Einar skildu árið
1988.
Valgerður var þriðja í röð-
inni í stórum systkinahópi. Fjöl-
skyldan bjó í Hafnarfirði fyrstu
fimm árin hennar en þá var
flutt að æskuheimili föður
hennar, Hreggstöðum á Barða-
strönd, þar sem þau bjuggu
Elsku besta mamma mín, það
flæðir allt í minningum og fráfall
þitt er ennþá mjög óraunverulegt
því þrátt fyrir langvarandi veik-
indi trúði ég alltaf að þú yrðir
gömul kona, annað kom ekki til
greina, þú varst svo sterk. En
þegar svona er komið þá fyllist
maður þakklæti fyrir öll árin sem
við fengum aukalega með þér,
þau voru ekki sjálfsögð, þú fékkst
að sjá Rakel vaxa og dafna og
verða að ungri dömu. Þú naust
þín aldrei eins vel og þegar þið
voruð saman með dýrunum og ég
veit að hún á hafsjó af dásamleg-
um minningum um ömmu sína.
Þú varst yndisleg mamma og
amma, hjartahlý, þolinmóð og
tókst öllu af æðruleysi. Þú barst
svo mikla umhyggju fyrir mönn-
um, dýrum og náttúrunni,
dásamlegri konu er ekki hægt að
hugsa sér, þú varst alltaf til stað-
ar fyrir börnin þín og varst frá-
bær fyrirmynd fyrir okkur og
aðra. Þú vannst alltaf mikið á
meðan þú hafðir til þess heilsu og
hreyfðir þig mikið, þú tókst mig
með þér í ófá skipti og ég veit
ekki hversu oft við löbbuðum
Esjuna saman, en það var ansi
oft, þú varst í gönguhópum og
hafðir mikinn áhuga á landi og
þjóð, þú ferðaðist mikið um land-
ið og fékk ég oft að njóta þess
með þér. Þú studdir mig alltaf í
einu og öllu, mættir á hvert ein-
asta íþróttamót eða viðburð þeg-
ar ég var yngri og hvattir mig
áfram í lífinu. Þú kenndir mér svo
margt og kemur til með að halda
því áfram. Ég veit við sjáumst
aftur þegar minn tími kemur og
ég veit líka að það var tekið vel á
móti þér.
Ég vona að ég geti heiðrað
minningu þína, elsku mamma
mín, með því að reyna að hafa þín
lífsviðhorf að leiðarljósi.
Takk fyrir að vera mamma
mín, ávallt. Þinn elskandi sonur,
Ágúst Freyr.
Elsku fallega mamma mín,
betri móðir og fyrirmynd er
vandfundin.
Þú hefur ætíð verið minn besti
vinur og skarðið sem myndast
verður erfitt að brúa, alltaf gat ég
treyst að þú hefðir svörin og
bestu lausnirnar, alveg sama
hvað var verið að ræða eða gera.
Ég vona að ég nái að tileinka
mér þó það væri ekki nema brot
af þínum yndislegu eiginleikum,
hjartahlýrri og umhyggjusamari
manneskju hef ég ekki hitt, þá er
sama hvort það er umhyggja fyr-
ir mönnum, dýrum eða nátt-
úrunni.
Það er svo dýrmætur tíminn
sem þú varst hjá okkur fyrir
austan og ég verð ævinlega þakk-
lát fyrir það að þú skyldir sam-
þykkja að koma og leyfa okkur að
fylgjast með þér og takast á við
veikindin þín saman.
Ég veit við hittumst síðar, en
þangað til verð ég að ylja mér við
hafsjó af ljúfum minningum um
stórbrotna konu, frábæran vin og
yndislega mömmu.
Takk fyrir að vera mamma
mín. Þín elskandi dóttir,
Helga Björk.
Ég sit hér og á ekki nógu sterk
orð til að lýsa þér. Þú varðst eins
og mamma mín fljótlega eftir að
við kynntumst. Þvílík fyrirmynd
sem þú hefur verið mér.
Síðustu átta mánuði sem þú
bjóst hjá okkur Helgu hafa verið
yndislegir og við kynntumst allt-
af betur, sumarbústaðaferðirnar,
göngutúrarnir okkar með
hundana og kvöldin sem við sát-
um allar þrjár að spjalla um
heima og geima, ómetanlegar
stundir.
Húsið okkar á eftir að vera svo
tómlegt án þín og söknuðurinn á
eftir að vera svo stór í hjarta
mínu. Elsku Valla, takk fyrir allt.
Eins og gullhörpuljóð,
eins og geislandi blær,
eins og fiðrildi og blóm,
eins og fjallalind tær,
eins og jólaljós blítt,
eins og jörðin sem grær,
lifir sál þín í mér,
ó þú systir mín kær.
Þú varst mildi og ást
og þitt móðerni bar
við sinn líknsama barm
dagsins lifandi svar:
allt sem grét, allt sem hló,
átti griðastað þar
- jafnvel nálæð þín ein
sérstök náðargjöf var.
Hversu þreytt sem þú varst,
hvað sem þrautin var sár.
þá var hugur þinn samt
eins og himinninn blár:
eins og birta og dögg
vour bros þín og tár.
Og nú ljómar þín sól
bak við lokaðar brár.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þín vinkona,
Þuríður Sif (Þurý).
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Valla mín er látin, svo
allt of fljótt.
Valla móðursystir mín var al-
veg einstök manneskja sem gerði
heiminn bæði fallegri og
skemmtilegri. Hún var mikill
mannvinur og jafnvel enn meiri
dýravinur. Alltaf var hún boðin
og búin að rétta hjálpandi hönd
og nutu margir góðs af því í gegn-
um tíðina.
Það var svo gaman að tala við
hana Völlu, hún var svo góður
hlustandi og við gátum spjallað
um allt milli himins og jarðar.
Valla var snillingur í höndunum,
prjónaði fallegar peysur og bak-
aði fínustu hnallþórur. Hún var
alltaf vel til höfð og fallega klædd
og heimilið hennar ávallt skín-
andi hreint. Hún hafði lag á að
gera svo fallegt í kringum sig og
um leið notalegt. Manni leið alltaf
svo vel í návist hennar.
Ég vil þakka Völlu frænku
minni að leiðarlokum fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman. Helgu, Ágústi, Rakel
Björk og öðrum ástvinum sendi
ég hugheilar samúðarkveðjur og
bið Guð að gefa þeim styrk í sorg-
inni.
Kristín Vilhjálmsdóttir
og fjölskylda.
Valgerður Björk
Einarsdóttir